บัณฑิตาหนีการคลุมถุงชนมาไกลถึงกรุงลอนดอน คิดว่าจะรอดพ้นจากการถูกบังคับ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับหล่อน เมื่อมาเจอ “ผู้ชายในคืนนั้น” คืนที่เธอสูญเสียพรหมจรรย์ เขาพันธนาการหล่อนไว้ด้วยความสิเน่หาอันเร่าร้อน “คุณจำผมไม่ได้เหรอ” คำถามชายหนุ่มตรงหน้าเรียกความสงสัยให้บัณฑิตามากว่า ตนเคยเจอเขาด้วยหรือ หล่อนใช้ช่วงเวลาที่รู้สึกว่าไม่ปลอดภัยคิดทบทวนว่า เคยเจอเขาหรือไม่ “ไม่ ฉันไม่เคยเจอคุณ” “อ้อ...ผมลืมไป คุณจำผมไม่ได้ แต่ผมจำคุณได้ดี” คำพูดของเขายิ่งทำให้บัณฑิตางงหนักขึ้น “ผมคือผู้ชายคืนนั้นไง ผู้ชายที่ได้ความสาวของคุณ” เหยื่อติดกับแล้ว ราชสีห์หนุ่มไม่มีวันปล่อยหล่อนเด็ดขาด...
1
อุณหภูมิภายในห้องดูจะสูงขึ้นเมื่อชายหญิงคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงสวาทอย่างเร่าร้อน ลีลาของสาวคู่ขาร้อนแรงสมกับชั่วโมงบิน เสียงครางของหล่อนดังตลอดเวลาที่ฝ่ายชายเคลื่อนไหวรุนแรงเหนือร่างตน ทว่ากลับไม่มีเสียงของลีโอนาร์ด ฟาเรลล์ นักธุรกิจหนุ่มใหม่ไฟแรงแห่งกรุงลอนดอนลอดผ่านปากแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าเขานิ่งเรียบ ตั้งหน้าตั้งตาทำภารกิจบนเตียงให้เสร็จ ทำราวกับว่าไม่มีอารมณ์ร่วมกับสาวผู้ร้อนแรงใต้ร่าง และมองเห็นใบหน้าสาวคู่ขาเป็นหญิงสาวอีกคน
ใช่...ลีโอนาร์ดไม่มีอารมณ์ร่วมสักเท่าไหร่ เพราะหัวใจและห้วงอารมณ์นึกถึงแต่สาวปริศนาที่เขาพร่าพรหมจรรย์เมื่อหนึ่งปีก่อน ลีโอนาร์ดยังจำใบหน้าหล่อนได้แม่นยำ จำความสวยงามของเรือนร่าง จำกลิ่นหอมจากผิวกาย จำความหอมหวานจากริมฝีปากรูปกระจับที่ตนบดจูบ จำความสุขที่ได้รับจากสาวร่างบอบบาง เป็นความทรงจำที่ทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งยามนึกถึง ในความรู้สึกของลีโอนาร์ดเวลานี้คือ ปรารถนาสาวปริศนาในค่ำคืนนั้นเพียงคนเดียว
ความทรงจำในค่ำคืนนั้นยังติดอยู่ในหัว ยามหวนคำนึงร่างกายเขารุมร้อน ความปรารถนาแทรกซ้อนในกาย ประมวลภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องนึกคิด ลีโอนาร์ดจำทุกเรื่องราว ทุกท่วงท่าที่ตนอยู่เหนือร่างบางได้ดี จำได้แม้กระทั่งวินาทีแรกที่เดินเข้าไปในห้อง
กลิ่นหอมจากเทียนหอมกระจายไปทั่วห้อง ทำให้ลีโอนาร์ดรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายยามสูดดม ขจัดความเมื่อยล้าจากการเดินทางได้มากทีเดียว ที่ว่าเหนื่อยจากการเดินทางไม่ใช่จากการนั่งเครื่องบินมาเป็นเวลาสิบกว่าชั่วโมง แต่มาเหนื่อยเพราะการจราจรติดขัดบนถนนในกรุงเทพฯ มากกว่า กว่าจะถึงโรงแรมก็ใช้เวลาร่วมสามชั่วโมง เขาตั้งใจว่ามาถึงห้องพักจะอาบน้ำเป็นอันดับแรก คิดได้ดังนั้นลีโอนาร์ดจึงเดินไปไปยังห้องนอนที่ประตูเปิดกว้าง
เท้าใหญ่ของเขาชะงัก เมื่อพบว่าบนเตียงหนานุ่มมีร่างของสตรีสาวนางหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่ ลีโอนาร์ดไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นบรรณาการจากปณิธานหรือแซมเพื่อนรักของตน ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ร่างสูงใหญ่เคลื่อนตัวไปหยุดยืนริมเตียง นัยน์ตาสีฟ้าทอดมองมายังร่างแสนโสภาขาวผ่องที่ไร้อาภรณ์บดบังด้วยรอยยิ้มพอใจ ผู้หญิงคนนี้สวยงามลออตา เรือนร่างก็อรชรสมส่วน ดอกบัวคู่งามตูมเต่งอวบใหญ่พอดี ปลายถันสีชมพูอ่อนทำให้ร่างของเขาสั่นเทิ้ม ความขาวผ่องจากผิวกายที่มีความแดงระเรื่อปะปนช่างดึงดูดสายตา กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างให้ลุกกระพือ หล่อนสวยทั้งรูปร่างและหน้าตาเหลือเกิน
และคนสวยคนนี้ก็กำลังบิดร่างเร้าไปมา ส่ายสะบัดตัวราวกับว่ากำลังจะขับไล่ความร้อนออกจากกาย ดวงตาสาวหรี่ปรือ มือเรียวนุ่มทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่าง บีบเคล้นทรวงอกและส่งเสียงครางเบาๆ เขาไม่นึกแปลกใจกับกิริยาของหล่อนเพราะคิดว่ามันเป็นหนึ่งในการเชิญชวนหรือการยั่วยวนเพศตรงข้าม
ลีโอนาร์ดเห็นผู้หญิงเปลือยกายมาเยอะแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาเกิดความต้องการอย่างแรงกล้าเพียงแค่มองเลยสักคน เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ยามที่สัมผัสและขับเคลื่อนบนตัวเธอมันจะเป็นเช่นไร
แค่นึก…เพียงแค่นึกร่างกายของลีโอนาร์ดก็ตอบสนองความคิด ไฟกามลุกพรึบร้อนวูบวาบ เขายืนมองร่างสวยเปล่าเปลือย ในขณะที่มือใหญ่เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ จนกระทั่งกางเกงชั้นในชิ้นสุดท้ายหลุดจากกายแกร่ง
“คุณ” หญิงสาวมองเห็นชายต่างชาติร่างสูงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เขาเป็นใครเธอก็ไม่อาจรู้ได้ ตอนนี้สมองและความคิดของหล่อนว่างเปล่าเพราะถูกยานรกเข้าครอบงำจิตใจทุกพื้นที่ ไม่มีเหลือที่ว่างไว้คิดอ่านสิ่งใด ไม่ห้ามปรามกับสิ่งที่เขาคิดจะทำด้วย มิหนำซ้ำยังเรียกร้องอย่างน่าละอาย “ได้โปรด…ฉันต้องการคุณ”
หล่อนเอ่ยกระท่อนกระแท่นด้วยภาษาอังกฤษ
ลีโอนาร์ดยิ้มก่อนจะเดินตัวล่อนจ้อนออกไปจากห้องนอน ไปรื้อค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเดินทางที่เขามักพกสิ่งนี้ติดกระเป๋าไว้เสมอ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาจึงเดินกลับมาหาร่างขาวผ่องอีกครั้ง วางกล่องถุงยางอนามัยไว้ข้างหมอนหนุน จากนั้นก็เอนกายเกยก่ายร่างสวย
“คุณ…ฉันต้องการคุณ” เสียงสั่นของสาวร่างเปลือยเอ่ยบอกร่างหนา
“ฉันก็ต้องการเธอ แม่สาวสวย” ลีโอนาร์ดหอมแก้มระเรื่อสีแดงฟอดใหญ่ ความหอมนั้นทำให้ขนเส้นอ่อนๆ ในกายลุกซู่ และส่งผลต่อแก่นกายที่ผยองใหญ่ “เธอสวยถูกใจฉันเหลือเกิน”
เขาไต่ปากไปจนถึงเรียวปากคู่สวยที่เวลานี้เหมือนนกรอคอยอาหารจากแม่ เผยอกว้างรับจุมพิตแรกในชีวิตจากชายหนุ่มที่ไม่รู้จัก หากในยามมีสติเธอคงจะปัดป้องและขัดขืนเต็มที่ ทว่าเวลานี้หล่อนมีแต่ยินยอมพร้อมใจ และบางครั้งก็รุกหนักจนไม่เหลือความอาย ทำราวกับตนเองเป็นคนเจนจัดในเกมกาม จูบโต้ตอบอย่างไม่มีความชำนาญแต่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แสดงให้รู้ว่ากระหายใคร่เป็นที่สุด และแทนที่เขาจะรำคาญกับความไม่เป็นงานของหล่อนที่คิดว่าแสร้งทำ กลับทำให้ลีโอนาร์ดพอใจมากกว่า ในเมื่อหล่อนแสร้งทำเป็นสาวไร้เดียงสา เขาก็ให้หล่อนทำตามใจคิด ไม่คัดค้านหรือต่อว่า
"คนอย่างเธอความเจ็บปวดแค่นี้มันยังน้อยเกินไป เธอต้องเจ็บเหมือนกับที่มินามิเจ็บ และต้องเจ็บยิ่งกว่าหลายร้อยเท่า ฉันจะทำให้เธอตายอย่างช้าๆ แต่ทุกข์ทรมานแสนสาหัส เธอจะไม่ได้ยินหรือสัมผัสกับความอ่อนโยนเมตตาจากฉัน สิ่งที่ฉันจะมอบให้เธอมีเพียงความเกลียดชังเท่านั้น จำใส่กะโหลกไว้" เรียวเหวี่ยงร่างงามไปที่เตียงนอนอย่างแรง มือหนาจับที่ข้อเท้าของเธอไว้แน่นเมื่อรู้ว่าเธอกำลังกระเถิบตัวหนี "หนีสิ หนีเลย ถ้าเธอหนี คนที่ตายเป็นคนแรกคือแม่ของเธอ ฉันจะให้แม่เธอตายเหมือนหมูเหมือนหมาข้างถนน เหมือนกับที่เธอฆ่าแม่ของฉัน" ดวงตาเขาเปล่งแสงแรงกล้าของความอาฆาต เมื่อนึกถึงข้อนี้อยากจะฆ่าหญิงสาวตรงหน้าให้ตายตามมารดาและคนที่เขารัก แต่ความตายอาจจะไม่ทำให้เขาสะใจ นอกจากกระกระทำต่อไปนี้ที่สะใจเขามากที่สุด ทรรศิกาหยุดดิ้นรนขัดขืน เขาจึงปล่อยข้อเท้าของเธอให้เป็นอิสระ จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าต่อหน้าเธอ ความกลัวเริ่มเกาะกินจิตใจของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ อยากจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่เมื่อนึกถึงมารดา ทำให้เธอก้มหน้ารับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น เรื่องที่คุณน่าจะสน
ความอิจฉาน้องสาวต่างมารดาคือจุดเริ่มต้นของแผนการ “ชิงไอศูรย์” มาเป็นของตน เธอจึงใช้เล่ห์เหลี่ยมง่ายๆ คือวางยานอนหลับเขา พอตื่นขึ้นมาก็จะติ๋งต่างว่า เขากับเธอมีอะไรกัน ทว่าแผนเกิดผิดพลาด ยาที่ผสมในไวน์กลับเป็นยาปลุกเซ็กซ์ ผลที่ออกมาคือ ไอศูรย์มีความสัมพันธ์ทางกายกับเธอจริงๆ ในที่สุด ชเนตตีได้แต่งงานกับเขาตามตั้งใจ ทว่าผลที่ออกมา ไม่ได้เป็นไปตามที่คิดไว้ “เนยใส่อะไรในแก้วไวน์ของพี่ใช่ไหม ไม่อย่างนั้นพี่จะไม่มีวันอยู่ในสภาพแบบนี้” เขาถามอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ เสียงที่ถามเข้มห้วน ใบหน้ายังคงเรียบตึง สายตาถมึงทึงใส่ร่างอวบที่ย่นคอหนีน้ำเสียงแผดกร้าว “ตอบพี่มา” “ใส่อะไร เนยไม่รู้เรื่อง…ฮือ…พี่เจย์ทำผิดแล้วอย่ามาโทษว่าเนยวางยาพี่นะ…ฮือ” เธอยังคงปากแข็งต่อไป หลบสายตาแข็งกร้าวพัลวัน
“ว้าย!!..” เธอร้องได้เพียงเท่านั้น ก่อนที่ปากของหยาดน้ำค้างจะถูกมือใหญ่ของใครบางคนปิดเอาไว้ ลำแขนอีกข้างรัดร่างน้อยไว้แน่น ก่อนจะลากไปที่พุ่มไม้รกข้างทาง “อย่าดิ้น อย่าร้อง ไม่งั้นจะจับปล้ำมันตรงนี้แหละ” เสียงที่พูดชิดเรียวหูสะอาด ทำให้เธอรู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร..เหมันต์ วิเศษเดโช เขาดันร่างเล็กให้แผ่นหลังแนบชิดกับต้นไม้ใหญ่ขนาดสี่คนโอบ ใช้ลำแขนกักร่างบางเอาไว้ “ปล่อยนะ” หญิงสาวพูดเสียงเบาทว่าหนักแน่น เธอไม่กล้าพูดเสียงดังมาก เพราะกลัวว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยิน “ไปกล่อมพ่อหรือกล่อมลูกมาล่ะ ถึงได้อ้อยอิ่งเป็นชั่วโมงแบบนี้” น้ำเสียงของเหมันต์เขียวเหมือนกับใบหน้าที่เขียวคล้ำด้วยความโกรธ “มันเรื่องของฉัน..คุณไม่เกี่ยว..เราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว คุณก็ได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้วนี่ จะมาเอาอะไรกับฉันอีก ปล่อยนะ ฉันจะกลับที่พัก” หยาดน้ำค้างพยายามดิ้นรนหนีพันธนาการที่รัดร่างอยู่ แต่ทว่าลำแขนของเขานั้นหาได้คลายออกไม่ ยิ่งรัดแน่นมากกว่าเก่า เมื่อได้ยินวลีของเธอ “ทำไมผมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อน้ำค้างเป็นเมียของผม..เป็นเมีย หรือว่าจำไม่ได้ว่าเราสองคนมีความสุขกันมากแค่ไหน” เขาเท้าความหนหลังให้เธอได้ฟัง ฝ่ายหญิงนิ่งเงียบกับคำพูดของเขา เธอไม่เถียงว่ามีความสุขมากแค่ไหนเวลาได้อยู่ใกล้ชิดกับเรือนกายที่แสนแข็งแรงและอบอุ่น หากแต่ความทุกข์และความเสียใจที่เธอได้รับนั้นมันก็มากมายเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือว่าความทุกข์ เธอก็ไม่มีวันลืมเช่นกัน และไม่มีทางจะกลับไปจมกับความทุกข์อีกแล้ว “ฉันไม่ใช่เมียคุณ..ถ้าคุณคิดว่าการที่เรามีอะไรกันแล้วฉันจะเป็นเมียคุณ พี่ว่านก็ต้องเป็นสามีของฉันเหมือนกัน” หยาดน้ำค้างคิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด วิธีที่เขาไม่มีทางมายุ่งเกี่ยวกับเธออีก อ้อมแขนที่รัดร่างนิ่มคลายออกโดยอัตโนมัติ หัวใจของคนที่ฟังเต้นเร็ว ดวงตาคมเข้มสีดำเรืองแสงในความมืดที่โรยตัวไปทั่วบริเวณ บ่งบอกอะไรหลายอย่างในแววตา เสียใจ ไม่คาดฝัน ไม่แน่ใจ
จะกี่หมัดก็ไม่หวั่น กี่ยกก็ไม่กลัว เธอจะ Knock Out ด้วยหัวใจติดปลายนวม ภัทรียายินดีสานต่อค่ายมวยและรับผิดชอบหนี้สินรุงรังต่อจากพ่อซึ่งเสียชีวิต แต่ ณ วันนี้หนี้สินสามปีที่ผัดผ่อนมาตลอดทำให้เธอมืดแปดด้าน ไม่ว่าความหวังแสนริบหรี่แค่ไหน เธอก็คว้าไว้อย่างไม่รอช้า ไม่เว้นแม้แต่การเป็นภรรยาหลอกๆ ต่อให้ต้องโดนแม่สามีดูถูกทุกขณะ น้องสาวสามีจ้องเหยียดชาติกำเนิดทุกครั้งที่เจอหน้า ภัทรียาก็ไม่หวั่นเกรงแม้แต่น้อย เพราะเธอคือ... ‘มะปราง ลูกจ่าดาบ ศิษย์จอมทอง’ นักมวยสาวหุ่นกระชากใจหนุ่มๆ หากไม่เพราะกำลังจะถูกแม่จับคลุมถุงชน ธัชธรรมจึงต้องเลือกใช้วิธีสิ้นคิด จ้างนักมวยสาวหมัดหนักที่กำลังร้อนเงินมาเป็นภรรยากำมะลอ จดทะเบียนจริง อยู่ด้วยกันจริง...และทำท่าว่าจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน รออีกอย่างเดียวเท่านั้น... รอให้สะใภ้กำมะลอยอมเป็นภรรยาตัวจริงของเศรษฐีหนุ่มหล่อ
“บ้าอำนาจชะมัด” หญิงสาวแอบบ่น กระแทกตัวลงนั่งริมสุดของขอบโซฟา ทิ้งระยะห่างจากเขาให้มากที่สุด “นี่แม่คุณ มานั่งใกล้หน่อยสิ นั่งไกลอย่างนั้นแล้วจะบริการฉันได้ยังไง ไม่เห็นเหรออาหารหมดถ้วยแล้ว” ถ้ารู้มาก่อนว่าคนที่จองห้องวีไอพีคือเขาคนนี้ เธอไม่ยอมเป็นพนักงานเสิร์ฟจำเป็นแน่นอน หญิงสาวเขยิบร่างกายเข้ามาอีกนิด ตักอาหารใส่ถ้วย ก่อนจะวางไว้ตรงหน้าเขาเหมือนเดิม “ป้อนด้วยสิ” เขาพูดอย่างอารมณ์ดี “ดิฉันมีหน้าที่คอยให้บริการอำนวยความสะดวกให้กับคุณ ตามที่เห็นสมควรนะคะ การป้อนอาหารเป็นนอกหน้าที่ของดิฉัน” สร้อยระย้าพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเข้ม จ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มกับท่าทีแสนพยศของเธอ ขยับร่างกายเข้ามาประชิดร่างบางอย่างรวดเร็ว โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว “ว้าย!!..ปล่อยนะ” หญิงสาวร้องเสียงหลง ผลักร่างหนาให้ออกห่าง แกะมือใหญ่ที่รัดเอวของเธอไว้แน่น แต่ยิ่งพยายามเอวของเธอก็ต้องถูกรัดแน่นมากยิ่งขึ้น ไม่เพียงเท่านั้นร่างงามลอยขึ้นเหนือเบาะ เนื่องจากเขาอุ้มร่างของเธอมานั่งบนตัก “พยศนักนะ” ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขามาก่อน เห็นจะมีเพียงผู้หญิงกลิ่นกายเย้ายวนใจคนนี้ ยิ่งชิดใกล้เลือดในกายของเขาเดือดพล่าน ความต้องการปะทุขึ้นมาทันที เรียวปากใหญ่ปิดสนิทปากนุ่มที่กำลังจะอ้าปากต่อว่า ทำให้เขาสอดแทรกลิ้นร้อนชื้นเข้าไปภายในโพรงปากอย่างง่ายดาย เรียวลิ้นหนาตวัดพัดโบกกับลิ้นนุ่มที่ตื่นกลัวทำอะไรไม่ถูก เนื่องจากจูบนี้เป็นจูบแรกของชีวิตสาว สมองของเธอนั้นเริ่มมีกลุ่มหมอกควันสีขาวเข้ามาปกคลุม ความว่างเปล่ากำลังเข้ามาแทนที่ ไม่มีสตินึกคิด ความหวานนุ่มชวนหอมหวานที่เขาได้สัมผัส กระตุ้นความเป็นชายของเขาให้ตื่นจากการหลับใหล เสียงครางที่ดังทักท้วงในลำคอสาว เสมือนยากระตุ้นให้ความดันโลหิตของเขาเสียดทานกับความต้องการทางเพศ ร้อนรุ่มไปทั้งกาย มือใหญ่ลูบแผ่นหลังบางไปมา ก่อนจะวกมากอบกุมทรวงอกขนาดพอเหมาะกับฝ่ามือของเขา ไม่ใหญ่มากเกินไปจนล้นมือและไม่เล็กจนเสียอารมณ์
“ไม่นะ อย่านะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ คุณได้พระคืนไปแล้วนี่ ปล่อยฉันไปเถอะ ฮือ...อย่าทำอะไรฉันเลย อย่าทำฉันเลย” หมอนวดสาวยังคงอ้อนวอนไม่หยุด มีหรือที่รัฐภูมิจะใจอ่อน เมตตาสาวตรงหน้าง่ายๆ เขาปล่อยเธอแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้และเวลานี้ สิบแปดมงกุฎอย่างจันยาวีร์ต้องเจอคนอย่างเขา ร้ายมาร้ายกลับและเพิ่มความร้ายมากเป็นร้อยเท่า เท้าเล็กพยายามถีบ กระแทกไปที่ร่างหนาดูเหมือนว่าจะถีบลมมากกว่า มันไม่ช่วยอะไรเลยจริงๆ เพราะตอนนี้เขาขึ้นมานั่งคร่อมร่างเธออีกครั้งหนึ่งแล้ว “ยานี้จะทำให้ร้อนรุ่มอย่างมากมาย เลือดในกายเธอจะสูบฉีดจนเธอกระสับกระส่าย กระหายไปด้วยความใคร่แบบสุดๆ เธออยากจนแทบจะถ่างขารอให้ผู้ชายมากระทุ้ง ขอให้มีความสุขกับความร่านที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอนะ ยาออกฤทธิ์เต็มที่เมื่อไหร่ ฉันจะมาสนองตอบความอยากให้เธอเอง รับรองถึงอกถึงใจไปสามโลก หมอนวดอย่างเธอคงผ่านศึกมาไม่ใช่น้อย คงมีวิธีบังคับความร่านของตัวเองนะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน แล้วเจอกันนะแป้ง” จันยาวีร์เม้มปากเป็นเส้นตรงแน่น เพื่อไม่ให้เขานำยานั้นใส่เข้าไปในปากของเธอ ทว่ามันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลยที่จะทำให้ปากของเธอเปิดอ้าออก เพียงแค่รัฐภูมิใช้ฝ่ามือบีบไปบนแก้มของเธอทั้งซ้ายขวาอย่างแรง หญิงสาวระบมปวดแก้มไปหมด แรงบีบที่มากมายทำให้ปากที่เม้มค่อยๆ คลายตัวออก จนในที่สุดปากของเธอก็อ้าออก ชายหนุ่มหน้าดุรีบใส่ยาปลุกเซ็กส์เข้าไปในช่องปากสาวบังคับให้เธอกลืนมันลงไปด้วยการนำฝ่ามือใหญ่มาปิดทับที่ริมฝีปาก ยาที่อยู่ในปากไม่ได้ถูกกลืนลงไปในลำคอ แต่มันละลายเมื่อสัมผัสโดนความชื้นของน้ำลายที่อยู่ภายใน ความขมของเม็ดยาที่เริ่มละลายในปาก ทำให้สาวเจ้าร้องไห้ออกมาทันที คิดในใจว่าเธอจะต่อต้านยาประเภทนี้ได้อย่างไร รัฐภูมิกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ขยับร่างกายลงมายืนอยู่ริมเตียง มองดูร่างสาวที่ร้องไห้ตัวโยนด้วยความสะใจ เจอแค่นี้มันยังน้อยไป ริอาจเข้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่ ไม่ถูกเสือขย้ำกินก็คงเป็นไม่ได้ เสืออย่างเขาฆ่าได้หยามไม่ได้อยู่แล้ว เขาหมุนตัวก่อนจะขยับร่างกายเดินไปยังห้องน้ำ อาบน้ำอย่างสบายใจ ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ยาเซ็กส์ชนิดนี้เขาซื้อมาจากตลาดมืดแห่งหนึ่งในประเทศฝรั่งเศส เป็นยาปลุกเซ็กส์ชนิดใหม่ล่าสุดที่กำลังเป็นที่นิยมในขณะนี้ สาเหตุที่เขาซื้อยาชนิดนี้มาไม่ใช่ว่าเขาจะใช้เอง พันกรเพื่อนสนิทของเขาเป็นคนฝากซื้อ เพื่อจะนำไปให้พี่เขยที่มีอาการนกเขาไม่ขัน ต้องพึ่งยาปลุกเซ็กส์ขณะที่ดำเนินกิจกรรมทางเพศ ห้านาทีต่อมาหลังจากที่ยาปลุกเซ็กส์เริ่มละลายในปากและตัวยาไหลเข้าไปในลำคอสาว อาการแปลกๆ ก็เกิดขึ้นกับจันยาวีร์ คลื่นความร้อนบางอย่างแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ แทรกลึกไหลซึมเข้าไปตามเซลล์ต่างๆ เม็ดเลือด ลุกลามลึกเข้าไปถึงกระแสเลือดที่เร่งสูบฉีดด้วยอัตราที่เร็วกว่าปกติ จันยาวีร์รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ความร้อนที่ได้รับทำให้เธอต้องการที่จะถอดเสื้อผ้าออก ความปรารถนาทางอารมณ์ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนกำลังกระจายอาบไปทั่วร่าง ความเป็นอิสตรีเพศกระตุกและเต้นเร่าอยู่ตลอดเวลา เธอมีความรู้สึกว่าต้องการร่วมเพศกับผู้ชายสักคน เพื่อมาบำบัดอาการที่เป็นอยู่นี้ให้ดีขึ้น ต้องการให้เขานำปาก ลิ้นประโลมจูบไปทั่วร่างสาว และต้องการฝ่ามือของเขาลูบไล้นวดเฟ้นไปตามผิวกายของเธอ และความปรารถนามากที่สุดก็คือ ต้องการให้เขาฝังกายลึกเข้าไปในกลีบสาว ขยับเขยื้อนกายด้วยความรุนแรง กระแทกกระทั้นให้ถึงอกถึงใจ
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
มันควรเป็นOne night stand แต่เขากลับไม่ยอมให้จบลงแค่นั้น “ก็บอกแล้วไง ถ้าอยากกัดก็กัดผมนี่ อื้ม” ไรอันพูดเสียงพร่าเร่งขยับเอวสอบถี่รัว ร่องรักคับแน่นดูดรัดลำเอ็นจนทำให้เขาอดกลั้นไม่ไหว กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุดปลดปล่อยน้ำรักในกายสาวพร้อมแหงนหน้าคำรามอย่างสุขสม อยากจะบ้า! ไรอันอดสถบไม่ได้ ยัยพนักงานเวอร์จิ้นทำเขาเสียผู้เสียคนจริงๆ จากที่เคยตั้งกฎให้ตัวเองจะไม่ยุ่งกับพนักงาน ไม่มีเซ็กส์ในที่ทำงาน. 4เรื่องสั้น แนวPWP > >หลงสวาท boss คลั่งรัก / คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน/ เมียเด็กของคุณป๋า / เล่นกับไฟ
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
อมิตา นักมวยสาวยอดฝีมือที่หาตัวจับยากในยุคปัจจุบัน เธอผ่านเวทีการชกมวยมาตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะที่บ้านเป็นค่ายมวย อมิตาชื่นชอบดูซีรีส์จีนเป็นชีวิตจิตใจ หากเว้นว่างจากการฝึกซ้อมมวย เธอจะต้องเปิดดูทุกครั้งไป ก่อนวันเกิดของนักมวยสาวเพียงหนึ่งวัน ระหว่างที่อมิตากำลังเดินไปยังตลาดแห่งหนึ่ง เธอเจอเข้ากับโจรที่ขโมยกระเป๋าของคนมีเงินวิ่งผ่านมา นักมวยสาวไม่กลัวที่จะช่วยเหลือ แต่ทว่ากับเกิดเรื่องไม่คาดคิด อมิตาถูกโจรแทงเข้าที่ท้องถูกจุดสำคัญทำให้เสียเลือดมาก เธอเสียชีวิตในเวลาต่อมา สร้างความเสียใจให้กับครอบครัวและแฟนมวยเป็นอย่างมาก อมิตาลืมตาตื่นมาพบว่าตนเองอยู่ในร่างของหญิงสาวในชุดจีนโบราณที่เธอชอบดู จนเธอได้รู้ว่าตนเองได้มาเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูห้าของสกุลหลินผู้อ่อนแอ แต่การเกิดใหม่ในครั้งนี้เธอจะฝึกตนให้ร่างกายแข็งแรง วิชาแม่ไม้มวยไทยที่ติดตัวมา เธอจะนำมาใช้ปกป้องตนเองและคนที่รักเธอ หลินซูเหมย คุณหนูห้าจากสกุลหลินแห่งเมืองหนานอัน นางอายุเพียงสิบห้าปีแต่ทว่าร่างกายอ่อนแอ ไร้เรี่ยวแรงในการทำการสิ่งใด นางมักจะถูกกลั่นแกล้งจากพี่สาวต่างมารดาอยู่เป็นประจำ แถมยังมีคนรับใช้บางส่วนที่คอยแอบกลั่นแกล้งนางเพียงเพราะนางอ่อนแอ มีเพียงเด็กรับใช้ข้างกายเท่านั้นที่ซื่อสัตย์กับคุณหนูขี้โรคอย่างนาง อยู่มาวันหนึ่งขณะที่นางกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมสระน้ำในจวน จู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนมาผลักนางจนตกลงไปในน้ำ หลินซูเหมยที่ว่ายน้ำไม่เป็นจมลงไปในน้ำทันที นางสิ้นอายุขัยในวัยเพียงสิบห้าปีสร้างความเสียใจให้กับเด็กรับใช้ของนาง แต่แล้วสามวันหลังจากนั้นคุณหนูห้ากลับฟื้นคืนมาราวกับปาฎิหารย์ **นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น มิได้ข้องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ชาติจีนแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อเรื่อง ชื่อบุคคล ชื่อเมือง เป็นเพียงการสมมติขึ้นมาเพื่อความสนุกเท่านั้น
เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน “คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม”
คนรักของเธอหน้าคล้ายอาจารย์สุดเนิร์ด แต่เพราะเวลาอยู่ด้วยกันเขาเร่าร้อน จนเธอคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยทั้งสองคนจะเป็นคนเดียวกัน ******* "พี่รักพีชนะ" "พีชก็รักพี่ที่สุดรักทั้งพี่วรรธและอาจารย์สุดเนิร์ด" "วันนี้อาจารย์สุดเนิร์ดจะทำให้รู้ว่าฉายามันก็แค่ภาพลวงตา"