ณ เบส คอฟฟี
เสียงกระดิ่งตรงประตูทางเข้าดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อก้าวเข้ามาในร้านกาแฟร้านโปรดที่ไม่ได้มาเยือนนานแล้ว กี่ปีแล้วนะ หกปีแล้วเห็นจะได้ ดวงตาที่เอ่อด้วยน้ำตากะพริบถี่ พยายามเก็บความรู้สึกตัวเองที่ได้เจอมา เมื่อชั่วโมงก่อนเอาไว้
เป็นหกปีที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่แสนเจ็บปวด และยากที่จะลืม หากเพียงก้าวเข้ามาในร้านแห่งนี้ ความสุขก็กลับคืนมาชั่วขณะหนึ่ง
รมินตาหันมองร้านกาแฟซึ่งเคยเป็นสถานที่รวมตัวของสามสาว เพื่อนสนิท ไม่ว่าวันนั้นจะสุขหรือทุกข์ บรรยากาศการตกแต่งภายในร้าน ซึ่งประดับด้วยต้นไม้และดอกไม้แปลกตา กลิ่นหอมกรุ่นอบอุ่นของกาแฟ ก็ช่วยให้หัวใจของหญิงสาวทั้งสามเบิกบานอยู่เสมอ
รมินตา เอวา และแสนดี หญิงสาวที่มีบุคลิกต่างกันสุดขั้ว แต่กลายเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่ที่ยังเป็นนักศึกษาชั้นปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แม้จะเรียนกันคนละสาขา แต่มารู้จักกันได้เพราะอยู่หอพัก ห้องเดียวกัน ทั้งสามมักจะมารวมตัวกันที่ร้านเบสคอฟฟี แบ่งปันเรื่องราวทั้งดีและร้ายในรั้วมหา’ลัย
รมินตามองไปยังมุมซ้ายของร้านที่เป็นโต๊ะสุดโปรดของพวกเธอ แสนดีกำลังยกมือโบกทักทาย เป็นเช่นนี้เสมอสำหรับแสนดีที่ตรงเวลาเสมอ
“ตา!”
เธอยิ้มรับพร้อมกับขาเรียวที่ก้าวมาหาแสนรักด้วยท่าทางมั่นคง หกปีผ่านมาแล้วก็จริง แต่เพื่อนรักของเธอคนนี้ก็ยังคงให้ความรู้สึกสบายใจตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เมื่อรมินตาเดินมาถึงโต๊ะ ไม่ทันนั่งลงเสียงกระดิ่งของร้านก็ดังขึ้น อีกครั้ง
“แสนรัก! ตา!”
รมินตาหันมองเอวา เสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจนั้นมีเพียงแค่ คนเดียวก็คือ เอวา สาวสวยแซ่บ เพียงแค่ได้ยินเสียง ความสุขในอดีต ก็กลับมาอีกครั้ง
การพบปะครั้งนี้ก็เพื่อแบ่งปันเรื่องราวในช่วง 6 ปีที่ผ่านมา สิ่งหนึ่ง ที่เหมือนกันสำหรับพวกเธอก็คือ “พวกเธอหย่าขาดจากสามีแล้ว”
เรื่องราวเป็นยังไงกันแน่ เหตุใดหญิงสาวสามคนถึงได้มาพบจุดจบเช่นนี้ ชีวิตในครอบครัวมันไม่ง่ายดายอย่างที่คิดจริงหรือ หรือว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงได้พบเจอสิ่งที่ไม่อยากเจอ
ทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมา ก่อนที่ทั้งสามคนจะแบ่งปันเรื่องราวในช่วง 6 ปีที่ผ่านมา
เกิดอะไรขึ้นกับเอวา หญิงสาวผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ และเพียบพร้อมในทุกด้าน
เกิดอะไรขึ้นกับแสนดี หญิงสาวที่ทุกคนกล่าวว่า อ่อนโยนและ บอบบางราวเจ้าหญิงน้อย รอบตัวโอบล้อมไปด้วยความรักที่งดงาม...
เกิดอะไรขึ้นกับรมินตา หญิงสาวผู้มีความอดทนสูงยิ่งกว่าขุนเขา และไหวพริบดีเยี่ยมที่สุดในรุ่น แต่วันนี้กลับหมดความอดทน ยอมหย่ากับสามี
แม้จะพูดคุยกันอยู่นาน แต่เธอกลับรู้สึกว่านั่นไม่ใช่ความจริงทั้งหมด มีบางสิ่งปิดบังความเจ็บปวดครั้งนี้เอาไว้ ไม่ทันรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของ เอวาและแสนดีได้ทั้งหมด
เมื่อถึงเวลาพวกเธอก็แยกย้ายกันไปตามทางของตนเอง เพราะชีวิตคนเราไม่ได้หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม เช่นเดียวกับร้านกาแฟแห่งนี้...
เช่นเดียวกับเธอ แม้อยากจะทำตัวเป็นคนไร้ความรู้สึกเช่นเคย แต่บัดนี้ก็ไม่สามารถทำได้อีกแล้ว เมื่อความจริงที่พบเจอนั้นเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าอะไร
เสียงแห่งการอำลาเกิดขึ้นอีกครั้ง เธอหวังว่าครั้งหน้าที่พวกเธอ พบกันอีกครั้งจะมีแต่ความสุขมากกว่านี้ เธอก้าวขึ้นรถ จากนั้นก็ปิดประตู หยิบแว่นตาที่อยู่ใกล้ขึ้นมาสวม ในใจก็คิดถึงเรื่องในอดีตของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็น “อดีตสามี”
“ธาวิน รังสิมันต์”
ชายที่ทำให้เธอจดจำ จนแม้วันตายก็ไม่อาจลืมได้