เหมยลี่ อายุ 25 ปี คุณหนูผู้ร่ำรวย สาวตากลมตัวเล็กผิวขาวมาดซีอีโอนุ่มนิ่ม เธอใช้เงินบัลดาลทุกอย่างตามใจ ไม่แคร์โลก ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้ากากของซีอีโอสาวสุดเพอร์เฟค จะเต็มไปด้วยเรื่องราวของนิยายในหัว แถมมีอยู่เรื่องเดียวซะด้วย งานนี้งานการไม่ทำมันแล้ว มู่จิน พระเอกนิยายติงต๊อง ที่ฆ่าเมียตัวเองตายในคืนเข้าหอ ชายหนุ่มร่างใหญ่เจ้าของเรือนผมดำยาวและสันกรามทรงเสน่ห์ เขามีประวัติความเป็นมาหรือเรื่องราวของเขาเป็นมาอย่างไร ไม่มีผู้ใดรู้ได้ เขาเบื่อหน่ายโลกใบนี้เต็มทน ชีวิตคนสำหรับเขาก็เป็นเพียงเศษหญ้าเท่านั้น ꧁⊱ ⊰꧂ เพราะถูกรถชนตายตอนที่เพิ่งอ่านนิยายจบรอบที่ 99 ยังไม่ครบร้อย พอลืมตามาก็อยู่ในร่างตัวประกอบ ไม่ใช่นางเอกไม่พอยังต้องแต่งงานกับคนบ้า 'เหมยลี่' คนนี้เลยต้องพยายามฆ่าเจ้าบ่าวในห้องหอ ก่อนที่เธอจะถูกเขาฆ่าตามบทในนิยายอีกครั้ง แต่แล้ว ความพยายามของเธอก็ไร้ค่า เธอตายอีกครั้งแล้วไม่ได้กลับโลกเดิม แต่ย้อนกลับมาที่คืนเข้าหอ ทว่าทำไมรอบนี้คุณพระเอกเจ้าบ่าวมองเธอตาเยิ้มขนาดนั้นล่ะเนี่ย ꧁⊱ ⊰꧂ Trigger Warning ***สำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาติดเรท 18+ คำหยาบคาย และฉากไม่เหมาะสม. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. *พฤติกรรมบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบ*
ฉันเชื่อว่าทุกคนบนโลกมีสิ่งที่อยากหยุดทำแต่ก็ทำไม่ได้ พระเจ้าอุตส่าห์ถีบเรามาเจอกับอะไรหลายๆอย่าง
ด้วยความใจดีหรือว่างงาก็ไม่รู้ที่ทำให้มนุษย์รู้จักความชอบและความเกลียด
อย่างที่โทรศัพท์ราคาแพงของฉันกำลังดูดฉันเข้าไปในโลกใบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
โอ้วสวรรค์!
“ตายแล้ว!” คนเพิ่งเข้ามาในห้องตั้งสติแล้วก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารที่พื้นข้างโต๊ะทำงาน ดูก็รู้ว่ายังไม่ได้เซ็นเอกสารสักแผ่นเดียว "คุณหนูเหมยลี่ ที่มีทั้งบ้าน รถ เงินทอง สมบัติพร้อม คุณเพื่อนจ๊ะ กูรู้ว่ามึงไม่ทำงานก็อยู่ได้ แต่..."
หล่อนมองเพื่อนสาวผิวขาวตัวเล็กที่เอาเท้าขึ้นเกยโต๊ะทำงานทั้งส้นสูงแบบไม่แคร์ใคร มือขวาเลื่อนหน้าจอสายตาเพ่งเล็งอย่างลุ้นระทึก มือซ้ายแจ๊บขนมเข้าปากเหมือนว่าหล่อนเป็นอากาศ
นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงลาออกไปแล้ว
หล่อนเห็นประธานบริษัทที่ควบตำแหน่งเพื่อนสนิทเป็นแบบนี้แล้วอยากไปดึงโทรศัพท์เครื่องนั้นมาปาทิ้ง
"มึงช่วยเลิกเอาเวลาทำงานมานั่งอ่านนิยายสักทีได้ไหม!"
"เหอะน่า ทำไมขี้บ่นจัง กูก็มาตอกบัตรเข้างานตามที่มึงบอกแล้วไง คุณเลขา"
ดีนะที่ในห้องทำงานชั้นบนสุดนี่มีแค่พวกเธอสองคน ครั้งหนึ่งแม่บ้านที่ยกน้ำชามาให้ถึงกับตกใจช็อกหงายหลัง ใครจะไปคิดว่า ซีอีโอที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณหนูที่คิดเร็วทำเร็วที่สุดแห่งยุคจนก่อตั้งบริษัทเองจะเป็นแบบนี้
เหตุผลเดียวที่บริษัทยังไม่เจ๊งและเกิดข่าวไร้สาระพวกนั้นจะเป็นอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะค่าขนมงามๆที่แม่สาวเปย์ไม่อั้น
เงินคือพระเจ้าโดยแท้
"คุณเหมยลี่คะ หยุดช็อปปิ้งออนไลน์แล้วช่วยทำงานก่อนค่ะ"
ทันใดนั้น คนตรงหน้าก็เอาขาลงจากโต๊ะจ้องโทรศัพท์หน้าตาตื่น
"แย่แล้ว"
"เกิดอะไรขึ้น เจอมิจฉาชีพหรือ" หญิงสาวมองอีกฝ่ายยิ่งปัดนิ้วที่หน้าจอยิ่งหน้าซีด
คนร้อนใจลุกลี้ลุกลนรีบหยิบกระเป๋าขึ้นค้นอะไรบางอย่างที่น่าจะเป็นบัตรเครดิตและกรอกบางอย่างลงเครื่องไป กว่าหลายนาทีถึงได้ยินเสียง
"ลืมโดเนทเงินให้นักเขียนสำหรับเดือนนี้ไปซะสนิทเลย"
"โอ๊ย ก็แบบนี้ไง ถึงไม่มีใครมาจีบอ่ะ"
ตรงดิ่งเข้าไปยึดโทรศัพท์อีกฝ่ายทันที ถึงจะทำหน้ามุ่ยก็ไม่สน
"อาซิน อย่าเอาโทรศัพท์ฉันไป ฉันยังไม่ได้โดเนทให้นักเขียนเรื่อง องค์หญิงเฟิง ยอดอาชาเลย"
"อีกแล้วหรือ เธอรู้ตัวไหมวาเธออ่านไปสิบกว่ารอบแล้วตั้งแต่ปีก่อน"
"89 รอบต่างหาก"
ฉันชื่อ เหมยลี่ เป็นเจ้าของธุรกิจหลายอย่าง เพราะทางบ้านฐานะดีแถมยังเป็นครอบครัวใหญ่ ฉันเลยมีทุกอย่างแบบไม่ต้องพยายาม ทุกวันนี้ที่เข้าบริษัทก็เพราะ อาซินเพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็กทำหน้าที่เลขาดีเกินไป ทั้งโทรปลุก บางวันก็ไปรับถึงบ้าน ต่อให้อยากโดดงานนอนเอื่อยอ่านนิยายบนเตียงก็ทำไม่ได้
ทำงานก็เหนื่อยเปล่า อย่างไรบริษัทก็ไม่เจ๊งอยู่แล้ว น่าจะปล่อยให้ฉันอยู่บ้าน เห็นๆอยู่ว่าเปิดบริษัทได้แค่ห้าปีกำไรก็ตั้งเท่าไหร่
ส่วนนิยายที่ฉันติดงอมแงมมาเป็นปีชื่อว่า 'องค์หญิงเฟิง ยอดอาชา' นางเอกของเรื่องใช้ร่างกายได้สิ้นเปลืองมาก ต้องลากสังขารไปจัดการตรงโน้นรบกับตรงนี้ แต่นั่นแหละความเท่ของนางเอก บู้ก็ได้แต่บุ๋นก็ไม่แพ้กัน
นิยายเรื่องนี้ถ้าจะมีอะไรที่คอยดึงความสนุกให้ลดลงก็คงจะเป็น พระเอก ตัวละครแม้กระทั้งตัวประกอบหรือตัวร้ายในเรื่องดีหมด ทุกตัวสมเหตุสมผลที่สุด นักเขียนบรรยายได้ละเอียด แต่ไอ้พระเอกทีออกฉากบ่อยพอๆกับนางเอกเนี่ย โครตน่ารำคาญจนต้องปัดหนี
ตามหลักนิยาย พระเอกต้องหล่อ ต้องเก่ง ต้องดี ไม่หลายใจ ไม่ยุ่งเหล้าเมาสุรา
ใช่พระเอกเรื่องนี้ก็หล่อเหลาที่สุด ไม่เจ้าชู้มั่วนารี ไม่ดื่มเหล้าเมากัญชา แต่…
มันเป็นไอ้บ้าปัญญาอ่อนที่มีสติสตางค์เท่าเด็กสามขวบน่ะสิ
ถึงจะเป็นการแต่งงานทางการเมือง แต่ให้ตายอย่างไรก็ไม่ได้ รับไม่ได้...เด็ดขาด
และนั่นทำให้ฉันตั้งปนิทานไว้ตั้งแต่เดือนก่อนต่อหน้าเสาเตียงว่า ฉันจะไปเม้นถล่มพวกที่จิ้นฟินเวลานางเอกถูกไอ้ปัญญาอ่อนนั่นลากไปมาให้หมดเลย
จากนั้นฉันก็ใช้เวลาหนึ่งปีกว่าอ่านวนคอยหาเม้นใหม่ๆที่จิ้นไม่เข้าเรื่อง แล้วไปเม้นตีกลับซะ ฉันจะสาปแช่งพวกคู่ชิปพวกนี้ตลอดไป
"ขอร้อง เอาโทรศัพท์คืนมาเถอะนะ ซินจ๋า"
ซินชูโทรศัพท์ในมือขึ้นและยิ้มให้อย่างมีหวัง จากนั้นก็ตอบกลับด้วยวลีที่เด็ดที่สุด
"ไ่ม่ได้"
ซิน!!!!
“ฮวาหลวน ลูกต้องช่วยงานเย็บปักของตระกูล” “ไม่มีทางหรอกแม่”ของมีคมสำหรับผม มันคือไวอากร้าน่ะสิ!แต่ใครจะไปคิดว่า…“ขนาดเกิดใหม่ ยังโดนสั่งให้เย็บผ้าอีก!”“ไม่ทำ ตัดนิ้ว” แม่ทัพใหญ่แม้จะทำเสียงดุ
ไวน์ นักศึกษาปี 2 เดือนคณะผู้ปฏิญาณตนว่าจะโสดตลอดไป เจ้าของใบหน้าหล่อออกหวานนิดๆแบบเกาหลี คนที่วันๆอยู่กับการวิ่งไปแย่งคอมตัวแรงเพื่อดูหุ้นไม่ก็จมหัวอยู่ที่ร้านหมูกะทะ เรื่องโน่นนี่ไม่สนก็จริง แต่ใครอย่ามาปากหมาใส่แล้วกัน แปลงร่างเป็นพิตบูทันที เบียร์ เอกอินเตอร์บริหาร คุณชายตระกูลดังขี้รำคาญ ใบหน้าหล่อคมที่ใครๆก็บอกว่าควรขึ้นตำแหน่งเดือนมหาลัย คุณชายที่ขับรถหรู ใช้ของแบรนด์เนมทั้งตัว แต่ติดที่ปากเสีย ขี้เหวี่ยง ไม่คบค้าสมาคมกับใคร ขู่ได้แม้กระทั่งอธิการบดี ꧁{★… ★}꧂ ไอ้ผู้ชายปากหมานั่นใครวะ หยิ่งฉิบหาย พอแหย่เขาแล้วเขาไม่เล่นด้วย ไวน์เลยตามตอแยทุกวิถีทาง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ด่าเขาปาวๆ บอกแค่จะเอาของมาคืน! เบียร์เห็นก็เลยแก้เผ็ด วุ่นวายดีนัก ตีหัวรวบเข้าบ้านเลยแล้วกัน “อย่าดื้อ หมอสั่ง” “หรือวะ หมอสั่งให้กูอยู่กับมึงนานขนาดนี้เลย?” ฟอด!!! คุณตำรวจ มีคนลวนลาม! “ไอ้เห้เบียร์!!” ꧁{★… ★}꧂ Trigger Warning ***สำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาติดเรท 18+ คำหยาบคาย และฉากไม่เหมาะสม. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. *พฤติกรรมบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบ
เตียวเฉิน ก่อนตายเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ในโลกใหม่ เขาเป็นพระรองมาดแมนแม้ตัวจะไม่มีกล้ามแซงหน้าพระเอก ในเมื่อเกิดมาหล่อ รวย หน้าตาการศึกษาดี แต่ข้างในวิญญาณไม่มีความรู้สักกะติ๊ด เขาจึงพยายามใช้สมองอันน้อยนิดหาหนทางรอด ด้วยการ มุดโพลงหมาลอดออกไปเป็นขอทานเสียเลย มู่จิน พระเอกของโลกใบนี้ นักธุรกิจและผู้มีอำนาจที่สุดในเมือง ชายหุ่นกล้ามที่ชอบใส่สูทผูกไทป์ แล้วหมกตัวอยู่แต่ในบ้าน สีหน้าของเขาเยือกเย็นตลอดเวลา อะไรๆในโลกก็น่ารำคาญไปหมด ยกเว้นวันที่เห็นตัวอะไรปีนเข้าบ้าน ꧁{★… ★}꧂ เกิดใหม่ก็ต้องดิ้นรนหนีออกจากบ้าน พอนึกไปแล้ว เข้าร่างพระรองมาได้ไม่กี่เดือน แต่เดี๋ยก็ถึงเวลาที่พระเอกนายเอกเขาก็จะเจอกันแล้ว ผมก็ชิงหนีออกไปเป็นขอทานก่อนน่ะสิ เรื่องอะไรจะอยู่รอแบดเอ็น เอ๊ะ ผู้ชายที่เปลื่อยกายนั่นหน้าคุ้นๆ ทำไมบ้านที่ผมปีนกำแพงเข้าไปมันดันเป็นบ้านพระเอกล่ะ ซวยแล้ว งั้นตีเนียนไม่รู้ไม่ชี้ก่อนแล้วกัน ทั้งที่ตั้งใจจะอยู่ที่นี่อีกนิดเดียวแท้ๆ พวกคนใช้เองก็บูลลี่กันอยู่ได้ ผมมั่นใจว่าพระเอกต้องโยนผมออกไปในไม่ช้า เขาน่ะระแวงผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่... แปลกๆ นะ ขอทานแล้วได้เสื้อผ้า อาหาร เพชรพลอย ที่แปลกกว่าคือ พอผมอาละวาทพังบ้าน เกิดอะไรขึ้นรู้ไหม เจ้าของบ้านซื้อเฟอร์ใหม่มาให้พังเพิ่มน่ะสิ วันๆหัวจะปวด เขาจับผมมัดตั้งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในห้องทำงาน แล้วก็เอาแต่นั่งครุ่นคิดว่าพรุ่งนี้จะเอาอะไรมาให้ตอนผมขอทานดี ผมนี่ขมวดคิ้วเลย ꧁{★… ★}꧂
เมื่อคู่แห่งโชคชะตา4ขวบ อัลฟ่าพัมธุ์แท้คนสุดท้าย ผู้เพรียบพร้อมด้วยเงินและอำนาจ วันหนึ่งลูกน้องก็พังประตูเข้ามาบอกว่า เจอคู่โชคชะตาเขาแล้ว ทว่า จะป้ำลูกยังไง ก็เนื้อคู่เขาใส่ชุดอนุบาลหมีน้อยกอดตุ๊กตา
อาหลีพยายามหาหลัวในฝันผ่านตู้ปลากัด ใครที่เดินผ่านปลากัดแล้วจ้องตาเขาตอน9โมงตรงคนนั้นคือ เนื้อคู่ ...เจ้าของร้านเอือมจนขี้เกียจไล่ มาบ่อยแค่ไหนถามใจเธอดู แต่โชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อเนื้อคู่ไม่ชอบป้าบ!
แทนที่จะใบ้หวยเหมือนผีต้นกล้วย ดันขอให้ช่วยซะได้ ตื๊อผมทุกที่แม้แต่ในส้วม เกินไปหน่อยไหม พอไล่ เจ้าก้อนนิ่มก็จะโดดดึ๋งๆอยู่กับที่่ บอก ใจร้ายๆ ทั้งวัน
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"