เร้นร้อน

“ จะกลับแล้วเหรอ ”

เสียงทุ้มดังขึ้นเบา ๆ จากทางด้านหลัง แต่เล่นเอาคนที่กำลังง่วนกับการเก็บของใส่กระเป๋าสะดุ้งเฮือกแล้วทำโทรศัพท์มือถือหล่นจากมือ

แม้มุกพราวไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นเขา...

เขาที่ทำให้เธอสั่นเทาได้ในทุกครั้งที่ปรากฏตัว ทั้งสุ้มเสียง หรือเพียงแววตาที่จ้องมองมา

เธอหันกลับไปมองตามร่างสูงใหญ่ในเชิ้ตขาว กางเกงชิโนสีเทาที่ยืนตรงหน้าประตูตามมารยาทแล้วยิ้มนิด ๆ พลางตอบ

“ จะกลับแล้วค่ะคุณคิณ ”

“ เจ้าของวันเกิดหายไปไหนเสียแล้วล่ะ ”

เขาหมายถึงอธิปผู้เป็นน้องชาย

“ เมาหลับไปแล้วค่ะ ”

“ นี่ยังไม่ห้าทุ่มเลย จะรีบกลับไปไหน ”

“ พรุ่งนี้มุกต้องทำงานตอนเช้าค่ะ ” เธอหมายถึงร้านไอศกรีมที่ตัวเองไปรับจ็อบทุกเสาร์อาทิตย์ อีกฝ่ายพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้

“ กลับยังไง ”

“ เดี๋ยวจะถามรถเพื่อนว่ามีใครจะกลับเลยไหม ถ้ายังไม่มีก็จะเรียกแกร็บค่ะ ”

“ อันตรายนะ ให้ฉันไปส่งดีกว่า ”

เขาว่าเสียงทุ้มนุ่ม พลางสาวเท้ายาว ๆ เข้ามาประชิดตัว มุกพราวจะเบี่ยงตัวหลบแต่ก็ไม่ทัน เอวคอดโดนรวบแล้วกระชากเข้าหาแผงอกกว้าง

“ คุณอคิณ ! ” เธอเรียกชื่อเขาพลางเบิกตามองด้วยความตกใจ อันตรายเดียวสำหรับเธอก็คือเขานั่นแหละ !

นัยน์ตาที่จ้องกลับมามันทั้งมีประกายดุดันและฉ่ำพราวด้วยอารมณ์บางอย่าง

“ จะทำอะไร ปล่อยมุกนะ วันนี้วันเกิดอธิปนะคะ ”

เธอท้วงติงทั้งที่สั่นเทากับอ้อมกอดนั้น

ใช่ วันนี้คือวันเกิดของอธิป แฟนหนุ่มของเธอที่จัดปาร์ตี้วันเกิดอย่างสุดเหวี่ยงและชิงเมาหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์แอลกฮฮอล์หลายชนิด

และที่กำลังกอดเธออยู่นี่ก็คือพี่ชายต่างมารดาของเขาเอง !

“ ไม่ชอบเลยที่เห็นอธิปมันหอมแก้มเธอ ”

เขาบอกน้ำเสียงเรียบ ไม่สนประโยคที่เธอท้วงติง แต่มือไม่ได้เรียบตามน้ำเสียง มันสอดซุกเข้าไปใต้ชายกระโปรงเดรสผ้าพลิ้วสีชมพูอ่อนหวานแล้วรูดขยี้กลางกลีบพูผ่านชั้นในตัวบางได้สำเร็จทั้งที่เธอพยายามหนีบขาเอาไว้ก็ไม่เป็นผล

“ คุณ... อย่า ” เธอพยายามห้ามปรามแต่เขาเคยฟังเสียที่ไหน

“ อย่าทำแบบนั้นอีก ไม่ชอบ ” เขาบอกพลางก้มลงไปงับที่ซอกคอของเธอแล้วดูดแรง ๆ ตอเคราเขียวครึ้มครูดสีกับเนื้ออ่อนจนเธอขนลุกซู่ไปหมด

“ คือ... มุกไม่ได้ตั้งใจ อธิป... ขโมยหอม มุกดุเขาไปแล้วว่าอย่าทำแบบนี้อีก ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงขาดเป็นห้วง ๆ เมื่อโดนเขารุกหนัก เพราะยามนี้นิ้วหนึ่งมันสอดเข้าใต้ขอบชั้นในแล้วคลึงเคล้ากับเม็ดนุ่มกลางกลีบฉ่ำแรง ๆ แน่นอนว่ามันเปียกแฉะทันที

ใช่ เธอแฉะอย่างรวดเร็วเพราะเขาทุกครั้ง...