หญิงชั่วก็มีหัวใจ หากเลือกได้ ข้าคงไม่ทำ... หญิงชั่วก็มีหัวใจ หากเลือกได้ ข้าคงไม่ทำ...
เที่ยงคืน ณ เวลาปัจจุบัน
ในห้องชุดสุดหรูของท่านเฉิน มาเฟียวัยห้าสิบผู้ร่ำรวยและทรงอิทธิพลจากธุรกิจมืด
สามร่างบนเตียงหนานุ่มนัวเนียจนยากจะหารู้ได้ว่าใครเป็นใคร
หนึ่งเป็นร่างอวบอัดอรชรของหญิงสาววัยยี่สิบ หยางลี่จือ คือชื่อของเธอ
หนึ่งคือท่านเฉิน ซึ่งแม้ว่าจะมีวัยล่วงห้าสิบ แต่ก็ยังดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี รูปร่างท่านสันทัดและมีกล้ามเนื้อ และอีกหนึ่งคือร่างลำสันสูงใหญ่ของอาเฟย บอดี้การ์ดหนุ่มคนสนิท ทั้งคู่เปลือยเปล่าและกำลังเพลิดเพลินกับการสวิงกิ้ง
ท่านเฉินนอนถ่างขาอยู่บนเตียงที่มีลี่จือคลานสี่ขาที่ปลายเตียงแล้วก้มหน้าอยู่ตรงกลางหว่างขาของท่าน ปากสวย ๆ ของเธออ้าอมดุ้นลำอวบอ้วนของท่านเอาไว้ ศีรษะผงกรูดเข้ารูดออก พวงแก้มขยับตอบตามจังหวะดูดเร้า ผสานเคล้าเข้ากับเสียงครางราววัวถูกเชือดของท่านเฉินที่ถูกความซ่านเสียวโจมตี
“ โอว ซี้ด เธอนี่ดูดเก่งจริง ๆ ลี่จือ จะทำฉันแตกในปากอยู่แล้วนะ ”
เธอไม่ตอบเพราะมีดุ้นคาปาก แต่ครางอืออาเพราะตนเองที่คลานสี่ขาอยู่นั้นก็กำลังถูกโจมตีด้วยลิ้นและปาก ของบอดี้การ์ดหนุ่ม
เขาทั้งดูดทั้งเลียกลีบพูขาวอวบที่แลเห็นปลิ้นลอดจากทางเบื้องหลังดังจ๊วบจ๊าบ เธอกระตุกสะโพกยึก ๆ ตามแรงซ่านเสียว ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเพราะเขายัดลำเอ็นใหญ่ยาวกระทุ้งเข้ามาในร่องหอยอย่างไม่ทันตั้งตัว
ตั้บ !
ทีเดียวมิดลำ !
แล้วกระซวกแทงเข้าออกราวกับเขาและเธอมีเรื่องเคืองแค้นกันแต่ชาติภพก่อนเก่าอย่างไม่ปรานี ลี่จือต้องคายดุ้นของท่านเฉินออกไปแล้วใช้มือสาวให้แทน เพราะเธอหายใจไม่ทันและต้องการจะครวญครางระบายความซ่านเสียว
“ อ๊ายยย ใหญ่จังเลยค่ะ เสียวหอยหมดแล้ว ”
เธอว่า ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกอย่างแสนทรมานแต่เป็นความทรมานที่ช่างอภิรมย์เป็นยิ่งนัก
บอดี้การ์ดหนุ่มยิ่งได้ใจ สองมือใหญ่ยึดสะโพกของเธอไว้แล้วกระเด้ารัวแรง เรือนกายของหญิงสาวสั่นคลอนนมสองเต้าอันอวบใหญ่สั่นไหว ท่านเฉินรีบขยับไปขยำ ฟอนเฟ้นมันอย่างรุนแรงแล้วดูดเลียกินมันดังจ๊วบ ๆ
“ อู๊ยย ซี้ดดด ” หญิงสาวคร่ำครวญเมื่อโดนความซ่านเสียวโจมตีทวีคูณ
“ เสียวเหรอ ” ท่านเฉินถามอู้อี้เพราะเต้านมยัดปาก
“ เสียวสิคะ สุด ๆ ”
“ ฉันจะทำให้เธอเสียวมากขึ้น ” มาเฟียว่า พลางละปากจากเต้านมแล้วไปหยิบบางอย่างออกจากกระเป๋าบนโต๊ะ มันคือเข็มฉีดยานั่นเอง แล้วเขาก็หยิบขวดเล็ก ๆ ที่ภายในบรรจุของเหลวสีใสราวกับน้ำบริสุทธิ์แต่แท้จริงแล้วคือยาเสพติดชนิดใหม่ที่ทีมของท่านได้ผลิตขึ้นมา มันจะมีฤทธิ์ปลุกกำหนัดให้ยิ่งซาบซ่านและคึกคักอยู่ได้เป็นวัน ๆ โดยมิเหนื่อยอ่อน
ท่านเฉินใช้เข็มดูดมันเข้าไปในไซลิงก์ ก่อนจะเดินไปฉีดเข้าสิ่งนั้นให้หญิงสาวที่ข้อพับ เธอเองก็ยอมแต่โดยดี เพราะชีวิตของเธอพัวพันอยู่กับสิ่งนี้ตลอดมา
ยาเสพติด เซ็กส์ สิ่งมึนเมาและอบายมุขทุกชนิด...
“ อาาา ” เธอครางอย่างหฤหรรษ์ หลับตาพริ้มกำซาบซ่านกับตัวยาที่เดินเข้าไปในเส้นเลือด
“ อูว ดีจัง ”
ท่านเฉินยืนมองใบหน้าเปี่ยมสุขของหญิงสาวคู่ขาอย่างพึงพอใจ ก่อนจะออกคำสั่งลูกน้อง
“ อาเฟย จับเธอลุกขึ้นยืน เดี๋ยวแกเข้าข้างหลัง ฉันจะเข้าข้างหน้า ”
“ ครับท่าน ” อาเฟยกระชากดุ้นลำออกจากร่องหอยแล้วจับเธอลุกขึ้นยืนตามคำสั่งของผู้เป็นนาย หญิงสาวยังหลับตาพึมพำอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มราวคนมีความสุขเหลือเกิน
“ ชอบใช่ไหม ”
“ ค่ะ ดีจัง ดีสุด เสียวมาก ดีมาก เหมือนขึ้นสวรรค์ ” เธอคร่ำครวญทั้งที่ยังหลับตาในท่ายืน ท่านเฉินประกบด้านหน้า อาเฟยประกบด้านหลังก่อนใช้ท่อนแขนช้อนยกเรียวขาของเธอขึ้นข้างหนึ่งเพื่อให้รูเปิดอ้าสะดวกต่อการทิ่มแทง
แล้วลำเอ็นอันหนึ่งก็แทงเข้าไปในหอย อีกอันแทงเข้าไปในรูทวาร ก่อนทั้งคู่จะกระเด้าเข้าใส่ทั้งรูหน้าและรูหลังของหญิงสาวพร้อมกันอย่างไม่บันยะบันยัง
“ อา เสียวฉิบหาย ”
“ ซี้ดดดด ”
“ อู๊ยยย ”
ตั้บ ๆๆๆๆ
เสียงครวญครางด้วยแรงกระสันของคนทั้งหมดและเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นหวั่นไหว
แต่ฉับพลันหญิงสาวก็รู้สึกหายใจหายคอไม่ทันเส้นเลือดในกายเต้นตุบรุนแรง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ ดะ... เดี๋ยวแป๊บนึงนะคะ ลี่จือหายใจไม่ทัน ” เธอบอก แต่ชายทั้งคู่ไม่สนสี่สนแปดใด ๆ เพราะกำลังเมามันกับการรุมกระเด้ารูแน่น ๆ อย่างไม่ลืมหูลืมตา
“ ยะ... หยุดก่อน หยุดก่อนค่ะ ” ลี่จือเอ่ยปากวอนขอแต่เสียงนั้นมันเริ่มแผ่วเบาตามลมหายใจ เธอรู้สึกหัวสมองหมุนติ้ว แขนขาอ่อนแรง หัวใจที่เต้นเร็วเมื่อครู่มันค่อย ๆ ผ่อนแรงลงด้วย เธอเห็นจุดสีขาวเล็ก ๆ อยู่ไกล ๆ
“ เฮ้ย ๆ อาการแบบนี้เหมือนท่านหญิงหงหลันฮวาตอนที่โดนวางยาเลย ไม่นะ ๆ ฉันยังไม่อยากตาย ”
ลี่จือพึมพำ เมื่อนึกถึงนิยายย้อนยุคเรื่องล่าสุดที่ตนอ่านค้างไว้
เสียงสังวาสที่ดังก้องอยู่ในหูเริ่มจางหาย เธอได้ยินเพียงเสียงวี้ ๆ แว่วมาแต่ไกลก่อนจะค่อยขยายดังขึ้น จุดสีขาวนั้นก็เช่นกัน จากจุดเล็ก ๆ มันเริ่มขยับเข้ามาใกล้และขยายวงกว้างขึ้น ก่อนจะพุ่งวาบเข้าหาตัวเธออย่างรวดเร็ว
“ ฉันยังไม่อยากตาย ฉันยังไม่อยากตาย ! ” ลี่จือร้องออกมาก่อนที่ทุกสิ่งอย่างเบื้องหน้าจะดำมืดคล้ายท้องฟ้ายามรัตติกาลในคืนเดือนมืดที่ไม่มีแม้แสงดาว
ดับ... สนิท...
สองวันถัดมา ณ คอนโดมิเนียมของลี่จือ
“ โธ่ นังลี่จือ นังร่าน แกไม่น่าชิงหนีพวกฉันไปตายก่อนเลย ทำไมวะ แล้วใครจะพาฉันร่านวะอีบ้า ”
เสี่ยวอี้ หนึ่งในกลุ่มเพื่อนนักศึกษาที่สนิทของลี่จือพูดพลางสะอื้นไห้ ขณะที่กำลังเก็บข้าวของของลี่จือลงกล่อง
สองวันที่แล้วเธอได้รับแจ้งข่าวจากทางโรงพยาบาลที่โทรมาแจ้งว่าเพื่อนสนิทของเธอเสียชีวิตแล้วจากอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
“ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าอาจือจะหัวใจวายตาย มันแข็งแรงจะตายนะโว้ย ฟิตเนสมันก็เข้าตลอด อาหารเสริมวิตามินเสริมอะไรมันก็กิน ” สวี่เชียง อีกหนึ่งสาวว่า
“ แต่พวกแกอย่าลืมสิว่าลี่จือมันเล่นยาหนัก \ไม่ต่างจากพวกเรา ยิ่งเวลารับแขกมันก็ยิ่งชอบ จะแข็งแรงแค่ไหน ถ้าเสพยาเกินขนาดมันก็อาจเป็นได้ แล้วแกอย่าลืมนะว่ามันตายคาอกใคร นั่นท่านเฉิน มาเฟียตัวเป้งนะเว้ย ใครจะกล้าพูดว่ามันกำลังเอากับท่านเฉินแล้วขาดใจตาย ” เฟิงซิ่นสาวในกลุ่มคนสุดท้ายว่า
“ จะทำยังไงได้วะ เวลารับแขก ถ้าไม่เล่นยาแล้วจะมีอารมณ์ร่วมได้ยังไง บางคนอ้วนอย่างกับหมู บางคนแก่กว่าพ่อของพวกเราอีก ” เสี่ยวอี้ว่า ทั้งหมดนั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา เพราะสิ่งที่เสี่ยวอี้ว่านั้นมันถูกต้องทั้งหมด
โปรย : " ขออีกครั้งได้ไหม " " หมายถึงโอกาสเหรอคะ " " ก็ โอกาสด้วย อย่างอื่นด้วย " เธอยิ้ม ขยับเข้าไปหาแล้วกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ " อย่างอื่นนี่คืออะไรเหรอคะ " ลมหายใจอุ่น ๆ เป่าลงที่ซอกคอ และเธอตั้งใจแตะริมฝีปากให้ถากบนใบหูของเขา เพียงเท่านั้นเลือดหนุ่มก็เดือดพล่านเหลือเกินแล้ว " พูดได้เหรอ " " ถ้าไม่อยากพูด ทำเลยก็ได้ " ++++++++++++ มาเซ้ นางเอกเราสู้คนค่ะคุณขา หมายเหตุ : แมธธิว พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง คุณแสนร้าย , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
เธอไม่ได้ชอบเบา ๆ หรอก ฉันรู้ดี... โปรย : จากเด็กในบ้านที่มีสัมพันธ์กันลับ ๆ วันหนึ่งเธอตัดสินใจโบยบินไปจากอ้อมอก ตอนนั้นเขาพึ่งรู้หัวใจตัวเอง เขาหวง เขาหึง เขาคิดถึง เขาคลั่งแทบบ้า และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา ! ตัวอย่าง : " คุณแสนมีธุระอะไรคะ " ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น " พูดจาดูห่างเหินจังนะ " " คุณทราบได้ยังไงคะว่าหนึ่งอยู่ที่นี่ " " ก็แค่บังเอิญผ่านมา " " บังเอิญแน่เหรอคะ " " แน่สิ ทำไมล่ะ ที่นี่มันร้านกาแฟที่ลูกค้าที่ไหนจะมาซื้อก็ได้ทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย " " หนึ่งจะปิดร้านแล้วค่ะ " " ใจดำจังนะ ออกมาไม่บอกไม่กล่าว รีบอะไรขนาดนั้น " คราวนี้เธอเงียบ เขาจึงยิงคำถามต่อ " เห็นน้าละมุนบอกว่าวันที่ขนของมีหนุ่มไปรับ " คำพูดนั้นทำให้เธอเชิดหน้าขึ้น " ค่ะ แฟนหนึ่งเอง หนึ่งย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ " เธอเน้นย้ำคำว่า ที่นี่ ให้เขาได้ยินชัด ๆ เขานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มออกมา " แต่ตอนนี้ร้านดูเงียบ ๆ แฟนไม่อยู่เหรอ " " คุณแสนจะสั่งอะไรไหมคะ ถ้าไม่สั่งหนึ่งขออนุญาตเชิญกลับ เพราะหนึ่งต้องปิดร้าน " " นี่เป็นแม่ค้ายังไงจะไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใจร้ายจังนะ " เธอยืนจ้องเขาเขม็ง คิ้วได้รูปขมวดนิด ๆ อย่างหงุดหงิด แสนสราญนึกสนุกที่ได้เห็นท่าทีแข็งกร้าวต่อต้าน และคนสันดานเสียอย่างเขาก็ชอบที่จะเอาชนะเสียด้วยสิ " อยากได้เครื่องดื่ม " " รับอะไรดีคะ " " นมสด " " นมสดไม่มีค่ะ เมนูตามนี้เลย " เธอผายมือไปยังป้ายเมนูไม้แบบมินิมอลน่ารักที่มีรายชื่อเครื่องดื่มอยู่บนนั้น แต่เขาไม่ได้มองตามไปที่นั่น สายตากรุ้มกริ่มจ้องอยู่ที่อกอวบ แม้มีเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อร้านห่อหุ้มอีกทั้งผ้ากันเปื้อนทับอีกชั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นภายในทรวงเพียงถูกเขาจ้อง " มีสิ เต็มปากเต็มคำดีเสียด้วย " หมายเหตุ : คุณแสน พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง ขออีกครั้ง , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "
จะผิดไหม ถ้าอยากมีอะไรกับเพื่อนรัก เขาอยากสอดเสยลำใหญ่เข้าไปในกายเธอเหลือเกิน..เช่นเดียวกับเธอที่อยากให้เขาเข้ามาลึกๆ แรงๆ
พี่สาวครับ ตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วครับ ผมอยากกอด อยากหอม อยากจับ อยากเหลือเกินครับ อยากจะจับพี่ทำเมีย...
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น