เปาเปา เปยเปยมีรึจะยอมให้อ๋องปากสุนัขมายุ่งกับมารดาของพวกเขามิสู้ หาบิดาหล่อๆ ให้มารดาสักคนเสียดีกว่า 55555 สมหน้าบิดาสมองสุนัข
เสียงอัสนีฟ้าผ่าลงมาดรุณีร่างบางเดินย่ำเท้าเปล่าอย่างรวดเร็วในยามราตรีที่มืดมิดแม้แต่แสงดาวก็ยังไม่มี มีเพียงลมกระโชกแรงกับฝนห่าใหญ่ที่ตกลงมา
ใบหน้าของนางอาบไปด้วยน้ำตา หญิงสาวมองเด็กทารกที่ห่อด้วยผ้าฝ้าย
"ลูกแม่ พวกเราจะตายมิได้ แม่ต้องให้เจ้ารอดไปหาท่านตาของเจ้า แม่ผิดเองแม่มันไม่ดีเอง" ถังลีเฟยไม่คิดว่าการมีชีวิตอยู่ไม่สู้ตายจะเป็นเช่นนี้
นางคือคุณหนูใหญ่บุตรสาวแม่ทัพใหญ่ถังเทียน เพลงพิณ หมากล้อม กวี วาดภาพนางนั้นล้วนเป็นหมด นางเป็นยอดหญิงอันดับหนึ่งของเมืองต้าโจว อีกทั้งเป็นยอดหญิงที่มีพลังปราณขั้นสี่
พลังปราณทั้งหมดมีหกขั้น
ขั้นที่ 1 ผู้เริ่มต้นพลังปราณสีม่วง
ขั้นที่ 2 หลอมรวมพลังปราณสีน้ำเงิน
ขั้นที่ 3 จอมยุทธ์พลังปราณสีฟ้า
ขั้นที่ 4 ปรมาจารย์พลังปราณสีเขียว
ขั้นที่ 5 ผู้อาวุโสพลังปราณสีเหลือง
และสุดท้ายเคล็ดลับยอดวิชาขั้นที่หก เซียน สีน้ำตาลอมตะวิชา
ถังลีเฟยไม่ไหวแล้วมีคนกำลังจะสังหารนาง ลูกแฝดทั้งสองของนางช่างน่าสงสารนัก เราจะตายกันทั้งหมดมิได้
ข้าแด่สวรรค์ ข้าขอโอกาสหนทางให้บุตรชายหญิงฝาแฝดของข้านั้นมีชีวิตรอด
เปรี้ยง !!! ราวกับสวรรค์รับคำขอของนาง
อีกด้านหนึ่งของหลายสหัสวรรษ ภายในนั้นมืดมิดเต็มไปด้วยกลิ่นธูปกำยานเครื่องหอม ถังเฟยเฟยในอาภรณ์ผ้าต่วนสีขาวนวล ใบหน้างามไร้ที่ติ เธอเพิ่งออกมาจากพระราชวังต้อง แน่นอนว่าวันหยุดของแพทย์ศัลยกรรมอันดับหนึ่งของปักกิ่ง
เธอเป็นหมอที่มีชื่อเสียง เธอเป็นเด็กกำพร้าบิดามารดา เธอเติบโตจากสถานสงเคราะห์ของรัฐบาล ถังเฟยเฟยเป็นคนที่เรียนเก่งจนติดแพทย์ระดับประเทศ ทางสถานสงเคราะห์ส่งเธอเรียนจนจบและทำให้เธอมีงานทำเป็นหมอเหมือนทุกวันนี้
แต่เนื่องด้วยความเหงาเธออายุสามสิบปี ไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีใครในโลกใบนี้ กระนั้นจึงตัดสินใจมาในกระโจมแม่หมอเปอร์เซียที่ตั้งแผงใกล้พระราชวังต้องห้าม
"นี่แม่หนูเจ้าอยากจะถามหาเนื้อคู่สินะ" สายตาแม่หมอเปอร์เซียจ้องคนงามอย่างถังเฟยเฟย ทำให้เธอถึงกับขนลุก
แม่นมากแม้ไม่ได้ถาม
"ค่ะท่านยาย"
"ข้าจะมองไปในลูกแก้วแห่งจิตวิณญาณ" ดวงตาอันกลมโตเท่าไข่ห่านพลันจ้องเข้าไปในลูกแก้วอันมืดมิด
ถังเฟยเฟยมองตามแม่หมอเช่นกันมันไม่มีอันใดเลย
"ไอ้หยา เนื้อคู่เจ้ามันช่างอยู่ไกลนักจนข้ามองไม่เห็น" แม่หมอมองหน้าคนงาม
ถังเฟยเฟยถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเกิดมาก็แย่อยู่แล้วยังไร้เนื้อคู่อีก เพื่อนหมอมีลูกมีสามีกันหมดแล้ว
แม่หมอเห็นน่าเศร้าของถังเฟยเฟยก็สลดใจขึ้นมา
"เอานี่ไปใส่" แม่หมอสวมด้ายแดงให้เธอ
"ไม่คิดเงินนะ รับรองเจ้าได้เจอเนื้อคู่ของเจ้าแน่นอน" แม่หมอไม่คิดเงินด้ายแดงแต่แม่หมอคิดเงินค่าดูดวง สรุปถังเฟยเฟยต้องจ่ายอยู่ดี หญิงสาวออกจากกระโจมฝนก็ยังตกอยู่ดี โชคที่พกร่มมาด้วย จังหวะนั้นพายุห่าใหญ่ได้พัดเข้ามาร่างบางหายไปกับพายุท่ามกลางความมืดมิด...
คำขอของถังลีเฟยนั้นเป็นความจริงเมื่อมีสตรีชุดขาวโผล่มาจากท้องฟ้าราตรีที่มืดมิด
"ที่ไหนเนี่ย" ถังเฟยเฟยมองผืนป่าที่เต็มไปด้วยเม็ดฝน
ดวงตาของถังลีเฟยเฟยมองแม่นางชุดขาวอย่างมีความหวัง
"แม่นางเจ้าช่างเหมือนข้ายิ่งนัก แม่นาง" ถังลีเฟยมองสตรีที่เหมือนนางราวกับแกะ
ถังเฟยเฟยอึ้งงันเช่นกัน เหตุใดเป็นเช่นนี้แม้แต่ชุดที่สวมใส่ยังเหมือนกัน นางอยู่เมืองหลวงที่เต็มไปด้วยผู้คนบ้านเรือนบัดนี้มายืนอยู่กลางป่า
"ข้าไม่ไหวแล้ว" ถังลีเฟยยื่นบุตรฝาแฝดให้ถังเฟยเฟย นี่นางต้องเลี้ยงดูเจ้าทารกน้อยพวกนี้รึ
"เจ้าจะไปไหน" ถังเฟยเฟยถามถังลีเฟย
"ข้าร่างกายข้ามีพิษ ข้าคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ข้าคือถังลีเฟยบุตรสาวท่านแม่ทัพแห่งต้าโจว เราสองคนหน้าเหมือนกันนัก ข้าฝากท่านดูแลพวกเขาแทนข้าด้วย นี่คือป้ายหยกของบิดาสองแฝด อย่ากลับไปกับคนพวกนั้นเพราะจะสังหารเราแม่ลูก" ถังลีเฟยเฟยกล่าวกับสตรีชุดขาว
ถังเฟยเฟยยังไม่ได้ถามอะไรเลย
ตุบ !!!
จู่ๆ มีลูกธนูปักที่กลางอกของถังลีเฟย ทำให้นางเซไปทางหน้าผาแล้วล้มลงไป
"เจ้า" ถังเฟยเฟยได้แต่มองร่างถังลีเฟยตกลงไปด้านล่างหน้าผามิรู้ว่าเป็นแม่น้ำหรือป่าไม้
สมองของถังเฟยเฟยขบคิดเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยอีกทั้งนางยังมองสองแฝดชายหญิงเพิ่งจะเสียมารดาแท้ๆ ไปช่างน่าอนาถใจนัก
"ถังลีเฟย เหตุใดเจ้าต้องหนีข้าด้วยเล่า" คนนับสิบวิ่งมาที่หน้าผา ถังเฟยเฟยคิดว่าแย่แล้ว หากคนพวกนั้นจับได้นางมิอาจรับคำหญิงผู้นั้นได้เป็นแน่แท้
นางมองบุรุษสวมหน้ากากผีเสื้อในอาภรณ์สีน้ำเงิน พร้อมกับลูกน้องของเขาในยามนี้สมองของถังเฟยเฟยคิดได้ก็คือนางต้องดูแลสองแฝดอย่าให้มีอันตราย
"ถังลีเฟยกลับไปกับข้า" ชายผู้นั้นสาวเท้าเข้ามาใกล้ถังเฟยเฟย
ก่อนจะตกลงหน้าผาถังลีเฟยได้บอกกับนางว่าอย่ากลับไปกับคนพวกนั้น
"ไม่!!!"ถังเฟยเฟยค่อยๆ ถอยหลังไปทีละ นางอุ้มลูกแฝดในเมื่อถังลีเฟยมอบสองแฝดให้นางแล้ว สองแฝดถือเป็นลูกของนาง
"เจ้าไม่กลัวตายรึ"
"เหตุใดต้องกลัว"
หากสวรรค์ให้ข้ามาเพื่อเลี้ยงสองแฝดข้าเชื่อว่าข้าจะไม่ตายง่ายๆ
ถังเฟยเฟยคิดว่าถึงอย่างไรหนีไม่พ้น สู้ตายเอาดาบหน้าเสียกว่า
ตุบ !!!
"อย่า!!!" ชายผู้นั้นคว้าได้เพียงอากาศ เหตุใดนางต้องทิ้งเขาไว้ด้วยเล่า...
หลีซินแพทย์ศัลยกรรมในยุคปัจจุบันได้ทะลุมิติเข้าร่างสตรีลูกขุนนาง ที่มีความเอาแต่ใจ อารมณ์ร้ายเป็นใหญ่ แต่ทว่าสตรีนางนี้ ต้องแต่งงานกับหยางอ๋องผู้มีลูกติดฝาแฝดชายหญิง
นางหนีความยากลำบากเข้ามาในเมืองหลวงฉางอัน เพื่อขายตัวเองเป็นสาวใช้ในจวนท่านแม่ทัพ แต่ทว่า ท่านแม่ทัพผู้นี้เมตตาสาวใช้อย่างนางยิ่งนัก จนกระทั่งทำให้ฮูหยินใหญ่ในจวนมิพอใจสาวใช้อย่างนาง จูจูจะทำอย่างไรให้มีชีวิตที่ปลอดภัยในจวนท่านแม่ทัพนี้ ร่วมเป็นกำลังใจให้จูจูนะเจ้าคะ
เซียวหรูอวี้กับโอวหยางหลิงหลง เรื่องข้ามภพข้ามชาติมาเป็นชายาอ๋อง เรื่องข้าอยากเป็นภรรยาเจ้า เป็นเรื่องบุตรสาวของเซียวหรูอวี้ คือท่านหญิงเปยเปยกับอวครักษ์จาง เรื่องราวระหว่างท่านหญิงกับองครักษ์ที่มีความรักให้กัน คนทั้งคู่จะได้มีวาสนาได้ครองรักกันหรือไม่? ................................................................................................................................................................ ใต้น้ำ ชายหนุ่มกอดหญิงสาวไว้ ริมฝีปากรีบประกบปากนาง ทั้งคู่มองหน้ากันแม้จะอยู่ใต้น้ำ เขาต้องต่อลมหายใจให้นาง ถ้าขืนโผล่หน้าขึ้นไปพวกมันอาจซุ่มอยู่ก็เป็นได้ การประกบริมฝีปากอยู่ใต้น้ำช่างเนิ่นนานเหลือเกิน พรึ่บ! ในที่สุดทั้งคู่ก็โผล่หัวออกมาจากใต้น้ำ หญิงสาวหายใจเฮือกใหญ่ “ข้าหนาว พาข้าขึ้นฝั่งที” ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาพานางขึ้นฝั่ง เขาพานางขึ้นฝั่งแล้วเข้าไปในถ้ำ โชคดีในถ้ำเหมือนจะมีคนเคยมาพักที่นี่ ทิ้งฟืนไว้จำนวนมาก หญิงสาวนั่งตัวสั่น นางหนาวเหลือเกิน “เจ้าถอดเสื้อผ้าออกเถอะ” ชายหนุ่มหันไปบอกหญิงสาว แต่ในมือยังคงก่อไฟ เป่ยเป่ยได้ยินดังนั้นก็ปลดอาภรณ์สีแดงเพลิงออกเหลือเพียงแค่เอี๊ยมสีชมพู หญิงสาวนั่งผิงไฟอย่างเขินอาย จีนโบราณ
อวี้เหมยหรู แพทย์สาวยุคปัจจุบัน ได้ทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่เธออ่าน เธอนั้นดันชอบพระรองอย่างท่านแม่ทัพซือเหยียน มากกว่าพระเอกอย่างองค์ชายสามจีเสวียน
"ท่านเป็นอย่างไรบ้าง" เซียวหยามองหน้าชายคนรักที่โดนพิษยาปลุกกำหนัดในใจก็นึกโกรธเซียวเหยียนขึ้นมาทันที "ข้าร้อนยิ่งนักอยากจะปลดปล่อย" น้ำเสียงกระเซ้าบอกชายคนรัก ในใต้หล้านี้ เสิ่นจ้านไม่ต้องการสตรีแม้แต่คนเดียว เขาต้องการบุรุษอย่างเซียวหยาเท่านั้น
เกาเหมียวหรงบุตรสาวนายอำเภอโจว ไม่เป็นที่รักของขอบิดา เกาเซิง นางเป็นบุตรภรรยาเอกที่ตายไปแล้ว กระนั้นบิดาจึงให้นางออกเรือนกับพ่อค้าคารวานแห่งทุ่งหญ้า มีอายุคราวบิดา นางจึงตัดสินใจเป็นอนุของแม่ทัพหนานอ๋อง
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"