เพราะต้องการเอาคืนความแค้น พยัคฆ์จึงใช้เธอเป็นหมากในเกมส์นี้ เพียงต้องการให้ศัตรูเจ็บปวดเจียนตาย เขาจึงยัดเยียดสถานะเมียบำเรอให้แก่เธอ
เพราะต้องการเอาคืนความแค้น พยัคฆ์จึงใช้เธอเป็นหมากในเกมส์นี้ เพียงต้องการให้ศัตรูเจ็บปวดเจียนตาย เขาจึงยัดเยียดสถานะเมียบำเรอให้แก่เธอ
ตอนที่1 พยัคฆ์
“สวัสดีค่ะคุณพยัคฆ์ มาหาคุณวีณาเหรอคะ” สาวใช้ภายในบ้านหลังใหญ่เอ่ยปากถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในบ้านอย่างมีความสุข
“ใช่ครับ พี่วีอยู่ไหมครับ”
“คุณวีอยู่บนห้องด้านบนค่ะ”
“โอเคครับ ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยถามต่อ “เอ่อ...แล้วคุณพ่อกับ...”
“คุณท่านทั้งสองออกไปทำธุระข้างนอกค่ะ กว่าจะกลับก็น่าจะค่ำ ๆ” ชายหนุ่มยิ้มตอบกลับไป
“คุณพยัคฆ์อยากทานอะไรไหมคะ เดี๋ยวดิฉันจะไปเตรียมไว้ให้”
“ไม่ล่ะครับ วันนี้ผมว่าจะชวนพี่วีออกไปทานข้าวข้างนอก”
“งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” สาวใช้พูดจบก็เดินออกไปทันที เพื่อไปทำงานในหน้าที่ของตัวเอง
“พี่วีจะต้องดีใจมากแน่ ๆ เลย” พยัคฆ์เดินยิ้มขึ้นไปบนชั้นบนของบ้านและไปหาบุคคลที่กำลังกล่าวถึงรวมถึงต้องการเจอเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งตอนนี้เขาก็รู้สึกมีความสุขมากจนไม่สามารถเก็บไว้ในใจได้
พยัคฆ์ ชายหนุ่มในวัยยี่สิบสองปีที่เตรียมตัวมาบอกข่าวดีกับพี่สาวของตัวเองว่าเขาได้เรียนจบแล้ว และแถมยังได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งตามที่พี่สาวของเขาหวังไว้ถึงแม้ว่าความจริงทั้งคู่จะเป็นพี่น้องต่างแม่กัน แต่ทั้งสองคนก็รักกันมาก เช่นนั้นพยัคฆ์เลยตั้งใจที่จะมาบอกเรื่องนี้กับพี่สาวของเขาแล้ววันนี้ยังมีเรื่องดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องเลยด้วย และเรื่องนั้นก็คือวันนี้คือวันเกิดของพยัคฆ์ที่อายุครบยี่สิบสองปีพอดี เขาจึงตั้งใจที่จะมาขอคำอวยพรจากพี่สาวของตัวเอง อีกทั้งยังตั้งใจที่จะพาพี่สาวของตัวเองออกไปทานของอร่อยข้างนอก
พยัคฆ์เดินตรงไปที่ห้องประจำของพี่สาวของเขาอย่างมีความสุขและได้ทำการเคาะประตูบอกเป็นสัญญาณว่าเขากำลังจะเข้าไป
“พี่วีครับ พยัคฆ์กำลังจะเข้าไปนะ”
“พี่วีวันนี้พี่จำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร แล้วผมก็มีเรื่องจะบอกพี่ด้วยนะ” แต่พอพยัคฆ์เปิดประตูเข้าไปทุกอย่างกลับเงียบไม่มีแม้กระทั่งเสียงตอบรับกลับมา
ด้วยความสงสัยพยัคฆ์จึงเดินเข้าไปในห้อง จนได้เห็นกับร่างของพี่สาวของตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่ในตอนนี้
สิ่งที่พยัคฆ์ได้เห็นตรงหน้าทำให้เขาช็อคทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอึ้งเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ในวันที่เขากำลังมีความสุข
“พะ...พี่วี” พยัคฆ์เอ่ยเรียกชื่อพี่สาวตัวเองออกมาอย่างแผ่วเบา
“พี่วี...ทำไม” พยัคฆ์ยืนมองร่างพี่สาวของตัวเองเหมือนคนสติล่องลอย ก่อนที่น้ำตาของเขาจะไหลอาบแก้มทั้งสองข้างสีหน้าตอนนี้เขาไม่สู้ดีนักเพราะภาพที่เห็น
“ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้” พยัคฆ์พูดขึ้นก่อนที่จะล้มตัวลงกอดร่างไร้วิญญาณพี่สาวของตัวเองเอาไว้แน่น ภายในใจกำลังแตกสลายอย่างบอกไม่ถูก
“พี่วี!!!” พยัคฆ์ตะโกนเรียกชื่อพี่สาวของตัวเองอย่างคนขาดสติ
“มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง...เข้ามาช่วยพี่วีที!” เสียงของพยัคฆ์ที่ตะโกนเรียกผู้คนภายในบ้านทำให้ทุกคนต่างแตกตื่นว่าเกินขึ้นอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นคะ!” สาวใช้วิ่งเข้ามาด้วยความตกใจกับเสียงของพยัคฆ์
“พี่วี...ช่วยพี่วีด้วย” สภาพจิตใจของพยัคฆ์ในตอนนี้เหมือนคนไร้สติ ได้แต่นั่งร้องไห้กอดร่างของพี่สาวตัวเองอย่างไม่ได้รับการตอบสนองจากหญิงสาวแต่อย่างใด
หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับพี่สาวของเขาขึ้นหลายอย่าง ก็ทำให้เปลี่ยนพยัคฆ์จากเป็นคนที่ร่าเริง ยิ้มง่ายเข้ากับทุกคนได้ง่าย ก็กลายเป็นคนที่เงียบขรึม ไม่ค่อยคุยกับใคร แต่การตายของพี่สาวของพยัคฆ์นั้นทำให้เขารู้สึกว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรมากว่าการฆ่าตัวตายธรรมดาอย่างแน่นอน เพราะในตอนชันสูตรศพนั้นเขาก็ได้รู้ว่าพี่สาวของเขาได้ตั้งท้องอยู่ ซึ่งพอรู้ว่าพี่สาวของตัวเองท้องเขาก็เริ่มส่งคนไปตามสืบเรื่องก่อนที่พี่สาวของเขาจะเสียชีวิต
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
โปรยปราย ผู้คนเกลียดชังข้า แต่กลับมิมีผู้ใดรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงแล้วข้าต้องโหดร้ายเช่นนี้เป็นเพราะผู้ใด แทงมีดใส่อกคนรักของข้า สังหารตระกูลข้าจนสิ้นแม้แต่เด็กทารกก็มิเว้น ข้าต้องยืนยิ้มแล้วเอ่ยว่า ไม่เป็นไร ข้าให้อภัย นั่นคงมีเพียงพระโพธิสัตว์เสียแล้วมิใช่ข้าคนนี้ คนที่พวกเจ้าหวาดกลัวยิ่งกว่าภูตผี
นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้
นางเกิดมาขาพิการแต่หาได้ไร้ใจไม่ มีเพียงคนผู้นั้นที่ไร้หัวใจยิ่งกว่านาง เขามาหลอกให้นางหลงรักแล้วถอนหมั้นอย่างเลือดเย็น หลังนางตายจากไปแล้วยังใช้ความเห็นอกเห็นใจของพี่ชายนางเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว โชคดีสวรรค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล กลับมาครานี้ ในเมื่อพวกมันรักกันมากนัก ก็เชิญรักกันไปได้เลย ชายชั่วเช่นนี้คิดจนตัวตายก็ไม่เอามาเป็นสามีเด็ดขาด!
ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย
เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์
เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
ในชาติก่อน ซูเยว่ซีถูกอวิ๋นถังยวี่ทำร้ายจนตาย ทำผิดต่อครอบครัวของท่านตา และตัวเองยังถูกทรมานจนตาย เกิดใหม่ครั้งนี้ นางตั้งใจจะจัดการกับพวกผู้ชายชั่วและหญิงเลวจัดการพ่อชั่ว เพื่อปกป้องแม่และครอบครัวของท่านตาให้ปลอดภัย พวกผู้ชายชั่วเข้ามาใกล้งั้นเหรอ นางจะใช้แผนให้เขาเสียชื่อเสียง หญิงตีสองหน้าเก่งชอบทำตัวอ่อนแองั้นเหรอ นางจะเปิดโปงธาตุแท้อีกฝ่ายและไล่นางออกจากจวนซู! ในชาตินี้ สิ่งที่นางต้องทำคือการจัดการพวกปลวกที่แอบแฝงอยู่ในราชสำนัก แก้แค้นคนทรยศ เพื่อปกป้องท่านตาที่เป็นคนซื่อสัตย์ นางใช้มือเรียวเป็นเครื่องมือ ก่อให้เมืองจิงเกิดความวุ่นวาย แต่ท่ามกลางความโกลาหล นางได้พบกับองค์ชาย ผู้ที่ทุกคนเล่าลือว่าเป็นคนพิการ “อวิ๋นเฮิง เจ้าจะมาขวางข้าหรือ” อวิ๋นเฮิงยิ้มเบาๆ “ไม่ ข้าตั้งใจจะมาช่วยเจ้า”
แต่งงานซ่อนเงากับหลี่ เจวี๋เฉินมาได้สามปี เจียงวานเคยคิดว่าความรักของเธอจะทำให้หัวใจเขาอุ่นขึ้นได้ แต่สิ่งที่รอเธออยู่ กลับเป็นวันที่จู่ ๆ รักแรกของเขากลับมาจากต่างประเทศ แล้วเขาก็พูดเพียงประโยคเดียวว่า “พวกเราหย่ากันเถอะ” เจียงวานรู้ดีว่าคนที่หลี่ เจวี๋เฉินรักไม่ใช่เธอ เธอจึงกลบเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ หยิบกระเป๋าแล้วเดินจากไปอย่างเด็ดขาด หลังหย่า ชีวิตของเจียงหว่านกลับพุ่งแรงราวติดปีก ทั้งงานทั้งโชคลาภหลั่งไหลไม่หยุด กลายเป็นสไตลิสต์ระดับท็อปของโลก ทั้งการงานและความรักล้วนรุ่งโรจน์ ส่วนอดีตสามีผู้มีตำแหน่ง บางคน นั้นวัน ๆ เอาแต่จ้องหน้าจอ คิดทุกวิถีทางว่าจะทำยังไงให้ได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตเจียงวานตอนยังเด็กกลับมาอีกครั้งหลี่ เจวี๋เฉินถึงกับอยู่เฉยไม่ไหวอีก “วานวาน แต่งงานกันอีกครั้งเถอะนะ ได้โปรด!” เจียงวานเพียงยิ้มบาง ๆ อย่างไม่ใส่ใจ“ไม่มีเวลาหรอก ไปหารักแรกของคุณเถอะ!” หลี่ เจวี๋เฉินควักแหวนออกมา คุกเข่าข้างเดียวแล้วเอ่ยว่า “ฉันไม่มีใครคนอื่นในใจ มีเพียงเธอเท่านั้น เธอคือคนที่ฉันรักมาตลอด ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเธอ!” ตลอดสามปีที่อยู่ด้วยกันทั้งเช้าเย็น ทำให้ทั้งคู่ค่อย ๆ เกิดความรักและผูกพันต่อกัน เธอเข้าใจว่าเขายังรักแฟนเก่าอย่างสุดหัวใจ แต่เขากลับคิดว่าในใจเธอมีใครอีกคนอยู่แล้ว คนดื้อสองคนที่แอบรักกันอยู่ฝ่ายละมุม แต่กลับเข้าใจผิดเพราะมีคนอื่นเข้ามาอยู่รอบตัวจนคิดไปต่าง ๆ นานา ความรักครั้งนี้จะฝ่าหมอกแห่งความเข้าใจผิดไปจนถึงตอนจบที่งดงามได้หรือไม่?
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY