องนั

ียงหว่านฉือไม่กลับมาสั

ๆ มองมาที่เขา เขาก็หยุด และอธิบายออ

ตงหัวเร

ย่างเกียจคร้าน และ

ไปแจมอ

ไม่รู้ว่าฉวี่หล