“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
“พี่เขยคลั่งสวาท”
¬
“ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณที่ให้เจนนี่ได้มีที่ซุกหัวนอน”
‘เจนนี่’ หญิงสาวหน้าตาสะสวย กระพุ่มมือกราบลงแทบอกของ ‘สิงหา’ สถาปนิกหนุ่มที่คบหาดูใจกันได้ไม่นาน แต่สิงหาก็รักและสงสารหล่อน ในวันที่เจนนี่ไม่เหลือใครแล้ว บ้านที่เคยซุกหัวนอนมาตั้งแต่เด็กก็โดนธนาคารยึดไปสดๆ ร้อนๆ เพราะติดจำนองเอาไว้นาน
อีกทั้งบิดาของหล่อนก็ต้องมีอันมาจบชีวิตลงด้วยอาการเส้นเลือดในสมองแตก หลังจากเครียดเรื่องหนี้สินมานานหลายปี ตรอมใจจนโรคภัยรุมเร้า สุดท้ายมัจจุราชก็ยื่นมือมารับไปอยู่ในปรโลก ทิ้งลูกสาวสองคนซึ่งก็คือ ‘เจนนี่’ และ ‘น้ำผึ้ง’ ให้เผชิญชะตากรรมตามลำพังสองพี่น้อง
“อย่าคิดมากนะ บ้านพี่ก็กว้างขวางใหญ่โต...แล้วตอนนี้พี่ก็อยู่คนเดียว เลี้ยงผู้หญิงอีกสองคนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก”
ผู้หญิงอีกคนที่สิงหาเอ่ยถึงก็คือ ‘น้ำผึ้ง’ น้องสาวของเจนนี่
‘ผมไม่ชอบพิธีรีตอง...ถ้าจะอยู่กับผมก็อยู่กันง่ายๆ คุณเป็นแม่บ้านให้ผม...เป็นเมียผม...ผมสัญญาว่าจะเลี้ยงดูคุณเอง’
เป็นคำมั่นสัญญาที่สิงหากล่าวกับเจนนี่เมื่อสัปดาห์ก่อน ทำให้หล่อนตัดสินใจมาอยู่กับเขา ตามข้อเสนอของสิงหาว่าจะเลี้ยงดูเป็นภรรยา
ในอดีตสิงหาเคยแต่งงานมาก่อน แต่ภรรยาของเขาโชคร้าย หล่อนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสองปีก่อน ทำให้สิงหาต้องครองตัวเป็นม่ายเรื่อยมา กระทั่งมาพบรักอีกครั้งกับเจนนี่
“ขอบคุณค่ะ...แค่คุณสัญญาว่าจะรักและดูแลเจนนี่ตลอดไป...งานวิวาห์ใดๆ ก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ”
หล่อนก้าวเข้ามาสวมกอดเขาแน่น ซบหน้าแนบอกกว้างของชายที่ฝากชีวิตไว้กับเขา
อีกสองวันต่อมา
“ยัยผึ้ง...นี่คุณสิงห์...สามีของพี่”
เจนนี่แนะนำน้องสาวกับเจ้าของบ้าน ในวันที่น้ำผึ้งเก็บข้าวของย้ายเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับพี่สาว
“สวัสดีค่ะคุณสิงห์”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ชายหนุ่มร่างสูงสง่า ความสูงที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้น่าจะเกินร้อยแปดสิบเซนติเมตร หน้าตาเขาเป็นฝรั่ง หล่อจนน้ำผึ้งตะลึง ผมของสิงหาเป็นสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีแทนเหมือนฝรั่งแถบอเมริกาใต้
“เรียก ‘พี่สิงห์’ ก็ได้...ไม่ต้องเรียกคุณ”
สิงหามองหน้าหญิงสาวด้วยความตะลึงไม่ต่างกัน น้ำผึ้งสวยสะดุดตา ใบหน้ารูปไข่สวยหวานภายใต้กรอบเรือนผมสีดำสลวย ยาวสยายลงมาถึงบ่า หล่อนสวย...สวยกว่าพี่สาว
“ค่ะพี่สิงห์”
สิงหาจ้องหน้าน้องเมีย ดวงตาของหล่อนกลมโต จมูกโด่งเป็นสันสวย เค้าโครงหน้าต่างไปจากเจนนี่ผู้เป็นพี่สาว ซึ่งสิงหามารู้ในภายหลัง ว่าน้ำผึ้งไม่ใช่น้องสาวร่วมสายเลือดกับเจนนี่ หล่อนเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่บิดาของเจนนี่เก็บมาเลี้ยงดูด้วยความเวทนาสงสาร
“เจนนี่เกรงใจจัง...ลำพังตัวเองเข้ามาเป็นภาระของพี่สิงห์ก็เกรงใจจะแย่...นี่ยังต้องหอบหิ้วเอาน้องสาวมาด้วยอีกคน”
สุ้มเสียงของเจนนี่บอกความเกรงใจ แต่จะทิ้งน้ำผึ้งก็ไม่ได้ เพราะถึงตอนนี้ชีวิตหล่อนก็ไม่เหลือใคร น้ำผึ้งกับเจนนี่ถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
“ก็บอกแล้วไงว่าพี่เลี้ยงได้”
สิงหาโอบไหล่ของเจนนี่ กอดกระชับให้ความมั่นใจว่าสถาปนิกชื่อดัง มีรายได้แต่ละเดือนเกินแสนอย่างเขา สามารถดูแลหล่อนกับน้องสาวได้อย่างสบายๆ
อีกสัปดาห์ต่อมา
หลังจากเข้ามาอยู่ในบ้านของสิงหา น้ำผึ้งทำงานบ้านทุกอย่างด้วยความขยันขันแข็งไม่ต่างจากคนใช้
งานหนักงานเบาน้ำผึ้งไม่เคยบ่นสักคำ เพราะถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่สิงหาเมตตาให้หล่อนกับพี่สาวได้มีที่ซุกหัวนอน
แม้ว่าสิงหาเคยออกปากว่าจะจ้างคนใช้มาทำงานบ้าน แต่น้ำผึ้งก็รีบคัดค้าน แล้วยังแสดงให้เห็นว่าหล่อนสามารถทำงานบ้านได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ตอนค่ำของวันหนึ่ง
ในค่ำคืนที่อากาศร้อนผิดปกติ น้ำผึ้งนอนไม่หลับ หล่อนกระสับกระส่าย รู้สึกคอแห้งหิวน้ำ จึงเดินออกมาจากห้องนอน ตั้งใจจะมาหาน้ำดื่มในตู้เย็น
ทว่าหลังจากดื่มน้ำเสร็จ กำลังจะเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังออกมาจากห้องรับแขก
‘เสียงอะไร’
หัวใจของหญิงสาวเต้นแรง ปลายเท้าน้อยๆ ที่กำลังจะเดินผ่านห้องรับแขกต้องหยุดชะงักเพราะเสียงครวญครางแปลกๆ ดังออกมา
ความอยากรู้เร่งเร้าให้น้ำผึ้งเดินอ้อมทางหลังครัว แอบมองผ่านบานหน้าต่างของห้องรับแขกที่เปิดแง้มเอาไว้ ตรงที่มีแสงไฟสาดลอดออกมา
“โอ้แม่เจ้า...”
หญิงสาวอุทาน ตกใจจนต้องยกมือขึ้นปิดปากกับสิ่งที่เห็น มือใหญ่ของสิงหากดแผ่นหลังของเจนนี่ให้ลำตัวคว่ำอยู่กับพนักโซฟา ชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินบางๆ ถูกเลิกขึ้นมากองอยู่เหนือก้นกอยหนั่นแน่นของเจนนี่
“อ๊า...อูย...”
เจนนี่ร้องครางครวญ เมื่อโดนสิงหาจูบไซ้ก้นขาวๆ ของหล่อน ก่อนจะดันสะโพกของเจนนี่ให้โยกโย้ไปข้างหน้า แสงไฟที่สาดลงมาจากเพดาห้อง ทำให้มองเห็นพูเนื้ออวบใหญ่เหมือนส้มโอสีชมพูสองกลีบประกบกันแน่น แอ่นทะลักออกมาจากซอกขาด้านหลังของเจนนี่ นูนเด่นออกมาจากพุ่มขนสีดำระยับ โอบล้อมกลีบงามเอาไว้
“ใหญ่จริงๆ...เจนนี่”
สิงหาตาวาว มองร่องสวาทที่ยังเป็นสีชมพูน่าลงลิ้นเบิร์นจนเขาทนมองไม่ไหว สองมือหยาบใหญ่ตะปบก้นกอยหนั่นแน่นอวบขาว ผลักให้ถลำไปข้างหน้าเล็กน้อย กดใบหน้าเกลือกเข้าหาพูเนื้ออูมย้อย ปลิ้นออกมาเป็นกลีบ
“อ๊าย...อ๊า...”
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว*
กรุงเทพฯ มหานคร ตอนเช้า ที่ห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ เสียงพูดคุยทางโทรศัพท์ระหว่างลูกสะใภ้กับเพื่อนสาวของหล่อนที่อยู่ปลายสาย ทำให้ พ่อเลี้ยง ‘เพลิง’ ถึงกับชะงัก ต้องแอบฟังอย่างเสียมารยาท เพราะมันเหมือนเป็นการหยามเกียรติของลูกชายจนเขาทนไม่ได้
ทีปต์อุทานเบาๆ กับภาพที่เห็น… มาลิลล์กำลังนอนหงายอยู่บนเตียง ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน โดยมีหมอนสีขาวสองใบรองไว้ที่แผ่นหลัง ทำให้สองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่มหึมา นูนเด่นอวดสายตาของทีปต์ และสิ่งที่ทำเอาเลือดกำเดาของทีปต์แทบสาดทะลักออกมา ก็คือของดีที่กำลังเปิดเปลือยอยู่ระหว่างเข่าสองข้างตั้งชัน มือข้างหนึ่งจับกล้วยหอมดุนดันเข้าออกเป็นจังหวะ “อ่า… ลุงทีปต์จ๋า กระแทกหนูเถอะค่ะ… อูย… ของลุงใหญ่เหลือเกิน… ซี้ดดดด… เห็นแล้วอยากสุดๆ” มาลิลล์หลับตาพริ้ม…
“ไม่ให้เลียข้างล่าง... งั้นผมดูดข้างบนนะที่รัก” อดัมส์ยังมีอารมณ์ขี้เล่น แม้ในตอนจะร่วมรัก เขารีบผละออกมาจากง่ามขา จูบไซ้ขึ้นมาที่ท้องน้อย กระทั่งถึงเต้านมของหล่อน ครอบริมฝีปากดูดเลียอย่างโหยหาเอาเป็นเอาตาย “อุ๊ย... วันนี้คุณดำซาดิสม์จัง” อรทัยสะดุ้งเฮือก เมื่อทรวงอกอวบโดนมือใหญ่ของสามีบีบขยำอย่างแรง จากนั้นก็เกลือกใบหน้าฟอนฟัดอย่างไม่ลืมหูลืมตา อรทัยเสียวซ่านสุดๆ รีบบีบนมยัดปากเขาที่ค้อมลงมาดูดเลียหัวนมอย่างตะกละตะกลาม อดัมส์ดูดเลียสลับไปมาระหว่างยอดอกทั้งสองข้างเสียงดังซ่วดๆ เหมือนกำลังซดกลืนของอร่อย ทำเอาสาวน้อยที่แอบยืนดู เกิดอาการเสียวซ่านขึ้นมาที่ยอดอกของตัวเองอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้ รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังโดนพี่เขยดูดนม
แก้วตาพึมพำในใจ มองพี่เขยจัดหนักพี่สาวของหล่อน ยิ่งมอง… ก็ยิ่งตื่นเต้นมีอารมณ์ หน้าขาหนีบแน่น บิดไปบิดมาจนรู้สึกได้ว่ามีน้ำหล่อหลื่นเหนียวๆ หลั่งชุ่มออกมาแฉะแพนตี้ตัวน้อย พอเอามือเอื้อมลงมาแตะที่ง่ามขา ก็รู้ว่ามีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มเป็นยางย้อยติดนิ้ว ‘อุ๊ย… ’ แก้วตาตกใจ หลังจากแอบดูจนน้ำเดิน ด้วยภาพที่เกิดขึ้นในห้องนอน อยู่ห่างจากสายตาของหล่อนเพียงช่วงแขนกระมัง จึงเห็นทุกอย่าง ชัดเจนเต็มสองตาทั้งภาพทั้งเสียง คมชัดปานว่ากำลังมองผ่านจอภาพระบบเอชดี “อ๊าย... ผัวจ๋า... เมียเสียว... เมียทรมาน” ใบหน้าของลีนาบิดเบะ สะบัดไปด้วยความซ่านสยิว ก้นอวบขาวดีดเด้ง แอ่นส่ายไปตามอารมณ์กระเจิดกระเจิง โดนกระแทกกระทั้นดุเดือดขนาดนี้ไม่ว่าเป็นใครก็คงเคลิบเคลิ้มไม่ต่างจากหล่อน ลีนาเปล่งเสียงร้องครางออกมาตลอดเวลาที่ท่อนเอ็นคัดแข็งเป็นลำเหมือนดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ ของสามีกระแทกใส่จนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“ไม่ไหวแล้วครับ… ผมแข็งแทบระเบิดแล้ว… ไม่เชื่อก็ลองจับ… ” บอสหื่นดึงมือข้างหนึ่งของเลขามาทางด้านหลังเธอจึงต้องไล้ลูบสัมผัสความเป็นชาย ใหญ่ยาวน่าสะพรึง ยิ่งลูบไล้ของเขา… มือเธอยิ่งสั่น ใบหน้าร้อนผะผ่าว ความเสียวซ่านแล่นวาบเข้ามาตรงกึ่งกลางกาย ใจเต้นระทึก มือยังจับท่อนเนื้อยาวใหญ่ของบอส ใหญ่มากจนมือกำไม่รอบ
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
หน้าตาก็หล่อเหลา เท่าที่ปั้นหยาอยู่ด้วยก็คิดว่าคงจะดูไม่ผิด ฐานะคุณไม่ใช่ธรรมดา แต่ปั้นหยาก็ยังไม่รู้หรอกนะว่าถึงขั้นไหน จะหาผู้หญิงมานอนด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แต่จะบอกอะไรให้นะคะคุณฮัมดีนขา...” ปัณฑารีย์เขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ริมฝีปากแนบชิดกับใบหูฮัมดีน “ถึงปั้นหยาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก แต่ก็รักตัวเองเป็น แล้วผู้ชายอย่างคุณ ปั้นหยาไม่เลือกมาดูแลชีวิตปั้นหยาหรอกค่ะ คุณแก่และน่าเบื่อเกินไป” ปึก!! เข่าเล็กกระทุ้งขึ้นไปเตะกึ่งกลางกายใหญ่ ถึงจะไม่รุนแรงอะไรมากนัก แต่ก็ทำให้ฮัมดีนเจ็บได้ไม่น้อย “ช่วยไม่ได้นะคะคุณฮัมดีน คุณเป็นคนสอนให้ปั้นหยาทำแบบนี้เอง”
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???