้องใบหน้าหล่อลากดินของเขาด้วยความประหลาดใจ และเมื่อเห็นรอยยิ้มแต้มมุมปากหยักสวยสีสดนั้นน้อยๆ

่อ.

รำคาญ จนราชาวดีต้องรีบละล่ำละลักบอก

งเพคะ ดอก

ระหลาดชนิดหนึ่ง แต่ถึงมันจะแปลความหมายไม่ออก แต่กระนั้นมันก็

เพราะดีนี่ แปลว่าด

บปากสาวจนทวิภาคที่กำลังจ้องมองอยู่รู้สึกอึดอัดแปลกประหลาด ความหวาดกลัวบางอย่างทำ

ียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “แสดงว่านายท่า

ทำเอารอยยิ้มหวานที่แต้มกลีบปากอิ่มอยู่ต้องหุ

ะ... ไม่ได้คิ

ใจ นึกว่านายท่านจะ

กลิ่นกายสุดเซ็กซี่ที่มีมากพอๆ กับความยะโสโอหังของเขาทะลัก

่อลากดินต่ำลงมา หัวใจของหล่อนก็แทบจ

่างไม่คิดรักษาน้ำใจ ขณะกวาดตามองใบหน

ว่านี้ตั้งเยอะ” พ่นคำพูดที่ทำร้ายหัวใจย

จ เจ็บก็เจ็บ โกรธก็โกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก

.. แต่มันยากไม่ต่างจากการกระโดดลงไปงมเข็มในน้ำ

วนะเพคะ” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความแง่งอนปนเป

งน้อยใจด้วยล่ะ แล้วจะรีบไปไหนกั

นึกอยากให้แม่นางกำนัลหน้าหวานนี้อยู่คุยด้วยอีก

มตามใจ “เพคะ แต่เห็นว่านายท่านไม่ต้องการอะไรแล้ว ข้าน้อย

้าด้วยความตกใจ จนในที่สุดแผ่นหลังอรชรของหล่อนก็ชนเข้ากับผนังห้อง ความเย็นแล่นปร๊าดเข้าใส่ร

ล้อเลียน ขณะที่หล่อนหน้

ูกส่งมาปรนนิบัติฉันไม่ใช่หรือ แล้วทำ

อนจะรีบส่ายหน้าดิก “ไม่ใช่นะ เชียงรุ้งไม

านก้าวเข้ามาแนบชิด พร้อมๆ กับใช้ฝ่ามือค้ำกั

มันไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยมาเสนอตัวให้ฉันแม้แต่น้อย...” พอ

บบนั้น กรุณาปล่อยข

จนปลายจมูกอยู่ห่างจากใบหน้างามของหล่อนไม่ถึงหนึ่งมิลลิเ

าย ความร้อนบางอย่างวิ่งจากปลายเท้ามาอัดแน่นที่บริเวณซอกข

งที่ยังไม่เ

หลายชนิดมารวมกัน” ว่าแล้วปลายจมูกโด่งก็ฝังล

น เงยหน้าขึ้นประสานสายตากับคนตัวโตที่ฉวยโอกาสอย่างไม

ิดจะแกล้งแหย่ให้หล่อนหวาดกลัวและไม่กล้ามาวุ่นวายกับเขาอีก แต่ส

ต่แค่เห็นแม่สาวหน้าหวานนี้ใกล้ๆ ได้กลิ่นกายหอมกรุ่นจรุง

ะย

กริยาหิวกระหาย ความลืมตัวที่ไม่เคยได้ผุดได้เกิดมาก่อนในชีวิตของเขากำลังระเบิดตูม

ด จากนั้นล่ะ จากนั้นก็อุ้มหล่อนไปวางบนเตียงแล้ว

นี่เขาเป็น

อๆ กับที่ต้องการแม่สา

อบางยกขึ้นผลักดันแผ่นอกกำยำของบุรุษที่กำลังเคล้าเคลียกลีบปากของหล่อนอยู่ด้ว

แต่ดูเหมือนว่าพ่อเจ้าประ

ยืนอยู่ใด้ หากไม่ขอความช่วยเหลือจากพ่อคนตัวโต มือบางที่ดันแผงอกกว้างอยู่เมื่อค

้เริ่มขยับตอบโต้ และสาวน้อยเลือดขัตติยาก็เผลอครางออกมาเ

ามรู้สึกผิดชอบชั่วดีอันตรธานหายไปจนหมดสิ้น

ได้ยอมให้เขาทำแบบนี้... ทำไมให้ผู้ช

ค่เขารวบลิ้นเล็กของหล่อนด้วยปลายลิ้นใหญ่ของตนเองเองเท่านั้น ร่างกายของหล่อนก็

เละเทะ... คนสวย... มันน่าละอายมาก

นมาที่สะโพกกลมกลึงแล้วดันร่างอรชรให้ชิดก

. ไม่น

คยเห็นแต่สมองก็ฉลาดพอที่จะบอกว่ามันคืออะไร หญิงสาวรีบละล่ำละลักผลักไสพ่อคนตัวโต

าวถอยหลังห่างไปทันที ใบหน้าหล่อเหลานั้นดุดัน แดงก่ำไม่แพ้ใบหน้าของห

็วเกิ

ว...” ละล่ำละลักบอกออกไปทั้ง