เธอถูกจ้างให้แย่งชิงชายคนหนึ่ง ทว่าหญิงคนนั้นเสียใจจนฆ่าตัวตาย เธอจมอยู่กับความเสียใจจนกระทั่งได้พบกับเขา ชายผู้เอื้อมมือมาปลุกปลอบและทำลาย
เธอถูกจ้างให้แย่งชิงชายคนหนึ่ง ทว่าหญิงคนนั้นเสียใจจนฆ่าตัวตาย เธอจมอยู่กับความเสียใจจนกระทั่งได้พบกับเขา ชายผู้เอื้อมมือมาปลุกปลอบและทำลาย
“ฉันให้สิบล้าน ตกลงไหม!”
อิงดาวนางเอกละครชื่อดังในปัจจุบัน ด้วยใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต แพขนตางอน จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพูด ผิวขาวนวล ทำให้เธอกลายเป็นที่พูดถึงได้ไม่ยาก ที่สำคัญบทละครส่งให้เธอนั้นกลายเป็นขวัญใจชั่วข้ามคืน
“แน่ใจเหรอคะที่จะให้ฉันขนาดนี้ แค่เรื่องแย่งผู้ชายคนหนึ่งมา” ต่อให้ไม่อยากทำ แต่เธอจำต้องรับงานนี้ไว้ เพราะน้องชายกำลังป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงต้องทำการรักษาตัว
เงินที่ได้มา ก็แทบไม่ได้ใช้จ่ายอะไรนอกจากให้น้องได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด
“ใช่ แค่แย่งผู้ชายคนนี้มาเท่านั้นเอง” ผู้ว่าจ้างยืนยันหนักแน่น
อิงดาวมองใบหน้าชายในมือถือ เขาเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดี ดูสุภาพมีหรือจะมาชอบคนอย่างเธอ ที่สำคัญการแย่งคนรักคนอื่น ไม่ใช่ทางเลยสักนิด ถ้าไม่ติดว่ามูลค่าที่ได้นั้นมหาศาลทำให้เธอต้องยื่นมือมารับไว้อย่างเสียไม่ได้ อย่างไรชีวิตเธอน้องก็สำคัญที่สุด
คนถูกว่าจ้างเม้มริมฝีปากครุ่นคิดหนัก ยังไม่ได้แต่งงานกันคงไม่มีปัญหาอะไร
“ก็ได้ค่ะ ฉันรับงานนี้!”
“ฉันจะจ่ายให้ก่อนห้าล้าน งานเสร็จรับอีกห้าล้าน เป็นอันตกลงตามนี้นะ” ผู้ว่าจ้างบอก
“ตกลงค่ะ”
สาวิตรีหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ แล้วเดินออกนอกร้านกาแฟ อิงดาวมองตามแล้วระบายลมหายใจ เธอไม่ได้ตั้งใจเลย ถ้าหากไม่จำเป็นจริงๆ คงเลือกทางที่ถูกที่ควรมากกว่านี้
รถยนต์จอดเทียบหน้าโรงพยาบาล พยาบาลสาวก้าวออกมาแล้วระบายยิ้ม เธอเป็นสาวผิวน้ำผึ้ง รูปร่างบอบบาง วงหน้าคมเหมือนแขก ดวงตากลมโต เธอเปิดประตูขึ้นนั่ง ตรงคนขับมีชายรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาสุภาพส่งยิ้มให้แล้วเคลื่อนรถออก
ศิรินภาเหลือบมองไปยังหน้ารถ เห็นรูปดาราสาวกำลังโด่งดังติดอยู่ เธออมยิ้มแล้วแกล้งช้อนสายตามอง
“ไม่ว่าที่ไหนก็มีรูปดาราคนนี้เต็มไปหมดเลยนะคะ ดูท่าคุณจะชอบมากเลย” ศิรินภาแกล้งแซว
“ก็เหมือนชอบดาราทั่วไปนั่นแหละครับนภา” เขาหัวเราะแผ่ว
เธอยิ้มบางๆ “ค่า นภาเข้าใจ”
อัครวุฒิยิ้มให้คนรัก แล้วขับเคลื่อนรถออกเพื่อเดินทางกลับบ้าน รถแล่นมาจนถึงหน้าบ้าน อัครวุฒิจอดรถแล้วเดินไปเปิดประตูรั้ว ก่อนขับรถเข้าสู่ด้านใน สองร่างเดินเคียงกันเข้าด้านใน ศิรินภารีบเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารสำหรับค่ำคืนนี้ ระหว่างทำร่างบางถูกโอบกอดจากด้านหลัง หญิงสาวหันมายิ้มกว้าง รู้สึกมีความสุขที่มีแฟนที่รักและเอาใจใส่ขนาดนี้
“อยากให้ถึงเดือนหน้าเร็วๆ จังเลยนภา” เขาบอกแฟนสาว แล้วจับให้เธอหันมาสบตา
“ทำไมคะ”
“ผมอยากแต่งงานกับคุณเร็วๆ น่ะสิ”
คนฟังหัวเราะแผ่ว “จะบ้าเหรอคะ แต่งเร็วจะไปเตรียมงานทันได้ยังไง”
ติ๊งต่อง!
เสียงกริ่งหน้าบ้านทำเอาสองคนชะงัก เขาคลายอ้อมกอดแล้วเดินออกมา เปิดประตูรั้ว เห็นหน้าคนมาเยือนชายหนุ่มชะงักอ้าปากค้าง สีหน้าตื่นตะลึง
“อิงดาว..” เขาละเมอ
เธอเสยผมแล้วยิ้มยั่ว จนทำเอาอีกฝ่ายละสายตาไม่ได้ เหงื่อผุดซึมใบหน้ายิ่งส่งให้ดาราสาวดูผุดผาดงดงามจนใจสั่น
“เอ่อ.. ขอโทษนะคะ ใช่บ้านคุณมัลลิการ์ไหม” เธอแสร้งถาม แล้วขมวดคิ้ว
คนถูกถามส่ายหน้าเหมือนคนละเมอ เธออมยิ้ม
“ถ้างั้นขอบคุณมากนะคะ” อิงดาวบอก แล้วหันกายเดินออกมา ก่อนหันกลับไปมอง แล้วยิ้มกว้าง เดินกลับมาหาเขาอีกครั้ง “คุณชื่ออะไรคะ”
“ผมอัครวุฒิครับ เรียกวุฒิเฉยๆ ก็ได้”
“ฉันอิงดาวนะคะ” ยื่นมือออกมาให้เขาจับ อัครวุฒิมองมือก่อนเอื้อมจับ
อิงดาวรับรู้ได้ถึงอาการสั่น มือนั่นเย็นเฉียบราวกับแช่น้ำแข็งมา
“เอาไว้เจอกันนะคะ” หญิงสาวก้าวออกมาแล้วขึ้นรถขับเคลื่อนออกไป
อัครวุฒิเดินละเมอเข้าบ้าน จนแฟนสาวต้องสะกิดมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
“ใครมาเหรอคะ”
“อิงดาว”
คนฟังชะงัก จ้องมองด้วยความสงสัย อิงดาวงั้นเหรอ ทำไมต้องมาที่บ้านด้วย ว่าที่เจ้าบ่าวเธอกำลังละเมออะไรหรือเปล่า คนตัวเล็กยิ้มบางๆ แล้วตบไหล่หนา
“ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ฉันอนุญาตให้แค่ฝันถึงนะคะ แต่อย่าฝันนานต้องอยู่กับความเป็นจริงบ้าง” พูดจบเธอกลับเข้าครัวแล้วจัดเตรียมอาหารไว้ทานทันที
อัครวุฒิจอดรถริมบาทวิถี มองดูแฟนเดินเข้าโรงพยาบาล เขาขับรถออกจากบริเวณนั้นเพื่อเดินทางไปทำงานที่ระยองต่อ ชายหนุ่มมองนาฬิกาใกล้เวลานัดแล้ว เขามีอาชีพเป็นช่างถ่ายภาพนิตยสารชื่อดัง พบนักแสดงนางแบบมากหน้าหลายตา แต่ไม่เคยรู้สึกชอบพอใครเท่าอิงดาวมาก่อน เขาเคยเห็นผลงานเพื่อนๆ แต่ไม่เคยสัมผัสพูดคุยกับเธอเลย
รถจอดลงเมื่อถึงสถานที่ถ่ายภาพ ทีมงานเคลียร์ทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว อัครวุฒิหยิบกล้องออกมาแล้วเดินตรงไปยังชายหาด นางแบบในชุดว่ายน้ำบิกินี่สวมผ้าคลุมตาข่ายสีขาวทับหันมาสบตา ชายหนุ่มชะงักดวงตาจดจ้องภาพนั้นราวกับต้องมนต์สะกด ไม่คิดว่าวันนี้จะได้พบกันอีก สองเท้าก้าวเดินอย่างระมัดระวังภายในสั่นไหวอย่างรุนแรง เพราะความปลาบปลื้มภายใน
“นี่อัครวุฒิครับ ที่จะมาถ่ายภาพให้คุณอิงดาว” ผู้กำกับแนะนำ
“สวัสดีค่ะ” เธอระบายยิ้ม “เจอกันอีกแล้วนะคะ”
ชายหนุ่มชะงัก ไม่คิดว่าคนสวยจะจำตนได้ด้วย
“จำผมได้ด้วยเหรอครับ”
“จำได้สิคะ วันนั้นฉันหลงทางไปเจอคุณที่บ้านไงคะ”
อัครวุฒิยิ้มเขิน ก่อนทีมงานจะพากันมาตามให้ถ่ายแบบ เพราะดวงอาทิตย์กำลังให้แสงสวย ช่างภาพรัวถ่ายเมื่อนางเอกสาวโพสต์ท่า แสงสะท้อนผ่านเรือนร่าง เผยให้เห็นทรวดทรงน่ามอง อัครวุฒิกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น หนึ่งชั่วโมงต่อมาการถ่ายภาพจบลง อิงดาวเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า มือถือของเธอดังขึ้น
“ค่ะคุณสาวิตรี” เธอกรอกเสียง
“ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”
“เรียบร้อยดีค่ะ อีกไม่นานเกินรอแน่นอน”
สาวิตรียกยิ้มพึงพอใจ “ขอบคุณมาก ฉันวางสายก่อนนะคะ” ตัดสายออกแล้วมองมือถือแววตาแข็งกร้าว ความเจ็บแค้นในอกอีกไม่นานจะได้รับการชำระ
อิงดาวมองตนเองในกระจก แล้วหยิบเสื้อผ้าจัดการเปลี่ยนชุด ออกมานอกห้องแต่งตัวเห็นร่างสูงยืนอยู่ เธอก้าวมาหาแล้วหยุดมอง เขาหันมาสบตาพอดี สีหน้าคนมองแดงขึ้น หญิงสาวยิ้มทักทาย
“อ้าวคุณอัครวุฒิ!”
เขายกมือเกาศีรษะ “เรียกผมวุฒิเฉยๆ ก็ได้ครับ”
“อ๋อค่ะคุณวุฒิ มายืนรอใครเหรอคะ” พูดจบ เธอแสร้งกวาดตามองรอบๆ
“ผมมารอคุณอิงดาวน่ะครับ”
เธอกระตุกยิ้มมุมปาก “เรียกดาวเฉยๆ ก็ได้นะคะ”
“ครับคุณดาว”
“ว่าแต่มารอดาวมีอะไรหรือเปล่าคะ”
อัครวุฒิอึกอักเล็กน้อย “ผมขอแลกไลน์กับคุณดาวได้ไหม”
อิงดาวชะงักเล็กน้อย แล้วฉีกยิ้มกว้าง
“ได้สิคะ” เธอบอกเบอร์โทรให้กับเขา พร้อมกับเมมเบอร์ของอัครวุฒิไว้
“ขอบคุณมากนะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นดาวขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีงานอีกที่หนึ่ง”
“ได้ครับ”
กลิ่นจันทร์ หญิงสาวมากความสามารถ หนีห่างไกลเมืองไทยเพราะเจ็บช้ำจากแฟนหนุ่มซึ่งนอกใจ ทว่าเมื่อกลับมาเขากลับกลายเป็นเจ้าของบ้านที่เธอเคยอาศัยตั้งแต่เด็ก แม่เลี้ยงและพี่สาวต่างบิดารวมหัวกันหักหลังเธอกับพ่อ ขายบ้านหลังนี้ กลิ่นจันทร์ต้องการได้คืน แต่เธอไม่มีเงินมากพอ เมื่อนั้น แฟนหนุ่มซึ่งอยู่ในหัวใจเธอตลอดเวลา แม้เขาทำเรื่องผิดมหันต์ เธอก็มิอาจทำใจให้ลืมลง คิมหันต์ ชายหนุ่มผู้ฝ่าฝันอุปสรรค จำตั้งตัวเป็นเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ได้สำเร็จ กระนั้นในหัวใจเขากลับเย็นเยือกราวกับน้ำแข็ง เพียงเพราะถูกแฟนสาวทรยศหนีไปต่างประเทศ เพียงเพราะได้พบกับผู้ชายคนใหม่ ความแค้นฝังแน่นในอก เขารอวันเอาคืน และโอกาสก็มาถึง “ผมจะคืนบ้านให้ ถ้าคุณยอมเป็นเมียผมเป็นเวลาหนึ่งปี”
เมื่อหนึ่งมีรักให้แต่ไม่อาจบอก กับอีกหนึ่งที่ไม่เคยรู้และตั้งหน้าตั้งตาชิงชัง การหมั้นหมายที่เกิดจากผู้ใหญ่ส่งผลให้นาฎสุรีย์ต้องจากลาไปไกลเพื่อรักษาแผลใจ ส่วนอีกคนที่ไม่เคยรับรู้ แท้จริงแล้วกลับห่วงหา ห้าปีต่อมา สองคนได้พบกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเปลี่ยนไป ส่วนเขากลับรู้หัวใจตัวเอง ******************** เพียะ! ใบหน้าหันตามแรงฝ่ามือ ชายหนุ่มนิ่งงัน มันชาไปทั้งแถบ นาฎสุรีย์มองมือตัวเอง มันกำลังสั่น เมื่อเขาหันมาสบตา เห็นสีหน้าแววตามันเปลี่ยนไป เธอชะงักตัดสินใจหันหลังคิดวิ่งหนี แต่ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าเอาไว้ “คิดว่าทำแบบนี้ แล้วจะหนีไปงั้นเหรอ มันง่ายไปมั้ง” พูดจบ เขาเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง แล้วใช้เท้าถีบประตูปิดลง ก่อนล็อคอย่างแน่หนา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที!” หญิงสาวร้องลั่น “แหกปากไปเลย เอาให้ดัง ห้องฉันเป็นห้องเดียวที่ไม่มีกุญแจสำรองไข ถึงมีก็ไม่มีใครก็กล้ามายุ่งหรอกนะ เพราะฉันเป็นคนยังไง ทุกคนรู้ดี” เขาส่งเสียงข่มขู่ นาฎสุรีย์จ้องมองอีกฝ่าย กัดริมฝีปากครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอด เธอไม่ได้อยากตบหน้าเขา แต่เพราะคำพูดนั้นมันทำให้ระงับความโกรธไว้ไม่ได้เลย “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็นายพูดจาไม่ให้เกียรติกันเลย!” หญิงสาวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ตอนนี้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ เสียเปรียบอย่างรุนแรง ทว่าแววตาของอีกฝ่าย กลับไม่เย็นลงเลยแม้แต่น้อย “ตอนนี้ต่อให้พ่นอะไรออกมา มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉันไม่ให้อภัยเธอ!” เขาตวาดลั่น คนใต้ร่างสะดุ้งสีหน้าตื่นกลัว มือหนาจับสาบเสื้อ ที่เคยถูกกระชากมาก่อนหน้า ออกแรงดึง แควก! มันขาดติดมือ เจ้าของเสื้อชะงักดวงตาเบิกกว้าง กรีดร้องขึ้นมาทันที พยายามดิ้นรนผลักดันอีกฝ่ายเพื่อให้พ้นจากการโดนกระทำ แต่ทว่าอารมณ์ของเขา กลับรุนแรงเกินกว่า เรี่ยวแรงเธอจะต้านทานเอาไว้ได้ “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ได้ยินไหม!” คนหน้ามืด ไม่ฟังเสียง ตอนนี้ในหัวเขาแค่ต้องการเอาคืน กับการกระทำไร้ซึ่งการไตร่ตรองของอีกคน คนอย่างพีรดล ไม่มีวันยอมให้ใครมาหยาม เท่าที่ผ่านก็ถือว่ายอมมามากพอแล้ว ริมฝีปากบางถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว จนคนใต้ร่างร้องครางในลำคอ พยายามผลักไสอีกฝ่าย แต่ร่างกายนั้นกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อยเลย มือหนาลูบไล้ไปตามสัดส่วน ทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มเริ่มร้อนฉ่า กระโปรงนักศึกษาถูกรั้งออก เจ้าของน้ำตาเริ่มคลอ ความหวาดกลัวแล่นพล่าน เธอไม่น่าโมโหจนน่ามืด แล้วหลงลืมไปว่า แท้จริงแล้วพีรดลเป็นคนเช่นไร หมดสิ้นแล้วซึ่งหนทางเอาตัวรอด อยากหลับโดยไม่รับรู้อะไรอีกเลย เขาถอนริมฝีปากจ้องมองอีกคน เห็นน้ำตาเธอกำลังไหลรินออกมา ทว่ามันได้ทำให้รู้สึกสงสาร เมื่ออารมณ์ตอนนี้มันกระเจิงไปไกล นาฎสุรีย์มีดีกว่าที่คิด เรือนร่างเย้ายวน ตรงหน้าทำเอาหายใจแทบไม่ออก ตัวตนแข็งขืนจนแทบปริแตก มันกำลังต้องการปลดปล่อย “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...” เธออ้อนวอนทั้งน้ำตา “มันสายไปแล้ว เธอไม่ควรเข้ามาที่ห้องฉันตั้งแต่แรก...” เขาตอบเสียงรอดไรฟัน จะให้ผละไปได้ยังไง ในเมื่อเธอทำให้เขาแทบคลั่งแบบนี้
เพราะความผิดพลาดในค่ำคืนนั้น ทำให้นรีกานต์และกวีวัธน์ต้องแต่งงานกัน ทว่าเขากลับยังคงมีเยื่อใยต่อคนรักเก่าอยู่ เธอจำต้องเดินออกมา เพื่อให้เขาได้สมหวังกับคนรัก แม้กำลังตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม ทว่าเขากลับตามหา เพื่อทวงสิทธิ์ของความเป็นสามีและพ่อของลูกกับเธอ ******************************* ปัง! ประตูปิดลงร่างเธอถูกโยนลงบนเตียง รีบลุกพรวด จ้องมองอีกฝ่ายแววตาตื่นตระหนก “นี่คุณทำบ้าอะไร ไม่ตลกแล้วนะ!” เธอตวาดลั่น “ฉันก็ไม่ตลกเหมือนกัน มาอยู่ที่นี่เพราะต้องการเป็นเมียฉันไม่ใช่หรือไง นี่ไง! กำลังจะทำให้ เธอมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังว่าง กำลังโสด แต่ก่อนแต่ง ฉันขอเช็คของหน่อยก็แล้วกัน ว่ามีดีแค่ไหน!” คนตัวเมากระโจนเข้าหา นรีกานต์รู้ในทันทีว่า ชีวิตตนเองกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว กระโจนหนีด้วยความหวาดกลัว วิ่งตรงไปหาประตู ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าไว้ กระชากร่างบางเข้าหาจนปะทะแผงอก มือยกทุบตีจิกข่วนอีกฝ่ายไม่หยุดหย่อน แต่เหมือนเขาไม่สะเทือนเลยสักนิด “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที!” ไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือต่อ ริมฝีปากถูกปิดอย่างรวดเร็ว “อื้อ!” ร่างถูกตรงบนเตียง เรียวแขนรวบไว้เหนือศีรษะ น้ำตาคนโดนกระทำไหลริน เมื่อรู้ว่าตนเองหมดหนทางรอดในคราวนี้ เขาชะงักจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่าง น้ำตาของผู้หญิงมันไร้ความหมายสิ้นดี มารยาแบบนี้ เห็นมาจนสะอิดสะเอียนแล้ว “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้ว...” “หยุดพูดให้รำคาญสักที นอนเฉยๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็มีความสุขเอง!”
เธอยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อความรัก แต่คนรักกลับมีคนอื่น เธอเลยตัดสินใจแต่งงานกับเขา เพื่อเอาคืนคนพวกนั้น โดยหวังให้เขาคือเครื่องมือระบายความแค้น ทว่าเป็นเธอเองที่ตกหลุมกับดักที่ตนเองวางไว้ ใครจะรู้ว่าเขาจะนำพาให้เธอตกอยู่ในห้วงอารมณ์พิศวาส จนอยากจะถอนตัว
เพราะวัยเพียงสิบสี่มิลันดาถูกปฏิเสธความรักที่มีให้กับคมฉณัฐอย่างไร้เยื่อใยความเสียใจทำให้เด็กสาวตัดสินใจเรียนต่อเมืองนอก คมฉณัฐจะทำเช่นไรเมื่อกลับมาเด็กสาวกลายเป็นสาวสะพรั่งดีกรีศัลยแพทย์เกียรตินิยม
ไม่รู้ว่าเป็นคราวซวยหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ เมื่อไฮโซสาวสร้างข่าวฉาวไม่เว้นแต่ละวันอย่างเมริยา สิทธิศักดิ์โสภณ ต้องตกกระไดพลอยโจน ถูกจับแต่งงานกับหนุ่มรูปกายภายนอกดูสุภาพบุรุษ ท่าทางสุขุมนุ่มลึก อย่างด็อกเตอร์ กันตธร วัชรเดชานนท์ เพียงเพราะสองคนถูกแอบถ่ายขณะเข้าโรงแรมด้วยกัน ทว่าเมริยาไม่เคยคิดเลยว่า ภาพลักษณ์ของชายคนนี้แท้จริงเป็นแค่ภาพลวงตากันตธรเองก็ไม่คิดเช่นกันว่าภาพลักษณ์ของเธอแท้จริงคือสิ่งหลอกลวง เมื่อเขาไม่ใช่อย่างที่เธอคิด และเธอไม่ใช่อย่างที่เขาคิด การอยู่ร่วมบ้านจึงกลายเป็นเรื่องวุ่นปั่นป่วน ********************************* “ชุดคุณเลือกเอาเองก็แล้วกัน เผื่ออยากใส่แบบวาบหวิวโชว์เยอะๆ แบบที่คุณชอบไง” ชายหนุ่มประชดแล้วยักไหล่ คนถูกเยาะเย้ยสุดทน อารมณ์เริ่มขุ่นมัวอีกครั้ง เมริยากัดริมฝีปากแล้วจ้องมองว่าที่เจ้าบ่าว “ใช่! อย่างฉันมันต้องแหวกมันต้องเว้าเอาให้เห็นถึงข้างในนั้นล่ะถึงจะเป็นสไตล์ของฉัน!” คนสวยย้อนจ้องหน้าเขาไม่วางตา “เชิญตามสบาย อยากจะแหวกขนาดไหนก็เชิญผมไม่ว่าอะไรหรอก” เมริยาจ้องมองแผ่นหลังเขาที่หายเข้าไปในห้องลองเสื้อ มือบางกำแน่นด้วยความเดือดดาล โอ้ย! เธอโมโหจนแทบจะกระอักออกมาอยู่แล้ว ไอ้หมอนี่ต้องตายด้วยมือเธอสักวัน *********************************** เมริยาเห็นสันกรามอีกฝ่ายรู้ดีว่าเขากำลังทรมาน ค่อยๆ ใช้แขนชันกายขึ้นโน้มใบหน้าใกล้ใบหูกระซิบแผ่ว “หลับแล้วเหรอคะ คุณสามี...”คนฟังขนลุกซู่ รีบลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจ “เฮ้ย! คุณทำอะไร!”เขาร้องลั่น คนตัวเล็กลุกนั่งแสร้งยิ้มหวานยั่วยวน กันตธรอ้าปากค้างเห็นชุดที่สาวเจ้าใส่เล่นเอาใจสั่น สติแทบคงไว้ไม่อยู่ สะบัดไล่ความคิดด้านมืดออก จะตกหลุมพรางของเธอไม่ได้ “ถะ...ถอยออกไปเลยนะ ผมขอเตือนวันนี้คุณไม่ได้แอ้มผมหรอก”ชายหนุ่มบอกเสียงสั่น “แน่ใจเหรอคะที่รักขา...”หญิงสาวแสร้งลากเสียงหวานก่อนเขยิบกายเข้ามาใกล้ “ออกไปเลยคุณ ผมไม่มีวันทำอะไรคุณหรอก อย่ามาหื่นขอร้อง”กันตธรกระถดกายหนี *********************************************
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
ปรมะพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเองจนตั้งท้อง เขาจำใจต้องรับผิดชอบอย่างไม่มีทางเลือก แต่ผู้ชายระดับไฮเอ็นเช่นเขาไม่ยอมเข้าตาจนง่ายๆ หรอก ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ช่างมัน รับแค่ลูกเอาไว้ และเขี่ยแม่ของเด็กทิ้งลงถังขยะ นี่แหละคือทางออกที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ตัวอย่างเล่ม : ระหว่างที่รองเท้าสีดำเงาวับกำลังย่ำลงไปบนพื้นกระเบื้องราคาแพง เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเข้าที่ขาด้านหลัง ปรมะหยุดเดิน และก็หมุนตัวกลับไปมองสิ่งที่พุ่งเข้ามาปะทะร่างกายของตัวเอง เด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง... เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับเด็กตัวจ้อย “อย่าวิ่งซนนะครับเด็กดี...” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ “คุณพ่อ...” เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหญิงตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบช็อกคือใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเขาตอนเด็กไม่มีผิด ปรมะถึงกับอึ้งงันไป แต่เด็กน้อยยังคงยิ้มแถมยังยกมือขึ้นลูบหน้าของเขาไปมา “คุณพ่อจริงๆ ด้วย... ไข่มุกไม่ได้ฝันไป... เย้...” “หนู...” ตอนนี้แม้แต่จะพูดออกมาให้เป็นคำยังยากสำหรับปรมะเลย เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อ แถมยังมีหน้าตาถอดแบบมาจากเขาในตอนเด็กอีกต่างหาก ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง
กาย กันต์ธีร์ พิสิฐกุลวัตรดิลก ฉายาราชาแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ หนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์เอกคอมพิวเตอร์ ปี 4 เขาหล่อ เขาเฟียร์ส เขาเฟี้ยว เขาซ่าส์ แต่โคตรทะลึ่ง และสุดแสนจะทะเล้น จีบหญิงไม่เก่ง แต่ผมเยเก่งนะครับที่สำคัญผมโสดสนิท!!แต่อยู่ดีๆดันมาเสียหัวใจให้กับยัยตัวร้ายแบบเธอ!!!อลิส อังสุมาลิน "รักนะไอ้ต้าวลิส" อลิส อังสุมาลิน ฐิศานันตกุล นิเทศศาสตร์ ปี 2 เธอสวย เธอเซ็กซี่ เจ้าแม่แห่ง Sex appeal ปากไม่แดงไม่มีแรงเดิน ใครดีมาเธอดีตอบ ใครร้ายมาเธอตบ!!หลงรักกายหนุ่มหล่อแสนเจ้าเล่ห์ที่อยู่ๆก็มาจูบปากเธอ แถมเล่นเกินเบอร์เรียกเธอว่าเมีย!! น่ารักเบอร์นี้อลิสยินดีตกหลุมรักจ้ะพี่จ๋า ชาตินี้ไม่ได้พี่กายเป็นผัว อลิสจะโสดคอยดู!!ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก🥰มารยาหญิงร้อยเก้าเล่มเกวียนงัดมาให้หมด ☺️☺️ "รักนะน้อนพี่กาย"
โปรยปราย... เมื่ออยากให้มหาเศรษฐีนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์อย่าง ‘ปวีร์’ ช่วยให้ ‘พิมพ์พิศา’ หลุดพ้นจากสภาพของสาวค้าบริการอย่างไม่สมยอม ไหนจะ ‘พ่อเลี้ยง’ บ้ากามที่จ้องคุกคามพรหมจรรย์ หญิงสาวบริสุทธิ์จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อ ‘จับ’ เขาไว้ให้อยู่หมัด ด้วยรู้ว่าอิทธิพลของเขาจะช่วยคุ้มภัยให้เธอไปตลอดกาล แต่นักธุรกิจทุกกระเบียดอย่างเขา จะช่วยใครย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนบางอย่าง... ข้อนั้นพิมพ์พิศารู้ดี แต่ไม่รู้เลยว่า... เพียงเพื่อแลกกับอิสรภาพ เธอจะต้องมีทายาทให้เขา +++++++++++++++
© 2018-now MeghaBook
บนสุด