จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก..ฉันเอาเธอตายแน่
จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก..ฉันเอาเธอตายแน่
ประตูห้องพักชั้นบนสุดของกาสิโนชื่อดังถูกเคาะรัวๆ ก่อนจะถูกเปิดพรวดเข้ามาโดยชายร่างสูงใหญ่ที่ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเจ้าของห้องกำลังทำอะไรอยู่
“นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”
เหนือเมฆ อธิพัฒน์โภคิน ชายหนุ่มรูปหล่อใบหน้าเรียวรับกับคางเหลี่ยมมนกำลังดี คิ้วเข้มดกดำ ดวงตาคมกริบมีเสน่ห์ จมูกโด่งจัด ริมฝีปากได้รูปสีแดงสด เงยหน้าจากหน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาวรูปร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ขึ้นมามองลูกน้องคนสนิทของตัวเองด้วยความหงุดหงิดที่ไอ้หมอนั่นเข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
พวกมันก็รู้ว่าเขาทำงานหนักจนไม่ได้ปลดปล่อยมานานนับสัปดาห์แล้ว ยังจะกล้าเข้ามาขัดความสุขของเขาอีก ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญเร่งด่วนอย่างที่มันบอกจริงๆ เขาจะกระทืบมันให้ดู
“ไอ้โต มึงมีเรื่องอะไร”
โตมรมองเจ้านายหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งแล้วเสยผมลวกๆ ดวงตาวาววับนั่นทำเอาเขาเสียวสันหลังวาบ จนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่ เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรื่องที่เขาคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ จะใช่เรื่องใหญ่ของคนเป็นเจ้านายหรือเปล่า
“เอ่อ คือ เอ่อ..”
เกิดอาการติดอ่างกะทันหัน เมื่อในห้องนี้ไม่ได้มีแค่เขากับคนเป็นนาย บนเตียงกว้างนั้นยังมีร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ที่ค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมกายเมื่อผู้ชายที่คร่อมทับร่างเธอเอาไว้ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ
“มึงรีบพูดมา”
“นายครับ เรื่องนี้..”
เหนือเมฆเหลือบตามองไปตามสายตาของลูกน้องคนสนิท ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเรื่องบางเรื่อง ไม่ควรแม้จะให้ผู้หญิงบนเตียงรับรู้
“ลีน่า คุณออกไปก่อน”
“แต่คุณยังไม่ได้นอนกับลีน่าเลยนะคะ”
ลีน่า นางแบบสาวชาวไทยที่เดินทางมาปรนเปรอเขาถึงต่างบ้านต่างเมืองร้องประท้วง นานแล้วที่เขาไม่สนใจเธอเลย อุตส่าห์มาหาถึงที่เพื่อทวงบัลลังก์คนโปรดคืน ก็ยังซวยโดนลูกน้องของเขาเข้ามาขัดขวาง
“ผมหมดอารมณ์แล้ว กลับไปก่อน ไว้วันหลังจะโทรหา”
“ก็ได้ค่ะ”
นางแบบสาวสวย ลุกขึ้นหอบเสื้อผ้าเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปใส่ในห้องน้ำ เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง จึงไม่สามารถขัดใจอะไรเขาได้ ไม่อย่างนั้นแผนการกลับมาทวงบัลลังก์คนโปรดคงล้มไม่เป็นท่า
เหนือเมฆและโตมรจึงไปคุยกันที่ห้องทำงานของเขาแทนการนั่งรอเจ้าหล่อนแต่งตัวให้เสียเวลา
“มีอะไรก็ว่ามา ถ้าเรื่องไม่ใหญ่จริง กูกระทืบมึงแน่ไอ้โต”
“ขอโทษครับนาย คนของเรารายงานว่าคนของไอ้เพชรมันลากใครมาก็ไม่รู้ครับ สองคน แต่มันดันพาเข้ามาใกล้เขตรีสอร์ตของเรา ผมกลัวว่ามันจะเอามาฆ่าแล้วทิ้งศพไว้ที่ชายป่าในเขตพื้นที่ของเราอีกครับ”
ที่ต้องกลัวเอาไว้ก่อน เพราะก่อนหน้านี้ ไอ้เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนคู่แข่งของเขา มันเสือกเอาลูกหนี้กาสิโนของมันมาฆ่าหมกป่าไว้ในเขตรีสอร์ตเปิดใหม่ของเขาที่มีเขตแดนติดกับรีสอร์ตของพวกมัน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมและกาสิโนแห่งนี้ไปเพียงไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้น
ดีที่ตอนนั้นตำรวจมีหลักฐานเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดรายทาง ว่าคนที่น่าจะเดินทางเข้ามาในเขตรีสอร์ตของเขาในช่วงเวลานั้นคือพวกมัน เขาถึงพ้นมลทินมาได้ แต่สุดท้าย พวกมันก็ใช้ทั้งเงินและอำนาจจวิ่งเต้นจนหลุดจากคดีนี้จนได้
ในตอนนั้น พ่อของเขากับพ่อของมันเกือบวางมวยกัน เพราะลูกชายสิ้นคิดของมันมาสร้างความเดือดร้อนให้ราวกับจงใจให้เขาเป็นคนผิด
ผ่านไปได้ไม่นาน มันกล้าทำแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง แปลว่ามันเองก็ย่ามใจคิดว่าไม่มีใครทำอะไรมันได้สินะ
“นานหรือยัง”
“เมื่อห้านาทีที่แล้วครับ พวกมันเพิ่งขับรถลัดเลาะชายป่าระหว่างรีสอร์ตของมันกับของเราครับ มีรถตามกันมาหลายคัน”
“ให้คนของเราซุ่มดู อย่าให้มันเอาใครมาฆ่าหมกป่าในเขตของเราได้ ถ้ามันจะทำอะไร ให้ยิงมันได้เลย เพราะถือว่าบุกรุก เรารีบไปกันเถอะ”
“นายไม่ต้องไปก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาลูกน้องไปจัดการเอง”
“ไม่ กูจะไปดูให้เห็นกับตา คนของเราพร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้วครับนาย”
“อืม ไป”
ชายป่าในเขตรีสอร์ตของคู่แข่งที่มืดสนิท มีแสงสว่างจากไฟหน้าของรถยนต์หลายคันส่องมาที่กลุ่มคนที่กำลังโรมรันพันตูใช้กำลังกับชายวัยกลางคนที่ไม่มีแม้กำลังจะต่อสู้
เสียงหมัดกระทบใบหน้าและลำตัวของชายคนนั้น ประสานกับเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้หญิงสาวสวยที่ตอนนี้ผมเผ้ารุงรัง ใบหน้าเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา
“พ่อ ไม่ อย่าทำพ่อฉัน”
เสียงร้องอ้อนวอนครั้งสุดท้ายจบลง พร้อมกับชายร่างใหญ่หลายคน โยนร่างของชายวัยกลางคนที่ใบหน้าบวมช้ำแตกยับ ร่างกายสะบักสะบอมเต็มไปด้วยเลือดลงมากองที่พื้นใกล้กับสาวสวยคนนั้น
เธอรีบถลาไปกอดประคองชายที่เธอเรียกว่าพ่อ แล้วร้องห่มร้องไห้ราวจะขาดใจ
“พ่อ พ่อขา พ่ออย่าเป็นอะไรนะ”
แต่แล้วร่างของเธอก็ลอยหวือขึ้นไปด้วยน้ำมือชายหนุ่มรูปหล่อในชุดสูทสีดำสนิทที่เพิ่งเข้ามาใหม่
“นี่หรอ ลูกสาวของมัน สวยเหมือนที่พวกมึงบอกจริงๆ ด้วย”
เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนและธุรกิจสีเทาหลายอย่างทั้งในไทยและลาว กระชากตัวลูกสาวคนสวยของลูกหนี้รายใหญ่ของพ่อขึ้นมามองหน้าชัดๆ ก็ต้องยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เพราะถึงแม้ใบหน้าของเธอจะมอมแมมไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตากลมโตนั้นจะบวมช้ำแดงก่ำ แต่เธอก็ยังสวยราวกับนางฟ้าอย่างที่ลูกน้องที่เขาส่งไปจับตัวสองพ่อลูกนี่มาที่นี่บอกเอาไว้จริงๆ
“แกจะจับฉันกับพ่อมาทำไม ปล่อยฉันกับพ่อไปนะ”
“หึ จับมาทำไมหรอคนสวย ก็ลองถามไอ้พิชาญ พ่อเธอดูสิ ว่าติดหนี้พ่อฉันเอาไว้เท่าไหร่”
สาวสวยเบิกตาโต ตกใจสิ่งที่พวกมันบอก เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อเธอเป็นหนี้ คิดมาตลอดว่าธุรกิจโรงงานทอผ้าของพ่อกำลังไปได้สวย
“ปละ ปล่อยลูกกู มึงอยากได้เงินคืนก็เอาโรงงานกูไป”
ชายวัยกลางคนใบหน้าบวมช้ำ แม้ร่างกายจะเจ็บปวดร้าวระบมจนรู้สึกเหมือนกับจะขาดใจไปในวินาทีใดวินาทีหนึ่งหลังจากนี้ แต่ก็เป็นห่วงลูกสาวสุดที่รักเหลือเกิน จึงพยายามฝืนสังขารต่อรองกับชายหนุ่มรุ่นลูกที่เป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าหนี้ผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมที่สุด
“หึ โรงงานเน่าๆ ของมึง กูเอาแน่ แต่กูจะเอาลูกสาวมึงด้วย”
“มะ ไม่ อย่ายุ่งกับลูกกู ลูกกูไม่เกี่ยว”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว พ่อเป็นหนี้ ลูกก็ต้องร่วมชดใช้ด้วย”
“โรงงานของกู ก็มีมูลค่าเกินยอดหนี้แล้ว”
พิชาญกระอักเลือดออกมากองที่พื้น พาฝันกรีดร้องเสียงหลง ดิ้นรนจนหลุดจากมือที่แข็งดังคีมเหล็ก แล้วพุ่งตัวไปกอดประคองพ่อของเธอเอาไว้
“พ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรนะคะ พ่อขา”
“ฝัน ลูกหาทางหนีไป อย่าห่วงพ่อ”
“ไม่ค่ะ ถ้ารอดต้องรอดด้วยกัน พ่อแข็งใจหน่อยนะคะ อย่าเป็นอะไรไปนะ”
พาฝันกอดร่างกายโชกเลือดของผู้เป็นพ่อพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ร่างกายบอบบางในชุดสีขาวเปรอะเปื้อนเลือดสดๆ สีแดงฉานแลดูน่ากลัว
“ไม่ต้องหาทางหนีให้ยาก ยังไงเธอกับพ่อก็ไม่มีทางหนีรอดพ้นเงื้อมมือขอฉันไปได้หรอก พาฝันคนสวย ไปกับฉันซะดีๆ มานี่”
เพชรดึงแขนคนตัวบางขึ้นมา แต่แล้วก็มีแสงจากไฟหน้ารถยนต์นับสิบคันสว่างวาบขึ้นล้อมรอบบริเวณที่พวกเขายืนอยู่ จึงต้องละมือจากแขนเรียวมากระชับปืนพกที่เหน็บเอวเอาไว้
“พวกมึงเป็นใครวะ มาล้อมกูไว้ทำไม”
เพราะแสงไฟสูงที่สว่างจ้า ทำให้เขาและลูกน้องเพียงหยิบมือ มองไม่เห็นความเป็นไปด้านหลังแสงสว่างนั้น จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคนมาใหม่ที่ท่าทางคุกคามนี้เป็นใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คงไม่ใช่คนของพ่อเขาแน่นอน
“ก็เจ้าของพื้นที่ที่มึงเหยียบอยู่นี่ไง”
เสียงดังกัมปนาทสะท้อนก้อง เพชรและลูกน้องเท่าหยิบมือจึงกระชับปืนแล้วยกปากกระบอกปืนเล็งไปทั่วบริเวณเพื่อระแวดระวังภัย
คิดหงุดหงิดในใจว่าทำไมรอบนี้มันถึงรู้ตัวเร็วนัก เขากะว่าจะเอาไอ้พิชาญมาอุ้มฆ่าหมกป่าในพื้นที่ของมัน แล้วลากลูกสาวมันเอาไปทำเมียเสียหน่อย ถ้าคราวนี้ตำรวจจับได้อีก ยังไงพ่อเขาก็มีทั้งเงินและอำนาจ สามารถวิ่งเต้นช่วยเหลือเขาได้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องกลัวอะไร
เขาตั้งใจกักขังเธอเอาไว้..ด้วยคำว่าบุญคุณ ที่ตอบแทนทั้งชีวิต..ก็ไม่มีวันหมด
เธอ..เป็นของต้องห้ามสำหรับเขา..คุณหนูผู้เอาแต่ใจ ลูกสาวเจ้านายผู้มีพระคุณ เขา..เป็นของร้อนสำหรับเธอ อยู่ใกล้แล้วมันร้อนรุ่ม บอดี้การ์ดหน้าโหดที่ขัดใจเธอไปเสียทุกอย่าง และแม้ว่าบอดี้การ์ดอย่างเขา จะอยากขย้ำเธอให้จมเขี้ยวสักเท่าไร แต่ก็ทำได้เพียงอดทน..จนกว่าจะถึงวันที่เขา..คู่ควร
ความเข้าใจผิดทำให้เขามีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับเธอ..เขาจะถือว่าเธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม และของที่เป็นของเขา จะไม่มีวันปล่อยให้ใครหน้าไหนได้เชยชมทั้งนั้น อย่าฝันจะเป็นอิสระ
ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน..ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่..จะผิดไหม
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
หลินหลั่งเยี่ยน เป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ จากรัฐ เป็นสาวอัจฉริยะที่ทุกคนในองค์กรอิจฉา มีความสามารถทางการต่อสู้สูงและไม่ยอมใคร แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็ก ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับน้องสาวฝาแฝดของเธอเพียงลำพัง หลังจากผ่านไปเจ็ดปี ในที่สุดรัฐก็อนุมัติอิสรภาพให้เธอ หัวใจของหลินเหลิงเหยียนเต้นระรัวด้วยความคาดหวัง ขณะที่เธอกำลังเดินทางกลับบ้าน แต่เธอกลับต้องพบว่าป้าของเธอใช้ชีวิตอย่างหรูหราในบ้านพักของพ่อแม่ผู้ล่วงลับ ขณะที่น้องสาวของเธอเองกลับถูกบังคับให้นอนในคอกสุนัขและกินของเหลือ ทันใดนั้น เธอพลิกโต๊ะอาหารด้วยความโกรธ ป้าข่มขู่? เธอใช้วิธีการที่เด็ดขาดถอนตัวจากการร่วมมือ จนบริษัทของป้าพังทลายลงอย่างรวดเร็ว! การกลั่นแกล้งในโรงเรียน? เธอปลอมตัวเป็นน้องสาว เข้าไปในโรงเรียนและตัดสินใจสู้ไฟด้วยไฟ จากนั้นเธอก็ถ่ายทอดสดตอนพวกอันธพาลคุกเข่าร้องขอความเมตตา ถูกเยาะเย้ยเรื่องตัวตน? หลินหลั่งเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา“ใช่ ฉันก็แค่คนธรรมดา” ในวินาทีถัดมา ครอบครัวที่มีชื่อเสียงมายืนยันว่า“เธอคือลูกสาวคนโตของเรา!” สถาบันวิจัยแห่งชาติ “พวกเราคือเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ!” …… ซือฮานเฟิง ผู้เป็นผู้นำของตระกูลลึกลับ ไม่เคยปรากฏตัวในสายตาสาธารณชน ข่าวลือว่าเขาเป็นคนเยือกเย็นและไร้ความปรานี บางคนเคยเห็นเขายืนสูบบุหรี่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว และบางคนก็เห็นเขาฆ่าคนโดยไม่กระพริบตา แต่ต่อมากลับมีคนเห็นว่าเขาไล่ตามหลินหลั่งเยี่ยนจนถึงมุมกำแพง ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าและความไม่พอใจ “หลั่งเยี่ยน ฉันช่วยเธอจัดการพวกนั้นแล้ว เธอควรจะอยู่เป็นเพื่อนกับฉันบ้างไหม?” “เราไม่ใช่แค่พันธมิตรหรือ?” หลินหลั่งเยี่ยนพูดอย่างงงงวย ซือฮานเฟิงถอนหายใจลึกๆ แล้วจูบเบาๆ บนริมฝีปากของเธอ “ตอนนี้ล่ะ”
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น
“ฉันก็แค่อยากช่วยเพื่อนให้ห่างจากผู้หญิงแบบเธอ” “ผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง” “ก็อยากได้ผัวของคนอื่นไง!!!”
เขาตกหลุมรักเพื่อนสนิทของน้องสาวตั้งแต่เห็นครั้งแรกแต่เพราะเธอมีนิสัยที่ไม่เหมือนใครทำให้เขาไม่กล้าแสดงตัวว่าชอบได้แต่พยายามตีสนิทโดยมีน้องสาวตัวแสบคอยช่วยเหลือคงต้องมาช่วยกันลุ้นว่าเขาจะจีบเธอมาเป็นแฟนได้มั้ย
ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับเธอ เธอยอมร่วมมือกับเขาเพียงเพื่อแก้แค้น โดยไม่รู้เลยว่าเธอตกเป็นเหยื่อของเขาไปแล้ว ในเกมแห่งความรักและความปรารถนา ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะที่แท้จริงจะเป็นใคร
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY