ห้นอนด้วยหรอก” ทัพรู้นิสัยทับทิมดี หากบั

าที่ริมเตียง “ไหนบอกนอนโรงแรม เ

อบค้นหาประวัติขอ

บริหารระดับสูงของบริษัทยักษ์ใหญ่ เป็นทายาทของผู

ขาเป็นขวัญใจสาวๆ ทั้งที่มีอายุขนาดนี้ ทับทิมไม่อยากเชื่อ ไม่ว่าจะหน้าตา

็เถียงอีกไม่ได้ ตัวจริงเขาก็ไม่ได้แตกต่

ยู่ในห้องใก

งนั่นหุ่นเฟิร

ึ่งบนที่นอน บ่นพึ

งให้หมด ดูสิสาวๆ ยังจะคลั่งผ

่งคนยังมารยาทแย่ เขามองไม่เห็นหัวคนอื่น ไร้น้ำใจ สิ่งที่ตาลุงน

าจะไม่เ

จนหักหน้ารถหลบ เลยทำให้รถล้ม เดาจากหมวกกันน็อคที่เขาสวม

ย้งออกมา ในหัวของเธอแบ่งเป็นสองฝ

สัยแย่จริงๆ”

ววตาระริก ชายหนุ่มจำไม่ได้แล้วว่าตนเองได้นั่งเงียบๆ แบบนี้ครั้งสุดท้ายตอนไหน ชีวิตขอ

ไม่ค่อยมีเพื

่วนใหญ่ก็วุ่นวายไม่น้อย เขาเลยหันความสนใจหลังเวลาเลิกงานเป็นสถานเริงรมแทน มันใช้ได้ผลสำหรับการ

ลยใช้ชีวิตเร

..ความเบื่อก็กลับเข้ามาอีกครั้ง มันคงถึง

ใหม่ ตะเวณไปเรื่อยๆ เพื่อสัมผัสบรรยากาศ เขารู้สึกดีขึ้น

ุ่มถอน

นผุดวาบเ

งคนไหนเมินเขามาก่อน แต่เด็กนั่นแสดงความไม่พอใจออกมาโจ่งแจ้ง เขาทำอะไร

่จะเป็นลูกได้เลยนะ” ชายหนุ่มคราง

ลุกขึ้นยืน ช่วงนี้คงว่างจัดเขาเ

ไม่มีห้องน้ำส่วนตัว เหนือฉวยผ้าที่ทัพเอามาให้ขึ้นพาดบ่า เขาชั

ถ่างตาเหมือนเขา ไม่ได้ยินเสีย

เช็ดตัวเนื้อนุ่มไว้ที่ไหล่ เปิดประตูเด

ปิดสนิท มีแสง

ขึ้นมากลางดึก เพื่อมาทำธุระส่วนตัว เขา