้ ไอ้อาการที่เรียกว่า ‘ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน’ เธอเพิ่งรับรู้ในตอนนี้ แล้วเอกพลจะคิดว่าเ

ลับถึงบ้านก่อนหนูดีแน่ และพ

. หนูดีคิ

ไม่มาเหรอ ถึงไ

ูดี.

น่ะ ก็เลยเอ

ทั่วทั้งร่างกายภายนอกอีกแล้ว แต่มันกำลังพุ่งริ้วอยู่ภายในจนพวยพุ่งขึ้นมาที่ดวงตา และไอร้อนผ่าว

นี่เ

ิด ไม่มีความปรานีให้กับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เพ

ดีขอโทษ อย่า

ำเรื่องน่าละอ

อยหนูดีนะพี่

ัญ นี่เอกพลจะทำอะไรเธอกันแน่ สิ่งที่เธอทำมันผิดมากนักเหรอ

อยหนูดี พี่

วันนี้ต้อ

ำไมคะ หนูดีทำอะไ

ิ ผิดม

ีไม่ผิด พี่เอ

ผิดตร

าน งาน งาน งาน! พี่เอกไม่สนใจหนูดีเลย ฮือ...

แรงมากขึ้น จนเธอรู้สึกเจ็บ แต่เอกพลก็ยังไม่ปรานี เขาลากเธอเข้ามาในห้องนอนก่อนจะเหวี่ยงเธอขึ้น

อก... ปล่อยห

ิยาและคำพูดแสนหวานแสนจะอ่อนโยนนั้นหายวับไปไม่หลงเหลือ เพียงแค่เข

นพี่จะสนองให้หายอยาก หายแ

เอก... ไม่

้าลงมาที่ซอกคอของเธออย่างรุนแรง ไรเคราไรหนวดที่ไม่ไ

ด เพราะไม่เพียงริมฝีปากและจมูกที่ครูดไปมาตามผิวบอบบางของเ

พี่เอก... กรี๊ดดดดด..

รฟันขบกัด ริมฝีปากเม้มดูดให้เธอเจ็บไปทุกที่ที่เขาลากริมฝีปากไปเยือน ทั้งฝ่

ล่อยหนูดี หนูดีเจ็บ ฮือ..

จะเสียวจนลืมเ

จ้วงของเขาจะบดเบียดลงมา มันรุนแรงไม่ปรานีจนเธอร้าวระบ

ิ่มมากขึ้นเพราะเขาเคล้นน้ำหนักฝ่ามือลงไป

นั่นเพราะมันเกิดจากความรัก เอกพลไม่ควรจะหักหาญ

รง ความเจ็บแสบ ปลาบแปลบปะปนกับความเสียว มันทำให้เธอต้องอ้าริมฝีปากเพื่อเปล่งเสียงร้อง

... อื

ด้วยความเร่าร้อนจนมิด ปลายลิ้นร้อนกวาดต้อนรัวเร็วจนเธอหายใจไ