พระเอก คุณต้น ตฤณภพ อายุ32ปี…สูง185..นัยตาคมผมดำขลับจมูกโด่งคิ้วดำเข้มรับกับใบหน้าขาวใสที่ดูอ่อนกว่าวัยริมฝีปากหนาอมชมพูร่างกายกำยำไม่แพ้นายแบบบนปกนิตยสาร..ชอบเก็บตัว..สนแต่งาน..ชีวิตไม่ชอบความหวือหวาชอบความสงบราบเรียบมีความเป็นผู้นำสูงเด็ดขาด..เงียบขรึม สุขุมจนคนใกล้ตัวต่างก็เกรงขาม เขาปวดหัวกับยัยเด็กซาลาเปาที่คอยแต่จะมากวนเขาตลอดเวลาทั้งที่เขาต้องการความเป็นส่วนตัวไม่เข้าใจว่าจะอยู่เฉยๆเป็นอย่างคนอื่นเขาบ้างหรือเปล่าจึงทำให้เขาต้องดุปรามเธอเสมอไม่รู้ว่าแม่ของเขานึกอย่างไรเลือกให้เธอมาเป็นแม่ของลูกเขา..ความซุ่มซ่ามของเธอช่างเป็นที่น่ารำคาญตาของเขามากจริงๆ ..//แต่บางครั้งความโก๊ะๆเปิ่นๆของเธอก็ทำให้เขาชอบอมยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ// นางเอก..อั่งเปา ปรารี อายุ22ปี..สูง155ตัวเล็กผิวขาวอมชมพูหน้ากลมรูปไข่ตากลมโตเป็นประกายคิ้วคมเป็นทรงสวยปากนิดจมูกหน่อย..เป็นคนที่ร่าเริงมองโลกในแง่ดีชอบที่สุดคือการออกแบบเสื้อผ้าใครอยู่ด้วยมีแต่สบายใจ..แอบซุ่มซ่ามเล็กน้อย... เธอพยายามเป็นมิตรกับอีตาเต้าหู้ยี้จอมขี้เก๊กอย่างมากต้องมาอุ้มท้องลูกของเขาเพราะมีคนขอร้อง...เธอไม่เข้าใจว่าเขาทำไมจะต้องชอบอารมณ์เสียใส่เธอแบบไม่ค่อยจะมีเหตุผลนักทั้งที่เธอก็พยายามทำตัวดีๆกับเขาตลอดเวลา แต่ถึงเขาจะชอบโมโหหรือดุเธอแต่เธอก็โกรธไม่ลงเพราะสีหน้าและแววตาที่ดูเย็นชาที่ชอบมองมาทางเธอนั้นมันทำให้เธอหายโกรธเขาแบบง่ายๆอยู่ร่ำไป…//หรือเธอจะแพ้สีหน้าและสายตาแบบนี้กันนะ// เนื้อเรื่องจะใส่ข้อความเวลานางเอกกับพระเอกคิดในใจไปด้วย หากไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้นะคะ
บริษัทXX
“คุณแม่ยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกเหรอครับ”
ตฤนภพคิ้วขมวดขณะที่กำลังจะจับปากกาเซ็นเอกสารเพราะแม่ของเขามาหาถึงบริษัทเพื่อที่จะพูดแต่เรื่องเดิมๆเพราะเหตุนี้ช่วงนี้เขาถึงไม่อยากจะกลับไปนอนที่บ้านเท่าไร
“ก็ลูกไม่เห็นใจคุณย่าบ้างหรือไงท่านอยากมีเหลนแค่ไหนลูกก็รู้”
มลฤดีนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาก็คิ้วขมวดตามลูกชายเธอเหมือนกันที่อายุสามสิบกว่าแล้วแฟนสักคนยังไม่เคยพามาให้รู้จักเลยนี่ถ้าเธอเป็นคนอื่นคงคิดว่าลูกเธอนั้นชอบไม้ป่าเดียวกันแน่
“ถ้าคุณแม่อยากจะให้ผมแต่งงานเพื่ออยากได้หลานงั้นคุณแม่ก็ตัดเรื่องแต่งงานทิ้งไปได้เลยหากคุณแม่อยากได้หลานคุณแม่ก็หาใครมาอุ้มบุญลูกผมก็แล้วกันครับ”
เรื่องที่จะหาแฟนหรือมีครอบครัวตฤนภพคิดไม่ออกว่าชีวิตแบบนั้นเขาจะเป็นยังไงเขามีความสุขกับการทำงานแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วแต่หากแม่ของเขากับคุณย่าอยากจะให้เขามีลูกนักก็คงต้องหาคนมาอุ้มท้องลูกเขาเสียแล้วหละเพราะจะให้เขาไปแต่งงานมีเมียมีชีวิตครอบครัวคงยาก
“ลูกพูดเองนะตาต้น”
มลฤดีเห็นว่าเธอคะยั้นคะยอลูกชายเธอเรื่องมีครอบครัวมานานแล้วแต่ก็ไม่ได้ผลโอกาสนี้เป็นโอกาสที่ลูกชายเธอเปิดทางให้เอได้มีหลานแล้วเธอก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ส่วนเรื่องแม่อุ้มบุญเธอไม่ต้องคิดอะไรให้มันมากเลยเพราะเธอมีคนที่หมายตาเอาไว้แล้ว
“คุณแม่ก็รู้ว่าผมไม่เคยพูดเล่น”
ตฤนภพจ้องตาคนเป็นแม่อย่างจริงจังว่าเขานั้นพูดจริงไม่เคยล้อเล่นอะไรอยู่แล้วหวังว่าแม่ของเขาคงจะหยุดพูดเรื่องนี้ไปได้พักใหญ่นะเพราะเขาคิดว่าแม่เขาคงหาคนมาอุ้มท้องลูกของเขาได้ไม่เร็วนักหรอก
ต้น ตฤนภพนักธุรกิจหนุ่มที่สนใจแต่การทำงานในบริษัทไม่ค่อยออกงานสังคมเท่าไรค่อนข้างจะเป็นคนที่ชอบเก็บตัวเงียบทำงานเก่งเฉียบขาดเรื่องงานเป็นที่หนึ่งจนผู้ใหญ่ในแวดวงหลายๆท่านก็ยังมาปรึกษาเรื่องธุรกิจกับเขา
ชายหนุ่มค่อนข้างเป็นคนที่อัธยาศัยไม่ได้ดีนักแต่ก็รู้กาลเทศะว่าควรจะเข้ากับผู้ใหญ่หรือวางตัวอย่างไรน้อยครั้งที่จะเห็นเขายิ้มเนื่องจากชายหนุ่มเป็นคนโลกส่วนตัวสูงและเป็นลุกชายคนเดียวของตระกูลจึงถูกเลี้ยงมาให้สืบทอดธุรกิจตั้งแต่เล็กๆเขาจึงเป็นคนที่มีระเบียบวินัยมากดูโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเพื่อนในรุ่นๆเดียวกัน
ในชีวิตช่วงมหาลัยเขาเคยมีผู้แฟนอยู่คนนึงในตอนที่เรียนอยู่เมืองนอกด้วยกันแต่ด้วยเพราะแฟนสาวของเขาไม่ต้องการการผูกมัดเขาจึงเลิกยุ่งกับเธอและไม่คิดที่จะมองใครอีกเลยที่บ้านของเขาก็ไม่มีใครรู้ด้วยว่าเขาเคยคบผู้หญิงเพราะมันเป็นแค่ช่วงเวลาที่เขาเรียนมหาลัยเท่านั้น
แม่กำปอง
เช้าอันแสนสดใสของสาวน้อยอั่งเปา ปรารี
“ซื้ด...ฟู่...ฟู่...อากาศดีสุดๆไปเลย...”
ปรารีสาวน้อยวัยยี่สิบสองปียืนสูดอากาศที่แม่กำปองบ้านเกิดของเธออย่างสดชื่นในตอนเช้าหญิงสาวมีบ้านเล็กๆอยู่ที่นี่หน้าบ้านเป็นระเบียงไม้ยื่นออกมาชมวิวทิวเขาได้เต็มสองตาแถมอากาศยังดีมากๆอีกด้วย
ปรารีเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่แรกเกิดเธอจำได้ว่าคุณหญิงมลฤดีแม่บุญธรรมของเธอเล่าให้ฟังว่าตอนนั้นคุณแม่ของเธอมาเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนแล้วเจอรถของเธอกับพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเลยช่วยเอาไว้แต่โชคร้ายพ่อแม่ของเธอไม่รอดแถมญาติของเธอก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นใครคุณแม่ของเธอจึงติดต่อขอรับเธอเป็นบุตรบุญธรรมอีกคนเธอรู้สึกว่าพ่อและแม่บุญธรรมของเธอก็เอ็นดูเธอไม่ได้ต่างจากลูกแท้ๆเลยและชื่อเธอที่ได้มาว่าอั่งเปาก็เพราะแม่บุญธรรมเธอเจอเธอตอนช่วงตรุษจีนพอดี
เธออยู่กับแม่บุญธรรมของเธอได้จนอายุ 6 ขวบแม่ของเธอก็ส่งให้เธอไปอยู่กับคุณย่าที่อิตาลีตั้งแต่ตอนนั้นและทั้งพ่อกับแม่บุญธรรมของเธอก็จะเทียวไปหาเธอบ่อยๆระหว่างที่เธอใช้ชีวิตอยู่ที่อิตาลีส่วนมากก็จะมีคุณย่าที่คอยเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนเธอทุกอย่างจนเธอเริ่มเข้ามหาลัยคุณย่าของเธอก็ให้เธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวโดยท่านก็บินกลับมาอยู่ที่ไทยถาวรแรกๆเธอก็แอบเหงาอยู่บ้างแต่คุณย่าสอนเธอว่าให้เธออดทนเพราะโตแล้วต้องหัดทำอะไรเองตามลำพังบ้างเธอทำตามที่คุณย่าสอนทุกอย่างไม่เคยโทรไปงอแงกับที่บ้านแม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าจะแอบนั่งร้องให้คิดถึงคุณย่าบ้างก็เถอะ
เธอรู้ว่าคุณพ่อและคุณแม่ของเธอมีลูกชายอีกคนแต่ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในครอบครัวเธอก็ไม่เคยจะเห็นหน้าพี่ชายของเธอเลยสักครั้งเธอเคยขอคุณแม่เธอดูรูปก็มีแต่รูปตอนแบเบาะกับรูปวัยเด็กตอนที่ไม่รู้ประสาเพราะคุณแม่ของเธอบอกว่าพี่ชายเธอไม่ชอบถ่ายรูปแถมยังเป็นคนที่ชอบเก็บตัวไม่เจอผู้คนอีกด้วยจนนานเข้าก็ทำให้เธอเกือบลืมไปว่าพ่อกับแม่ของเธอยังมีลูกชายอยู่ด้วย
อั่งเปาพึ่งเรียนจบแฟชั่นดีไซน์มาหมาดๆจากอิตาลีตอนนี้เธอขอคนเป็นแม่ว่าอยากกลับมาอยู่ที่แม่กำปองคุณหญิงมลฤดีจึงสั่งให้คนสร้างบ้านหลังเล็กไว้ให้ลูกสาวของเธอพักผ่อนอยู่ที่นี่...แต่...เธอคงอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นานเพราะเธอมีสิ่งที่สำคัญที่เธอต้องไปทำที่กรุงเทพตามที่แม่บุญธรรมของเธอขอร้องไว้
เกริ่น “คืนนั้นฉันนอนกับเค้าเพราะต้องการแค่ลูก ใครจะไปคิดว่าเค้าจะตามหาฉันจนเจอแล้วสั่งให้ฉันทำร้ายลูกในท้องตัวเองเล่า ไอ้มาเฟียบ้าฉันจะทำยังไงกับเค้าดี” “ทำให้เค้ารักแกไง” กลิ่นชวาก็แค่อยากจะมีลูกเพื่อให้พ้นการถูกแม่เลี้ยงจับตัวไปใช้หนี้เท่านั้น คืนนั้นเธอต้องการแค่ลูก ไม่ได้คิดว่าชีวิตจะพลิกผันจนได้มาอยู่ท่ามกลางมาเฟียใจดำที่ไม่อยากให้ลูกเธอเกิดมา เพื่อนเธอก็ช่างหาเป้าหมายมาให้ถูกคนเสียจริง ชีวิตวาดิมมันเต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน แค่เอาชีวิตตัวเองให้รอดไปวันๆ ยังยาก หากจะต้องมีจุดอ่อนให้ศัตรูทำลายเขาก็ต้องรีบกำจัด ใครจะไปคิดว่าการนอนกับผู้หญิงที่ถูกใจแค่คืนเดียวจะทำให้เขามีปัญหาตามมาจนปวดหัว ตัวอย่างบางตอน “ความเห็นแก่ตัวของคุณมันทำให้ตัวผมกำลังเดือดร้อนรู้ไหม” วาดิมสาดเสียงแข็งใส่กลิ่นชวากับเพื่อนของเธอที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเป็นพ่อคนโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ “ถ้าคุณไม่มานอนกับฉันทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นไหมล่ะ อย่ามาว่าฉันเห็นแก่ตัวอย่างเดียวเลย คุณมันก็เห็นแก่ได้เหมือนกันนั่นแหละ” กลิ่นชวายังไม่เลิกปากเก่ง เด็กคนนี้จะเกิดมาไม่ได้หากเขาไม่ร่วมกระทำกับเธอด้วย ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ไม่ใช่ผลงานของเธอคนเดียวเสียเมื่อไหร่ “ถ้าพวกคุณไม่วางยาผมวันนั้นผมคงจะมีสติไม่หลงเชื่อคุณว่าไม่ต้องป้องกัน” กลิ่นชวาหันไปถลึงตากับเพื่อนรัก ส่วนพิริสาก็ได้แต่พยักหน้าน้อยๆ รายละเอียดความจริงเป็นเช่นไรเธอถูกบังคับให้เล่าให้หมดไปแล้วจริงๆ “ช่างเหอะน่า เด็กคนนี้ฉันรับผิดชอบเองได้คุณไม่ต้องห่วงว่าฉันจะให้ลูกไปยุ่งกับคุณหรอก พูดจริงสาบานเลย” “ผมนัดหมอเอาไว้แล้ว ผมจะพาคุณไปเอาเด็กออก” “ไม่นะ อย่าเห็นแก่ตัวสิ เด็กน้อยตาดำๆ คนนึงกำลังจะลืมตาดูโลกเลยนะ ถึงคุณไม่รักเค้าแต่ฉันรัก คนไม่มีหัวใจอย่างคุณไม่เข้าใจหรอก” วาดิมยืนจ้องตากับกลิ่นชวาอย่างไม่มีใครยอมใคร ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นชายหนุ่มก็คว้าปืนออกมาจากเอวและจ่อปลายกระบอกปืนสั้นไปที่หน้าท้องของหญิงสาว “อ๊าย/ว๊าย” สองสาวสวยตกใจกอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิม แต่มิวายคนที่ไม่ค่อยจะยอมใครง่ายๆ อย่างกลิ่นชวาก็รีบตั้งสติและหันมาต่อว่าวาดิมอีกรอบ “พ่อแม่คุณรู้ไหมเนี่ยว่าคุณเป็นคนแบบนี้ เกิดเป็นลูกผู้ชายซะเปล่าไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย” แม้หัวใจจะเต้นจนแทบจะหลุดกระเด็นออกมาข้างนอกแต่กลิ่นชวาก็ยังทำใจดีสู้เสือ พูดไปจ้องตาชายหนุ่มไปไม่สะทกสะท้าน “พอเถอะว่าน” พิริสาที่กลัวจนตัวสั่นรีบปรามให้เพื่อนรักสงบปากก่อนที่จะตายกันหมด ตอนนี้พิริสารู้แล้วว่าวาดิมอยู่ระดับไหน เขาสามารถทำให้พวกเธอหายสาบสูญไปได้แค่ไม่กี่วินาที แถมใครก็เอาผิดคนอย่างเขาง่ายๆ ไม่ได้ด้วย หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่ล็อคเขาเป็นเป้าหมายให้กลิ่นชวาเลย “จะไปไหนล่ะ ไม่ยิงฉัน...ล อื้อ” พิริสายกมือปิดปากกลิ่นชวาขณะที่เพื่อนเธอกำลังพูดตามหลังวาดิมที่กำลังเดินออกไปจากห้อง “อยากตายมากหรือไงถึงได้พูดแบบนั้นน่ะ” พิริสาในตอนนี้สั่นไปทั้งตัว “ไม่ตายหรอก อีตานั่นไม่กล้ามาทำผิดที่บ้านเมืองเราหรอก” “ไม่กล้ากับผีอะไรล่ะ รู้ไหมว่าพ่อของลูกแกเค้าเป็นใคร” “ก็แค่นักธุรกิจเพื่อนเจ้านายแกไม่ใช่หรือไง คงจะรวยพอๆ กับเจ้านายแกใช่ไหมล่ะ” “หัวหน้ามาเฟียค้าอาวุธที่รัสเซียเลยโว้ย สามารถทำให้เราหายไปโดยที่ไม่มีใครเอาผิดได้ด้วย พูดแล้วฉันก็อยากจะร้องให้ เมื่อกี้ที่แกท้าทายเค้า ฉันฉี่จะราดอยู่แล้วรู้ไหม” พูดไปปาดน้ำตาไป ไอ้ที่บอกว่าพูดแล้วอยากจะร้องให้น้ำตามันไหลมาก่อนคำพูดแล้ว “อ้าว แกหาใครมาให้ฉันเนี่ย? ไหนบอกแค่นักธุรกิจธรรมดาไง” ตัวของกลิ่นชวาชาวาบตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังใบหน้า ตอนนี้ก็กำลังรู้สึกขนหัวลุกกลืนน้ำลายไม่ลงคอ ตอนนี้เหมือนเธอกำลังขึ้นหลังเสือไปแล้วเลย จะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดีล่ะเนี่ย เธอจะสามารถปกป้องลูกในท้องได้หรือไม่ แล้วชีวิตที่อยู่ท่ามกลางความเป็นความตายทำให้เธอต้องเจออุปสรรคอะไรบ้าง ติดตามได้ในนิยายเรื่อง One night คืนนั้นฉันต้องการแค่ลูก ได้เลยค่า... เนื้อหาในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ติดตามผลงานใหม่ๆ หรือพูดคุยกับไรท์ได้ที่ FB นิยาย ปลายฟ้า หากชื่นชอบนิยายที่ไรท์เขียน ฝากกดติดตามนามปากกา ปลายฟ้า เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า ขอบคุณมากค่ะ
“บอกกับผมว่าฐานะเรามันต่างกันเกินไป แต่คุณก็มีผู้ชายรวยๆผลัดกันมาส่งที่หอไม่ซ้ำหน้า นี่เหรอไม่อยากคบคนรวย หรืออยากหว่านเสน่ห์เพื่อเก็บแต้ม ทำให้เค้ารักแล้วก็เฉดหัวเค้าทิ้งแบบนี้เหรอ” “หยุดดูถูกริตานะคะ ออกไปจากห้องริตาเดี๋ยวนี้” สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความตื่นกลัวเพราะตอนนี้ภูตะวันไม่เหมือนผู้ชายคนเดิมที่เธอรู้จักสักนิด สายตาของเขาแข็งกร้าวทั้งคำพูดคำจายังไร้ซึ่งความเป็นสุภาพบุรุษคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ คำเตือน นิยายเป็นเรื่องรักโรแมนติก ดราม่า มีเรื่องเกี่ยวกับการเสียลูกในท้อง พระเอกบังคับขู่เข็ญนางเอก แต่ไม่มีนอกกายนอกใจ หากรับเรื่องแบบนี้ได้ไปต่อกับนิยายไรท์ได้เลยค่ะ
ถ้าเขามีฝาแฝด แล้วคืนนั้นเธออยู่กับใครกันแน่? เธอกลืนน้ำลายไม่ลงคอก่อนจะก้มมองรูปลูกสาวตัวกลมที่หน้าจอมือถือ ‘แม่จะทำยังไงดี’
เขาพาเธอขึ้นไปยังจุดสูงสุดของความสุข แล้วก็ถีบเธอล่วงหล่นลงมาตกในเหว เจ็บดีจังเลย ออกไปจากชีวิตฉัน...นายสามีตัวร้าย เนื้อหาในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แม้ครอบครัวจะหาใครมาให้ดูตัวทำความรู้จักไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเธอก็ไม่คิดที่จะตกลงปลงใจคบกับใครหากไม่เห็นความเป็นไปได้ว่าจะคบกันถึงวันแต่งงานและใช้ชีวิตไปด้วยกันได้ตลอดจริงๆ จนงานวันเกิดอายุครบ 26 ปี เธอก็ได้เจอกับใครคนนั้น คนที่เธอเห็นเพียงแวบแรกก็รู้ว่าเขาคือคนที่เธอกำลังรอ เขามีชื่อว่าดาเนียลเล นักธุรกิจหนุ่มชาวอิตาลีที่รับสืบทอดกิจการเป็นเจ้าของบริษัทผลิตรถยนต์หรูในอิตาลีแทนคนพ่อและแม่ที่เสียและกอบกุมธุรกิจอีกหลายอย่างในมือ คราแรกที่รู้ว่าเขาสนใจเธอจากปากของพี่ชายก็ดีใจจนแทบอยากจะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งไม่ห่วงคำว่ากุลสตรี ขอบคุณโชคชะตาที่นำพาให้เขาได้มาเป็นเพื่อนทางธุรกิจกับพี่ชายของเธอ และขอบคุณโชคชะตาที่นำพาคนที่เธอเฝ้ารอให้ได้มาพบกันเสียทีหลังจากเพื่อนฝูงต่างก็มีคู่หรือแต่งงานมีลูกกันไปแล้ว เมื่อได้พบกับนักธุรกิจหนุ่มตาน้ำข้าวแสนสุขุมได้เพียงวันเดียวเขาก็ขอเธอเป็นแฟนจากนั้นก็บินเที่ยวไปเทียวมาหาเธออยู่พักใหญ่ จนกระทั่งหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ทำการเซอร์ไพรซ์ของเธอแต่งงานบนเครื่องบินส่วนตัว เธอตอบตกลงในทันทีเพราะก่อนหน้ารู้สึกว่าเขาและเธอช่างเข้ากันได้ดีเหลือเกิน ประกอบกับความอยากจะเป็นแม่คนเพราะเห็นเพื่อนมีลูกสาวลูกชายน่ารักน่าชังเลยอยากจะมีบ้าง ชีวิตของเธอหลังแต่งก็ได้ย้ายไปอยู่ที่อิตาลี ชีวิตความเป็นอยู่สุขสบายมีเรื่องง้องอนตามประสา และอุปสรรคที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัวบ้าง จนกระทั่งหลังการแต่งงานผ่านพ้นไปไม่เท่าไหร่ จู่ๆ เธอก็ได้ล่วงรู้ว่าความรู้สึกโชคดีที่เจอผู้ชายดีๆ มันเป็นเรื่องจอมปลอมหมดทั้งสิ้น ความหวังที่อยากจะแต่งงานเพียงครั้งเดียวและอยู่กับสามีคนเดียวไปจนตายก็พังทลายไม่เหลือชิ้นดี ฝากนิยายเรื่อง ลวงรักสามีตัวร้ายไว้ในอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ
ในคืนเข้าหอ...เจ้าบ่าวของเธอเปลี่ยนไป จากคนสุภาพอ่อนโยน กลายเป็นคนดิบเถื่อนในทันตา ทว่า...เธอก็ทำใจตัดเขาออกไปจากชีวิตไม่ได้ ตัวอย่างบางตอน แควก “อ๊าย...” หลังจากหลับลงไปด้วยความเพลียที่ต้องต้อนรับแขกเหรื่อในงานแต่งมาทั้งวัน เธอหลับตาลงไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนกำลังฉุดกระชากชุดเจ้าสาวของเธอจนขาดวิ่น ผ้าชิ้นหนาบวกกับแรงกระชากสร้างความเจ็บแสบให้เนื้อนวลนุ่มนิ่มของเธอไม่น้อยจนต้องระบายความเจ็บเป็นเสียงกรีดร้อง “อื้อ...” ยังไม่ทันที่จะได้ส่งเสียงร้องอีกครั้ง มือหนาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีก็กดปิดปากของเธอเอาไว้ ดวงตากลมโตเพ่งมองไปยังชายหนุ่มที่เคยสุภาพและอ่อนโยน ทว่าตอนนี้เธอมองเขาแล้วไม่หลงเหลือความรู้สึกนั้น ดวงตาของเขาที่จ้องมองเธอแข็งกร้าวดิบเถื่อน ประดุจเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ คนที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอคือคนที่เธอเพิ่งเข้าพิธีแต่งงานด้วยจริงๆ หรือ เนื้อหาในนิยายไม่ว่าจะเป็นชื่อคนหรือสถานที่และเหตุการณ์ต่างๆ ล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์เขียน ปี2024 หลังจากห่างหายจากการเขียนนิยายในนามปากกาปลายฟ้าร่วมหกเดือน หวังว่าผลงานชิ้นนี้ของไรท์จะทำให้นักอ่านมีความสุขทุกเวลาที่อ่านนะคะ ...ปลายฟ้ากลับมาแล้วค่า หากชื่นชอบฝากกดติดตามนามปากกา กดนิยายเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ กดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ สามีเถื่ิอน นี่น่าจะเถื่อนแค่ไม่กี่ตอนนะคะ อิๆ ในเรื่องนี้ส่วนมากจะหวานละมุน แล้วไปดราม่านิดหน่อยช่วงท้ายๆ แต่รวมๆ มีแต่ความหวานเสียส่วนใหญ่ค่ะ (ปล นิยายเรื่องเก่าๆ ของไรท์ที่เคยลงเอาไว้ กำลังทยอยรีไรท์นะคะ หากเจอคำผิดต้องขออภัย ไรท์กำลังเตรียมรื้ออัปเดตใหม่ทั้งหมดค่ะ)
มารู้ว่าตัวเองนั้นรักเธอจนหมดหัวใจก็เมื่อวันที่เธอนั้นกำลังจะจากไป จากคราแรกที่แกล้งรักเพื่อหวังผลประโยชน์ แต่ตอนนี้ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้หัวใจของเธอที่รักคืนมา.. เขาจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นรักสาวสุดแปลกที่ไม่ใช่สเปคสักนิดเพื่อเงินก้อนโตจากคนเป็นย่าที่จะสร้างธุรกิจเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับตัวเอง..แต่..มารู้ว่าตัวเองนั้นรักเธอจนหมดหัวใจก็เมื่อวันที่เธอนั้นกำลังจะจากไป จากคราแรกที่แกล้งรักเพื่อหวังผลประโยชน์ แต่ตอนนี้ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้หัวใจของเธอที่รักคืนมา..
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว