กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง

ในระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกัน เนี่ยเหยียนเซินจู่ๆ ก็เสนอขอหย่า เขาพูดว่า "เธอกลับมาแล้ว เราหย่ากันเถอะ คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย" ชีวิตการแต่งงานสองปีสู้อีกคนที่หันหลังกลับมาไม่ได้ ตามอย่างที่คนเขาว่ากัน "คนรักเก่าแค่ร้องไห้สักหน่อย คนรักปัจจุบันก็ย่อมแพ้แน่นอน" เหยียนซีไม่ได้โวยวายอะไร เลือกที่จะตอบตกลงและเสนอเงื่อนไขว่า "ฉันต้องการรถซูเปอร์คาร์ที่แพงที่สุดของคุณ" "ได้" "วิลล่าสุดหรูชานเมือง" "ตกลง" "กำไรหลายพันล้านที่หามาในช่วงสองปีนี้ แบ่งคนละครึ่ง" "อะไรนะ"

หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

ความสุขในชีวิตของผมมีอยู่ไม่กี่เรื่องหรอก แต่เรื่องหลักๆ ที่ผมหวงแหนและเก็บไว้อย่างดีมาโดยตลอดคือ การครองตัวเป็นโสด เพราะความเป็นอิสระนี้ทำให้ผมสามารถทำอะไรก็ได้ เที่ยวผู้หญิง ดื่มเหล้ามึนเมา หาความสุขในแบบที่ตัวเองต้องการ และการกระทำเหล่านั้นก็ไม่ส่งผลต่อการมีชีวิตอันแสนสงบสุขที่ครึกครื้นของผมเลย จนกระทั่ง ผมได้เจอกับผู้หญิงชื่อ ‘มิริน’ ผู้หญิงเย็นชา แข็งกร้าว บ้าพลัง แต่กลับทำให้ผมสนใจมากเป็นพิเศษ ทั้งที่ผมไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน ถึงแม้จะมีข้างกายแทบไม่ได้พักสักคืนเลยก็ตาม แล้วถ้าถามว่า สนใจเป็นพิเศษขนาดไหนกัน? ก็ถึงกระทั่งที่ผมตามไปก่อกวนมิรินทุกที่ ทุกเวลา เท่าที่ตัวเองรู้จักและสามารถเข้าถึงมิรินได้ แม้ว่ามิรินจะมีคนที่ตัวเองรักอยู่แล้วก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมยอมลดละความพยายามในการแทรกซึมหัวใจเย็นชาของมิรินได้เลย ต่อให้มีคู่แข่งที่มิรินล็อกมงไว้แล้ว ผมก็จะทำตัวเป็นมงกุฎอีกอันที่ในสักวันจะสามารถครอบครองราชินีน้ำแข็งคนนี้ได้อยู่ดี!! .... “ไร้สาระ” ล้มเหลวทันทีเลยเห็นไหมล่ะ “หรือเธอกลัว?” แต่ยังไงก็ต้องลองทุกวิธี “เรื่องไร้สาระแบบนี้ไม่น่าทำให้เธอกลัวได้นะ จะเป็นการแข่งขันหรือพนันและไม่ว่าจะเป็นเกมอะไร ก็คือการหาผู้ชนะอยู่ดี เธอบอกว่ามันไร้สาระ แสดงว่ามันง่ายหรือไม่ก็กลัว กลัวว่าจะแพ้ก็เลยทำทีไม่รับข้อเสนอ แบบนั้นใช่ไหมล่ะ?” เหมือนจะได้ผล หรือเปล่านะ… “ฉันไม่ได้กลัว แต่มันไร้สาระ แล้วอีกอย่าง นี่ไม่เรียกการพนันการแข่งจริงๆ” มิรินยังต่อรองและดูจะไม่ยอมตามเคย “เรียกได้หมดแหละ จะเรียกว่าเกมจีบก็ได้ ถ้าเธออยากให้มันดูมีสาระขึ้นมาหน่อย” คำพูดแลดูจริงจังแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ที่ผมรู้คนเดียว “แล้วก็อีกอย่าง ฉันก็แค่อยากเอาคืนไอ้อาชิไปด้วย ถ้าฉันจีบเธอมันจะรู้สึกยังไง แล้วถ้าเธอหันมาสนใจฉัน มันจะแสดงท่าทียังไง เธอไม่อยากรู้เหรอ?” ผมเหลือบมองใบหน้าสวยที่เริ่มแสดงสีหน้าสนใจ . . . “ตกลง” และคำตอบที่พึงใจสำหรับผม ก็ลอดจากปากหนัก ๆ ของมิรินออกมาจนได้ .... และแล้วโอกาสที่ผมเฝ้ารอคอยก็มาถึง เมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่คาดฝัน ทำให้ผมสามารถเข้าใกล้มิรินได้ในที่สุด แม้ว่าครั้งนี้การเข้าใกล้กันระหว่างเราสองคนจะเป็นเพียงการเล่นเกมก็ตามที แต่ว่า! นี่แหละสิ่งที่ผมต้องการ!! เพราะต่อให้มิรินจะยังรักและสนใจผู้ชายคนอื่นมากกว่าผมยังไงก็เถอะ แต่ผมก็มีสิทธิ์ขาดในตัวมิรินมากกว่า เพราะการเล่นเกมที่ว่านั่นคือ เกมจีบ ที่เราสองคนมีกฎในการเล่นที่ถูกอกถูกใจผมเหลือเกิน คือมิรินต้องเป็นแฟนกับผมยังไงล่ะ!! .... มิรินครางเสียงแผ่วเบา มือเล็กเปลี่ยนมาจิกที่ต้นแขนของผม สายตาหวานเยิ้มที่ผมพึ่งเคยเห็น มองสบเข้านัยน์ตาผมไร้ซึ่งอาการเขินอาย แต่ไหงกลายเป็นผมซะเอง ที่แอบเขินอายสายตาคู่นั้น (คงเพราะความชอบสินะ) และด้วยความหวานเยิ้มนั่นเอง ทำให้ผมเริ่มมีอาการกระตุก เหมือนกำลังจะใกล้ฝั่งเข้าเต็มที ผมจึงหยุดชะงักไว้และทำทีเปลี่ยนท่าต่อไป ผมจับร่างเปลือยเปล่าของมิรินพลิกคว่ำด้วยสองมืออย่างง่ายดาย มิรินไม่มีท่าทีแปลกใจ ยังมีอารมณ์ความต้องการอย่างต่อเนื่อง เช่นเดียวกับผม ซึ่งไม่คิดว่าจะอยู่ได้นาน แปลกใหม่อีกเรื่องแล้วสิ ปกติผมควบคุมมันได้ดีเลยนี่ แต่คราวนี้กับยากเย็นกว่าปกติแฮะ (หรือเป็นเพราะผมชอบมิรินงั้นเหรอ?) .... ในที่สุด! ผมก็ได้ครอบครองผู้หญิงที่ตัวเองเริ่มตกหลุมรักเข้าทีละนิดแล้ว แต่ถึงแม้โอกาสมากมายจะเข้าข้างผมยังไงก็เถอะ ดูท่าว่ามิรินก็ยังจะสนใจผู้ชายคนนั้นอยู่ดี แล้วแบบนี้จะไปมีประโยชน์อะไรถ้าได้ตัวแต่ไม่ได้หัวใจ… แต่ไม่ว่ายังไงซะ!! ผมก็ต้องชนะหัวใจเย็นชาแถมมีคนอื่นอยู่ในนั้นให้ได้นั่นแหละน่ะ!!! ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครองทั้งหมดของมิริน!!!