็นแบบนั้น จะด

้วเครียด ทุกข์ หรือยังไม่

คนนอกอยากเข้

ะ เห็นเพื่อนๆ แต

นแม่คนน่ะ มีความสุขเสมอแหละเมื

่างนั้น

่ขอแม่ไพ แม่ไพจะ

ายแล้วนี่ ปีนี้สามสิบเจ็ด ประจำ

วิตที่อยู่ดูแลกันนะ อาจจ

บได้ไหม ถ้าอีกฝ่ายเจ็บป่วยไม่สบาย

้ะ ไม่ว่าเราจะเป็นยัง

่ไพชักอยากจะรู้แล้วสิว่าใ

มล่ะ

ยาคุณใหญ่ถือว่าโชคดีสุดๆ ไปเลยค่ะ คุณใหญ่เป็นคนดี แถมยังอ่อนโยนด้วย

พูดคุยกับประไพต่ออีกไม่นานก็เผลอหลับไป ประไพห่มผ้าให้จรรยา ก่อนจะไปจั

นนอกนั่นเหรอคะ” อรุณจันทร์โวยวายใส่มารดาเส

นี่เขาก็ติดต่อมา แม่ว่

ยังไงคะ หนูไม

นำทัพ ครอบครัวของเราก็จะดีขึ้น

จังหวัดเหรอคะ ยี้...ไฟฟ้าไม่รู้จะเข้าถึง

ย่างเราก็พูดเกินไป บ้านนอกต่างจ

ุณแม่แต่

ร์เจ้า ก็แต่งไปแล้ว

แยะ เดี๋ยวจันทร์เจ้าจะหาทางเองก็แล้วกัน

ินมาว่าเขาก

ปไม่รู้กี่สิบปี บ้านเรากับบ้านเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย จันทร์เจ้าเคยได้ยินคุณพ่อบอกว่าลุงนิรุตประสบปัญหาทางธุรกิจด้

ลืมคิดเรื่องน

เขาดีจริงๆ ค่อยว่ากัน แต่นี่หายไปตั้งหลายปีดีด

อยู่แล้ว” คุณนพมาศเออออกับบุตรสาว แต่ก็ยังอยากให้อรุณจ

มาเมื่อไหร

่แหละ แม่ว่าลูกออกไปเจอเขาก่อนดี

์เจ้าออกไปเจอไอ้บ

ีกับครอบครัวเขา ถ้าไม่โอเคยังไง ลูกของแม่ออกจะเป็นคนฉลาด คงรู้วิธีปฏิเสธได้

ณแม่ จันทร์

กไปเจอกับนำทัพเพราะจะยกเลิกการหมั้นหมายทุกอย่

างน้อยก็จะได้รู้

น้าตาห่วยก็

าของความหล่อเหมือนพ่อของเขา” คุณนพมาศคิดขณะพูด เพราะค

เด็ก ยังไม่รู้ความอะไรเลย คนเราโตขึ้น หน้าตาก็เปลี่ยนไปได้ไ

่ค่อยคบค้าสมาคมกับใคร ถึงแม้จะจมไม่ลง แต่ตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่ายังไงก็คงต้องจมบ้างในบางครั้ง เพราะมันไม่มีจะให้อวด ที่อยู่ได

อเปล่าก็ไม่รู้” เธอก็พอจะรู้จักชายหนุ่มหน้าตาดี รวยๆ การศึ

เศรษฐีที่ไม่ช

วดกันแน่คะคุณแม่” อ

บอกว่าจะส่งรถมารับล

รมาวันนี้แล้วก็จะมารับไป

ึงหลายวัน

ี้เขาคิดจะจั

่าเพิ่งค

ยหน้าไปมา เพราะทุกวันนี้เธอเองก็ต้องช่วยมารดาพยุงฐานะเอาไว้ สายตาก็ต้องคอยมอ

ไงก็แล้วแต่ ก็ไปพ

บมากนะคะ พี่นำทัพนี

บหกปีน

มีเมีย หน้าตาต้องขี้ริ้วขี้เหร่

งเด็ก คงจำพี่

หนูไม่เห็นรู้เรื่องราวอะไรเลย เขาเอ

กขัดพ่อนักหรอก

ชนแล้วค่ะคุณแม่ ห

ือก แต่เขาดันไม

ไม่เป็น พอคุณพ่อไม่อยู่ก็

บเบี้ย อย่ามาโทษแม่คนเดีย

ัญญาอะไรของคุณพ่อก็รักษาไป แต่หนูไม