ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / สมัยใหม่ / เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ
เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ

เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ

5.0
168 บท
173.9K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"

บทที่ 1 ฉันต้องการตำแหน่งคุณนายเสิ่น

ฤดูเหมันต์ในเมืองอวี๋เย็นเยียบจนแทบแข็งไปถึงขั้วกระดูก แต่ภายในคฤหาสน์อวิ๋นเซียวกลับมีเงาสองร่างกำลังโอบรัดกันอย่างเร่าร้อน

“เสิ่น…ติงหลาน ช้าหน่อย……”

น้ำเสียงสั่นเครือของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น มือบางทั้งสองข้างขยุ้มมุมหมอนแน่น แสงไฟสลัวส่องกระทบใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ เพิ่มความเร้าใจให้กับเกมรักในคืนนี้ได้เป็นอย่างดี

“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?” ชายหนุ่มจงใจกดตัวลงต่ำ ก่อนจะกระซิบถามข้างหูพลางขบเม้มใบหูนั้นเบา ๆ

ถังหว่านทนรับความทรมานนี้ไม่ไหว ร่างกายบอบบางอ่อนระทวยราวกับลูกแมวซุกอยู่ในอ้อมแขน เสียงสะอื้นพร่ำเว้าวอน

“คะ…คุณอา ได้โปรด……”

เสิ่นติงหลานพึงพอใจอย่างยิ่งกับท่าทางว่าง่ายของเธอ ท่ามกลางคำวิงวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหล่านั้น เขาได้พาเธอขึ้นไปถึงจุดสูงสุด

แต่ไหนแต่ไร เสิ่นติงหลานก็ชอบให้เธอเรียกเขาแบบนี้ แต่ก่อนมันเป็นเพียงคำแทนตัวที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องบนเตียง ทว่าในค่ำคืนนี้กลับกลายเป็นทั้งการปลุกเร้าอารมณ์ ถังหว่านตอนนี้เพียงรู้สึกคับข้องใจและเขินอายไปพร้อม ๆ กัน

แน่นอนว่าเพียงครั้งเดียวย่อมไม่พอสำหรับเสิ่นติงหลาน ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งไปเจรจาธุระที่ต่างเมืองมากว่าครึ่งเดือน ไม่ได้แตะต้องถังหว่านมานานถึงครึ่งเดือนแล้ว

แรงปรารถนาที่อดกลั้นไว้มานานในที่สุดก็ปะทุขึ้นมาในค่ำคืนนี้ ต่อให้ผ่านมาหลายครั้ง ถังหว่านก็ยังคงตอดรัดเขาแน่นจนชายหนุ่มขนลุกชันไปทั้งกาย ร่างกายที่งดงามเย้ายวนเช่นนี้ ใครบ้างจะไม่หลงใหล

ถังหว่านย่อมรู้ดีว่าเขายังไม่อิ่มหนำจึงปรนเปรอเขาต่อไป เธอเกาะเกี่ยวร่างกายของเขาไว้พลางเคลื่อนไหวไปตามจังหวะรัก

“วันนี้ว่าง่ายจังนะ หืม?”

“ฉันว่าง่าย คุณอาไม่ชอบเหรอคะ คุณอาคะ เราไม่ได้ลองอะไรใหม่ ๆ กันมานานแล้วนะคะ” แม้จะรู้สึกเจ็บระบมไปหมด แต่ถังหว่านกลับไม่ยอมหยุดการเคลื่อนไหว และเพิ่มจังหวะมากขึ้นเรื่อย ๆ

ต้องยอมรับว่าเสิ่นติงหลานชอบมันมาก

เขาจับเอวถังหว่านไว้แน่นแล้วพลิกตัวเธอให้หันหลัง ดวงตาสีดำสนิทสะท้อนแรงปรารถนาอันแรงกล้า เขากดตัวลงต่ำแล้วค่อย ๆ กระซิบเสียงเรียบอย่างผู้เหนือกว่า “งั้นก็อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ”

ถังหว่านก้มหน้าลงต่ำพลางกัดฟันแน่น ก่อนจะขยับตัวต่อไปอย่างขยันขันแข็ง

คืนนี้เธอมีเรื่องต้องขอร้องเสิ่นติงหลาน เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น

เมื่อทุกอย่างจบลง เวลาก็ล่วงเข้าช่วงตีสองแล้ว ขาเรียวสวยของถังหว่านโผล่พ้นจากผ้าห่ม ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยมือ และยังมีรอยเปียกจาง ๆ ซึมผ่านผ้าห่มออกมา

เธอยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง พอดีกับเสิ่นติงหลานเดินออกมาจากห้องน้ำ แผงอกแกร่งเปลือยเปล่า หยดน้ำที่ยังไม่ได้เช็ดแห้งไหลไปตามกล้ามหน้าท้องแกร่งอย่างอ้อยอิ่ง ชวนให้คนมองอดไม่ได้ที่จะคิดเตลิดไปไกล

“อยากได้อะไร?” เสิ่นติงหลานนั่งลงบนโซฟาพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เขาดูอารมณ์ดีไม่น้อย เพราะวันนี้เธอว่าง่ายเป็นพิเศษ

“ได้ทุกอย่างเลยเหรอคะ?” เสียงของถังหว่านแผ่วเบา ร่างกายเธออ่อนล้ามาก แต่สายตากลับมีประกายแห่งความหวังขณะจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอันชวนให้ใครต่อใครหลงรักของเขา

“พูดมาก่อน”

“ฉันต้องการตำแหน่งคุณนายเสิ่น”

เมื่อเห็นว่าดวงตาของชายหนุ่มที่เคยนิ่งกลับเย็นเยียบลงทุกขณะ หัวใจของถังหว่านค่อย ๆ จมดิ่ง และก็เป็นไปตามคาด เสิ่นติงหลานแค่นเสียงหัวเราะเบา ๆ ราวกับเย้ยหยันในความทะเยอทะยานของเธอ

เขาบี้บุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดลงบนที่เขี่ยบุหรี่ การกระทำของเขาราวกับกำลังบดขยี้มดตัวหนึ่งให้ตายคามือ “ดูเหมือนว่าฉันจะตามใจเธอมากไปสินะ ถึงได้กล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกมา!”

ถังหว่านขบกลีบปาก มือเรียวกำแน่นจนเล็บจิกลงบนฝ่ามือ “หยวนซูกลับมาแล้ว คุณอากำลังจะแต่งงานกับเธอใช่ไหมคะ”

หยวนซู หญิงสาวผู้เป็นดั่งรักแรกของเสิ่นติงหลาน ได้ยินมาว่าเมื่อครั้งที่เสิ่นติงหลานอายุครบสิบแปด เขาถูกศัตรูลักพาตัวไป และบังเอิญหยวนซูเป็นคนช่วยเขาเอาไว้ นับแต่นั้นเป็นต้นมาตระกูลหยวนกับตระกูลเสิ่นจึงได้ตกลงหมั้นหมายกัน

เสิ่นติงหลานขมวดคิ้วเล็กน้อย ถังหว่านอยู่กับเขามาสองปี เธอย่อมมองออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “ทำไมล่ะคะ? ฉันก็แค่ต้องการตำแหน่งเอาไว้ปกป้องตัวเองเท่านั้น คุณอาก็รู้นี่คะ ว่าฉันอยู่ในตระกูลเสิ่น……”

“ปกป้องตัวเอง? เธอคิดว่าฉันดูไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่จริง ๆ เหรอ?” เสิ่นติงหลานขัดจังหวะขึ้นกลางคัน ก่อนจะยกมือบีบปลายคางของเธอ ดวงตาที่ใช้มองหญิงสาวดูคมกริบประหนึ่งนักล่าที่จ้องเหยื่อ ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว “ถังหว่าน เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคุณนายเสิ่นได้น่ะ?”

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 168 นี่มันการฆาตกรรมชัด   วันนี้00:03
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY