คำถามในน้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวเงยหน้ามองหญิงวัยกลางคนที่เดินมาหยุดตรงหน้าก่อนค่อย ๆ หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ริมหน้าต่างซึ่งมองออกไปเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำสายใหญ่อาบด้วยแสงแดดอ่อนยามเช้าพาดผ่านใจกลางสองฝั่งของเมืองสังขละบุรี รัชนียิ้มให้ลูกสาววัยยี่สิบสองของเธอที่นั่งอยู่บนเตียงภายในห้องนอนของบ้านไม้หลังเล็กริมฝั่งน้ำ ลักษณ์นารายิ้มตอบและกล่าวว่า
“หนูกำลังจะออกไปค่ะแม่ กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ แล้วแม่ล่ะคะ เห็นบอกว่าจะไปวัดนี่ไม่ใช่หรือคะ”
รัชนีพยักหน้า “จ้ะ...วันนี้แม่เตรียมของไปวัด ตั้งใจไปถวายปัจจัยให้น้องชายของลูก”
ลักษณ์นารานิ่งนึกถึงคนที่รัชนีเอ่ยถึง...มารดาหมายถึง กานต์ น้องชายคนเดียวของเธอที่เข้าสู่ร่มกาสาวภัสตร์มาเป็นเวลาเกือบสี่ปีนับตั้งแต่วันนั้น วันที่เธอจำต้องยอมหันหลังให้กับทุกสิ่งทุกอย่างและเดินทางออกจากประเทศกรีซเพื่อกลับบ้านพร้อมมารดาเพื่อสะสางปัญหารุมเร้าทั้งที่ตัวเธอเองก็ยังทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ หญิงสาวได้ยินเสียงถอนหายใจของรัชนีดังขึ้นในความเงียบ
“กานต์บวชมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่มีเรื่องเมื่อห้าปีที่แล้วเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ใจหนึ่งแม่ก็ดีใจเหลือเกินที่น้องชายของลูกกลับใจเป็นคนดี ไม่เที่ยวเตร่เล่นพนันอย่างแต่ก่อน แต่อีกใจแม่ก็รู้สึกว่าที่กานต์เป็นแบบนี้ได้ก็เพราะบุญคุณล้นเหลือของพี่สาวเขาที่ยอมสละได้ทุกอย่างเพื่อน้อง”
“มันผ่านไปแล้วนะคะแม่ ตอนนี้หนูไม่ได้คิดถึงเวลานั้นอีกแล้ว”
“ลิลลี่” รัชนีเรียกเสียงแผ่วและทำให้นัยน์ตาของคนฟังวาวขึ้น “แม่ขอโทษที่ต้องเรียกชื่อนี้ของลูกอีก แต่แม่ว่ามันเป็นชื่อที่เพราะและอ่อนหวานมากกว่าที่แม่เคยเรียกหนูว่า ลักษณ์”
หญิงวัยกลางคนในชุดเสื้อผ้าฝ้ายสีน้ำตาลและนุ่งผ้าถุงสีเดียวกันลุกขึ้นเพื่อเข้าไปนั่งข้างบุตรสาวที่ตอนนี้ใบหน้างดงามหมดจดใต้กรอบเรือนผมยาวดำขลับหมองลงอย่างเห็นได้ชัด รัชนีตั้งดึงมือของบุตรสาวมากุมไว้หากก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามีสร้อยเงินเส้นเล็กอยู่ในมือข้างนั้น นางก้มลงมองขณะแววตามีประกายรำลึก รอยยิ้มขื่นจุดขึ้นบนริมฝีปากของรัชนี
“นี่เป็น...ของ เขา...ใช่ไหม?”
นางเอ่ยถามและต้องใจหายเมื่อเห็นหยดน้ำหยาดลงบนแก้มของบุตรสาวที่พยักหน้ารับ
“ค่ะ...เป็นของ ของเขา”
“หนูลืมเขาไม่ได้...โถ...ลูกแม่...แม่ขอโทษ”
รัชนีแนบใบหน้ากับแก้มนวลเปียกชื้นของบุตรสาวขณะความคิดประหวัดไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อกว่าเจ็ดปีที่แล้ว เธอเดินทางไปทำงานเป็นแม่บ้านที่ประเทศกรีซจากความช่วยเหลือของเพื่อนสนิทโดยพาลักษณ์นาราติดสอยห้อยตามไปด้วยโดยปล่อยให้กานต์ ลูกชายคนเล็กอยู่ในความอุปปการะของพี่ชายเพราะสามีของเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่ลูกทั้งสองยังเล็ก เธอโชคดีที่ได้ไปทำงานในคฤหาสน์ของมหาเศรษฐีติดอันดับของประเทศและติดอันดับโลกเลยก็ว่าได้ นั่นคือนิวาสถานของตระกูลคอสแทนทิโน
เจ้าของคฤหาสน์หลังงามคือ เอเรียลล่าคอสแทนทิโน เธอเป็นหม้ายมหาเศรษฐีนีและมีลูกชายคนเดียว
แมทเทียส คอสแทนทิโน
หนุ่มวัยยี่สิบห้าหน้าตาหล่อเหลายิ่งกว่าเทพเจ้าในนิยายเทพปกรณัม เขาพึ่งรียนจบจากต่างประเทศและกลับมารับตำแหน่งผู้บริหารของอาณาจักรธุรกิจหมื่นล้านของครอบครัวที่กำลังขยายตัวไปทั่วโลก และเขาอาจได้พบผู้หญิงที่คู่ควรหากโชคชะตาไม่เล่นตลกให้เขาต้องตาต้องใจลักษณ์นาราลูกสาวของเธอที่ตอนนั้นอายุเพียงสิบเจ็ดย่างสิบแปดเท่านั้น
ความรักระหว่างลูกชายเจ้าของคฤหาสน์กับลูกสาวแม่บ้านเริ่มเบ่งบานและความหวั่นกลัวก็เริ่มคืบคลานเข้ามาทีละน้อย รัชนีไม่เคยคิดไฝ่สูงด้วยการใช้ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณ์นาราและแมทเทียสมาหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง เธออยากเห็นลูกสาวมีความสุขแต่แล้วสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดก็บังเกิดขึ้นอย่างไม่อาจเลี่ยง