ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

จะดีแค่ไหน หากหล่อนได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาทุกเช้า... ตั้งแต่จำความได้ ชมพูนุชก็หายใจเป็นชื่อของเขาเรื่อยมา องค์รัชทายาทรูปงามแห่งซาเรีย เขาคือความสุขเดียวในชีวิตของหล่อน แต่ความสุขนั้นกลับไม่จีรังดั่งใจหวัง เมื่อหญิงเดียวในดวงใจของเขาหนีหน้าหายไปพร้อมกับพี่ชายของหล่อน ความผิดบาปทุกอย่างจึงถูกขว้างใส่หน้า เขาเรียกร้องให้ครอบครัวของหล่อนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมกับตราหน้าผู้หญิงที่เฝ้าภักดีกับเขาอย่างหล่อนว่า ‘นังแพศยา’ “หน้าที่หนึ่งเดียวสำหรับเธอ บนเตียงของฉันก็คือ... นางบำเรอ” องค์รัชทายาทรูปงามหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่ นัยน์ตาสีทองตวัดจ้องมองมายังร่างเปลือยเปล่าบอบช้ำของหล่อนอย่างดูแคลน “จำเอาไว้ ถ้าฉันเรียก เธอก็ต้องมา ถ้ามาช้า ฉันจะสั่งโบยพ่อ หรือไม่ก็ แม่ของเธอ” “อย่านะเพคะ...” ริมฝีปากหยักสวยคลี่ยิ้มหยัน “ถ้าไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เธอควรจะรู้หน้าที่ของตนเอง...” มือใหญ่ตบลงบนเตียงนอนนุ่ม ราวกับต้องการย้ำเตือนหน้าที่อันทรงเกียรติของหญิงสาว

‘มาร์คัส นิคาซิโอ้’ นักธุรกิจเลือดเย็น ไร้หัวใจ และเป็นเสือผู้หญิง เขาไม่ชอบการผูกมัดแต่สนุกกับการเปลี่ยนรสชาติคู่นอนไปเรื่อยๆ ‘เหมือนฟ้า’ หญิงสาวพรหมจรรย์ที่ถูกขายให้มาเป็นคู่นอนชั่วคราวของมาร์คัส เมื่อเธอต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาร่วมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งในฐานะนางบำเรอ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขามีอะไรด้วยโดยลืมที่จะป้องกัน ทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยพลาดเรื่องนี้สักครั้ง เธอทำให้เขาฉีกทุกกฎเกณฑ์ที่เคยตั้งไว้ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อเธอเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา เพื่อปกป้องลูกในท้องจึงต้องหนีไปโดยไม่บอกเขาสักคำว่าในท้องของเธอมีสายเลือดของเขาอยู่ เขาจึงพลิกแผ่นดินอย่างบ้าคลั่งเพื่อตามหาเธอ... โทษฐานที่กล้าหนีไปจากเขา คือเธอต้องมาเป็นภรรยาเพียงคนเดียวที่เขารักตลอดไป

“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี

ซือมู่อัน หรือคุณชายซือ ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลซือ นักธุรกิจพันล้านผู้ได้ฉายาว่าเย็นชาไร้หัวใจ ผู้หญิงสำหรับเขามีไว้เพื่อระบายเท่านั้น จนวันนึงเขาตกหลุมรักหลิวถิงถิง เด็กสาววัยมหาวิทยาลัยที่ตนรับอุปการะ ทั้งๆที่มั่นใจว่าชีวิตนี้เขาจะไม่รักผู้หญิงคนไหน แล้วเธอมีอะไรดีเขาถึงตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง แต่กว่าจะรู้ตัวว่ารักเธอ เด็กในอุปการะก็เรียนจบจนหนีเขาไปอยู่ต่างเมืองแล้ว แต่มีหรือที่เขาจะปล่อยให้เธอไป ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องกลับมารับผิดชอบกับหัวใจที่เขามอบให้เธอ

เกาเหมียวหรงบุตรสาวนายอำเภอโจว ไม่เป็นที่รักของขอบิดา เกาเซิง นางเป็นบุตรภรรยาเอกที่ตายไปแล้ว กระนั้นบิดาจึงให้นางออกเรือนกับพ่อค้าคารวานแห่งทุ่งหญ้า มีอายุคราวบิดา นางจึงตัดสินใจเป็นอนุของแม่ทัพหนานอ๋อง

วันที่ฉันได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ ดอน วรโชติ คู่หมั้นของฉัน กำลังยืนรออยู่ เขาบอกว่าชีวิตของเราจะได้เริ่มต้นกันเสียที เจ็ดปีที่แล้ว เขาและพ่อแม่ของฉันอ้อนวอนให้ฉันรับผิดแทนเคท น้องสาวบุญธรรมของฉัน เธอเมาแล้วขับรถชนคนแล้วหนี พวกเขาบอกว่าเคทเปราะบางเกินกว่าจะเข้าไปอยู่ในคุกได้ โทษจำคุกเจ็ดปีของฉันเป็นแค่การเสียสละเล็กๆ น้อยๆ แต่ทันทีที่เรามาถึงคฤหาสน์ของตระกูล โทรศัพท์ของดอนก็ดังขึ้น เคทมี ‘อาการกำเริบ’ อีกแล้ว เขาทิ้งฉันให้ยืนอยู่คนเดียวกลางโถงทางเข้าโอ่อ่า แล้วรีบวิ่งไปหาเธอ จากนั้นพ่อบ้านก็แจ้งว่าฉันต้องไปพักที่ห้องเก็บของฝุ่นเขรอะบนชั้นสาม เป็นคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาไม่อยากให้ฉันไปรบกวนจิตใจเคทตอนเธอกลับมา ทุกอย่างเป็นเพราะเคทเสมอ เธอคือเหตุผลที่พวกเขาเอาเงินทุนการศึกษาของฉันไป และเธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเสียเวลาชีวิตไปเจ็ดปี ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ แต่กลับเป็นได้แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วทิ้ง คืนนั้น ขณะที่ฉันอยู่คนเดียวในห้องแคบๆ โทรศัพท์มือถือราคาถูกที่ผู้คุมคนหนึ่งให้มาก็สั่นเพราะมีอีเมลเข้า เป็นข้อเสนอตำแหน่งงานลับที่ฉันเคยสมัครไว้เมื่อแปดปีที่แล้ว มาพร้อมกับตัวตนใหม่และแพ็กเกจย้ายที่อยู่ทันที มันคือทางรอด ฉันพิมพ์ตอบกลับด้วยนิ้วที่สั่นเทเทา “ฉันตกลง”

ฉินหลานเหอต้องกลายเป็นนางร้าย(ลับ) ผู้ที่คอยชักจูงนางเอกของเรื่องให้สังหาร "พระรองตัวร้าย" บ้าไปแล้ว! นางออกจะหลงใหลเขาปานนี้ ให้จับเขากดลงบนเตียงยังง่ายเสียกว่า !

เมื่อโชคชะตาบังคับให้ "นันทวัฒน์" ต้องแต่งงานกับ "นลินี" หญิงที่เขาไม่เคยสนใจ แต่หัวใจกลับพลิกผันเมื่อเขาต้องสูญเสียทุกอย่าง เพียงเพื่อจะพบว่าเธอคือคนสำคัญที่สุด

หลี่หลิงเฟิ่ง นักเรียนหัวกะทิอันดับหนึ่งในองค์กรฝึกสายลับของจีน ที่รวมยอดอัจริยะทั่วประเทศ ในระหว่างที่เธอทำภารกิจสุดท้ายก่อนจบการศึกษาเพื่อไปรับใช้ชาติ ดันมาตกม้าตายกับภารกิจง่ายๆ เพราะพลาดตกตึกโดยไม่รู้สาเหตุ เธอเก็บได้ชีวิตที่สองที่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของคุณหนูห้า ลูกสาวอนุภรรยาที่มีฐานะต่ำต้อยของจวนเจ้าเมือง ซ้ำร้ายคุณหนูห้าคนนี้ยังถูกผู้คนรังเกียจขนานนามให้นางว่า 'ตัวไร้ค่า' เมื่อได้ชีวิตมาใหม่แล้วก็ต้องใช้ให้คุ้ม ตัวไร้ค่า? ข้าไม่ขอเป็นล่ะ คนถัดไปเชิญ...

วิโมกข์คือชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดที่ผิดหวังจากความรักอย่างรุนแรง เขากลายเป็นคนอ่อนแอไร้หลัก หมกมุ่นอยู่กับสุรานานนับเดือน แต่หลังจากนั้นก็ได้สติเพราะคำพูดแทงใจของเด็กสาววัยสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง เจ็ดปีต่อมาเขาได้กลายเป็นนายหัวผู้ทรงอิทธิพลในธุรกิจค้าหอยเป๋าฮื้อ และต้องเผชิญหน้ากับอดีตคนรักที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเขาอีกครั้ง... ชาร์มมิ่งในวัยยี่สิบสี่ปีเดินทางจากนิวยอร์กสู่สงขลาอีกครั้งหลังจากเจ็ดปีผ่านไป เพราะถูกเพื่อนรักขอร้องให้มาแสดงละครขัดขวางอดีตคนรักของพี่ชาย เธอไม่อยากทำแบบนี้เลยเพราะพอใจที่จะแอบรักเขาไปแบบนี้มากกว่า แต่จะทำไงได้ล่ะ.. ในเมื่อเธอก็ถูกผู้เป็นย่าคอยจับคู่อยู่เรื่อยไป จึงตัดสินใจเลือกในสิ่งที่หัวใจปรารถนา... การแสดงที่มาจากส่วนลึกของจิตใจจริงๆ จึงเริ่มต้นขึ้นนับตั้งแต่วินาทีที่เธอเจอหน้าเขา

เป็นเวลาสามปีเต็ม ที่ฉันเป็นความลับของอัลฟ่าคีรินทร์ สัมผัสของฉันคือยารักษาเดียวสำหรับคำสาปพิษเงินที่กัดกินร่างกายเขาให้ทุกข์ทรมาน เขาสัญญาว่าถ้าเขายังหาคู่แท้ไม่เจอในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขาจะเลือกฉัน ในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขากลับพาผู้หญิงคนอื่นกลับมาบ้าน เขาขอคืนกุญแจเพนท์เฮาส์ของเขา แล้วโยนบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินลงบนเตียง “นี่สำหรับค่าบริการของเธอ” เขาพูดอย่างเย็นชา รักใหม่ของเขา ลิตา เป็นนักวางแผนตัวยง เมื่อเธอใส่ร้ายว่าฉันลักพาตัวเธอ คีรินทร์เกือบจะจับแม่ที่ป่วยของฉันกดน้ำในบึงโคลนเพื่อบีบให้ฉันสารภาพ เมื่อเธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าผลักคุณย่าของเธอ เขาก็ตบหน้าฉันต่อหน้าคนทั้งฝูงแล้วสั่งให้ฉันคุกเข่า ฉันไม่เข้าใจว่าผู้ชายที่เคยปกป้องฉัน กลายมาเป็นคนที่ทรมานฉันได้เจ็บปวดที่สุดได้อย่างไร เขาตาบอดเพราะหมาป่าสาวเจ้าเล่ห์คนนั้น ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงเมื่อคำสาปของเขากำเริบ เขาพยายามจะใช้กำลังกับฉัน แต่กลับกล่าวหาว่าฉันพยายามจะจับเขาตอนที่ลิตาเดินเข้ามาพอดี วันนั้น ฉันตัดสายสัมพันธ์ของเราและจากไปยังฝูงคู่แข่ง ที่ซึ่งเพื่อนสมัยเด็กของฉัน—คู่แท้โอกาสที่สองของฉัน—เพิ่งฟื้นจากอาการโคม่าที่ยาวนานถึงหกปี