เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามารถถอนตัวออกจากเธอได้เสียเเล้ว ความปรารถนาอันแรงกล้า ก่อให้เกิดเรื่องราววุ่นๆ ของพวกเขา แล้วความรักแบบมีเงื่อนไขนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร
มันเป็นคืนฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกปกคลุมไปด้วยเมฆที่บดบังดวงจันทร์เกือบทั้งดวง
คืนนี้เป็นอีกหนึ่งคืนที่วุ่นวายของโรงแรมข่ายเยว่ ซึ่งเป็นโรงแรมหกดาวที่หรูหราที่สุดในเมืองอานไท่ คืนนี้เหลิ่งมู่เฉินนักธุรกิจชื่อดังระดับโลก ได้สั่งปิดโรงแรมแห่งนี้
มู่เฉินในชุดสูทสีดำ กำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองสุดหรู พร้อมคีบบุหรี่อยู่ในมือ ควันบุหรี่ที่ลอยฟุ้งขึ้น บดบังสายตาของเขา
“นายครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว วันนี้เราพอแค่นี้กันก่อนดีไหมครับ?” ชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ มู่เฉินเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นมีผิวสีเข้ม คิ้วหนา และดวงตาที่กลมโต
“นายครับ ผมได้ข่าวมาว่า คุณหนูตระกูลฉิน มีฉายาว่าเป็นผีเสื้อราตรี เธอควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า นายรับได้เหรอครับ?” ผู้ชายอีกคนเสริมขึ้น
จากน้ำเสียงของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้ ทว่ามู่เฉินตัดสินใจไปแล้ว ใครก็ห้ามเขาไม่ได้
ลูกน้องเขากล้าพูดแบบนี้ ก็ตอนเมาแค่นั้น
“ฉางชุน ติดหนี้ฉันเป็นจำนวนมาก ต่อให้เอาลูกสาวสุดที่รักมาประเคนให้ ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะจบ” มู่เฉินพูดขึ้น
“หมายความว่าฉางชุนกำลังพยายามซื้อเวลาออกไปอย่างนั้นเหรอครับนาย? เขาคิดว่าลูกสาวของเขามีค่าขนานนั้นเลยเหรอ?” หยี่เจ๋ มือขวาของมู่เฉินเอ่ยขึ้น
สีหน้าของมู่เฉินยังคงเคร่งขรึมตามเดิม เขาดึงบุหรี่ของเขาออก ก่อนจะพูดออกมาว่า “จับตาดูฉางชุนอย่างใกล้ชิด ฉันจะทำให้มันรู้จักคำว่านรกเป็นยังไง!”
“แล้วคืนนี้ นายจะทรมานเจ้าสาวให้ร้องครวญครางไม่หยุดเลยหรือเปล่าครับ?” รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าผู้ที่ถามคำถามนี้ “หรือว่า... นายมีแผนอื่นอยู่ในใจเหรอครับ?” เขาเคยได้ยินแต่ข่าวที่เกี่ยวข้องกับลูกสาวอันเป็นที่รักของตระกูลฉิน แต่ไม่เคยมีโอกาสได้พบตัวจริงของเธอเลย อันที่จริงมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยเจอเธอมาก่อน
“ผมได้ยินมาว่าเธอสวยมาก หุ่นเธอสุดยอด และมีผู้ชายล้อมรอบเยอะแยะ เธอคงจะเสน่ห์แรงน่าดู จะต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาแน่ ๆ”
หนุ่ม ๆ ที่นั่งอยู่บนโซฟาต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับเจ้าสาวที่ยังไม่ปรากฏตัว
ทว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มู่เฉินกลับมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกเกลียดผู้หญิงที่หนุ่ม ๆ พากันเอ่ยถึง
“พอได้แล้ว!” เธอตะวาดออกมา เพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่พวกเขาพูดถึง
“โธ่! คุณอานน่าโมโหแล้ว” ทุกคนมองออกว่าอานน่า คิดอย่างไรกับมู่เฉิน
ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูคลุมเครือ เธอรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เป็นคุณนายเหลิ่ง ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อหย่าหลิน ในสายตาของอานน่า หย่าหลินนั้นไม่คู่ควรกับมู่เฉินเลยสักนิด
“โกรธเหรอ?“ มู่เฉินดับบุหรี่ในมือของเขาแล้วมองมาที่เธอ แม้จะดูไร้ซึ่งอารมณ์ แต่รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา
“มู่เฉิน” อานน่าเรียกชื่อเขาแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอรู้ว่าเธออยู่ในสถานะอะไร ไม่ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขาแค่ไหน เธอก็ต้องทำหน้าที่ของเธอต่อไป และจะไม่มีวันล้ำเส้นของกันและกัน
“นายครับ ทำไมนายไม่แนะนำเจ้าสาวคนใหม่ของนายให้เรารู้จักสักหน่อยล่ะครับ” ลูกน้องคนหนึ่งของมู่เฉินพูดขึ้น และคนอื่น ๆ ก็เห็นด้วย
มู่เฉินยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกพรวด ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะ แล้วพยักหน้าตอบตกลง
ขณะเดียวกันนั้น หย่าหยิงกำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อในห้องรับรองสุดหรู เธอสวมชุดแต่งงานสุดหรูที่ออกแบบมาเป็นพิเศษจากปารีส ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างสวยงาม นี่เป็นงานแต่งของเธอ แต่ไม่มีญาติของเธอมาร่วมงานเลยแม้แต่คนเดียว เธอได้เซ็นชื่อลงบนกระดาษใบหนึ่ง และขายชีวิตที่เหลือให้กับผู้ชายที่เธอไม่เคยพบมาก่อน
แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ต้องแต่งงานกับปีศาจที่ชื่อมู่เฉินแทนพี่สาวเธอ เพื่อตอบแทนบุญคุณของพ่อที่เลี้ยงดูเธอมา
เธอนั่งตัวสั่นอยู่ที่มุมห้อง ตอนนี้เธอมีอายุเพียงยี่สิบสองปี ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น แต่กลับถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอถึงหกปี แม้ว่าห้องจะหรูหรา และสว่างเจิดจ้าสักเพียงใด แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอคลายความกังวลลงไปได้สักนิด
เธอรู้สึกกลัวมาก แต่เธอไม่มีทางเลือก
เธอไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน และตอนนี้เธอเวียนหัวมาก ในห้องไม่มีอาหาร มีเพียงขวดไวน์และแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ และยังเป็นเด็กดีที่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลมาก่อน
เธอรู้ดีว่า หลังจากที่เธอเซ็นชื่อลงในสัญญา เพื่อตกลงแต่งงานในครั้งนี้ เธอจะต้องทิ้งชีวิตเดิมของเธอไว้ข้างหลัง และอนาคตของเธอก็จะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน
ท้องของเธอร้องเสียงดัง เธอกำลังหิวมาก ริมฝีปากมันวาวของเธอแห้งผาก เธอกัดริมฝีปากตัวเอง พยายามตั้งสติ รอชายผู้ที่ทุกคนเรียกว่าปิศาจให้ปรากฏตัว
ประตูเปิดออกอย่างกะทันหัน ก่อนจะมีคนแปลกหน้าสองคนเดินเข้ามา ชายทั้งสองดูไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย และทั้งคู่ก็ไม่ใช่มู่เฉิน
“คุณนาย เหลิ่ง คุณเหลิ่ง ต้องการพบคุณ” น้ำเสียงของเขาไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย
“เขาอยู่ที่ไหน?“ หย่าหยิงถามตะกุกตะกัก และถอยหลังกลับเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังหวาดกลัว
ชายสองคนไม่ตอบ กลับดึงเธอขึ้นอย่างไม่ให้เกียรติ และลากเธอออกจากห้องไป
เธอขัดขืน และพยายามดิ้นรน เพื่อให้ตัวเองหลุดออกมาจากการฉุดกระชาก แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์
“โอ๊ย!” ก่อนที่หย่าหยิงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็ถูกโยนลงไปกองที่พื้นอย่างแรง แม้ว่าพื้นจะปูด้วยพรม แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี
“ฉินหย่าหลิน เงยหน้าขึ้น!” มู่เฉินพูดขึ้นราวกับกำลังสั่งเธอ
'หย่าหลิน! ใช่! ตอนนี้ฉันชื่อหย่าหลิน ไม่ใช่หย่าหยิง'
เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองมู่เฉิน 'ถ้าเขารู้ว่าฉันปลอมตัวมา ฉันจะต้องตายแน่ ๆ !'
เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามารถถอนตัวออกจากเธอได้เสียเเล้ว ความปรารถนาอันแรงกล้า ก่อให้เกิดเรื่องราววุ่นๆ ของพวกเขา แล้วความรักแบบมีเงื่อนไขนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"