ภริยา(ไม่รัก)ของมาเฟีย

“โอ...ที่นี่เยี่ยมมาก ฉันรู้สึกได้ถึงป่าเขตร้อน เงียบสงบชุ่มฉ่ำ อาหารอร่อยแล้วก็บริการดี ที่นี่ฉันแนะนำเลย”

สาวผมทองกับหนุ่มทรงผมเดร็ดล็อก กล่าวใส่มือถือที่ใส่อยู่ในไม้ยาว อันเป็นเรื่องปรกติที่นักท่องเที่ยวจะทำ ถ่ายรูปรีวิวทุกที่ที่ไป บรรยายอาหารทุกอย่างที่กิน ตราบใดที่ไม่สร้างความเสียหายในรีสอร์ต ประไพสุดาก็ไม่ห้าม

“และที่สำคัญเมื่อเราเกิดอยากทานอาหารแปลก ๆ มาดามเจ้าของรีสอร์ตก็ใจดีทำให้เรากิน”

กล้องแพนมาทางเธอ ประไพสุดาส่งยิ้มอาย ๆ มือโบกทักทาย สภาพเธอตอนนี้เป็นยัยเพิ้ง ผมรวบเป็นซาลาเปาไว้บนหัว หน้ามันด้วยเพิ่งมาจากเตาอบขนม สวมเชิ้ตลายทางกับกางเกงยาวแบบผูกเอว เธอใส่อะไรเป็นแบบยางยืดไม่ค่อยได้แล้ว เพราะอึดอัดพุง

“ไว้เจอกันใหม่วันพรุ่งนี้ เราจะมีรีวิวตอนกลับด้วย อย่าลืมตามไปดูล่ะ” หนุ่มเดร็ดล็อกยิ้มกว้างใส่กล้อง แล้วการถ่ายทำก็หยุดลง

“ดาด้า แกโอเคไหม ให้ฉันไปบอกฝรั่งเบลอหน้าแกดีหรือเปล่า”

เพื่อนมาประชิดตัวพลางกระซิบ ยามลำบากระหกระเหินกลับเมืองไทยก็ได้พึ่งเพื่อนคนนี้แหละเป็นธุระให้ทุกอย่าง

“ไม่เป็นไรแก เขามาเที่ยว ควรได้สนุกสนาน ได้ถ่ายโน่นนี่ ไม่อยากให้ขุ่นใจ”

เธอมองไปยังสองหนุ่มสาว จากการเคยพูดคุยกัน ทั้งสองมีสัญชาติอเมริกัน ไม่ใช่คนชาติที่เธอหวาดหวั่น

นึกอีกทีคนอย่างเขาคงไม่มีเวลามาดูวีล็อกท่องเที่ยวธรรมดา ๆ แบบนี้ ระดับเจ้าตัวต้องอยู่อย่างหรูหรา เช่าเรือยอร์ต ดื่มไวน์แพง ๆ ไฉนเลยจะมาสนใจรีสอร์ตเล็ก ๆ ประไพสุดาคิด แต่ที่ผิดไปหน่อยคือเขาไม่สน แต่ลูกน้องเขาสนใจ

“ผมมีเรื่องต้องรายงานดอนครับ เรื่องคุณดาด้า”

คนสนิทของเลโอนาร์ด เบลุซซี่ พยายามบังคับเสียงตนในนิ่งที่สุด หลังโต๊ะทำงานไม้โบราณผู้เป็นนายเงยหน้าจากงานอันเป็นภาระใหญ่ของผู้นำตระกูล

“เราพบคุณดาด้าแล้วครับ”

“แล้วไง...”

ชายหนุ่มคันยิบ ๆ ขึ้นในหัวใจ ผู้หญิงที่เขาไม่ได้เลือกเป็นเจ้าสาวด้วยตนเอง ผู้หญิงที่กล้าพูดคำว่าหย่ากับเขา ประไพสุดา...ยัยผู้หญิงตัวเล็กที่ทำชีวิตปั่นป่วนไปช่วงหนึ่ง

“ถ้าเธอลำบากก็ช่วยไปตามสมควร พอที่วิญญาณมาเรียจะไม่ต่อว่าฉัน”

หากไม่เพราะมาเรียหัวหน้าแม่บ้านและคนที่ช่วยชีวิตเขายามเด็ก มิเช่นนั้นเขาและเธอจะไม่ได้เจอ จนได้แต่งงาน แล้วจบลงที่หย่าหลังมาเรียเสียชีวิต

“ดอนดูนี่เถอะครับ”

ลูกน้องคนสนิทส่งมือถือให้ เป็นวีล็อกหนุ่มสาวอเมริกันไปเที่ยวประเทศไทย ชายหนุ่มดูไปเรื่อย ๆ แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว นิ้วสัมผัสหน้าจอเพื่อให้วิดีโอหยุดลง เพ่งมองร่างอรชรซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ฉันหย่ากับดาด้ามาได้กี่เดือนแล้ว”

“ประมาณหกเดือนครับ”

ในสมองผู้นำตระกูลเบลุซซี่กำลังหาความเชื่อมโยงระหว่างระยะเวลากับความใหญ่โตของช่วงท้องเธอ

“ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งท้องของดาด้ามา ให้เร็วที่สุด!”

ชายหนุ่มสั่งปานคำราม จ้องมองรอยยิ้มนั้นด้วยความโกรธกรุ่น หากเป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ หากเธอปิดบังเขาในเรื่องสำคัญขนาดนี้ละก็ เธอต้องเจอดีแน่ประไพสุดา!