ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

จะดีแค่ไหน หากหล่อนได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาทุกเช้า... ตั้งแต่จำความได้ ชมพูนุชก็หายใจเป็นชื่อของเขาเรื่อยมา องค์รัชทายาทรูปงามแห่งซาเรีย เขาคือความสุขเดียวในชีวิตของหล่อน แต่ความสุขนั้นกลับไม่จีรังดั่งใจหวัง เมื่อหญิงเดียวในดวงใจของเขาหนีหน้าหายไปพร้อมกับพี่ชายของหล่อน ความผิดบาปทุกอย่างจึงถูกขว้างใส่หน้า เขาเรียกร้องให้ครอบครัวของหล่อนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมกับตราหน้าผู้หญิงที่เฝ้าภักดีกับเขาอย่างหล่อนว่า ‘นังแพศยา’ “หน้าที่หนึ่งเดียวสำหรับเธอ บนเตียงของฉันก็คือ... นางบำเรอ” องค์รัชทายาทรูปงามหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่ นัยน์ตาสีทองตวัดจ้องมองมายังร่างเปลือยเปล่าบอบช้ำของหล่อนอย่างดูแคลน “จำเอาไว้ ถ้าฉันเรียก เธอก็ต้องมา ถ้ามาช้า ฉันจะสั่งโบยพ่อ หรือไม่ก็ แม่ของเธอ” “อย่านะเพคะ...” ริมฝีปากหยักสวยคลี่ยิ้มหยัน “ถ้าไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เธอควรจะรู้หน้าที่ของตนเอง...” มือใหญ่ตบลงบนเตียงนอนนุ่ม ราวกับต้องการย้ำเตือนหน้าที่อันทรงเกียรติของหญิงสาว

“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี

เกาเหมียวหรงบุตรสาวนายอำเภอโจว ไม่เป็นที่รักของขอบิดา เกาเซิง นางเป็นบุตรภรรยาเอกที่ตายไปแล้ว กระนั้นบิดาจึงให้นางออกเรือนกับพ่อค้าคารวานแห่งทุ่งหญ้า มีอายุคราวบิดา นางจึงตัดสินใจเป็นอนุของแม่ทัพหนานอ๋อง

ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย

ซูหนวนจิ่วถูกเพื่อนสนิทและว่าที่สามีของเธอวางแผนให้นอนกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งในผับ และไม่นานเธอก็พบว่าตัวเองท้อง เธอได้คลอดลูกแฝดออกมา หลังจากนั้นเธอก็ตัดสินใจกลับบ้านเกิดและเข้าทำงานที่ โม่ซื่อกรุ๊ป ซึ่งทำให้เธอได้พบกับมู่เส้าเหิง ประธานของบริษัท มู่เส้าเหิงเป็นนักธุรกิจยอดเยี่ยม แต่เพื่อไม่ได้คนอื่นรู้ตัวจริงของเขา เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยสองฐานะ หนึ่งคือมู่เส้าเหิง และอีกฐานะคือไผเย่ โชคชะตาได้นำพาพวกเขามาพบเจอกันอีกครั้ง เมื่อซูหนวนจิ่วเผชิญหน้ากับชายที่เธอเคยมีสัมพันธ์กันอีกครั้ง ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไปในทางที่ซับซ้อนมากยิ่งขึ้น เธอจะเลือกอย่างไรกับผู้ชายที่กำลงมาตามจีบเธอสองคนนี้ เธอจะได้รู้ความลับเกี่ยวกับฐานะของมู่เส้าเหิงเมื่อไร และมู่เส้าเหิงเมื่อไรจะรู้ว่าเขามีลูกอยู่สองคนแล้ว เรื่องราวจะเป็นเช่นไรเมื่อความจริงทั้งหมดได้เปิดเผย มาติดตามด้วยกันเลย

นลินญาย้อนข้ามกาลเวลาไปยังยุคสมัยสุโขทัย พบรักแท้ที่นั่น แต่เมื่อกาลเวลาท้าทายให้เธอต้องเลือกระหว่างสองยุค เธอจะเลือกทางไหน ความรักหรือความจริง แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยไทยที่เต็มไปด้วยหนังสือประวัติศาสตร์ นลินญา หญิงสาววัย 27 ปี นักศึกษาปริญญาเอกด้านโบราณคดี กำลังค้นคว้าเกี่ยวกับยุคสุโขทัยซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยของเธอ นลินหลงใหลในความงดงามและความรุ่งเรืองของอาณาจักรสุโขทัย ซึ่งเป็นอาณาจักรแรกของไทย ที่รุ่งเรืองด้านศิลปะ วัฒนธรรม และการปกครอง เธอพบแผนที่โบราณที่ถูกลืมเลือนในซอกหนึ่งของห้องสมุด แผนที่นั้นมีรอยขาดและลายเส้นที่จางหายไปตามกาลเวลา นลินรู้สึกตื่นเต้นและตัดสินใจจะนำแผนที่นี้ไปศึกษาเพิ่มเติมที่บ้าน แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น…

ฉันฝ่าฟันอุปสรรคมากมายในที่สุดก็พบกับน้องสาวที่หายไปนานของสามี แต่เมื่อฉันเจอเธอ เธอก็อยู่ในอันตรายถึงชีวิต เพราะต้องการพาเธอไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ฉันจึงเบรกไม่ทัน ชนเข้ากับรถสปอร์ตสีแดง อีกฝ่ายกลับให้ฉันคุกเข่าและขอโทษ พร้อมเรียกค่าซ่อมแซมล้านบาท ฉันยืนยันว่า: “ชัดเจนว่าคุณเปลี่ยนเลนโดยไม่มีเหตุผล ทำไมความรับผิดชอบต้องมาอยู่ที่ฉัน! และในเวลาที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน ขอให้ฉันพาเธอไปโรงพยาบาลก่อนได้ไหม?” ผู้หญิงนั้นผลักฉันลงพื้นอย่างแรง “บ้าเหรอ ปิดปากเถอะ! รถคันนี้สามีของฉันเพิ่งซื้อให้วันนี้ ฉันรู้สึกโชคร้ายที่เจอกับคนจนแบบพวกคุณ!” “สามีของฉันคือทายาทของมหาเศรษฐีฟูในปักกิ่ง อย่าพูดถึงชีวิตของพวกคุณสองคน แม้แต่สิบชีวิต เราก็ไม่กลัว!” ฉันตกใจไปชั่วขณะ ฟูทายาท? ดังนั้นผู้หญิงที่หยิ่งผยองตรงหน้าตอนนี้คือชู้ของสามีฉัน? แล้วลูกสาวของมหาเศรษฐีฟูที่คุณลุงสนใจมาตลอดจะยังไงต่อ?

วันที่ฉันแต่งงานกับทายาทกลุ่ม เขาไม่มีใครในครอบครัวมาร่วมแสดงความยินดี มีเพียงคุณยายโทรมาหาฉัน "อยากจะลองพนันไหม?" "ถ้าผ่านไปสามปี พวกคุณยังรักกันมั่นคง ฉันจะทำให้ครอบครัวยอมรับคุณ" "แต่ถ้าไม่ เธอจะต้องออกจากเขา ฉันจะหาผู้หญิงที่เหมาะสมมาแทนให้เขา" ฉันเชิดหน้าตอบตกลง สามีรักฉันด้วยชีวิต และยอมตัดขาดกับครอบครัวเพื่อฉัน ยังไงเขาจะไม่สามารถสู้ไม่ได้แม้สามปี แต่ฉันไม่คิดว่า ในปีที่สามหลังแต่งงาน เขาจะนอกใจ.

ในวันแต่งงานของฉัน ดารานักเรียนที่เคยรังแกฉันได้แย่งงานแต่งงานไปต่อหน้าทุกคน ฉันหวังว่าสามีจะยืนอยู่ข้างฉัน แต่เขากลับปล่อยมือฉัน และเดินไปหาหญิงสาวนั้นอย่างเด็ดเดี่ยว หลังจากนั้น ฉันได้ฟ้องร้องนักเรียนหญิงและเปิดเผยเรื่องการรังแกในโรงเรียนของเธอ แต่กลับถูกสามีกดดัน และฟ้องกลับว่าฉันละเมิดสิทธิชื่อเสียงของเธอ ทันใดนั้น ฉันกลายเป็นตัวตลกในโลกออนไลน์ ในงานเลี้ยง สามีของฉันดูถูกและพูดด้วยความเยาะเย้ยว่า: “แผลที่เธอมีมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงจริงๆ” “ยอมแพ้เถอะ ฉันมีน้องเขยรวยมหาศาลคอยหนุนหลังอยู่ เธอสู้ไม่ได้หรอก” แต่ในขณะที่เขาพูด เขียงก็กลายเป็นคนที่อุ้มเอวของฉันไว้, เขาพูดเบาๆ ข้างหูฉันว่า: “ถ้าฉันส่งพวกเขาเข้าไปในคุก เธอจะเลือกฉันไหม?”

วันแรกของการเปิดเทอม แฟนหนุ่มส่งฉันไปที่โรงเรียน แต่พบกับเพื่อนร่วมห้องที่สองหน้าสองบาน เธอชิดเข้ามาชมแฟนของฉันว่าวัยรุ่นแต่มีมาดเยอะ แล้วก็หันกลับมาทำเสียงเหยียดๆ ว่าฉันแสดงสถานะว่ารวยถือกระเป๋าปลอม เวลาที่ฉันจัดเตียง เธอทำเสียงโอ้โฮใหญ่โต: “เมื่อวานมีผู้ชายแก่ๆ มาดูนี่ไม่ใช่เหรอ บอกว่าจะเช่าบ้านใกล้ๆ โรงเรียนให้? อ้าว? ธุรกิจเจ๊งแล้วเหรอ?” เมื่อรู้ว่าฉันกับแฟนตกลงจะแต่งงานหลังจากจบการศึกษา เธอยิ่งดังขึ้นอีก: “นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม ตอนนี้ยังมีคนอยากขอทานพึ่งผู้ชายอยู่เหรอ?” ในใจฉันหัวเราะเสียงดังมาก คนแก่นั่นเหรอ? เขาคือพ่อของฉันที่เป็นมหาเศรษฐี! ส่วนแฟนหนุ่มนั้น แค่ลูกชายของคนขับรถของพ่อฉันเอง!

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจระดับชาติอย่างลับสุดยอด ฉันได้รับโทรศัพท์จากลูกสาว “แม่! การสมัครเข้าฝึกงานที่สำนักงานใหญ่สหประชาชาติโดยเตรียมตัวมาเป็นเวลาหนึ่งปีของฉัน终于成功了!” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและสั่นเทา จากนั้นก็เริ่มเตรียมเอกสารขอวีซ่า ส่งเสียงข้อความถึงฉันสามครั้งเพื่อถามว่าควรเตรียมตัวอย่างไรบ้าง แต่ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ นาฬิกาติดตามตัวของเธอก็ยังคงอยู่ที่ชั้น 3 ของอาคารบริหารโรงเรียน เมื่อฉันไปหาเธออย่างลับๆ กลับพบว่าเธอนั่งถูกมัดไว้ที่มุมกำแพงเหมือนสุนัข คนที่ก่อเรื่องยิ้มเย้ยหยันพูดว่า “จนปัญญาแค่ไหนก็กล้ามาทำเรื่องนี้ ตำแหน่งที่พ่อให้มาเป็นของฉันไง? อยากตายเหรอ!” แม้กระทั่งครูแนะแนวยังเอาใจเขามาใส่ไฟว่า “พ่อของเธอเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของประเทศ และแม่คือผู้เชี่ยวชาญระดับชาติ ที่นี่ต้องเป็นของเธอเท่านั้น” ฉันรู้สึกขมวดคิ้ว งานที่สำนักงานสหประชาชาติ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกสาวดิ้นรนแย่งชิงมาหรือ? สำหรับมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งและผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน ที่เรียกชัดเจนคือฉันกับสามีที่เป็นผู้ชายเกินไปของฉัน ฉันรีบโทรหาคนรู้จักที่คุ้นเคย: “ได้ยินมาว่า คุณมีลูกนอกสมรสอีกคน?”