เพราะถูกหักหลังจากคนรักและเพื่อนสนิท พิจิกาจึงดื่มจนเมาแล้วนอนกับชายแปลกหน้า แต่เมื่อรู้ว่าคือเจ้านายที่เธอต้องทำงานด้วย เธอจะถอยหรือยอมทำงานกับเขา เพราะนี่เป็นงานที่เธออยากทำมากที่สุด
TP Shopping Mall 22.00 น.
ร้านค้าทุกร้านในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ปิดไฟทุกดวง ทั้งพ่อค้าแม่ค้าพนักงานห้าง รวมถึงผู้มาใช้บริการต่างพอกันยืนออที่หน้าห้าง บ้างก็รอรถที่เรียกมารับ บ้างก็รอคนมารับส่วนคนที่ขับรถมาเองหรือเอาจักรยานยนต์มาก็ลงไปยังลานจอดรถที่อยู่ชั้นใต้ดิน
พิจิกาหญิงสาววัย 24 ปีก็เป็นหนึ่งในนั้น หลังจากปิดร้านและเช็กสต๊อกแล้วเธอก็ลงมายังชั้นใต้ดินเพื่อจะขี่จักรยานยนต์คู่ใจกลับบ้าน
หญิงสาวเช่าพื้นที่เล็กๆ ในโซนพลาซ่าของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เพื่อขายเสื้อผ้าวัยรุ่น ซึ่งร้านของเปิดมานานถึงสีปีแล้ว นับตั้งแต่เรียนจบปวส. แล้วหางานทำไม่ได้เธอจึงเอาเงินเก็บที่ได้จากการทำงานพิเศษมาเปิดร้านที่นี่ แม้ค่าเช่าจะแพงหูฉี่แต่เธอก็กัดฟันขายมาได้ เพราะนอกจากจะขายที่หน้าร้านแล้วเธอยังไลฟ์สดขายอีกด้วย การมีหน้าร้านแบบนี้มันก็ทำให้ลูกค้ามั่นใจมากขึ้น
“ฝนยังไม่หยุดเลย ให้พี่ไปส่งไหม” พี่ญาดาเจ้าของร้านขายของเล่นและเสื้อผ้าเด็กถามขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ญา ผิงมีเสื้อกันฝนค่ะ”
“แล้วเค้กจะไม่เปียกเอาเหรอ”
“เดี๋ยวผิงใส่ใต้เบาะก็ได้ค่ะ”
“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“ไม่ค่ะขอบคุณนะคะพี่ญา”
พอญาดาเดินไปยังรถยนต์ของเธอแล้วพิจิกาก็เปิดเบาะรถจักรยานยนต์เอาเค้กชิ้นเล็กลงไปวางอย่างทะนุถนอม
วันนี้เป็นวันเกิดของกรวีร์เพื่อนสนิทคนเดียวของเธอที่คบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย พิจิกาเลยจะเอาเค้กไปเซอร์ไพรส์วันเกิดเพราะหอพักของเพื่อนอยู่ทางผ่านที่จะกลับไปบ้านของเธอพอดี
ฝนยังคงตกอย่างนักพิจิกาต้องขับขี่อย่างระมัดระวัง กว่าจะมาถึงของพักของเพื่อนก็กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งที่ปกติแล้วใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
“เฮ้อ ถึงสักทีหวังว่าฟางจะยังไม่นอนนะ” หญิงสาวถอดเสื้อกันฝนแล้วใต้เบาะเอาเค้กและกล่องของขวัญออกมาให้เพื่อน
พิจิกาถือเค้กแล้วเดินขึ้นมายังชั้นสามเธอเคาะประตูห้องอยู่หลายครั้งแต่คนด้านในก็เงียบ หญิงสาวจึงโทรหาแต่กรวีร์ก็ไม่รับสาย เธอจึงเอาเค้กและของขวัญแขวนที่ลูกบิดประตู ก่อนจะเดินกลับมายังรถของตัวเองอีกครั้ง
เมื่อเสียงเคาะประตูเงียบไปแล้วคนด้านในก็เปิดออก
“ใครมาเหรอบอล”
“ไม่รู้เหมือนกัน เขาไม่อยู่แล้ว แต่มีของพวกนี้แขวนอยู่ตรงลูกบิดน่ะ” ชายหนุ่มหยิบถุงที่แขวนอยู่ตรงลูกบิดออกมายื่นให้เจ้าของห้อง
“ของอะไร ไหนมาดูซิ”
“นี่ไง มีเค้กกับกล่องของขวัญ ฟางแอบคบใครอยู่หรือเปล่า เขาถึงเอาของมาให้ถึงห้อง”
“ฟางก็มีบอลคนเดียว จะแอบคบใครที่ไหนล่ะ” หญิงสาวที่สวมเพียงผ้าเช็ดตัวกอดชายหนุ่มที่ท่อนบนเปลือยเปล่าอย่างประจบ
“แล้วใครมันเอาของพวกนี้มาให้ฟางกันล่ะ”
“คนที่รู้วันเกิดฟางก็มีไม่กี่คน ถ้าเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นยัยผิงนั่นแหละ”
“อ้อ ดีนะที่เมื่อกี้เราไม่เปิด” เพราะตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตั้งสองกำลังโรมรันพันตูกันอยู่บนเตียง
“นั่นสิ ฟางลืมไปเลยว่าวันเกิดทีไรยังผิงจะต้องเอาของขวัญมาให้”
“แต่ผมไม่มีของขวัญวันเกิดให้ฟางเลยนะ ฟางน้อยใจไหม”
“แค่บอลอยู่กับฟางแบบนี้ฟางก็มีความสุขมากๆ แล้วล่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้ผมจะชดเชยให้ดีไหม เราไปเที่ยวทะเลกันไหม”
“จริงนะ”
“จริงสิ ได้หยุดทั้งทีก็ควรไปเที่ยวบ้าง”
“นั้นสิ ทำงานบริษัทมันก็ดีแบบนี้เองนะ” กรวีร์ยิ้ม เมื่อนึกไปถึงงานค้าขายของเพื่อนที่ไม่เคยจะได้หยุดเพราะทำสัญญากับทางห้างไว้แล้วว่าจะหยุดก็ต้องจ้างคนมาขายแทน ซึ่งน้อยครั้งมากที่เพื่อนของตนจะยอมจ้างคนมาขาย
“ครับ” ชายหนุ่มกับกรวีร์ทำงานบริษัทเดียวกันมาได้ครึ่งปีแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองเข้ากันได้ดีในเรื่องบนเตียง และการใช้ชีวิตเพราะทั้งคู่มีวันหยุดตรงกันและมักจะไปเที่ยวด้วยกันอยู่เสมอ
แต่บอลหรือปรัชญาไม่ได้คิดกับเธอถึงขั้นแต่งงานเพราะเขาเองมีคนรักอยู่แล้ว เรื่องนี้กรวีร์เองก็รู้ แต่ที่หญิงสาวยอมมีอะไรกับเขาก็เพราะหวังว่าเรื่องบนเตียงที่มอบให้เขานั้นจะมัดใจเขาได้ อีกอย่างแฟนของชายหนุ่มก็เอาแต่ทำงานจนแทบไม่มีเวลา
“คืนนี้บอลจะค้างกับฟางไหมคะ” หญิงสาวนั่งคร่อมอยู่บนหน้าตักของชายหนุ่มที่กำลังมองกล่องเค้กด้วยใบหน้าที่เครียดเล็กน้อย แต่พอเธอขยับกายบดเบียดเขาก็เลิกสนใจเค้กและกล่องของขวัญตรงหน้า
“วันเกิดฟางทั้งทีผมก็ต้องอยู่กับฟางสิครับ หรือฟางไม่อยากให้ผมค้างด้วย”
“ฟางอยากให้บอลอยู่กับฟางตลอดเวลาอยู่แล้วล่ะค่ะ แล้วบอลเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ฟางเห็นบอลเอาแต่นั่งจ้องเค้ก แบบนั้นคิดอะไรอยู่เหรอคะ”
“คิดสิ”
“คิดอะไร ไหนลองบอกฟางมาสิคะ” นิ้วเล็กไต่ไปตามลำตัวชายหนุ่มอย่างยั่วยวน
“ผมกำลังคิดว่าผมจะก่อนเค้กก่อนหรือกินฟางก่อนดีล่ะ” ปรัชญาไล้มือไปตามหัวไหล่เนียน
“แล้วบอลชอบแบบหวานแต่เลี่ยนหรือชอบแบบแซ่บๆ เผ็ดล่ะคะ”
“ผมชอบแบบแซ่บๆ งั้นคืนนี้ขอกินฟางก่อน เค้กนั่นก็ทิ้งไว้แบบนั้นแหละ”
“เค้กมันคงเลี่ยนมากสินะ”
“ผิง / ผิง”
ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ชีวิตของวิรัลพัชรเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำใครคือผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่เขาจำได้และเมื่อรู้ว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาในชีวิตเพียงเพื่อต้องการลูกของเธอเท่านั้น
นานนับปีแล้วที่อรณิชาไม่ได้รับความสุขจากสามี เขาอ้างว่าเพราะงานแต่จริงๆ แล้วเขามีคนอื่นโดยที่อรณิชาไม่รู้ หญิงสาวจึงให้เวลาเขาและเธอหนึ่งเดือนเพื่อจัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตคู่ หญิงสาวจึงกลับมาที่เมืองไทย และได้เจอกับอดีตคน รักความสุขความผูกพัน ทางใจในอดีตกับกลายเป็นความสัมพันธ์ทางกายในปัจจุบัน ความใกล้ชิดในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้ทั้งสองเผลอใจก้าวข้ามเส้นที่ขีดไว้ไม่สนใจทถูกผิดมองแค่บนเตียงเพียงอย่างเดียว
ความสัมพันธ์ระหว่างนายหัวหนุ่มและนักศึกษาสาว ที่ห่างกันทั้งอายุและระยะทางนายหัวหนุ่มจะทำให้เธอรักเขาได้อย่างที่เขารักเธอหรือไม่คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ในคืนที่โดนแฟนเอายาปลุกเซ็กซ์ใส่เครื่องดื่ม เธอขอให้ชายคนหนึ่งช่วย พอเช้ามาถึงได้รู้ว่าเขาคือเพื่อนสมัยเรียนเขาขู่ให้เธอยอมเป็นคู่นอนของเขาโดยบอกว่ามีคลิปในคืนนั้นเธอยอมเพราะคำขู่แต่เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีคลิปทุกอย่างระหว่างเขากับเธอก็จบแต่เขาไม่ยอมจบเพราะตอนนี้คิดกับเธอมากไปกว่าคู่นอนไปแล้ว
สายตาที่ประสานกันมันบอกอย่างชัดเจนว่าตอนนี้ชายหนุ่มนั้นลืมคำว่าผู้ปกครองกับเด็กในปกครองไปแล้ว **************** หญิงชายสมัยนี้มันเท่าเทียมกันนะบัว เธอคิดว่าจะนอนกับฉันและทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก เธอต้องรับผิดชอบทั้งตัวฉันและความรู้สึกของฉัน
เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง
หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"
สังคมภายนอกต่างรับรู้กันว่า ดุจตะวันหรือหมอซันเป็นนายแพทย์ เป็นเจ้าของโรงพยาบาล เป็นหนุ่มหล่อ ผู้ดิบผู้ดี ท่าทีสุขุมนุ่มลึก แต่แท้จริงแล้วเขามีด้านมืดซุกซ่อนอยู่ในภายใน เขามี ‘ ห้องขาว ’ อยู่ติดห้องนอน ใช่ เขาชอบสีขาว ชอบทุกอย่างที่ขาวสะอาดรวมไปถึงผู้หญิงด้วย... บ่อยครั้งที่เขาจะซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์สะอาดมาไว้รองรับความใคร่ของตัวเองด้วยราคาแพงลิบลิ่ว แน่นอนว่าพวกเธอต้องยินยอมพร้อมใจ ไม่ได้เกิดจากการบังคับแต่อย่างใด การมอบพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ทั้งหล่อและหุ่นดีสูสีดารานายแบบ แลกกับเงินทองและความสะดวกสบายนั้น มันช่วยให้ทำใจได้ง่ายขึ้นเยอะ แค่ต้องเป็นนางบำเรอให้จนกว่าเขาจะเบื่อ สิ่งเดียวที่ต้องบังคับตัวเองให้ไม่ทำนอกเหนือไปจากหน้าที่ คืออย่าเผลอไปตกหลุมรักเขาเด็ดขาด เพราะคนอย่างดุจตะวันไม่มีหัวใจ... ตัวอย่างความคลั่งไคล้ของคูมหมอ : “ ดีไหม ” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นเล่นเอาเธอตกใจ “ อะไรคะ ” “ เอากับฉัน ดีไหม ” ใบหน้าของเธอร้อนวูบ พวงแก้มซับสีเลือดแดงระเรื่อ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขิน ๆ แต่กิริยานั้นทำให้เขาเกิดอารมณ์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มน้อย ๆ นั่นน่าแทงของใหญ่เข้าไปชะมัด ! *** “ เจ็บมากหรือเปล่า ” ห่วงหนูด้วยเหรอคะ ตอนขอให้เบาไม่เคยเบา ! เด็กสาวแอบคิดในใจ แต่ก็ตอบออกไปสั้น ๆ อย่างสุภาพ “ ค่ะ ” “ ขย่มฉัน ” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจ ถามอย่างไม่เชื่อหู “ อะไรนะคะ ” “ ฉันอยากให้เธอขย่มฉันในน้ำ ” แล้วจะถามทำไมว่าเจ็บหรือเปล่า ?!
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"