/0/3391/coverbig.jpg?v=c0efea7164d1a85066c2a9df3860e940)
เจ้าบ่าวหลุดจองเป็นเรื่องของคุณกระทิงกับหมี่ที่ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุผลก็เพราะเงินตัวเดียว มาตามอ่านกันค่ะ ว่าการแต่งงานปลอมๆ จะนำรักแท้มาสู่ทั้งสองหรือไม่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัญชุพรเลือกชุดไทยศิวาลัยสีงาช้าง ต่อมาคือชุดเจ้าสาว เว็ดดิ้งแพลนเนอร์แนะนำชุดแบบเรียบหรู ทิ้งชายหางปลานิด ๆ ไม่ฟูฟ่องมาก หญิงสาวใส่แล้วอึดอัดที่อกนิดหน่อย คิดว่าน่าจะพอดีกับอกน้องสาว “ลองเดินดูนะคะ” เธอถูกจูงมาจนถึงห้องโถง พงศพัศในชุดสูทยืนอยู่ตรงนั้น แม้เสื้อผ้าเรียบโก้ แต่ไม่อาจกลบความดุดันของเขาลงได้ มัญชุพรเห็นแล้วคิดว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่ ‘แนว’ ใช้ได้ “มีชุดที่โชว์อกน้อยกว่านี้ไหม เห็นนมเจ้าสาวตั้งขนาดนี้ เดี๋ยวฉันใจแตก ไม่ได้เข้าหอกันพอดี” พงศพัศมีความสามารถพิเศษเรื่องปากเสียหรืออย่างไร เขาว่าจนทำหน้ามัญชุพรซับสีเลือด “เดี๋ยวแก้ตรงอกให้นะคะ” “เอาแบบคลุมยาวถึงคอหอยไปเลย” เขาเพิ่งรู้สึกสนุกก็ตอนนี้ เมื่อเห็นเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ หนุ่มชาวไร่ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “ฉันเอาแบบนี้แหละค่ะ” ชักเข้าใจความรู้สึกอยากหนีของพรสรวงแล้ว นายตัวโตคนนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าบ่าวใครเลย นอกจากหน้าดุแล้วยังไร้มารยาท “เปลี่ยนซะ ฉันไม่ชอบ” พงศพัศเห็นเธอเงียบหงิม ไม่คิดว่าจะแผลงฤทธิ์ได้ “เอาตัวนี้เลยค่ะ” “น้องสาวเธอเป็นคนใส่ในงานแต่งนะ ไม่ใช่เธอ เจ้าบ่าวอย่างฉันต้องออกความเห็นได้สิ” มัญชุพรสบตาคมดุ “มุกให้สิทธิ์ขาดฉันเลือกแทนแล้ว ชุดไหนที่ฉันชอบ น้องก็ต้องชอบด้วย ถ้าคุณไม่ชอบก็อย่ามองสิคะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บทที่ 1 บทนำ
“มุกไม่แต่งค่ะ”
พรสรวงแทบจะดิ้นร่า ๆ มือกำแน่น ตามองมารดาแบบจริงจัง ตอกย้ำเรื่องที่เจ้าตัวไม่ต้องการ
“ม๊าไปตกลงลับหลังได้ไง มุกไม่ยอมนะ”
พร้อมทำท่าผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้หลุยส์ มัญชุพรผู้พี่ต้องรีบดึงมือไว้
“แต่งงานกับหลานชายคุณยายบัวแก้วไม่ดีตรงไหนฮึ”
นางพิสมัยรินชาลงถ้วย หนึ่งยื่นให้สามี สองให้ตัวเอง
“นายกระทิงคนนี้มีดีกว่านายเจมส์ลูกสส.นั่นอีก วันดีคืนดีไม่รู้พ่อเขาจะโดนไข้โป้งวันไหน หมดบารมีพ่อแล้วก็ไม่เหลืออะไร”
“ม๊าไม่เข้าใจอะไรเลย เจมส์เขากำลังทำบริษัทของตัวเอง ไม่พึ่งบารมีพ่อ”
เพราะเขาเป็นคนเช่นนี้อย่างไรเล่า พรสรวงจึงรัก เขาทำทำตัวเป็นโล้เป็นพายกว่าลูกนักการเมืองคนอื่น
“จะเชื่อได้ยังไง คนไม่เคยลำบาก คาบช้อนเงินช้อนท้องมาเกิด บริษัทนั่นไม่ใช่เปิดเพื่อผลาญเงินพ่อเขาเล่นรึ”
นางพิสมัยไม่ใช่พวกตื่นคนรวย หากมองการณ์ไกลกว่านั้น นางมองที่มาของความรวย มองต้นตระกูลซึ่งเหมือนดังรากลึก บ่งบอกการสั่งสอนอบรม อันจะเป็นพื้นฐานนิสัยของคน ลูกนักการเมืองที่เพิ่งรวย นางจึงไม่ชอบ
“ม๊า...”
ห้ามไม่ทันเสียแล้ว ร่างน้องสาวผุดลุกขึ้น
“อย่างน้อยมุกก็ควรมีสิทธิ์จะตัดสินใจสิว่าควรจะแต่งงานกับใคร”
สมาชิกครอบครัวที่นั่งในห้องรับแขกเหล่มองไปที่บิดา
“เตี่ย มุกไม่ยอมนะคะ”
พรสรวงอาศัยความเป็นลูกคนเล็กและเป็นคนโปรดออดอ้อนท่าน
“ลองคบหากันดูก่อนก็ได้ ถ้าไม่โอเคค่อยว่ากัน”
เสี่ยจิวพยายามช่วย แต่พอสบกับสายตาพิฆาตของภรรยา ก็ต้องรีบแกล้งจิบชาหลบ
“ความจริงนายกระทิงก็ไม่เลวนะ ดาร์ค ทอล แอนด์แฮนซัม เสียอย่างเดียวหนวดเครารุงรังไปหน่อย”
จิรัฎฐ์ผู้พี่ หยิบขนมเปี๊ยะเข้าปาก เขาเป็นหนุ่มอวบอ้วนที่รู้สึกว่ากระเพาะตนเองว่างเสมอ จนพรสรวงชอบล้อเขาเล่นว่าเป็น...เฮียเล้งซาลาเปา
“ถ้าแต่งแล้วมุกจะได้เป็นคุณนายไร่ดาวเรืองไง”
“มุกไม่อยากเป็นคุณนาย เฮียแต่งเองเลยไหมล่ะ บางทีไร่นั้นอาจเลี้ยงวัวพันธุ์ดี มีวัวโคขุนให้กินเป็นสเต๊ก”
ชายหนุ่มขำมากกว่ากับคำเหน็บแนมนั้น
“ยังไงก็ตาม ถึงไม่ได้แต่งกับเจมส์ มุกก็จะไม่แต่งกับนายกระทิงนั่นเด็ดขาด”
น้องสาวเดินลงส้นเท้าตึง ๆ ขึ้นบันได ...อันเป็นเรื่องที่ทุกคนในบ้านคาดไว้อยู่แล้ว พรสรวงน่ารักเวลาอารมณ์ดี ด้วยผิวขาวเนียน ผมดำขลับ ปากนิด จมูกหน่อยแบบลูกครึ่งไทยจีน เธอจึงเหมือนนางฟ้าของบ้าน แต่หาพิโรธขึ้นมาเมื่อไร ก็กลับเป็นคนเอาแต่ใจอย่างเหลือเชื่อ
“หมี่ไปดูมุกที”
นางพิสมัยเรียกลูกสาวอีกคน
“หาทางกล่อมให้มุกยอมแต่งงานด้วย”
“โธ่! น้าไหม อย่าไปบังคับมุกเลย เขาไม่อยากแต่งก็ปล่อยไป”
จิรัฎฐ์ไม่ได้เห็นใจพรสรวงด้วยใจจริง เพราะทั้งสองเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน คนที่เขาอยากจะช่วยคือมัญชุพร เธอเป็นเบี้ยล่างให้แม่กับน้องสาวเสมอ
“น้าพยายามหาคนที่ดี เหมาะสมกับมุกที่สุดนะเล้ง”
นางพิสมัยไม่อาจใช้คำว่าแม่กับจิรัฎฐ์ได้ เพราะเป็นเพียงแม่เลี้ยง มัญชุพรก็เป็นลูกติด มีแต่พรสรวงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นลูกสาวนางกับจิว
“อาหมี่ไปดูน้องหน่อยไป”
บิดาเลี้ยงก็พลอยเห็นด้วยกับมารดาบอกตั้งแต่แรก มัญชุพรจึงตามน้องขึ้นไปบนห้อง เคาะจังหวะหนึ่งสอง...หนึ่ง...สองสาม เป็นอันรู้กันระหว่างน้องกับพี่สาว มัญชุพรเปิดเข้าไปก็เห็นเจ้าของห้องนั่งกดมือถืออยู่บนเตียง สักพักก็โยนลงไว้ทั้งอย่างนั้น ตัวล้มลงนอน
“เราไปหาทำบุญกันไหมพี่หมี่ มุกรู้สึกว่าพักนี้ตัวเองดวงตก”
เธอนั่งบนเตียงข้างน้อง หยิบมือถือที่ยังแสดงเมนูสุดท้ายที่เจ้าของเครื่องใช้ คือเบอร์โทรออกในชื่อของเจมส์ แต่ไม่มีคนรับสาย
“งานก็แย่ โปรเจ็คโดนรีเจ็คให้แก้ยับ ม๊ายังมาหาเหาใส่หัวให้อีก”
พรสรวงหลับตา ปากยังบ่น
“มุกอยากมีชีวิตเรียบ ๆ เงียบ ๆ เหมือนพี่หมี่จัง”
มัญชุพรเอื้อมมือไปลูบศีรษะน้องพลางอมยิ้ม หากเลือกได้ เธอก็อยากมีชีวิตอิสระเฉกเช่นน้องสาวเหมือนกัน หลังเรียนมหาวิทยาลัยเปิดจบมัญชุพรมีชีวิตอยู่แค่บ้านแล้วก็ร้าน หน้าที่คือทำบัญชีกับช่วยขายของนิด ๆ หน่อย ๆ เคยขอมารดาเหมือนกันว่าอยากไปทำงานข้างนอก แต่กลับได้รับคำตอบ
“จะไปเป็นลูกจ้างเขาทำไม กิจการเราก็มี ถ้าเบื่อก็มาดูแลแม่ ดูแลเตี่ย”
เธอรู้ว่าแม่รักและเสี่ยจิวก็เอ็นดู แต่มัญชุพรอยากมีอิสระเล็ก ๆ บ้าง ออกไปเห็นโลกกว้างที่มากกว่าอาณาเขตที่แม่จะมาบงการ แต่ดูเหมือนวันนั้นจะไม่มาถึงเสียที
“ชีวิตทุกคนก็ต่างมีปัญหาทั้งนั้นแหละ”
“พูดเหมือนแม่ชีปลงโลกแล้ว”
คนนอนปล่อยเสียงฮึก่อนเอ่ย
“เรียกว่ามองโลกตามความเป็นจริงมากกว่า”
ชีวิตไม่อิสระ ใช่ว่าจะไม่มีความสุข มัญชุพรจึงเลือกคิดในแง่ดี หาอะไรทำที่เป็นประโยชน์ ให้พ้นเสียจากความฟุ้งซ่าน
“ยังไงมุกก็ไม่แต่งกับนายกระทิงเด็ดขาด”
คนชื่อน่ากลัว ทำงานอาบเหงื่อไคลกลางไร่ พรสรวงไม่ใช่ดูถูกคน แต่เธอไม่ชอบแบบนี้ ชอบคนแต่งตัวดี สวมเชิ้ตสีขาวสะอาด ๆ หรือสวมเสื้อยืดกางเกงยีนแบบไม่มอซอ
“เราเคยเห็นเขาแล้วเหรอ นายกระทิงคนนี้”
“แล้วพี่หมี่ล่ะ เคยเจอเขาไหม”
น้องสาวพลิกตัวเป็นนอนหงาย หรี่ตามองอีกฝ่าย
“เขาทำไร่ ต้องเคยมาซื้อของที่ร้านเราสิ”
บ้านเสี่ยจิวเป็นร้านขายเครื่องมือการเกษตรและเมล็ดพันธุ์พืชใหญ่ที่สุดในอำเภอ คนทำไร่ล้วนมาหาเครื่องมือทำมาหากินที่นี่ทั้งนั้น
“ก็...เคยเห็นอยู่นะ”
แบบแว็บ...แว็บ เขาตัวสูงอย่างที่จิรัฎฐ์ว่า ดาร์คไหม ก็น่าจะ เคยเห็นผิวเขาที่โผล่พ้นแขนเสื้อที่เจ้าตัวพบไว้ เป็นสีแทน ส่วนแฮนด์ซัม มัญชุพรไม่รู้ เพราะเขาไว้หนวด เคยเผลอสบตากันครั้งหนึ่ง จำได้ว่าดูดุน่าดู
“เขาเป็นเหมือนเฮียเล้งบอกไหม”
“ก็มีส่วน แต่การที่จะรู้ว่าใครเป็นคนยังไง เราควรต้องไปเจอตัวจริงของเขาเอง”
“โธ่...พี่หมี่ ให้ข้อมูลที่ไม่เป็นประโยชน์เลย”
น้องปากยู่
“มุกจะเอาข้อมูลไปทำอะไร”
“ก็ในเมื่อเขาอยากแต่งงานก็แสดงว่ากำลังหาเมียอยู่นะสิ มุกเก๊าะ...จะหาคนที่แมชท์กับเขา”
คนเศร้าอยู่ไม่นานเริ่มวางแผน
“ตัวเองพูดอยู่ไม่ใช่เหรอ ว่าไม่อยากโดนบังคับ แล้วนี่จะยังไม่จับคู่ให้เขาอีก”
“มุกแค่ให้สิ่งที่เขาต้องการเอง แบบที่ได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”
“เธอนี่ชักสมเป็นว่าที่สะใภ้นักการเมืองขึ้นมาทุกที”
พรสรวงหัวเราะคิกจนเห็นเขี้ยวเสน่ห์
“เขาต้องมีสเปคบ้างแหละน่า นายกระทิงคนนี้”
สมองเจ้าโปรเจ็คกำลังทำงานเต็มที่ หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง
“บางทีเขาอาจจะเป็นเหมือนมุก ที่ไม่ชอบการจับแต่งงานแบบคลุมถุงชนแบบนี้ น่าจะคุยกันได้” มัญชุพรถึงกับพยักหน้าตาม สมองคิดว่าหากเป็นน้องสาว บางทีอาจจะโน้มน้าวให้อีกฝ่ายปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้
“พี่หมี่ต้องคอยช่วยมุกนะ”
น้องลุกขึ้นจับแขน ส่งสายตาอ้อนปิ๊ง ๆ อันเป็นกิริยาประจำที่เจ้าตัวอยากได้อะไรจากใครก็มักใช้ไม้นี้
“จะช่วยเท่าที่ทำได้นะ”
เธอกลอกตาแบบขัดลำบากเสียเหลือเกิน
“มุกจะหาทางทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ได้แต่งงานกับนายกระทิงนั่น”
พรสรวงส่งกำหมัด สูดลมหายใจอย่างมุ่งมั่น โดยไม่รู้เลยว่าอีกฟากหนึ่งในไร่ดาวเรือง ชายหนุ่มอีกคนก็คิดจะเลี่ยงการแต่งงานครั้งนี้เหมือนกัน
“ยายก็แก่แล้ว คงจะอยู่ได้ไม่นาน”
พงศพัศเพิ่งกลับมาจากในไร่มาเหนื่อย ๆ เขายังต้องมานั่งฟังเรื่องกวนใจ
“อยากเห็นทิงเป็นฝั่งเป็นฝา”
มีไม่กี่คนในโลกที่กล้าเรียกชื่อเล่นเขาสั้น ๆ แบบนี้
“ลูกสาวคนเล็กของพิสมัยกับเสี่ยจิวเป็นคนน่ารัก เรียนจบตั้งปริญญาโทการตลาด เพียบพร้อมขนาดนี้ ต้องอยู่กับทิงได้ ช่วยกับบริหารไร่ดาวเรืองให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป”
ยายบัวแก้วนอนบ่นตั่ง พูดเหมือนเพ้อ มีสุนีย์คนสนิทคอยพัดวี
“ยายอยากเห็นทิงมีครอบครัวก่อนตาย”
มีการไอประกอบ พงศพัศจำได้ว่าเมื่อวานท่านยังนั่งเล่นไพ่กับพวกแม่ครัวอยู่เลย
“ไม่แต่งนะครับ ถ้าอยากได้เมีย ผมจะหาเอง” เสียงห้าวกับตาดุ ๆ อาจทำให้คนเกรงกลัว แต่มิใช่กับสองหญิงที่เลี้ยงเจ้าตัวมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก
“แล้วไหนละคะ คนที่คุณกระทิงอยากเอาเป็นเมีย”
สุนีย์ลูกคู่ยายบัวแก้วเริ่มทำงาน
“อย่าบอกนะคะว่าจะเอาอีตัวมาเป็นเมีย แม่มน ๆ อะไรนั่นหรือเปล่า ได้ข่าวว่าเข้าเมืองทีไรก็ไปกินกันทุกที”
สาววัยห้าสิบกว่าค้อน ชายหนุ่มกอดอก นึกอยากเตะคนที่เอาเรื่องส่วนตัวเขามาเม้าท์
“ผมก็เลือกน่า สะใภ้ยายต้องเป็นคนดีที่สุด คือตอนนี้ยังหาไม่เจอก็เท่านั้นเอง”
เจ้านายกับลูกน้องสบตากัน...ผิดจากที่คิดไว้เสียที่ไหน คาดว่าเขาต้องปฏิเสธแน่ ต้องดำเนินการแผนต่อไป
“ลองไปพบหนูมุกหน่อยเถอะค่ะ ผู้ใหญ่คุยกันไว้แล้ว อย่าให้เสียหน้าเลย”
สุนีย์เปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงอ่อนลง ชายหนุ่มเม้มปากอึดอัด
“ยายไปรับปาก จัดการกันเอง ทำไมมาลำบากที่ผมล่ะ งานในไร่ยิ่งยุ่งอยู่”
“เพราะงานในไร่ยุ่งอย่างนี้ไงคะ คุณกระทิงถึงต้องรีบมีเมียมาช่วยจัดการ”
ลูกคู่ได้ทีรีบเสริม แล้วก็ได้รับตาดุ ๆ จ้องตอบกลับมาแทน
“ยายแค่หวังดีกับหลาน”
คนป่วยไม่จริงแกล้งทำเสียงเครือ
“อยากให้ทิงได้ชีวิตที่ดีที่สุด วิญญาณทองโปรยกับดาวเรือง เวลามองจากฟ้าจะได้เป็นสุข”
ยายบัวแก้วตาลอยมองเพดานประกอบอาการ
“พ่อกับแม่ผมตายเป็นยี่สิบปีแล้วครับยาย ป่านนี้ไปเกิดแล้วมั้ง”
“คุณกระทิงอย่าขัดผู้ใหญ่สิคะ ท่านอาจสะเทือนใจ”
มีเสียงสะอื้นฮักจากผู้เป็นยาย
“...เห็นไหม บาปนะคะทำคนแก่ร้องไห้”
สุนีย์เอ็ดเขา เหมือนยังเป็นเด็กชายอายุสิบขวบ
“ยังไงก็ตาม ผมไม่แต่งงานนะครับ บอกไว้เลย มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหม ผมไปพักแล้ว เหนื่อยมาทั้งวัน”
ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นจากห้องนั่งเล่น เดินอาด ๆ ขึ้นบันไดไป
“ไม่ได้ผล คุณกระทิงนี่ดื้อจริง ๆ ค่ะคุณยาย”
คนในห้องนั่งเล่นรอจนกว่าเสียงฝีเท้าหนัก ๆ จะหายไป แล้วค่อยคลายอาการ กลับมาเป็นปรกติ
“ก็ดื้อสมกับชื่อมันนั่นแหละหลานคนนี้”
ยายบัวแก้วลุกขึ้นเหยียดแข้งเหยียดขาหลังจากนอนเมื่อยแกล้งป่วยอยู่เป็นนานสองนาน
“ฝั่งโน้นคงเป็นเหมือนกัน”
ผู้อาวุโสแห่งไร่ดาวเรืองหมายถึงบ้านนางพิสมัย
“ยังเหลืออีกแผนค่ะ กลเม็ดเด็ดพรายก้นไห”
บ่าวคนสนิทจีบปากจีบคอ
“รับรองแผนนี้เด็ด แต่เสี่ยงให้ใจหวิว”
“ว่ามาสิ”
สุนีย์เล่าให้นายฟังพร้อมอาการตาโต เอามือทาบอก
“ฉันต้องเสี่ยงถึงขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย”
“อยากได้สะใภ้ก็ต้องเทหมดหน้าตักค่ะ”
ยายบัวแก้วในอกหวิว รู้สึกจะเป็นลมขึ้นมาทันที ภาวนาให้ลูกสาวและลูกเขยที่ตายไป ดลบันดาลให้แผนนี้สำเร็จไปด้วยดีเถิด
ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
หนังสืออื่นๆ ของ เฌอเลียร์
ข้อมูลเพิ่มเติม/0/18695/coverbig.jpg?v=b68eeda51fa44022b275c704bf78aaac)
พรางกุหลาบ
โรแมนติกตั้งแต่ฉันได้กุหลาบสีม่วงมาอย่างบังเอิญ ฉันก็เริ่มฝันถึง อัศวินชุดดำ แม่มดในกระท่อม แมวดำ ความตายสีเพลิง ...และดวงตาสีฟ้าปริศนาที่ทำใจเต้นแรงคู่นั้น ++++++++++++++++++++++++ เราสบตากัน ดวงดาวสีฟ้าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน ดวงดาวที่ฉันอยากเอื้อมให้ถึง "เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจที่สุด" เขาโกหกฉัน เหมือนที่ฉันก็โกหกเขา ตลอดมาฉันไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงเพื่อน ผู้คุมปลดโซ่ ทหารเข้ามาล้อมรอบตัวฉัน ผลักขึ้นสู่บันได ที่มีอีกคนยืนอยู่พร้อมขดเชือกหนา ร้อยรัดมัดร่างกายฉันไว้อย่างแน่นหนา ชายอ้วนเตี้ยพล่ามอะไรอีกแล้ว ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงร้องไห้ระงมของหลายคนบนเสาต้นข้าง ๆ บ้างก็ก่นด่า บ้างตะโกนบอกตนไม่ผิด ดวงดาวสีฟ้ายังส่องแสง ขณะในตาฉันกำลังเลือนรางด้วยน้ำสีแดง กลุ่มเส้นไหมสีทองซบลงที่ไหล่เขา ทันใดนั้นดวงดาวสีฟ้าก็กะพริบ หลุบมองเธอในชุดขาว "ประหารแม่มด" ท่านอาจารย์ที่รับเลี้ยงฉันเคยพูดไว้ หากแผลใดทำเราเจ็บมาก ถึงที่สุดแล้วมันจะชา กระทั่งไม่รู้สึกอะไรอีก "ไม่มีแผลใดที่ไม่มีวันหาย" ฉันยิ้ม นึกเยาะเย้ย อาจารย์โกหกเสียแล้ว ตอนนี้ฉันเจ็บมาก เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมยังไม่ชาอีกล่ะ +++++++++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์
/0/18407/coverbig.jpg?v=56ea6667327c490eb243321f0d9d5713)
สามีมาเฟียคนนี้เป็นของคุณนะ
โรแมนติกชารีญา เปรียบเสมือนเจ้าสาวที่กลัวฝน เธอหนีงานแต่งมาด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง ทว่าเมื่อหลบซ่อนอยู่ในโรงแรมเธอกลับได้มาพบกับเขา มาเฟียร้ายจอมไร้อารมณ์ เดเมียน จัสติน วินด์ทรอฟ ไม่มีอารมณ์ใครและปรารถนาต่อผู้หญิงคนไหนมาก่อน กระทั่งได้มาพบเธอ ผู้หญิงที่มีดวงตาที่เป็นประกายและช่วยปลุกไฟสวาทของเขาให้ตื่นขึ้นมา ค่ำคืนพลาดพลั้งของทั้งคู่ก่อเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อวันใหม่มาเยือน เธอคนนั้นก็หนีจากไป จนทำให้เขาต้องใช้ทุกวิธีเพื่อตามเธอกลับมา เขายอมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ มากด้วยแผนการ ยินยอมเป็นมาเฟียที่ชั่วร้ายในสายตาของเธอคนนั้น เพียงเพื่อกักขังเธอไว้ให้อยู่เคียงข้างเขาตลอดไป สถานที่ที่เธอคนนั้นละอยู่ได้บนโลกใบนี้มีเพียงข้างกายเขาเท่านั้น!
/0/15945/coverbig.jpg?v=3e44b98dd1bb4690be4f9ebba77bf74e)
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว
โรแมนติกวัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย! ++++++++++++++++++++++++++ “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะ ถ้าเธอจะเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น แต่ต้องไม่ใช่ตอนอยู่กับฉัน” ขายาว ๆ ย่างสุขุมเข้ามา หญิงสาวทำตัวลีบเล็ก กระทั่งหลังติดแนบหัวเตียง “ฉันไม่ใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร!” “พี่ป้อ...” เอ่ยยังไม่ทันจบ ริมฝีปากซีดก็ถูกประกบด้วยอวัยวะชนิดเดี๋ยวกัน “อื้อ...” ไร้ซึ่งความอ่อนหวาน มีแต่การบังคับดุดัน ไผทดูดดึงริมฝีปากบางจนฮ้อเลือด “เห็นเธอป่วย ว่าจะใจดีให้พักเสียหน่อย แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ถอดเสื้อผ้าออก ฉันจะเช็คของ!” เมื่อจุมพิตอย่างไม่เต็มใจจบลง เสียงทุ้มต่ำดังแหวกเสียงหรีดเรไรข้างนอก ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศหนาวเหน็บชวนขนลุก ไผทแสยะยิ้มร้ายกาจให้คนบนเตียง “ทำสิ ไม่งั้นก็ไสหัวไปออกจากบ้านฉัน ออกไปจากชีวิตลูก” วัชรมัยกลืนทุกความรู้สึกกลับไปในอก มือสั่นถอดเสื้อผ้าออก “จะได้อยู่กับลูก...จะได้อยู่กับปราบ” เสียงในสมองดังก้องสะกดจิตตนเอง เพื่อได้อยู่กับลูก ต่อให้ต้องลงนรกขุมไหนเธอก็จะทน! +++++++++++++++++++++++++++++
/0/15768/coverbig.jpg?v=24be58c8d431468d84d3cc2ddb228a95)
ภริยา(ไม่รัก)ของมาเฟีย
โรแมนติกภริยา(ไม่รัก)ของมาเฟีย +++++++++++++++++ “ถ้าฉันไม่มีลูก คุณก็จะไม่มาที่นี่ใช่ไหม” ในใจส่วนลึกคาดหวังคำตอบว่า...ไม่ใช่ เลโอนาร์ดเบนสายตามองเธอนิ่ง “คงจะอย่างนั้นแหละ” ประไพสุดาเม้มริมฝีปากแน่น กายสั่นเทิ้ม “เลโอนาร์ด เบลุซซี่ คุณออกไปจากที่นี่ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก เด็กในท้องนี่เป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ถ้าอยากได้แกก็ฆ่าฉันเสียเถอะ” ดวงตาดำสนิทลุกวาว มองอดีตสามีดังจะสาปส่งให้สลายเป็นจุณ “ฉันเกลียดคุณ!” +++++++++++++
/0/15766/coverbig.jpg?v=6537dc15fa93436295a10ef0b25086a8)
อย่าเข้ามาค่ะ! ความรัก
โรแมนติกอย่าเข้ามาค่ะ! ความรัก ++++++++++++++++++ เมื่อคนอกหักมาวันไนต์แสตนด์กัน จากที่คิดว่าแค่วันไนต์ กลายเป็นมีภาคสอง หัวใจที่บอบซ้ำสองดวง จะเปลี่ยนไปอย่าไร ในเมื่อต่างฝ่ายต่างเข็ดกับความรัก ++++++++++++++++++++ "ลูกพี่ลูกน้องของคุณทำว่าที่สาวเจ้าของคุณท้องอย่างนั้นหรือคะ" สีหน้าของฤดีรัตน์ตกใจมาก ๆ เจ็บหัวใจแทนเขาเลย "ครับผม แต่ยังดีที่ยังไม่ได้ร่อนการ์ดเชิญ มันโคตรรู้สึกแย่เลยนะ สามเดือนมาแล้วนะ ทุกอย่างก็ยังไม่ดีขึ้นเลย รู้สึกเจ็บอยู่ข้างในเนี่ย" "ฉันเข้าใจคุณเลยค่ะ เพราะของฉันมากกว่าสามเดือน" "แล้วผมจะเป็นอย่างคุณไหม" "ไม่มั้งคะ เพราะคุณดูมีสติมากกว่าฉันเสียอีกค่ะ แค่หาคนใหม่" ชนิษฐากรอกหูเธอทุกวันเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ทำไม่ได้ แต่เอาคำปรึกษาของเพื่อนมาบอกเขา "หาคนใหม่ยังไง" คิ้วเรียวเลิกขึ้น "หนามยอกให้เอาหนามบ่งยังไงล่ะคะ" ฤดีรัตน์ทำเป็นยกมือป้องปากกระซิบ "ไม่เข้าใจครับ" "คุณก็แค่หาผู้หญิงคนใหม่ ไม่จำเป็นต้องคบก็ได้ค่ะ แค่มาคั่นกลางให้เรารู้สึกดีขึ้น" เธอยักไหล่ แสร้งทำเป็นช่ำชองเรื่องการหาคนใหม่มาดามใจ "แล้วทำไมคุณไม่ทำ" "ก็ฉันยังไม่ได้เจอคนที่ชอบนี่คะ อย่างน้อยก็ต้องชอบก่อน" "ถ้างั้นทฤษฎีนี้ก็ไม่ได้ผลนะ ที่จริงไม่ต้องชอบกันก็ได้มั้ง แค่รู้สึกไม่รังเกียจก็พอ" เขายกเบียร์ขึ้นจิบ ฉุนนิด ๆ ที่ต้องมาฟังทฤษฎีเพ้อเจ้อ "คุณรังเกียจฉันไหม" ฤดีรัตน์หรี่ตาปรือ "ถ้ารังเกียจผมจะให้คุณนั่งโต๊ะเดียวกันเหรอ" "ถ้าอย่างนั้นคืนนี้" หมอคชาจ้องหน้าเธอ "คืนนี้นอนกับฉันได้ไหมคะ วันไนท์สแตนด์ ไม่ผูกมัด ไม่ผูกพัน" +++++++++++++++++++++ มีตัวละครต่อเนื่องจากเรื่อง รักอย่า...หย่ารัก นะคะ อ่านแยกกันได้ค่ะ ไม่งง ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์
/0/15765/coverbig.jpg?v=49d219d8ea1846cbad04bd2ca54ef7e1)
รักหย่า...อย่ารัก
โรแมนติกชนิษฐารักคณิศร แต่เขารักอีกคน อ้อมกอดเขามีให้เธอ แต่ในใจเขาคิดถึงใคร ทำดีสักเท่าไร สุดท้ายคณิสรมองชนิษฐาเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก การแต่งงานอันหลอกลวงต้องจบลง ถึงเวลาแล้ว ที่เธอจะหย่า! +++++++++++++++++++++++++++++ ชนิษฐาช็อกกับภาพตรงหน้า "ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้คนผลิตลูก แม่วัวยังไงล่ะคะดิน แต่สำหรับหวาย หวายคือนางในดวงใจของดิน อ้า อะ อะ อะ..." คงจะเป็นสามีของชนิษฐาด้วยที่เด้งเอวตอบกลับการกระทำของสุธาวี เคล้ง... ข้าวของในมือของชนิษฐาร่วงหล่น คณิศรยกหัวขึ้นมาด้วยความตกใจ สายตาของเขาสบต้องสายตากับชนิษฐา ที่ในเวลานี้น้ำตาที่ไหลลงมากลบม่านตา ยืนปากคอสั่น สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของชนิษฐาในตอนนี้ คือหนีไปให้ไกลแสนไกล เธอวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่รถของเธอ แล้วขับออกไป คณิศรผลักตัวของสุธาวี "ออกไป พอได้แล้วหวาย หยุดเถอะ คุณกำลังทำให้ชีวิตผมพัง" "หวายทำพังเหรอคะ พังเหรอคะ ดิน... เราสองคนกำลังมีความสุขด้วยกันต่างหาก ดินยอมรับความจริงเถอะค่ะว่าคุณน่ะขาดหวายไม่ได้" ++++++++++++++++++++++++++++++ ติ๊ง... ติ๊ง... มีข้อความเข้า และทุกวันนี้จะเป็นข้อความจากสินเป็นส่วนใหญ่ คณิศรหยิบมือถือขึ้นมา เมื่อเปิดเข้าไปดู รูปที่บาดตาบาดใจ บาดหัวใจ ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูให้กับชนิษฐา เธอหันมายิ้มให้เขา และขึ้นไปนั่ง คณิศรถึงกับทิ้งมือถือ และหลับตาลงทันที เขาเศร้าหม่นในหัวใจมาก ทำไมเป็นแบบนี้ มันจะลงเอยแบบนี้ไม่ได้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หนังสือที่คุณอาจชอบ
/0/12347/coverbig.jpg?v=481479eaab3439778dcc299a90f41b54)
บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
/0/21429/coverbig.jpg?v=69bba27cf55d7a989b8cf34b83dcdb8e)
โชคชะตาของพระชายา
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
/0/21520/coverbig.jpg?v=218a219f4e9c19f30f2b0d324afa50a1)
ห้ามใจไม่ได้
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
/0/9907/coverbig.jpg?v=4075f7d604bb2dda8f4a843c1c4e8b46)
Happy ที่โสดอีกครั้ง
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
/0/19716/coverbig.jpg?v=93f3119232582a5344157fc359d4c6eb)
เจ้าสาวที่ถูกเมิน
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
/0/23464/coverbig.jpg?v=87a6ac722ea4a6214c5347bf476e2a05)
รักใหม่พันล้าน
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
© 2018-now MeghaBook
ลิงค์นำเสนอ
APP STORE
GOOGLE PLAY