หลีซินแพทย์ศัลยกรรมในยุคปัจจุบันได้ทะลุมิติเข้าร่างสตรีลูกขุนนาง ที่มีความเอาแต่ใจ อารมณ์ร้ายเป็นใหญ่ แต่ทว่าสตรีนางนี้ ต้องแต่งงานกับหยางอ๋องผู้มีลูกติดฝาแฝดชายหญิง
หลีซินแพทย์ศัลยกรรมในยุคปัจจุบันได้ทะลุมิติเข้าร่างสตรีลูกขุนนาง ที่มีความเอาแต่ใจ อารมณ์ร้ายเป็นใหญ่ แต่ทว่าสตรีนางนี้ ต้องแต่งงานกับหยางอ๋องผู้มีลูกติดฝาแฝดชายหญิง
"พระชายา เพคะ" อีอีเขย่าร่างเจ้านายหลายวันมานี้ พระชายาผู้งดงามหรือ หลี่ซินที่แต่งเข้ามาในฐานะชายาเอก ด้วยนิสัยของนางทำให้หยางอ๋องนึกชัง วันแต่งงานหยางอ๋องเดินทางไปเมืองจินเพื่อทำสงครามกับแคว้นฉู่ที่บุกเมืองจินที่เป็นของแคว้นชิง หลี่ซินแต่งเข้ามาในจวนอ๋องได้หกเดือนแล้ว
ท่านอ๋องไหว้ฟ้าดินกับนางเสร็จแล้วออกเดินทาง ทิ้งนางไว้ที่เมืองหลวงอย่างเดียวดาย การแต่งงานครั้งนี้เป็นสมรสพระราชทานแต่ก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของหยางอ๋องเลยแม้แต่น้อย
หลี่ซินขึ้นชื่อเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งแคว้นชิง แต่ก็เป็นนางร้ายอันดับหนึ่งเช่นกัน ด้วยเหตุผลนี้จึงไม่มีผู้ใดอยากจะหมั้นหมายกับนาง อีกทั้งนางยังพึงใจในตัวหยางอ๋องไม่น้อย
เรื่องสมรสราชทานนั้นราชครูหลี่เจิ้งบิดาของนางรับใช้ฝ่าบาทมานานจึงให้ฝ่าบาทพระราชสมรสให้แก่บุตรี
ฉู่เฟิงนั้นเป็นฮ่องเต้ที่ให้ความสำคัญแก่ขุนนางใหญ่ อย่างราชครูหลี่ไม่น้อย ที่คอยเป็นทั้งสหายที่เขาไว้ใจ กระนั้นเขาจึงทำตามคำขอของราชครูหลี่
ใบหน้างามซีดเซียวยิ่งนัก ดวงตาหงส์ขยับเปลือกตาขึ้นมา สถานที่แห่งนี้ช่างไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
"พระชายาฟื้นแล้ว" อีอีพลันนั่งกุมมือเจ้านาย ดีใจจนไม่ยอมปล่อยมือ
หลี่ซินตกใจ เหตุใดสตรีนางนี้เรียกนางว่าพระชายา นางจำได้ว่า นางเดินเล่นที่กำแพงเมืองจีนแล้วเป็นลมหมดสติไป หรือว่านางจะตายแล้ว
ความทรงจำเจ้าของร่างเดิมไหลเข้าสู่สมองของหลี่ซิน
เจ้าของร่างเดิมมีนามว่าหลี่ซินอายุสิบหกปี เป็นสตรีที่งดงามในแคว้นชิง แต่ทว่าก็เป็นสตรีที่ร้ายกาจเช่นกัน
เจ้าของร่างเดิมป่วยตายรึ
หลี่ซินข้ามภพเข้ามาในยุคจีนโบราณ เมื่อหลายพันปีก่อน ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์จีน
นางจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าคันฉ่องสีเหลืองทอง ดวงตางามเบิกกว้างขึ้น
พบว่าใบหน้าสตรีนางนี้งดงามยิ่งนัก ดวงตาหงส์กลมโตราวกับดวงจันทรามีประกายแวววาวระยิบระยับ คิ้วงามดั่งคันศร จมูกเรียวแหลมเชิดขึ้นเล็กน้อย นี่ถ้าในยุคปัจจุบันสตรีนางต้องโดนทักว่าเสริมจมูกแน่นอน
อีกทั้งริมฝีปากบางเฉียบอวบอิ่มสีชมพูน่าจุมพิต คางแหลมเล็กราวกับเสริมสิริโคน ไม่นางงดงามราวกับนางสวรรค์มาจุติเสียจริง ยังไม่หมดเพียงแค่นี้ มืองามจับที่ทรวงอกพบว่ามีก้อนแข็งขนาดใหญ่ตั้งอยู่
โอ้ว !!! แม่เจ้า โนตมของสตรีนางนี้ช่างใหญ่เสียจริง นับว่าเป็นสตรีที่สมบูรณ์แบบ ใบหน้า ทรวงอก โดยงดงามเกินคำบรรยาย แต่เสียอย่างเดียว ร่างกายขี้โรคไปหน่อย
"พระชายาท่านจับทรวงอกทำไมเพคะ" อีอีสาวใช้ของพระชายาสงสัย
หลี่ซินหันกลับมามองอีอี ใบหน้าสาวใช้ช่างกลมน่ารักเสียจริง แต่เสียอย่างเดียวจมูกของอีอีราวกับมีล้อรถม้าทับไว้ เหลือเพียงแค่รูหายใจเท่านั้น
"ข้า รู้สึกเหนื่อย"
"พระชายาของบ่าว บ่าวคิดว่าท่านจะจากบ่าวไปเสียแล้ว อยู่ ๆ ท่านก็นอนไม่ตื่นสองวันเต็ม ๆ พอบ่าวจะไปตามท่านหมอ คนของหยางอ๋องขัดขวางไว้"
รึว่าสาเหตุการตายของเจ้าของร่างเดิมจะเกี่ยวกับหยางอ๋อง หลี่ซินกลับไปนั่งที่เตียง สายตากลอกไปมา สมองขบคิดว่าเหตุใดหลี่ซินคนเดิมถึงต้องตาย
นางพลันหลับตา ภาพบางอย่างปรากฏขึ้นมา เด็กฝาแฝดสองคน ชายหญิงใบหน้าคล้ายกัน หลี่ซินในตอนนั้นเฆี่ยนเด็กทั้งสองคนสลับกันไปมาจนก้นแตก อีกทั้งมีเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างหลี่ซินคนก่อนบังคับเด็กแฝดกินข้าวหมา นางโกรธแค้นที่หยางอ๋องไม่พานางไปเมืองจินด้วย หรือว่าสาเหตุที่นางตายหยางอ๋องเป็นคนสั่งให้ข้ารับใช้วางยาหลี่ซิน
แต่ทว่าหลี่ซินคนเดิมได้ตายไปแล้ว แต่นางคือหลี่ซินที่มาจากโลกปัจจุบัน ถ้าหยางอ๋องรู้ว่านางไม่ตาย เขาต้องหาทางสังหารนางอย่างแน่นอน
คิดได้กระนั้นใบหน้างามพลันมีเหงื่อไหลออกมาพราก ๆ มืองามพลันเย็นเฉียบ
"พระชายา ท่านสลบไปหนึ่งวัน บ่าวจะเตรียมอาหารให้เพคะ" คล้อยหลังอีอี หลี่ซินพลันคิดหาทางทำดีกับเด็กแฝดสองคนนี้ เพื่อไถ่บาป ไม่รู้ว่าหยางอ๋องจะกลับมาตอนไหน เขาอาจจะเห็นใจนางและไว้ชีวิตนางก็ได้ นางเพิ่งมาอยู่โลกใบนี้ ไม่อยากตายรอบสอง
ค่ายทหารเมืองจิน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราได้รับพิราบสื่อสารจากเมืองชิง
ดวงตาดอกท้อมองอักษรที่อยู่ในกระดาษแผ่นน้อย ดวงตาทอประกายเป็นรอยยิ้ม
ในที่สุดสตรีสมควรตายก็ตายไปได้เสียที ช่างโชคดียิ่งนัก เขาให้นางอยู่ในจวนอ๋องหกเดือน มันคงว่างเกินไป นางถึงไปรังแกเสี่ยวเปา เสี่ยวเปย บุตรฝาแฝดของเขา
"คืนนี้ฉลองทั้งค่าย สตรีนางนั้นได้รับยาพิษจนตายแล้ว" น้ำเสียงเย็นเฉียบของหยางอ๋อง ช่างไร้ความรักให้กับหญิงงามอย่างพระชายายิ่งนัก
เปาเปา เปยเปยมีรึจะยอมให้อ๋องปากสุนัขมายุ่งกับมารดาของพวกเขามิสู้ หาบิดาหล่อๆ ให้มารดาสักคนเสียดีกว่า 55555 สมหน้าบิดาสมองสุนัข
นางหนีความยากลำบากเข้ามาในเมืองหลวงฉางอัน เพื่อขายตัวเองเป็นสาวใช้ในจวนท่านแม่ทัพ แต่ทว่า ท่านแม่ทัพผู้นี้เมตตาสาวใช้อย่างนางยิ่งนัก จนกระทั่งทำให้ฮูหยินใหญ่ในจวนมิพอใจสาวใช้อย่างนาง จูจูจะทำอย่างไรให้มีชีวิตที่ปลอดภัยในจวนท่านแม่ทัพนี้ ร่วมเป็นกำลังใจให้จูจูนะเจ้าคะ
เซียวหรูอวี้กับโอวหยางหลิงหลง เรื่องข้ามภพข้ามชาติมาเป็นชายาอ๋อง เรื่องข้าอยากเป็นภรรยาเจ้า เป็นเรื่องบุตรสาวของเซียวหรูอวี้ คือท่านหญิงเปยเปยกับอวครักษ์จาง เรื่องราวระหว่างท่านหญิงกับองครักษ์ที่มีความรักให้กัน คนทั้งคู่จะได้มีวาสนาได้ครองรักกันหรือไม่? ................................................................................................................................................................ ใต้น้ำ ชายหนุ่มกอดหญิงสาวไว้ ริมฝีปากรีบประกบปากนาง ทั้งคู่มองหน้ากันแม้จะอยู่ใต้น้ำ เขาต้องต่อลมหายใจให้นาง ถ้าขืนโผล่หน้าขึ้นไปพวกมันอาจซุ่มอยู่ก็เป็นได้ การประกบริมฝีปากอยู่ใต้น้ำช่างเนิ่นนานเหลือเกิน พรึ่บ! ในที่สุดทั้งคู่ก็โผล่หัวออกมาจากใต้น้ำ หญิงสาวหายใจเฮือกใหญ่ “ข้าหนาว พาข้าขึ้นฝั่งที” ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาพานางขึ้นฝั่ง เขาพานางขึ้นฝั่งแล้วเข้าไปในถ้ำ โชคดีในถ้ำเหมือนจะมีคนเคยมาพักที่นี่ ทิ้งฟืนไว้จำนวนมาก หญิงสาวนั่งตัวสั่น นางหนาวเหลือเกิน “เจ้าถอดเสื้อผ้าออกเถอะ” ชายหนุ่มหันไปบอกหญิงสาว แต่ในมือยังคงก่อไฟ เป่ยเป่ยได้ยินดังนั้นก็ปลดอาภรณ์สีแดงเพลิงออกเหลือเพียงแค่เอี๊ยมสีชมพู หญิงสาวนั่งผิงไฟอย่างเขินอาย จีนโบราณ
อวี้เหมยหรู แพทย์สาวยุคปัจจุบัน ได้ทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่เธออ่าน เธอนั้นดันชอบพระรองอย่างท่านแม่ทัพซือเหยียน มากกว่าพระเอกอย่างองค์ชายสามจีเสวียน
"ท่านเป็นอย่างไรบ้าง" เซียวหยามองหน้าชายคนรักที่โดนพิษยาปลุกกำหนัดในใจก็นึกโกรธเซียวเหยียนขึ้นมาทันที "ข้าร้อนยิ่งนักอยากจะปลดปล่อย" น้ำเสียงกระเซ้าบอกชายคนรัก ในใต้หล้านี้ เสิ่นจ้านไม่ต้องการสตรีแม้แต่คนเดียว เขาต้องการบุรุษอย่างเซียวหยาเท่านั้น
เกาเหมียวหรงบุตรสาวนายอำเภอโจว ไม่เป็นที่รักของขอบิดา เกาเซิง นางเป็นบุตรภรรยาเอกที่ตายไปแล้ว กระนั้นบิดาจึงให้นางออกเรือนกับพ่อค้าคารวานแห่งทุ่งหญ้า มีอายุคราวบิดา นางจึงตัดสินใจเป็นอนุของแม่ทัพหนานอ๋อง
เพื่อค่ารักษาของพ่อ ฟางจิ้งหร่านยอมแทนที่น้องสาว แต่งงานกับชายผู้เสื่อมเสียชื่อเสียงและหูหนวก คืนแรกของวันแต่งงาน เธอค่อยๆ ถอดชุดทีละชิ้น ด้วยความคาดหวัง... แต่กลับได้ยินเพียงคำเตือนเย็นชาจากเขา "การแต่งงานของเราเป็นแค่สัญญา" อยู่ข้างกายชายเจ้าอารมณ์คนนี้ ฟางจิ้งหร่านต้องระมัดระวังทุกเมื่อ โดยกลัวว่าจะทำเขาไม่พอใจเข้า ทุกคนรอคอยดูเธอเสียหน้า... แต่ใครจะไปคิดว่า สามีคนนี้กลับกลายเป็น"ที่พึ่งที่มั่นคงที่สุด"ของเธอ จนกระทั่งวันที่สัญญาครบกำหนด ฟางจิ้งหร่านถือกระเป๋าเตรียมตัวจะจากไป... ชายคนนั้นกลับมีดวงตาแดงก่ำ กระซิบขอร้องว่า "อย่าไป..."
เธอคิดว่าพวกเขาจะต่างคนต่างไปหลังจากการหย่าร้าง โดยเขาใช้ชีวิตของเขาเอง ส่วนเธอก็มีความสุขกับเธอไป-- แต่แล้ว... "ที่รัก ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาได้ไหม" ชายใจร้ายที่เคยหักหลังเธอสุดท้ายก็ก้มหัวที่หยิ่งผยองลง "เราคืนดีกันเถอะ ผมขอร้องล่ะ" ซูเชียนชือผลักดอกไม้ที่ชายคนนั้นมอบให้ออกไปอย่างเย็นชา และตอบอย่างใจเย็น "มันสายไปแล้ว"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ความเข้าใจผิดทำให้เขามีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับเธอ..เขาจะถือว่าเธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม และของที่เป็นของเขา จะไม่มีวันปล่อยให้ใครหน้าไหนได้เชยชมทั้งนั้น อย่าฝันจะเป็นอิสระ
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
© 2018-now MeghaBook
บนสุด