เพราะพรหมลิขิตทำงานผิดพลาด ทำให้ไอ้เทพได้เมียที่ไม่ต้องการ
เล่ห์รักชวนชม
เทพ
ผู้ชายร่างใหญ่กำยำ ใบหน้าดุดันน่าเกรงขาม
ชวนชม
หญิงสาววัยสะพรั่งที่แอบหลงรักเทพ
ซ่อนกลิ่น
หญิงสาว คนรักของเทพ
คำโปรย
เพราะพรหมลิขิตทำงานผิดพลาด ทำให้ไอ้เทพได้เมียที่ไม่ต้องการ
ช้ำรัก
บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ ถูกปลูกอยู่ท่ามกลางต้นไม้อันร่มรื่น รอบๆบ้าน เต็มไปด้วยเสียงร้องเจื้อยแจ้วของเหล่าสัตว์นานาชนิด เรือนหลังงามถูกล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ ด้านข้างของเรือนไทยมีสายน้ำจากเทือกเขาไหลผ่านลงมา ทำให้เขาและบ่าวไพร่สามารถปลูกพืชผักได้ มีน้ำเพียงพอในการรดน้ำตามไร่สวน เนื้อที่ฝั่งตรงข้ามเต็มไปด้วยสวนผลไม้ ถัดออกไปอีกก็จะมีท้องไร่ท้องนา อาชีพของพวกผู้ชายส่วนมากก็คือ ออกป่าล่าสัตว์ ปลูกพืชผักและผลไม้ ส่วนผู้หญิงก็มีหน้าที่ดูแลบ้านเรือนและคอยปรนนิบัติผัว ไอ้เทพ ชายร่างใหญ่กำยำคร้ามแดดนั่งขัดสมาธิด้วยความขัดใจ ร่างสูงนั่งฮึดฮัดเมื่อได้ยินข่าวที่ไม่เข้าหู ข่าวที่ว่านั่นก็คือ ซ่อนกลิ่นหญิงคนรักกำลังจะออกเรือนไปกับชายอื่น มือทั้งสองข้างกำหมัดจนตัวสั่นเทิ้ม แผลงอกใหญ่กระเพื่อมไปตามแรงหายใจ
“พี่เทพจะทำเยี่ยงไรล่ะ” ไอ้มั่นลูกน้องคนสนิทถาม หลังจากที่นั่งดูผู้เป็นนายอยู่พักใหญ่ เทพปรายตามองด้วยสีหน้าที่ดุดัน
“กูจะพาซ่อนกลิ่นหนี” ไอ้เทพกัดฟันกรอด นึกวางแผนพาคนรักหนี เขาเคยไปสู่ขอหญิงสาวหลายครั้งแต่พ่อและแม่ของเธอก็ปฏิเสธทุกครั้งไป
“จะดีรึ” ไอ้มั่นเริ่มลังเล แค่พี่เทพบอกว่าตัวเองเป็นใคร ขี้คร้านพ่อและแม่ของฝ่ายหญิง ก็จะรีบจัดลูกสาวใส่พานและรีบยกให้
“ดีสิวะ” ไอ้เทพกัดฟันกรอด เขาไม่ได้บอกกับซ่อนกลิ่นว่าฐานะทางบ้านเป็นอย่างไร เขาแค่ต้องการให้หญิงคนรักได้มาเห็นด้วยตา
“ข้าว่าพี่ไม่ต้องพาแม่ซ่อนกลิ่นหนีหรอก เพียงแค่พี่บอกว่าพี่เป็นใคร ขี้คร้านคนพวกนั้นจะยกลูกสาวประเคนให้กับพี่” ไอ้มั่นออกความเห็น
“กูอยากได้รักแท้ ไม่ใช่ลวงโลก” เหตุที่เขาไม่บอกก็เพราะว่า ถ้าครอบครัวไหนมีฐานะหน่อย ก็จะมีคนมายกลูกสาวและหลานสาวให้ไม่เว้นแต่ละวัน และเขาก็ไม่ต้องการผู้หญิงจำพวกนั้น เขาต้องการผู้หญิงที่รักเขาด้วยใจ
“โถ่ พี่” ไอ้มั่นนั่งตบเข่าของตัวเองด้วยความขัดใจ นายของมันมีฐานะที่เข้าขั้นเศรษฐีแต่ก็ไม่ยอมบอกใคร คนภายนอกก็เลยคิดว่าพี่เทพของมันเป็นแค่ชาวนาชาวไร่ที่รับจ้างทำงานไปวันๆ
“กูจะไปคุยกับซ่อนกลิ่นให้รู้เรื่อง” พูดจบ เทพก็เดินย้ำเท้าลงจากเรือนไป โดยมีลูกน้องคว้าดาบวิ่งตามไปติดๆ
ลำคลองที่มีสองสาววัยสะพรั่งอาบน้ำอยู่ ซ่อนกลิ่นและชวนชมเป็นหญิงสาววัยเดียวกันและทั้งคู่ก็สนิทกันมาก หญิงสาวนุ่งกระโจมอกและใช้ขันตักน้ำในคลองขึ้นมาราดตามลำตัว เสียงเจื้อยแจ้วของสองสาวทำให้คนที่เพิ่งจะเดินทางมาถึงหยุดนิ่ง ร่างใหญ่แอบอยู่ในดงกล้วย ดวงตาดุจราชสีห์มองมาที่สองสาว แต่สายตาคู่คมกลับจ้องมองไปยังหญิงสาวอีกคนเป็นพิเศษ ซ่อนกลิ่น หญิงสาวที่งดงามไปทั้งเนื้อทั้งตัว งามจนเขาไม่กล้าที่จะแตะต้อง เพราะกลัวว่าดอกไม้งามแห่งบ้านป่าจะบอบช้ำ เขาประคองความรักเพื่อรอให้ถึงวันร่วมหอด้วยกัน แต่แล้วอยู่ดีๆลูกของผู้นำอีกหมู่บ้านหนึ่งก็ให้ผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอเธอ โดยที่พ่อและแม่ของซ่อนกลิ่นก็รีบยกให้อย่างง่ายดาย
“ซ่อนกลิ่นของพี่” เทพมองคนรักตาละห้อย วันนี้เขาจะมาเจรจากับหญิงสาวดูก่อน ถ้าหล่อนตอบตกลงเขาก็จะรีบพาหนี และเมื่อคิดทบทวนดีแล้วร่างใหญ่ก็เดินมุ่งหน้าไปหาทั้งสองสาว
“ซ่อนกลิ่น”
“อุ๊ย พี่เทพ” สองสาวรีบหยิบผ้ามาคลุมไหล่ แววตาที่อ่อนโยนทอดมองใบหน้าหวานด้วยความหลงใหล
“พี่ขอโทษที่ทำให้เอ็งตกใจ” พูดกับหญิงคนรัก โดยไม่แยแสอีกคน ชวนชมแอบมองทั้งคู่ด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวขยับตัวและกำลังจะลุกขึ้นจากท่าน้ำ
“พี่ต้องการคุยกับซ่อนกลิ่นตามลำพัง” หันมาบอกกับหญิงสาวอีกคน
“จ้ะ” รับคำด้วยความช้ำใจ ฝ่ามือนุ่มกระชับผ้าคลุมไหล่แน่น หญิงสาวรีบสาวเท้าจากไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เธอแอบหลงรักพี่เทพตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาก็ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา สายตาและหัวใจของพี่เทพมีไว้เพื่อซ่อนกลิ่นแค่คนเดียวเท่านั้น
“พี่เทพมีอะไรจะคุยกับฉันหรือจ๊ะ” เงยหน้าขึ้นสบตากับชายคนรัก หลังจากที่ชวนชมเดินไปไกลแล้ว
“พี่จะมาชวนเอ็งหนี เอ็งหนีไปอยู่กับพี่นะ” ดึงมือของคนรักมากุมอย่างวอนขอ ถ้าหล่อนหนีไปกับเขา เขาสัญญาว่าจะดูแลหล่อนอย่างดี
“ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ดอกจ้ะ” ใจดวงน้อยเต้นแรงแต่ก็สงวนท่าที
“ทำไมเล่า ถ้าเอ็งไปกับพี่ พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลเอ็งอย่างดี ให้เอ็งได้อยู่อย่างสุขสบาย ได้เป็นเจ้าคนนายคน” เขามีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรือนหลังใหญ่ บ่าวไพร่ ที่ไร่ ที่นา เขาพร้อมที่จะเลี้ยงหล่อนและลูกๆให้สุขสบายไปตลอดชาติ
“ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เดือดร้อน” ชักมือของตัวเองกลับ เทพรูปหล่อก็จริงแต่ก็ยังไม่เท่ากับพี่แผน พี่แผนคือหนุ่มรูปงามและร่ำรวย ชีวิตของเธอจะสุขสบายถ้าได้ออกเรือนไปกับเขา แต่ถ้าเธอออกไปเรือนไปกับพี่เทพ เธอก็จะต้องอยู่แบบ อดๆอยากๆ
“หรือว่าเอ็งรักมัน” เทพแค่นหัวเราะอยู่ในลำคอ
“ฉันเปล่านะจ๊ะ” รีบส่ายหน้า ถึงแม้ว่าจะจริงก็ตาม
“ถ้าเอ็งไม่ได้รักมัน พี่ก็จะไปคุยกับพ่อและแม่ของเอ็งให้รู้เรื่อง” ร่างสูงทำท่าจะลุกขึ้น
“อย่านะจ๊ะ” ฉุดรั้งร่างใหญ่เอาไว้
“อะไรอีก” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน นึกสงสัยท่าทีของหญิงคนรัก ช่วงที่เขาไม่ได้มาหามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไรจ้ะ” ส่ายหน้า จะให้เธอบอกได้ยังไง ว่าเธอหลงเสน่หาของพี่แผนเข้าให้แล้ว ถึงแม้ว่าจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งแต่เสน่ห์ของเขาช่างเหลือล้น
“เอ็งคงจะหมดรักพี่แล้ว” หรี่ตามองคนรัก
“เพ้อเจอ พี่อย่ามากล่าวหาฉันนะ” เสียงแหลมแหวขึ้นด้วยความลืมตัว
“รึว่าไม่จริง เอ็งดูเปลี่ยนไปมาก”
“พี่จะให้ฉันทำเยี่ยงไรพี่ถึงจะเชื่อ” ใบหน้างามบึ้งตึงเมื่อถูกจับผิดหลายๆครั้ง
“อยากให้พี่เชื่อเอ็งก็หนีไปกับพี่สิ” ย่อตัวลงตรงหน้าของหญิงคนรัก มือหนาเชยปลายคางมนให้เงยหน้าขึ้น
“ไปกับพี่เถิดนะ ซ่อนกลิ่น” วอนขอผ่านสายตา
“ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด” ส่ายหน้าพัลวัน
“ไหนเอ็งบอกว่ารักพี่”
“ฉันรักพี่ แต่ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เดือดร้อน” หาข้ออ้าง ทั้งๆที่พ่อและแม่ไม่เคยบังคับใจเธอ
“พูดยากนัก ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็มาเป็นเมียของพี่เสียเถิด” ดึงร่างงามเข้ามากอด
“อ๊ะ พี่เทพ ไม่นะ ไม่” ร่างงามถูกพรมจูบไปทั่งดวงหน้าหวาน หญิงสาวอ่อนระทวยยอมตกอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแรง
“พี่เทพจ๋า ฉัน ฉัน” เสียงหวานขาดหาย ริมฝีปากแดงถูกจูบย้ำหลายๆที ร่างหนาดันร่างงามให้นอนลงบนพื้นไม้
“นุ่มมากซ่อนกลิ่นของพี่” มือหยาบกางออกและขยำเต้าอวบเต็มแรง
“พี่เทพจ๋า ฉัน” หญิงสาววัยเจริญพันธ์ถูกไฟราคะครอบครองอย่างง่ายดาย ร่างบางนอนอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้ง
“แบบนี้แหละดี เอ็งจะได้มีน้ำนมให้ลูกของเรากินเยอะๆ” พูดชิดริมฝีปากนุ่ม ถ้าเขาและซ่อนกลิ่นเป็นผัวเมียกันแล้ว เขาก็จะพาหล่อนไปอยู่ที่เรือน อยู่ในฐานะนายหญิง หล่อนจะได้เป็นแม่ศรีเรือนคอยเลี้ยงลูกหลายๆคน คิดได้แบบนั้นริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบเข้าหากันอย่างเร่าร้อน คนที่แอบดูอยู่ไม่ไกลก็เริ่มกระสับกระส่าย ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ต้องไม่ดีแน่ แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่คิด ดวงตายาวรีก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง
“ซ่อนกลิ่น ซ่อนกลิ่น” เสียงหวานร้องเรียกด้วยความตกใจ คนที่ตกอยู่ในห้วงพิศวาสรีบผละห่างจากกัน ร่างใหญ่กัดฟันกรอดอีกแค่นิดเดียวเขาก็จะเข้าด้ายเข้าเข็มกับซ่อนกลิ่นอยู่แล้ว
“มีอะไรรึชวนชม” ซ่อนกลิ่นถามเพื่อนเสียงรัว ดวงตาซุกซนมองไปก็เห็นพ่อกับแม่เดินอยู่ไกลๆ
“พี่เทพกลับไปก่อนนะจ๊ะ” ผลักไสร่างสูงให้ไกลตัว แต่ร่างหนาก็ไม่ยอมขยับเขยื้อน
“พี่ไม่ไป พี่จะคุยกับพ่อแม่ของเอ็งให้รู้เรื่อง”
“พี่เทพนี่ยังไง อยากเห็นฉันถูกเฆี่ยนตายรึ” มองชายคนรักตาขวาง
“เอ็งนั่นแหละยังไง”
“พี่เทพกลับไปก่อนนะจ๊ะ ฉันสัญญาว่าฉันจะหนีไปกับพี่” อ้อนวอนเสียงหวาน และคำพูดที่ออกมาจากปากของคนรักก็ทำให้ไอ้เทพยิ้มแกะปริ
“จริงนะซ่อนกลิ่น เอ็งไม่ได้หลอกพี่นะ” จับมือนุ่มมากุมด้วยความดีใจ
“จริงจ้ะ” สิ้นเสียงหวาน ร่างหนาก็กระโดดลงไปในน้ำ ร่างใหญ่แอบอยู่ริมตลิ่ง ก่อนที่เสียงทุกอย่างจะเงียบไป ชวนชมหันมามองหาร่างใหญ่อีกครั้งด้วยความเป็นห่วง เท้าเรียวเล็กรีบเดินตามผู้ใหญ่ไปก่อนที่ทุกคนจะสงสัย
เมื่อความรักที่เคยสวยงามเปลี่ยนไป ความแค้นและความเกลียดชังเข้ามาแทนที่ หญิงสาวที่หอบหัวใจและร่างกายที่บอบช้ำจากมาก็พร้อมที่จะเอาคืนทุกคนอย่างสาสม โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น
หญิงสาวที่แสนซื่อและแสนดีถูกทำร้ายและลงทัณฑ์ เพียงเพราะเธอคือน้องสาวของผู้หญิงคนนั้น
คำว่ารักของเธอ เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ ไม่ว่าวันและเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน คนที่ไม่รักก็ไม่มีวันรักอยู่วันยังค่ำ
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
"หัวใจ ความรัก และภักดี เขาจะเลือกอย่างไหน" “ไอ้เพชรแกเอาไป นี่เมียแก!” หญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนมีร่องรอยฉีกขาด ถูกผลักเข้าไปในกระท่อมเก่าซอมซ่อของพัชระหรือทุกคนเรียกกันว่า เพชร ซึ่งเป็นเพียงช่างคนหนึ่งในไร่ชาของที่นี่ “คุณจันทร์นี่มันอะไรกันครับ” เจ้าของหนวดเคราครอบหน้าหันไปมองคนบนพื้นแล้วหันมาถามนางจันทร์นิล ด้านหลังก็มีลูกน้องของเจ้านายอีกสองคน “นังอ้อนมันร่านไง มันมาอ่อยผัวลูกสาวฉัน ไอ้เพชรฉันยกนังอ้อนให้แกจัดการ” นางจันทร์นิลชี้นิ้วใส่ลูกเมียน้อยของสามีอย่างจงเกลียดจงชัง “จัดการยังไงครับคุณจันทร์” พัชระได้ยินว่าคนที่ตนแอบรักถูกทำร้าย แววตาของเขาก็ประกายแข็งกร้าวขึ้นด้วยความโกรธ “ก็จัดการมันให้เป็นเมียแกซะ เดี๋ยวนี้เลย!” (เมียร้อนจำยอมรัก)