เรื่อง...คุณหมอสะดุดรัก คำโปรย พริ้งพราวเพื่อนลากให้ไปเที่ยวผับแต่เธอดันถูกยาปลุกเซ็กเข้า แล้วบังเอิญมาเจอกับเขา คุณหมอหนุ่มวัย35ปี แล้วคุณหมอจะมีวิธีช่วยเธออย่างไร... แนะนำตัวละคร วายุภักษ์ ภักดีวัฒนากุล (วายุ) อายุ 35 ปี เขาเป็นผู้ชาย ขี้เล่น อารมณ์ดี และที่สำคัญเขายิ้มเก่งมากๆ วายุเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลสาขาที่เชียงใหม่และยังพ่วงด้วยตำแหน่งคุณหมอโรคหัวใจ เขาเป็นลูกชายคนโตของ เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายแห่งของประเทศไทย วายุมีความจำเป็นต้องย้ายมาจากสาขาที่เชียงใหม่ เพราะน้องชายที่ประจำอยู่เกิดอุบัติเหตุ วายุเลยมาประจำอยู่สาขาที่กรุงเทพแทนเป็นการชั่วคราว กมลเนตร ธนพัฒน์ธาดา (พริ้งพราว) หญิงสาวบริสุทธิ์ อายุ 24 ปี ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันและค่อยๆ สนิทกัน เหนือเมฆ ภักดีวัฒนากุล (เมฆ) น้องชายคนเดียวของวายุ ตั้งแต่เขาประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ เขาก็กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแล ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ จนได้มาเจอกับ...ข้าวหอม ศศินาทิพย์ คงเจริญ (ข้าวหอม) พยาบาลจบใหม่ เธออยู่ในช่วงทดลองงาน ถูกทางโรงพยาบาลขอร้องให้ไปดูแลคนป่วยที่บ้านตลอด 24 ชั่วโมง โดยมีเงื่อนไข และเงื่อนไขนั้นทำให้เธอยอมตอบตกลงรับทำงานนี้ @@@@@@
ตอนที่1
วายุภักษ์ ภักดีวัฒนากุล คุณหมอหนุ่มไฟแรง เขาเป็นคุณหมอรักษาทางด้านโรคหัวใจ และยังพ่วงตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดสาขาที่เชียงใหม่อีกด้วย
"สวัสดีครับ คุณหมอ" คนไข้เอ่ยทักทายคุณหมอหนุ่ม ที่มาดูแลเขาอย่างดีเป็นประจำทุกวัน
"สวัสดีครับ วันนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อวานมั้ยครับ" คุณหมอวายุกำลังเดินตรวจคนไข้ยามเช้าเป็นประจำในทุกๆวัน ก่อนที่วายุจะลงไปตรวจคนไข้รายใหม่ วายุจะต้องมาตรวจผู้ป่วยในก่อนเสมอ ถึงคุณหมอวายุจะเป็นคุณหมอที่รักษาคนไข้แล้ว เขายังต้องนั่งโต๊ะผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้อีกด้วย
"ดีขึ้นมากเลยครับคุณหมอ" คนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยตอบคำถามคุณหมอหนุ่มแล้วยิ้มให้
"เก่งอย่างนี้อีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วมั้งครับ" คุณหมอวายุก็ยิ้มให้คนไข้เช่นกัน วายุเป็นผู้บริหารที่ไม่เคยถือตัวกับคนไข้ของเขา เขาเป็นคนใจดี ลูกน้องต่างรักไข้
"ครับ ผมก็อยากกลับบ้านจะแย่แล้วครับ" คนป่วยก็อย่างนี้แหละ อยากจะกลับแต่บ้านซึ่งคุณหมอก็เข้าใจ แต่ก็คงต้องรอให้หายดีก่อนเขาถึงจะอนุญาตให้กลับได้
"งั้นหมอขอให้คนไข้หายไวๆนะครับ บ่ายๆหมอจะขึ้นมาดูอาการอีกรอบนะครับ" วายุใส่ใจคนไข้ของเขาดีเสมอ ดีแบบนี้ทุกคน เพราะโรงพยาบาลของเขานั้นเน้นบริการดีเยี่ยม ซึ่งเขาก็เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกน้องทุกคนในโรงพยาบาลได้ดูเป็นตัวอย่างอีกด้วย
"ขอบคุณ คุณหมอมากนะครับที่ดูแลผมเป็นอย่างดี" โรงพยาบาลของเขานั้นเป็นโรงพยาบาลเอกชน คนที่เดินเข้ามารักษาต้องควักเงินในกระเป๋าจ่ายเองไม่เหมือนกับโรงพยาบาลของรัฐบาล เพราะฉะนั้นการให้บริการรักษาคนไข้ด้วยหัวใจของความเป็นหมอ ต้องดีที่สุดและมาก่อนทุกสิ่งเสมอ
"มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจนะครับ" วายุเอ่ยกับคนไข้ของเขาอย่างยิ้มแย้มและเป็นกันเอง
"ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดด" เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อกาวสีขาวของคุณหมอวายุดังขึ้น
"งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ" คุณหมอวายุเดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปรับสายเมื่อสักครู่นี้ที่โทรเข้ามา
"สวัสดีครับคุณแม่" เขากรอกเสียงลงไปในมือถือราคาแพง ที่หยิบขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วกดรับ มันเป็นสายจากคุณแม่ของเขานั่นเอง
"วายุหรือลูก"
"ครับคุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ เสียงคุณแม่แปลกๆ นะครับวันนี้" วายุรู้สึกได้จากน้ำเสียงของคุณแม่ของเขาที่ฟังดูแล้วเหมือนเสียงจะสั่นๆ
"เมฆเกิดอุบัติเหตุน่ะลูก ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล" เหนือเมฆคือน้องชายเพียงคนเดียวของวายุ ที่ดูแลโรงพยาบาลสาขาที่กรุงเทพ ส่วนสาขาอื่นจะเป็นคุณเดชากรเป็นคนดูแล ท่านก็คือคุณพ่อของเขานั่นเอง
"แล้วไอ้เมฆเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับคุณแม่" วายุเริ่มใจไม่ดีที่น้องชายเพียงคนเดียวของเขาเกิดอุบัติเหตุ
"เห็นคุณพ่อบอกว่าขาข้างซ้าย กระดูกร้าว ส่วนอื่นไม่ได้เป็นอะไรมาก" คุณแม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล วายุรู้สึกได้ แต่สำหรับคนเป็นหมออย่างเขา วายุคิดว่าไม่น่าจะร้ายแรงอะไรมากนัก ถ้าตามที่คุณแม่พูดนะ
"กระดูกร้าวคงเดินไม่ได้นานเลยนะครับคุณแม่" มันก็อยู่ที่ว่าร้าวมากร้าวน้อย ดีที่ไม่แตกหรือหักก็บุญมากแล้ว
"วายุจะลงมาเยี่ยมน้องหน่อยมั้ยลูก"
"ไปครับๆ งั้นพรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางสายๆคงถึงครับ" จากเชียงใหม่ไปกรุงเทพนั่งเครื่องแป๊บเดียวก็ถึง
"ถ้างั้น ค่อยคุยรายละเอียดกันนะลูก แม่ขอไปดูน้องก่อน"
"ครับ สวัสดีครับ" แล้วคุณหมอวายุก็วางสายของคุณแม่ของเขาไป จากนั้นวายุก็เดินมาหาผู้ช่วยของเขาที่ห้องทำงาน
"คุณโจ เดี๋ยวคุณช่วยจองตั๋วไปกรุงเทพให้ผมหน่อยนะครับ ขอเป็นพรุ่งนี้ตอนสายๆ ก็ได้" โจเป็นเลขาคอยดูแลงานเรื่องเอกสารช่วยวายุอีกแรง เป็นทั้งเพื่อน ผู้ช่วย คนสนิทและอะไรอีกหลายๆอย่าง แล้วแต่สถานะการณ์ที่วายุอยากจะให้โจเป็น
"พอใช้งานนี่พูดเพราะเลยนะครับคุณหมอ" คำว่าคุณโจ วายุเอาไว้เรียกเวลางาน ส่วนไอ้โจเอาไว้เรียกตอนมันกวนตีน มันคือเลขาหนุ่มอายุเพียง 30 ปี เท่านั้น วายุเป็นคนขี้เล่นแต่ถ้าเป็นเวลางานเขาก็จะทำเต็มที่และดีที่สุดด้วย
"เออ...จัดการให้ด้วย คุณโจครับฝากดูแลงานทางนี้สักอาทิตย์นะครับ" ไหนๆ ก็ใช้งานมันแล้ว ใช้ต่ออีกหน่อยแล้วกัน
"นั่นไงว่าแล้ว พูดเพราะแบบนี้ใช้งานเพิ่มนี่เอง" โจพูดอย่างรู้ทัน เขามักจะชอบพูดเล่นเป็นกันเองแบบนี้เป็นประจำ ถึงโจจะเป็นลูกน้องแต่วายุก็ไม่เคยถือสา เพราะโจทำงานดีแล้วก็เป็นคนที่ไว้ใจได้คนหนึ่ง
"เดี๋ยวเพิ่มโบนัทให้สามเท่า" มุขเดิมๆ ที่วายุมักจะใช้เวลาให้โจช่วยทำงานที่นอกเหนือจากงานประจำ
"คุณหมอมีอะไรจะใช้ผมอีกมั้ยครับ สั่งมาได้เลยนะครับผมยินดี" แล้วมันก็ใช้ได้ผลเหมือนเดิมแบบนี้ทุกครั้งไป
"อือ...ขอบใจมากถ้ามีอีกแล้วจะบอก" จากนั้นวายุก็เดินออกจากห้องทำงานเพื่อไปดูแลคนไข้ของเขาต่อ
ทางด้านกมลเนตร ธนพัฒน์ธาดา หรือ พริ้งพราว
เธอเป็นพนักงานข้อมูลในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในกรุงเทพ โรงพยาบาลนี้มีกฎต่างๆมากมาย เพื่อให้การบริการให้แก่คนไข้ได้รับการบริการที่พึงพอใจที่สุด ทำให้ในทุกๆวันพริ้งพราวต้องกลับห้องพักไปด้วยความเหนื่อยล้าสุดๆ
เธอเป็นคนต่างจังหวัด ถูกเลี้ยงดูมาโดยป้าแท้ๆของเธอ ส่วนพ่อแม่นั้นท่านได้เสียชีวิตไปตั้งแต่พริ้งพราวยังเรียนไม่จบมัธยมด้วยซ้ำ แล้วเธอก็ไม่มีพี่น้องจะมีก็แต่ครอบครัวของป้าเท่านั้น
เธอเช่าห้องอยู่กับเพื่อนสองคน พักหลังๆเพื่อนของเธอเริ่มมีแฟน กลับมาบ้างไม่กลับมาบ้าง พริ้งพราวเป็นคนกลัวผี ถึงจะรู้ว่ามันไม่มีอยู่จริงแต่เธอก็กลัวอยู่ดี
"ฮาโหล ต้นหอมวันนี้กลับห้องหรือเปล่า" พริ้งพราวโทรหาเพื่อนที่พักอยู่ด้วยกัน เพราะเธออยากรู้ว่าคืนนี้เพื่อนของเธอจะกลับมานอนด้วยหรือเปล่า ก็เธอกลัวผี ถ้าเพื่อนของเธอไม่กลับมาแสดงว่าเธอก็ต้องนอนคนเดียวอย่างกลัวๆ
"พราวนอนก่อนเลยนะ เรายังไม่รู้เลยว่าจะกลับหรือเปล่า วันนี้เรามาเที่ยว พราวสนใจมั้ย" ต้นหอมมักจะเอ่ยชวนพริ้งพราวไปเที่ยวด้วยกันเสมอ แต่พริ้งพราวก็ปฏิเสธทุกครั้งไป เพราะเธอไม่ชอบไปเที่ยว ในแบบที่เพื่อนของเธอชอบไปสักเท่าไหร่
"ไม่ล่ะ ต้นหอมเที่ยวให้สนุกเถอะ" ต้นหอมเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนแบบนี้คงไปเที่ยวผับอีกตามเคย วันนี้คงทิ้งให้พริ้งพราวต้องนอนคนเดียวอีกแล้ว กลัวก็กลัวเอาวะ รีบอาบน้ำแล้วนอนดีกว่าหลับให้ไวๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
แค่เพียงสบตาความปรารถนาอันร้อนแรงของเขาก็ได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกประการ
คืน One Night Stand ของมาเฟียอิตาลีกับยัยขี้เมา เช้าวันนั้นเธอหายไป เขาจึงออกตามหา แต่เมื่อได้เจอกันเธอกลับจำหน้าเขาไม่ได้
เรื่อง...พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง คำโปรย...นักธุรกิจหนุ่มลูกติด มีปมชีวิตความใสซื่อและความดีของเธอทำให้เขาสนใจ ส่วนลูกชายที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีแม่ อยากได้เธอมาเป็นแม่ซึ่งเขาก็เห็นด้วยกับลูกชายเช่นกัน แนะนำตัวละคร คุณอาทิตย์ เจริญเดชาพงษ์ (คุณอาทิตย์) หนุ่มหล่อรวย เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง และยังมีธุรกิจ ผลิต นำเข้า และส่งออก เกี่ยวกับสิ่งอิเล็กทรอนิกส์ รายใหญ่ที่สุดในประเทศอีกด้วย แต่อาทิตย์เขามีลูกติดชื่อน้องเกียร์เป็นเด็กผู้ชายอายุสามขวบ แม่เสียชีวิตตอนคลอดน้องเกียร์ออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะเธอเสียเลือดมาก นันทิชา มงคลสวัสดิ์ (มิรา) หญิงสาวที่พึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ เธอตกงาน ที่บ้านกำลังลำบาก เธอออกหางานทำเพราะต้องส่งน้องเรียน น้องเธออยู่มัธยมต้น เป็นผู้หญิงชื่อลิลิน พ่อแม่เสียไปนานแล้ว เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านถึงรอดมาถึงทุกวันนี้ได้
เรื่อง...คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย โปรย...ความรักมันไม่ได้เกี่ยวกับอายุ...แต่มันเกี่ยวอยู่ที่ใจ เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ แนะนำตัวละคร แสงเหนือ หรือ หมอแสง อายุ 32 ปี นิสัย ปากร้าย อารมณ์ดี ขี้เล่น อบอุ่นและขี้หึงสุดๆ แต่เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ ปิ่นงาม หรือ ปิ่น อายุ 20 ปี เธอสวย เก่ง เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่บนดอยสูง เธอมีความสุขตามอัตภาพของเธอ แต่แล้วชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อมีเขาเดินเข้ามา ************* (เรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...คุณหมอเจ้าแผนการ) ปล.นิยายเรื่องนี้ทุกเหตุการณ์เป็นการสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ ศาสนา วัฒนธรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ในเนื้อหาของเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น
ความสวยสะดุดตา ความสดใสสะดุดใจ ปากที่บอกว่ายังไม่อยากมีใคร แต่ในใจกลับอยากได้เธอมาครอบครอง
เมื่อความผิดพลาดของเขาและเธอ ทำให้ทั้งสองได้เด็กมาเลี้ยง เขาได้เลี้ยงเด็กผู้ชาย ส่วนเธอได้เลี้ยงเด็กผู้หญิง แล้วทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งสี่ปีผ่านไป ทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง ด้วยเงื่อนไขวุ่นๆของครอบครัว
ตายด้วยเงื้อมมือของเพื่อนร่วมสาขา เนเน่ เนตรนภา จึงทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กน้อยวัยสิบหนาวที่ป่วยตาย นามเซี่ยซูเหยา มีบิดา พี่สาว พี่ชายที่เป็นห่วงนางมากกว่าสิ่งใด
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"