© 2018-now MeghaBook
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
จะดีแค่ไหน หากหล่อนได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาทุกเช้า... ตั้งแต่จำความได้ ชมพูนุชก็หายใจเป็นชื่อของเขาเรื่อยมา องค์รัชทายาทรูปงามแห่งซาเรีย เขาคือความสุขเดียวในชีวิตของหล่อน แต่ความสุขนั้นกลับไม่จีรังดั่งใจหวัง เมื่อหญิงเดียวในดวงใจของเขาหนีหน้าหายไปพร้อมกับพี่ชายของหล่อน ความผิดบาปทุกอย่างจึงถูกขว้างใส่หน้า เขาเรียกร้องให้ครอบครัวของหล่อนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมกับตราหน้าผู้หญิงที่เฝ้าภักดีกับเขาอย่างหล่อนว่า ‘นังแพศยา’ “หน้าที่หนึ่งเดียวสำหรับเธอ บนเตียงของฉันก็คือ... นางบำเรอ” องค์รัชทายาทรูปงามหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่ นัยน์ตาสีทองตวัดจ้องมองมายังร่างเปลือยเปล่าบอบช้ำของหล่อนอย่างดูแคลน “จำเอาไว้ ถ้าฉันเรียก เธอก็ต้องมา ถ้ามาช้า ฉันจะสั่งโบยพ่อ หรือไม่ก็ แม่ของเธอ” “อย่านะเพคะ...” ริมฝีปากหยักสวยคลี่ยิ้มหยัน “ถ้าไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เธอควรจะรู้หน้าที่ของตนเอง...” มือใหญ่ตบลงบนเตียงนอนนุ่ม ราวกับต้องการย้ำเตือนหน้าที่อันทรงเกียรติของหญิงสาว
‘มาร์คัส นิคาซิโอ้’ นักธุรกิจเลือดเย็น ไร้หัวใจ และเป็นเสือผู้หญิง เขาไม่ชอบการผูกมัดแต่สนุกกับการเปลี่ยนรสชาติคู่นอนไปเรื่อยๆ ‘เหมือนฟ้า’ หญิงสาวพรหมจรรย์ที่ถูกขายให้มาเป็นคู่นอนชั่วคราวของมาร์คัส เมื่อเธอต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาร่วมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งในฐานะนางบำเรอ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขามีอะไรด้วยโดยลืมที่จะป้องกัน ทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยพลาดเรื่องนี้สักครั้ง เธอทำให้เขาฉีกทุกกฎเกณฑ์ที่เคยตั้งไว้ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อเธอเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา เพื่อปกป้องลูกในท้องจึงต้องหนีไปโดยไม่บอกเขาสักคำว่าในท้องของเธอมีสายเลือดของเขาอยู่ เขาจึงพลิกแผ่นดินอย่างบ้าคลั่งเพื่อตามหาเธอ... โทษฐานที่กล้าหนีไปจากเขา คือเธอต้องมาเป็นภรรยาเพียงคนเดียวที่เขารักตลอดไป
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ซือมู่อัน หรือคุณชายซือ ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลซือ นักธุรกิจพันล้านผู้ได้ฉายาว่าเย็นชาไร้หัวใจ ผู้หญิงสำหรับเขามีไว้เพื่อระบายเท่านั้น จนวันนึงเขาตกหลุมรักหลิวถิงถิง เด็กสาววัยมหาวิทยาลัยที่ตนรับอุปการะ ทั้งๆที่มั่นใจว่าชีวิตนี้เขาจะไม่รักผู้หญิงคนไหน แล้วเธอมีอะไรดีเขาถึงตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง แต่กว่าจะรู้ตัวว่ารักเธอ เด็กในอุปการะก็เรียนจบจนหนีเขาไปอยู่ต่างเมืองแล้ว แต่มีหรือที่เขาจะปล่อยให้เธอไป ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องกลับมารับผิดชอบกับหัวใจที่เขามอบให้เธอ
เกาเหมียวหรงบุตรสาวนายอำเภอโจว ไม่เป็นที่รักของขอบิดา เกาเซิง นางเป็นบุตรภรรยาเอกที่ตายไปแล้ว กระนั้นบิดาจึงให้นางออกเรือนกับพ่อค้าคารวานแห่งทุ่งหญ้า มีอายุคราวบิดา นางจึงตัดสินใจเป็นอนุของแม่ทัพหนานอ๋อง
หลังจากที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุรถชนและหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็ฟื้นคืนความทรงจำขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจำได้ว่ามีคนที่เขารักมายาวนาน ดังนั้น สิ่งแรกที่เซิ่งหลินชวนทำเมื่อฟื้นจากอาการโคม่า คือการขอเลิกกับฉินเวย “เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่ฉันความจำเสื่อม ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจทำจริงๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราตัดขาดความสัมพันธ์ ความรักของเราก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย ” ฉินเวยไม่ได้ว่าอะไร บัญเอิญว่าการวิจัยยาใหม่ในห้องทดลองสำเร็จ ฉินเวยจึงขอเข้าร่วมการทดลองยา “เมื่อคุณรับประทานยาเม็ดนี้ ความทรงจำส่วนนี้จะถูกลบไปอย่างถาวร คุณฉินเวย คุณตัดสินใจดีแล้วหรือ?”
กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
"เราหย่ากันเถอะ"หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวัง ฉินซูเหนียนลงนามในใบหย่าอย่างไม่ลังเล ถอดผ้ากันเปื้อนของภรรยาที่ดีออก สวมมงกุฎของราชินีขึ้นมา และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กลับมาอีกครั้ง เธอไม่ใช่คุณนายลี่ที่สวยแต่เปลือกอีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่น่าทึ่งใจ เธอแสดงความสามารถต่อหน้าคนอื่นๆ และอดีตสามีที่หยิ่งก็ถามเธอว่า: "ฉินซูเหนียน นี่เป็นเคล็ดลับใหม่ของเธอในการดึงดูดฉันงั้นเหรอ" ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ประธานลึกลับก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและประกาศไปว่า "ดูให้ชัดเจน นี่คือคุณนายฟู่ คนอื่นห้ามเข้าใกล้เธอ" ฉินซูเหนียนถึงกับพูดไม่ออก อดีตสามีก็ตกตะลึงไปด้วย
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
สร้างคุณค่าด้วยนิยายคุณ
กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...
สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”
"เต!!!นายอยู่ไหนทำไมยังไม่มารับฉันกับลูกอีกห๊ะ อ่อที่แท้กำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับสาวๆของนายจนลืมฉันกับลูกสินะ"
ห้าปีก่อน เพื่อช่วยเผยจี๋ ท้องของซางหว่านถูกแทงจนบาดเจ็บ ชาตินี้ไม่สามารถมีลูกได้อีก เผยจี๋ที่เคยบอกว่าทั้งชาตินี้ไม่อยากมีลูก สุดท้ายก็ยังมีความคิด “อาศัยท้องคนอื่นอุ้มบุญ” และคนที่เขาเลือกคือ ซูเซวี่ย นักศึกษามหาวิทยาลัยที่หน้าตาคล้ายกับซางหว่าน เผยจี๋ไม่รู้เลยว่า ในวันที่เขาเสนอความต้องการนี้ออกมา ซางหว่านก็ได้ตัดสินใจจะจากเขาไปแล้ว
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
ตายด้วยเงื้อมมือของเพื่อนร่วมสาขา เนเน่ เนตรนภา จึงทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กน้อยวัยสิบหนาวที่ป่วยตาย นามเซี่ยซูเหยา มีบิดา พี่สาว พี่ชายที่เป็นห่วงนางมากกว่าสิ่งใด
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เป็นเวลาสามปีเต็ม ที่ฉันเป็นความลับของอัลฟ่าคีรินทร์ สัมผัสของฉันคือยารักษาเดียวสำหรับคำสาปพิษเงินที่กัดกินร่างกายเขาให้ทุกข์ทรมาน เขาสัญญาว่าถ้าเขายังหาคู่แท้ไม่เจอในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขาจะเลือกฉัน ในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขากลับพาผู้หญิงคนอื่นกลับมาบ้าน เขาขอคืนกุญแจเพนท์เฮาส์ของเขา แล้วโยนบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินลงบนเตียง “นี่สำหรับค่าบริการของเธอ” เขาพูดอย่างเย็นชา รักใหม่ของเขา ลิตา เป็นนักวางแผนตัวยง เมื่อเธอใส่ร้ายว่าฉันลักพาตัวเธอ คีรินทร์เกือบจะจับแม่ที่ป่วยของฉันกดน้ำในบึงโคลนเพื่อบีบให้ฉันสารภาพ เมื่อเธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าผลักคุณย่าของเธอ เขาก็ตบหน้าฉันต่อหน้าคนทั้งฝูงแล้วสั่งให้ฉันคุกเข่า ฉันไม่เข้าใจว่าผู้ชายที่เคยปกป้องฉัน กลายมาเป็นคนที่ทรมานฉันได้เจ็บปวดที่สุดได้อย่างไร เขาตาบอดเพราะหมาป่าสาวเจ้าเล่ห์คนนั้น ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงเมื่อคำสาปของเขากำเริบ เขาพยายามจะใช้กำลังกับฉัน แต่กลับกล่าวหาว่าฉันพยายามจะจับเขาตอนที่ลิตาเดินเข้ามาพอดี วันนั้น ฉันตัดสายสัมพันธ์ของเราและจากไปยังฝูงคู่แข่ง ที่ซึ่งเพื่อนสมัยเด็กของฉัน—คู่แท้โอกาสที่สองของฉัน—เพิ่งฟื้นจากอาการโคม่าที่ยาวนานถึงหกปี
เป็นเวลาห้าปีเต็มที่ฉันรักลูเซียน คู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน ในฐานะลูกสาวของอัลฟ่า ฉันใช้อิทธิพลทั้งหมดที่มีผลักดันเขาจากนักรบชั้นผู้น้อยขึ้นมาเป็นแกมม่า ผู้บัญชาการอันดับสามของฝูง ฉันเคยเชื่อว่าสายใยของเราคือของขวัญจากเทพีแห่งจันทรา ความเชื่อนั้นพังทลายลง เมื่อฉันถูกพวกหมาป่าไร้ฝูงซุ่มโจมตีระหว่างออกลาดตระเวน ฉันกรีดร้องเรียกหาเขาผ่านกระแสจิตในขณะที่พวกมันใช้มีดเงินจ่อคอฉัน แต่เขากลับไม่เคยตอบกลับ ฉันมารู้ทีหลังว่าเขาเมินเฉยต่อคำวิงวอนของฉัน ขณะที่กำลังกกกอดอยู่บนเตียงกับน้องสาวต่างแม่ของฉันเอง เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเขาในงานเลี้ยงของฝูง เขากลับสร้างความอัปยศอดสูให้ฉันต่อหน้าสาธารณชน ก่อนจะตบหน้าฉันอย่างแรง หลังจากที่ฉันเอ่ยคำปฏิเสธความสัมพันธ์ เขาก็สั่งจับกุมฉันและโยนฉันเข้าไปในคุกใต้ดิน ตามคำสั่งของเขา พวกนักโทษทรมานฉันอยู่หลายวัน พวกมันปล่อยให้ฉันอดอยาก กรีดร่างฉันด้วยเงิน และทิ้งฉันไว้ในสภาพที่ถูกมัดติดกับเสาหินท่ามกลางความหนาวเหน็บ ผู้ชายที่ฉันเคยยอมมอบทั้งวิญญาณให้ กลับต้องการให้ฉันแหลกสลายอย่างสิ้นเชิง ขณะที่นอนอยู่บนพื้นสกปรกนั่น ในที่สุดฉันก็เข้าใจ เขาไม่เคยรักฉันเลย เขารักเพียงแค่อำนาจที่ฉันมอบให้ สามเดือนต่อมา ฉันเชิญเขามาที่พิธีผูกพันธะของฉัน เขามาถึงด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข เชื่อว่านี่คือการกลับมาคืนดีครั้งยิ่งใหญ่ เขาเฝ้ามองจากแถวหน้าสุดขณะที่ฉันเดินไปตามทางเดิน หันหลังให้กับเขา และวางมือลงในมือของอัลฟ่าคู่แข่งผู้ทรงพลัง... คู่แท้โอกาสที่สองของฉัน นี่ไม่ใช่การให้อภัย นี่คือการแก้แค้น
ฉันกับภพ คู่หมั้นของฉัน เราคบกันมาสิบปีเต็ม ฉันกำลังยืนอยู่บนแท่นพิธีในโบสถ์ของโรงแรมหรูที่ฉันออกแบบเอง รอที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่เป็นโลกทั้งใบของฉันมาตั้งแต่สมัยมัธยม แต่เมื่อเพียงขวัญ เว็ดดิ้งแพลนเนอร์ของเราซึ่งทำหน้าที่เป็นนายพิธีในงาน หันไปมองเขาแล้วถามว่า "คุณภากร ไพศาล คุณจะแต่งงานกับฉันไหมคะ" เขากลับไม่หัวเราะ เขามองเธอด้วยสายตาเปี่ยมรักที่ฉันไม่ได้เห็นมานานหลายปี แล้วตอบว่า "ครับ ผมจะแต่งงาน" เขาทิ้งให้ฉันยืนอยู่บนแท่นพิธีเพียงลำพัง ข้ออ้างของเขาน่ะเหรอ? เพียงขวัญ ผู้หญิงคนนั้น กำลังจะตายด้วยเนื้องอกในสมอง จากนั้นเขาก็บังคับให้ฉันบริจาคเลือดกรุ๊ปหายากของฉันเพื่อช่วยชีวิตเธอ สั่งฆ่าแมวสุดที่รักของฉันเพื่อสนองความต้องการอันโหดร้ายของเธอ และแม้กระทั่งปล่อยให้ฉันจมน้ำ โดยว่ายน้ำผ่านฉันไปเพื่อดึงเธอขึ้นจากน้ำก่อน ครั้งสุดท้ายที่เขาทิ้งให้ฉันตาย คือตอนที่ฉันกำลังหายใจไม่ออกอยู่บนพื้นห้องครัว เกิดอาการแพ้ถั่วลิสงอย่างรุนแรงเพราะถั่วที่เพียงขวัญจงใจใส่ไว้ในอาหารของฉัน เขาเลือกที่จะรีบพาเธอไปโรงพยาบาลเพราะอาการชักกำมะลอ แทนที่จะช่วยชีวิตฉัน ในที่สุดฉันก็เข้าใจ เขาไม่ใช่แค่ทรยศฉัน แต่เขายอมฆ่าฉันเพื่อผู้หญิงคนนั้น ขณะที่ฉันนอนพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลเพียงลำพัง พ่อของฉันก็โทรมาพร้อมกับข้อเสนอสุดบ้าคลั่ง นั่นคือการแต่งงานในนามกับอคิน หิรัญวัฒน์ CEO บริษัทเทคโนโลยีผู้ทรงอิทธิพลและเก็บตัว หัวใจของฉันมันตายด้านและว่างเปล่าไปแล้ว ความรักคือเรื่องโกหก ดังนั้นเมื่อพ่อถามว่า จะเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวเลยดีไหม ฉันก็ได้ยินเสียงตัวเองตอบกลับไปว่า "ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเขา"
เป็นเวลาห้าปีเต็ม ที่ฉันใช้ชีวิตในฐานะ ‘เกรซ สิริวัฒนา’ ทายาทที่หายสาบสูญของอาณาจักรเกษตรกรรมยักษ์ใหญ่ ฉันได้กลับมาสู่อ้อมอกของพ่อแม่ผู้เป็นที่รัก และได้แต่งงานกับ ‘คเชนทร์’ สามีที่แสนดีเลิศเลอ พวกเขาคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เป็นครอบครัวที่ฉันโหยหามาทั้งชีวิต แต่ทั้งหมดนั้น... คือเรื่องโกหก การเลี้ยวรถผิดเพียงครั้งเดียว นำพาฉันไปสู่ฟาร์มลับแห่งหนึ่ง ที่นั่นฉันได้พบสามีของตัวเองกำลังเล่นอยู่กับเด็กชายตัวน้อย และ ‘พลอย’... น้องสาวบุญธรรมที่พวกเขาเคยบอกฉันว่าเสียชีวิตไปแล้วในอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อแม่ของฉันก็ร่วมรู้เห็นเป็นใจด้วย พวกเขาสนับสนุนชีวิตลับๆ ของคนทั้งคู่ และหลานชาย ‘ตัวจริง’ ของพวกเขา ไม่ใช่แค่ซุกซ่อนครอบครัวลับๆ ไว้เท่านั้น แต่พวกเขากำลังวางแผนที่จะกำจัดฉันทิ้ง คลิปเสียงในคอมพิวเตอร์ของคเชนทร์เปิดโปงแผนการทั้งหมด พวกเขาวางแผนจะมอมยาคลายกังวลให้ฉัน และป้ายสีว่าฉันเป็นโรคประสาท ถ้าหากฉันสร้างปัญหาให้กับบริษัท ความรักที่ฉันเคยคิดว่าเป็นดั่งแสงสว่าง กลับกลายเป็นกรงขังที่จองจำฉันไว้ เด็กสาวผู้ใสซื่อที่เคยเชื่อในความรักจอมปลอมของพวกเขาได้ตายลงในวันนั้นแล้ว เหลือเพียงความแค้นที่เย็นเยียบและรอวันชำระ ไม่กี่คืนต่อมา ในมื้อค่ำของครอบครัว คุณแม่เลื่อนแก้วไวน์มาตรงหน้าฉัน “หน้าซีดจังเลยนะลูก” ท่านพูด “ดื่มนี่สิ จะได้รู้สึกผ่อนคลาย” ฉันรู้ดีว่านี่คือขั้นแรกของแผนการชั่วร้ายนั่น ในไวน์แก้วนั้นมียาอยู่ ฉันยิ้ม... สบตาทุกคน... แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด เกมของพวกเขาจบลงแล้ว แต่เกมของฉัน... เพิ่งจะเริ่มต้น
ริชาร์ด คู่แห่งโชคชะตาของฉัน และฉันกำลังเตรียมตัวสำหรับพิธีผูกพันธะคู่ชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ คำสาบานต่อหน้าเทพีจันทราที่จะผูกมัดวิญญาณของเราไว้ด้วยกันชั่วนิรันดร์ แต่แล้วข้อความทางจิตก็พุ่งกระแทกเข้ามาในหัวสมองของฉัน—ความทรงจำที่ถูกใช้เป็นอาวุธซึ่งส่งมาจากเอวา น้องสาวบุญธรรมของเขา ในภาพนั้น เธอกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของริชาร์ด ขณะที่พ่อแม่ของเขา อัลฟ่าและลูน่า ยิ้มกว้างอย่างเห็นดีเห็นงาม ตลอดสองสัปดาห์ต่อมา ฉันถูกบีบให้ต้องสวมบทบาทเจ้าสาวโอเมก้าผู้เปี่ยมรัก เขาโกหกว่ามี "เรื่องฉุกเฉินของฝูง" เพื่อที่จะวิ่งไปหาเธอ ทิ้งให้ฉันอยู่ตามลำพังในร้านชุดวิวาห์ ขณะที่เธอก็ส่งภาพนิมิตตอนที่พวกเขาลักลอบพบกันมาให้ฉันดู พ่อแม่ของเขาปลดฉันออกจากโปรเจกต์ที่ฉันทุ่มเททั้งวิญญาณมาตลอดสองปี แล้วยกมันให้เอวาเป็นของขวัญ พวกเขาเรียกฉันว่าโอเมก้าเลือดชั้นต่ำ ไม่คู่ควรกับลูกชายของพวกเขา ขณะเดียวกัน เอวาก็ส่งคลิปเสียงที่ริชาร์ดกำลังสัญญากับเธอว่าเธอจะเป็นคนอุ้มท้องทายาทที่แข็งแกร่งของเขา ไม่ใช่ฉัน พวกเขาทุกคนคิดว่าฉันเป็นแค่เบี้ยไร้ค่าที่น่าสมเพชในเกมอันบิดเบี้ยวของพวกเขา พวกเขากำลังรอให้ฉันแตกสลาย พวกเขาไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วฉันคือทายาทของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในทวีป และฉันก็ได้จัดการให้พิธีผูกพันธะคู่ชีวิตของเราถ่ายทอดสดไปทั่วโลกแล้ว เปลี่ยนวันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาให้กลายเป็นเวทีสำหรับความอัปยศอดสูครั้งใหญ่ที่สุด
เป็นเวลาสามปีที่ฉันนอนรอความตายจากยาพิษ ความหวังเดียวของฉันคือยาถอนพิษเพียงหนึ่งเดียว ‘ยาจันทรามาศ’ จักรภพ สามีของฉันซึ่งเป็นอัลฟ่าของฝูง ทำหน้าที่คู่ชีวิตที่ทุ่มเทมาตลอด และฉันก็เชื่อใจว่าเขาจะช่วยฉัน แต่แล้วผ่านสายใยคู่ชีวิตที่กำลังจะขาดสะบั้น ฉันก็ได้ยินคำสั่งลับที่เขาส่งถึงหมอประจำฝูง “เอายาจันทรามาศไปให้แม่ของเอลล่า วัฒนาซะ” เหตุผลของเขาทำให้โลกทั้งใบของฉันพังทลาย “เอลล่าให้ลูกชายแก่ฉัน ลูกชายที่แข็งแรงและสมบูรณ์” เขามีครอบครัวลับๆ การดูแลเอาใจใส่ที่เต็มไปด้วยความรักตลอดสามปีที่ผ่านมาเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ เขาแค่รอให้ฉันตาย เขายังเอาซุปที่เหลือจากครอบครัวนั้นมาให้ฉัน เรียกฉันว่า “ยัยหมาป่วย” และยังย่ำยีบ้านอันศักดิ์สิทธิ์ของพ่อแม่ฉันด้วยเมียน้อยและลูกของเขา เขาวางแผนจะบอกคนในฝูงว่ายาของฉันถูกขโมยไป เปลี่ยนความตายของฉันให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง เขาคิดว่าฉันเป็นแค่หมาป่าป่วยๆ ที่ใกล้จะตาย เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองได้ปลุกพายุแบบไหนให้ตื่นขึ้นมา คืนนั้น ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายตัดสายใยคู่ชีวิตของเรา ความเจ็บปวดมันแสนสาหัส แต่ฉันก็เดินออกจากบ้านแห่งคำลวงหลังนั้น ทิ้งไว้เพียงแหวนแต่งงานของฉัน ฉันจะไม่ตาย ฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อรอดูโลกของเขามอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน
GOOGLE PLAY