Love Mission : ผู้กองครับ รับรักผมสักทีเถอะ

HATE YOU: 1

"จดหมายนี่น่ะ ของเธอใช่ไหม?" เด็กหนุ่มมัธยมปลายหน้าตาดีชูซองจดหมายสีชมพูต่อหน้าคนส่งจดหมายและ...ผู้คนทั้งโรงเรียน

"อื้อ ของเราเอง..." เด็กสาวตัวอ้วน ผิวดำ หน้าตาไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเลยแม้แต่น้อยตอบด้วยความขัดเขิน เขารู้ได้ยังไงว่าเป็นเธอ? ยิ่งต่อหน้าทุกคนแบบนี้ยิ่งประหม่าเป็นที่สุด

แคว้ก!!

เด็กหนุ่มฉีกซองจดหมายทิ้งพร้อมเหยียดยิ้มให้แก่เธอ เขาเดินไปจับมือเด็กสาวที่มีใบหน้าตาสวยงาม น่ารัก มายืนข้างๆ ทำให้เจ้าของจดหมายรู้สึกเจ็บแปลบในใจ คนรอบข้างต่างพากันหัวเราะเย้ยหยันเธอราวกับว่าตัวเธอนั้นเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจของสังคม

"ขอบใจที่รู้สึกดีกับฉันนะ แต่อย่างที่เห็นว่าฉันมีแฟนแล้ว...ถึงไม่มีฉันก็ไม่เลือกเธอหรอก ไปศัลยกรรมมาให้เรียบร้อยก่อนนะ แล้วค่อยคิดจะส่งจดหมายรักมาอีก จะว่าไปก็สงสารหมอว่ะ! ฮ่าๆ คงจะทำงานหนักมากกว่าจะทำให้ผีอย่างเธอกลายร่างมาเป็นคน" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดจาไม่คิดจะถนอมจิตใจของอีกฝ่ายว่าจะเจ็บปวดสักเพียงไหน เด็กสาวตัวอ้วนมองเขาแล้วก็น้ำตาไหลออกมา...เพื่อนสนิทของเธอเดินฝ่าฝูงชนเข้ามาปลอบใจแล้วต่อว่าคนตรงหน้า

ช่างใจร้ายเหลือเกิน...

"จะด่าจะว่าอะไรฉันก็ช่าง แต่คนที่ไม่เจียมสังขารแบบยัยอัปลักษณ์นี่น่ะแม่งน่าขำว่ะ ก่อนจะไปหาหมอศัลยกรรมแนะนำลดน้ำหนักลงให้ได้สักกิโลก่อนเถอะ ฮ่าๆ"

ใครๆก็ชอบคนสวยคนหล่อด้วยกันทั้งนั้น ตัวเธอก็เช่นกัน.. เธอได้แต่มองผู้คนที่หัวเราะเยาะเธอด้วยความเจ็บปวดในใจ ในเมื่อคนบนโลกนี้ต่างให้หน้าตาเป็นตัวชี้วัดในหลายๆสิ่ง นี่คือสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ

เด็กสาวตัดสินใจขอทางบ้านลาออกจากโรงเรียนและย้ายไปเรียนที่อเมริกาโดยติดต่อแค่กลุ่มเพื่อนสนิทที่จริงใจต่อเธอเพียงเท่านั้น ความผิดหวังและการถูกดูหมิ่นจากคนที่เธอแอบปลื้มมานานนั้นสร้างรอยแผลเอาไว้ในใจจนลึกยากที่จะรักษาให้หาย เธอตั้งมั่นไว้ไม่ว่าชายใดบนโลกนี้จะแสนดีหรือรูปหล่อปานเทพบุตรมาจุติ...ก็อย่าได้หวังว่าจะได้ตัวและหัวใจของเธอไปครอบครอง

8 ปีต่อมาหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น...

ร้านอาหารหรูใจกลางกรุงเทพฯ

"ผมรู้สึกยินดีมากนะครับที่นางแบบตัวท็อปอย่างคุณยอมมาทานข้าวด้วย แต่จะดีกว่านี้นะครับถ้าคุณยอมรับข้อเสนอของผมที่ให้ไป คุณจะไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยเปล่า นอนสบายๆ ช็อปปิ้งของแพงๆ ชิลๆ แต่งตัวสวยๆให้ผมดูทุกวัน และนายหน้าที่ติดต่อคุณมาให้กับผมจะได้ไม่ต้องชวดเงินก้อนที่เขาจะได้" เสี่ยอิทธิผู้มีอิทพลซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นในทางด้านมืด เขาพยายามพูดจาหว่านล้อมสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่นั่งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเธอนั้นงดงามแทบจะลืมหายใจแถมยังมีเสน่ห์เย้ายวนเป็นอย่างมาก แม้ชุดที่ใส่ในวันนี้ไม่ได้โชว์เนื้อหนังอะไรเหมือนอย่างที่ถ่ายแบบขึ้นปกหนังสือ แต่ดูก็รู้ว่าเธอนั้นเซ็กซี่จนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว

หญิงสาวยกน้ำขึ้นดื่มด้วยท่าทางที่นิ่งเฉยเพราะชินชากับการถูกแทะโลมเช่นนี้ "ขอบคุณเงินจำนวนมากที่เสี่ยเสนอมานะคะ ค้าขายกันแบบนี้จนเคยชินล่ะสิ!?" ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นพร้อมส่งสายตาหว่านเสน่ห์ให้อีกฝ่าย "น่าเสียดายนะคะที่ฉันจะต้องปฏิเสธ"

"หึ! กล้าดีนะที่ปฏิเสธผม เฮ่อ...จริงๆก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกสงสัย นะ...นี่พวกมึง!! มาจับกูไว้ทำไม!!" เสียงของเสี่ยแก่บ้ากามโวยวายทันทีเมื่อจู่ ๆ ลูกน้องที่ยืนขนาบข้างมาจับตัวเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

หญิงสาวตรงหน้ายกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะแสดงบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อเป็นการตอกย้ำความโง่ของเฒ่าตัณหากลับผู้นั้น "เสี่ยอิทธิคะ! เราขอจับกุมข้อหาค้าประเวณี ข่มขืนกระทำชำเราเด็กอายุต่ำว่าสิบห้าปี ค้าอาวุธสงครามและลักลอบเปิดสถานบริการผิดกฎหมาย เงินนี่น่ะ...เก็บไว้จ้างทนายตอนขึ้นศาลเถอะ!"

"มึง! ปล่อยกู!! อย่าคิดว่าคนอย่างกูจะทำอะไรพวกมึงไม่ได้นะ เส้นสายกูกว้างขวางกว่าที่มึงคิด ปล่อยสิเว้ย!!!"

หญิงสาวลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วจ้องมองผู้ต้องหาที่จับกุมได้ด้วยความเย้ยหยัน "แล้วแกคิดว่าใครมันอยากจะมาช่วยแกบ้างล่ะ! ในเมื่อหลักฐาน พยาน ทุกอย่างที่ฉันมีมันพร้อมที่จะมัดตัวแกและพวกจนดิ้นไม่หลุดแล้ว รับผลกรรมที่ก่อเอาไว้เถอะ!! ขอบใจนะที่ทำให้ทีมของฉันได้ผลงานชิ้นโบแดงเพิ่มขึ้นมากอีกหนึ่ง"

เขาว่ากันว่ามารยาหญิงทำลายศัตรูได้อย่างดีเยี่ยม นักรบต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็ต้องพ่ายแพ้ต่อมารยาร้อยเล่มเกวียนแทบทุกราย หญิงสาวที่ยากต่อการที่จะได้หัวใจเธอมาครอบครองนั้นเป็นเป้าหมายอันท้าทายของบุรุษทั้งหลาย

เธอคือผู้กองธีรารัตน์ ศุภราชมงคล แห่งหน่วย XIX ของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เดิมเธอมีชื่อเล่นว่า บอมเบย์ แต่เธอไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อนี้ซะเท่าไหร่ยกเว้นคนในครอบครัวหรือบุคคลที่สนิทสนมด้วยเท่านั้น ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ใครได้พบเห็นเป็นต้องหลงไหลและความสามารถที่มีเฉพาะตัวนั้นทำให้เธอถูกจัดให้เป็นดาวเด่นของวงการตำรวจ แต่น้อยคนที่จะรู้ว่าเธอเป็นหลานสาวของอดีต ผบตร. ที่ปัจจุบันเกษียณอายุไปแล้วแต่ต้องมาปฏิบัติหน้าที่รักษาการตำแหน่งของตนเพื่อรอคนที่เหมาะสมมารับช่วงต่อ ควบคู่กับการนั่งตำแหน่งที่ปรึกษาอาวุโสของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ

ทันทีที่ผู้กองสาวย่างกรายเข้ามายังสำนักงาน สายตาของตำรวจทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ต่างพากันจ้องมองเธอคอแทบหมุน แต่คนพวกนั้นไม่สามารถสร้างความหวั่นไหวให้แก่เธอได้เลย