"ทีผัวไล่จังนะทีชู้เปิดประตูต้อนรับ เธอนี้ร่านไม่เบาเลยนะ ตอนแรกเห็นใสๆ ไม่คิดว่าจะร่านขนาดนี้ ฉันมองเธอผิดจริงๆ เขาเป็นอะไรอยู่ดีๆก็มาว่าฉันปาวๆ มันจะมากไปแล้วนะ "เออ !ฉันมันร่าน แล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำไม ละ ฉันจะพาใครมามันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย" "แต่ฉันเคยห้ามเธอแล้ว ไม่ให้ไปกับมัน" "ทำไมฉันจะไปไม่ได้ ฉันเป็นผัวเธอแล้วนะแซนดี้ ฉันเอาเธอคนแรก ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาทับรอยฉันถ้าฉันยังไม่เบื่อ" " ฉันกับนายเราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันเกิดเพราะไอ้ยาบ้าๆนั้น โปรดรู้ไว้ซะด้วย" ฉันระเบิดอารมณ์ใส่เขากลับ "ไม่ได้เป็นอะไรหรอ งั้นย้ำความสัมพันธ์กันหน่อยเธอคงอาจจะลืม" พูดจบเขาก็เหวี่ยงฉันลงที่เตียง ว้าย ! ตุบ เขาตามมาค่อมฉัน ฉันดิ้นไปมาไม่ยอมเขาหรอกนะ ปล่อยนะ !! อื้อ..... บอกให้ปล่อย ไอ้..." อุปเขาประกบปากฉันอย่างเร็ว อือ ... เขาพยายามเอาลิ้นแทรกเข้ามาในโปรงปากฉัน พอเขาผะปากออกจากฉันนี้นายจะบ้าหรออยู่ๆมาหาเรื่องฉันแล้วยังจะมาข่มขืนฉันอีกฉันว่าเขา "ทำไมกลัวเหรอ ที่ไอ้นั่นไม่เห็นกลัว มาดูกันหน่อยว่ามันกับฉันใครจะเอามันส์กว่ากัน" พูดจบเขาก็ประกบปากฉันอีกครั้ง เขาพยามเอาลิ้นแทรกเขาโปรงปากฉันใครจะยอมละ "โอ้ย ! เสียงซีนอลร้องขึ้นเสียง ใช่ฉันกัดลิ้นเขา "ได้จะเอาแบบนี้ใช่ไหม พรุ่งนี้เธอลุกขึ้นไม่ไหวแน่ " เขาว่ามาแค่นั้น !! กรี๊ด !!! เขากระชากเสื้อฉันขาดจนติดมือ "ปล่อยๆฉันบอกให้ปล่อยไง" ซีนอลพยามถกกระโปรงฉันขึ้น ไม่นะ เขาถอดอันเดอร์แวฉันออก เขาใช้ขาทั้งสองข้างรัดฉัน และตอนนี้ฉันกับเขาเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ ภาพวันนั้นมันยังตามมาหลอกหลอนฉันอยู่ พอนึกถึงตรงหน้ามาอีกไม่กี่วินาทีอะไรจะเกิดขึ้น ฝากซีนอล และแซนดี้ กันด้วยนะคะ ไรท์ลงผลงานเรื่องนี้ที่แฟลตฟอร์มนี้เป็นเรื่องแรก ฝากผลงานกันด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับอายุ 18 ปีขึ้นใน ในเนื้อหาบางตอนมีเนื้อหารุนแรง โลกสวยไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้คะ ห้ามดัดแปลงหรือคัดลอกเรียนแบบต่อย่างใด ติดตามผลงานได้ที่ เพจ Kim Nayeol คะ
@ร้านอาหารหลัง มหาวิทยาลัย SU
วันนี้ฉันมานั่งทานเข้ากับเพื่อนๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการสอบ
"เฮ้ย "
“พวกมึง อาทิตย์หน้าวันเกิดกูละนะ กูอยากให้พวกมึง ไปกันทุกคน โดยเฉพาะ มึง อิแซน” พูดจบยัยแพรก็หันหน้ามาบอกกับฉัน
"มึงต้องไปให้ได้นะ โว้ย !!
"ถ้ามึงไม่ไปกูงอลมึงยันลูกบวชแน่ ! ยัยแพรคาดโทษฉัน ก็จริงแหล่ะฉันไม่เคยไปงานวันเกิดมันเลยซักปีไง ตั้งแต่เป็นเพื่อนมันมา
มาแนะนำตัวกันหน่อยจ้า สวัสดี ฉันชื่อ แซนดี้ เรียนอยู่ปี 2 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย SU มีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คนยัยแพร ยัยน้ำซัน และยัยเจส นางเป็นพวก หญิงเทียมนะคะ ส่วนยัยแพร ยัยน้ำซันหญิงแท้มีมดลูกคะ
ที่ฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนี้ได้เพียงเพราะฉันสอบได้ชิงทุนไง ส่วนมากทุกคนที่เรียนที่นี่ก็มีแต่ลูกคุณหนู คนรวยทั้งนั้น เพื่อนๆในห้องเรียนไม่มีใครอยากคบฉันหรอก จะมีก็แต่ พวกมันสามคนนี้แหล่ะ ส่วนยัยเจสกับฉันเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม ส่วนยัยแพร กับยัยน้ำซัน พึ่งจะมารู้จักตอนเข้าปีหนึ่งนี้แหละ อาจจะเป็นเพราะฉันจนไง ฉันเลยไม่ค่อยชอบพวกงานปาร์ตี้อะไรแบบนี้ ก็มันมีแต่พวกคุณหนูไฮโซ ขนาดคบกับสามคนนี้ยังโดนคนอื่นเมาท์ว่าฉันไม่ดูฐานะตัวเองเลย แต่ช่างเถอะเรื่องนี้ฉันชินแล้วแหละ
"ว่าไง อิแซน" ยัยแพรที่นั่งข้างๆ ฉันถามฉันมาอีกที ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะไปหรอก แต่วันเกิดเพื่อนสนิทตั้งทีจะปฎิเสธก็ยังไงอยู่
"เออ ๆ กูไปก็ได้"
"เย้ ! “น่ารักที่สุด" ยัยแพรยิ้มออกมาอย่างพอใจกับคำตอบของฉัน
“ม่า มะ ให้เพื่อน จุ๊บทีนึง " ยัยแพรพูดมาพร้อมกับยื่นปากมาเหมือนจะจุ๊ฟที่แก้มของฉัน แต่ก็แค่แกล้งเท่านั้นไม่ได้จะทำจริง ๆ หรอก
" มึงพูดละนะ ห้ามกลับคำนะโว้ย "
"อืม" ฉันตอบเพื่อนไป
"มึงอย่าพึงดีใจไป อิแพร พอถึงวันจริง อิแซนมันอาจจะบอกมึง"
" อิแพร มึงกูไม่สบายว่ะ ปวดหัว ตัวร้อน ไรงี่ก็ได้ อินี้ข้ออ้างมันเยอะจะตาย มึงก็รู้มันไม่ชอบหรอกปาตรงปารตี้อะไรแบบนี้ ใช่ไหม ซะนีน้อย" อิเจสพูดดักคอฉันมา
“ไอ้เจส” ฉันจึงหันไปทำหน้ายักษ์ใส่มันอย่างไม่พอใจนัก
มึงอะชอบคิดไรแทนกู ไม่ต้องคิดกูมีนี้” ฉันชี้ไปที่สมอง
"อ้าย…อิแซน เรียกเพื่อนแบบนี้ ไม่น่ารักนะคะ ใครสั่งใครสอนแก…เนี้ยดูปากกูค่ะ เจส…สิ ก้า” ฉันชื่อเจสสิก้า แบบนี้อะ เป็นไหม…มึงอะ อิเจสถามฉันมาอย่างไม่ยอม
“พอๆพวกมึงเลิกทะเลาะกันได้แหละ กูลำไยพวกมึงสองคน”อิน้ำมันคงรำคาญจริง ๆแหล่ะถึงได้ห้ามฉันกับอิเจสเพราะปกติจะเป็น อิแพรซะมากกว่าที่คอยห้ามพวกฉันสองคน สักพักอาหารบนโต๊ะก็ถูกเก็บเรียบในกระเพาะหลุมดำของพวกฉันทั้งสี่คน ถึงฉันจะตัวเล็กแบบนี้ก็กินเก่งนะ
"ทั้งหมด เจ็ดร้อยห้าสิบบาทค่ะ" พนักงานเสร์ฟคิดตัง
"งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ พวกมึง” ยัยน้ำซันกล่าวมา
"แซนมึงกลับกับกูป่าว เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่ร้าน" ยัยแพรหันมาถามฉัน
"พอดีวันนี้กูก็จะกลับบ้านเลยนะ ป๊ากับม๊าจะไปต่างประเทศ กะจะข้าบ้านซะหน่อย" ยัยแพรบอกฉันมาเพระปกติยัยเพื่อนฉันจะค้างที่คอนโดมากว่าบ้านของเธอ
"ไม่เป็นไรมึง กูจะแวะไปทำธุระก่อน ค่อยเข้าร้าน" ร้านที่ว่าคือที่ทำงานของฉันนั้นเอง จากนั้นฉันก็รีบเดินออกมา
"ไปละ บาย " ฉันโบกมือให้เพื่อนๆ แล้ววิ่งเข้าในซอยที่ถัดจากร้านอาหาร เพื่อที่จะนั่งวินมอไซต์ ไปทำงาน ชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้ต้องวินมอไต์เท่านั้น เพราะถ้าเข้าสาย เดี๋ยวเจ้ดาด้า จะเอ็ดฉันเอา จริง ๆ ฉันไม่มีธุระที่ไหนหรอกแต่ฉันเป็นพวกขี้เกรงใจไง ฉันเลยไม่อยากรบกวนเพื่อน ฉันทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันทำมาตั้งแต่อายุ15 ปี ฉันทำหลังเลิกเรียนแทบจะทุกวัน ทำไงได้ละคนเราต้นทุนเรามันไม่เท่ากัน ฉันทำงานส่งตัวเองเรียนมาได้ขนาดนี้ฉันก็เก่งสุดและ งานมีก็ทำไปเถอะจะได้มีตังเก็บไว้เยอะ ๆ นะฉันว่า อีกอย่างงานที่ทำก็ไม่ได้หนักหนาสากันอะไรด้วย แถมเจ้าของร้านก็ใจดีมาก ๆ ด้วย
@FinFin Restaurants
เป็นภาพที่แซนดี้ผมเผ้ายุ่งเหยิง
ถูกใจโดยaaiirและคนอื่นๆอีก 2,352 คน
SanDyนั่งพี่วินมาทำงานทรงผมก็จะประมาณนี้แหล่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด 20 รายการ
Parryyก็ไม่ยอมมากับกูก็งี้แหล่ะ
SikaJ 5555
Winter@Sanbyพี่ไปส่งไหมคับน้องแซน
DDDพี่แซนน่ารักมาก
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือเข้าแอฟเล่น ไอจีซะหน่อยวันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ฉันเลยชิวได้ นี้ก็พึ่งอับรูปไปเมื่อ สองชั่วโมงที่แล้ว คนที่มาคอมเมนท์ฉันส่วนมากก็มีพวกผู้ชายแต่เพื่อนๆฉัน ถามว่ามีคนมาจีบฉันบ้างไหมก็มีบ้างแหล่ะ แต่ฉันไม่ค่อยสนใจหรอก ชีวิตฉันมีอยู่สองอย่าง เรียนกับทำงาน แค่นี้ก็เหนื่อยพอแล้ว
@ConDO DI O คอนโดซีนอล
"แรงอีกค่ะ พะ...พี่ซีนอลขา กระแทรกเข้ามาเลยค่ะ
"อา อ๊า ซีด...ซี๊ด อ้า... เสียว ค ย ชิบหาย
"เปลี่ยนท่า ผมยกขาแนนนี้พลาดที่เอว กระแทรกอย่างเมามันส์ ถึงจะหลวมหน่อยแต่แม่งก็เอาไปเถอะ
"อ้า... ซีด ซี๊ด ๆ " เสียงครางดังไปทั้งห้อง
"พะ... พี่ซีนอลขา แนนนี้จะไม่ไหวแล้วคะ" อา ซี๊ด
"ซีด...ซี๊ด พร้อมกัน" ผมบอกกับเธอ
"ตึกๆตึก" เสียงเตียงกระแทรกกับผนังห้อง
" อ้า....."
!! ปึก !! เสียงผมโยนคอนดอมลงข้างเตียงนอน น้ำแตกแล้วแยกทางครับ
"อ่านี้ค่าตัวของเธอ" ผมหยิบแบงค์สีเท่าปึกนึงให้กับแนนนี้
"แต่...แนนนี้ ไม่ได้อยากได้ตังพี่ นะคะ แนนนี้ อยากเป็นผู้หญิงของพี่ซีนอลคะ" เธอพูดพร้อมกับเอาหน้ามาซบลงที่อกผม
"แต่ฉันไม่นอนเอาผู้หญิงที่ เอา ซ้ำแล้ว แค่ครั้งเดียวจบ"
"อย่าเรื่องมาก หยิบตังแล้วออกไปซะ"
"ก็ได้ค่ะ"
"ถ้าพี่ซีนอล ต้องการอีกเมื่อไหร่ก็บอก แนนนี้ นะค่ะ แนนนี้พร้อมเสมอค่ะ"เธอพูดพร้อมเอามือมาจับที่ใบหน้าของผม
"แนนนี้ไปนะคะ"
ฝากซีนอลกับนุ้งแซนดี้กันด้วยนะคะ สำหรับแฟลตฟอร์มนี้ยังใหม่อยู่ อ่านกันให้สนุกนะคะ
++++++++++++ ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาหวังจะจูบคนตัวเล็ก แต่เธอกับหลับตา “หยี่ สกปรกปาก ไม่รู้ไปจูบกับใครมาบ้าง” “ไง...ไม่อยากร่วมด้วยเหรอ” “เฮ้ย... กล้าดียังไงมาว่าฉันอยากร่วม ปากสกปรกแบบนี้กรุณาถอยไปไกลๆ” “ว่า ฉัน” “ที่นี่มีหมาอีกตัวไหมละ” ร่างบางที่กำลังจะสาวเท้าหนีกับถูกมือหนากระชากเข้าหาตัว “หึ...พูดผิดพูดใหม่ได้นะคนสวย ฉันให้โอกาสเธอพูดอีกที” ใบหน้าอันหล่อเหลาของหนุ่มเพลย์บอยเสยิ้มให้กับคนตรงหน้า มะปรางถึงกับถอยหนี “อย่านะ...นี้นายคิดจะทำอะไร” “ก็เห็นแวดๆ อยากลองไหมละ ห้องนั้นยังว่างนะ” รามไม่พูดเปล่า แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาผิวเนียนใส จมูกโด่งกับโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก !! ตึก ตึก !! ด้านมะปรางที่ถูกรามเข้าใกล้ในระยะประชิดตัว ร่างบางถึงกับใจสั่นเต้นแรงขึ้นมาอย่างทราบสาเหตุ “งั้นเหรอ” เธอเอ่ยกับเขาอย่างท่าทาย !! โป๊ก !! แต่นั้นกับรองเท้าส้นสูงไซส์ 37 กับเตะเข้าส่วนสำคัญของคนตัวสูงถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นเขาจุกขดจนตัวงอ “อึก...โอ้ย เธอ...ยัย” รามที่ถูกยัยหน้าสวยบ้าพลังเตะเข้าส่วนสำคัญถึงกับหน้าแดงตัวงอ “ชวนเข้าห้องไม่ใช่เหรอ อ่อนแบบนี้ ห้องไหนดีละ ห้อง ICU หรือห้องดับจิต” มะปรางไม่พูดเปล่าร่างบางเอ่ยจบก็โบกมือบายๆ ให้กับผู้ชายปากเสียด้วยสีหน้าสะใจ เหอะมีอย่างที่ไหนมาชวนฉันเข้าห้องด้วย รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว รู้จักสนิทหรือไงถึงได้มาชวนฉันเข้าไปเล่นสยิวในห้อง บ้าไปแล้วไหม ร่างบางเดินสะบัดตัวไปอย่างสวยๆ ด้านรามที่ถูกสาวสวยเตะเข้าเจ้ามังกรยักษ์ถึงกับหน้าแดง อ่า...ยัยบ้านี้ กล้าดียังไงเตะเขาไอ้นั้นแทบหัก แล้วยังมีหน้ายิ้มเยาะเยิ้ยสะใจ เจ็บตัวไม่เท่า เจ็บหนักตรงที่มาว่าเขาอ่อนนี้สิ หึ...! เกิดมาพึ่งเคยพบเคยเจอ สวยสเปคเลยแต่บ้าพลังชิบหาย รามน้อยไม่หักก็บุญเท่าไหร่แล้ว “หึ...ฝากไว้ก่อนเถอะ” ยัยนี้เด็กคณะไหนว่า สวยคับ สวยชิบหาย แต่ร้ายไม่เบา เท้านี้จะหนักไปไหนเหอะ หึ...แบบนี้แหละสเปคเลย เล่นตัว ยากๆ แบบนี้แหละชอบครับ ชอบมาก คอยดูเถอะอย่าหลงเสน่ห์รามคนนี้ขึ้นซะมาละ ระวังจะหาว่าพี่รามไม่เตือน ของหวงนายรุ่นพี่เป็น ผลงานเซต ราม น้องชายแฝด โรม (พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง โรม x นานิล) มีให้อ่านจบเรื่อง มะปราง เพื่อนสนิท โรราน้องสาว โรม ราม (หวงรักร้ายนายวิศวะ โรรา x ดีเทล) มีให้อ่านจบเรื่อง ราม เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกับ แทคิณ (เสี่ยงรักร้ายนายเพื่อนสนิท แทคิณ x พรีน เพื่อนนานิล) มีให้อ่านจบเรื่อง นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจนตนามุ่งร้ายต่ออาชีพ สร้างความเสียหาย แตกแยก ชื่อ ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงเหตุการณ์สมมติเท่านั้น อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มาอ่านฟินๆ จิกหมอนไปกับคิมได้เลยคะ อายุต่ำกว่า18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
“ช่วยหน่อย พาฉันออกไปจากตรงนี้” “แล้วฉันจะได้อะไรจากนาย” พรีนต่อลองกับเขาคนหน้าขรึม “เธอ....” สายตาคมคู่ดุจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาเสียเวลาที่เธอต่อลองกับเขามากพอแล้ว “เหอะ คิดว่าหล่อ เป็นไอดอลแล้วไง ใช่ว่าสาวๆ จะชอบนายจะทุกคนหรอกนะ” พรีนเอ่ยพร้อมเชิดหน้าใส่แทคิณ ไอดอลแล้วไง ถึงนายนี้จะหล่อตรงสเปกฉันมากก็เถอะ เล่น ตัวไปสิคะ ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตรงหน้า พร้อมกับหลุดรอยยิ้มที่มุมปาก “ไม่ชอบ เกลียดฉัน” เขาแสยิ้มถามคนตรงหน้า “ก็ไม่ขนาดนั้น” “จะช่วยไม่ช่วย” เขาเอ่ยเสียงเข้ม แต่นั้นภายในหัวของพรีนกับคิดอะไรขึ้นมา “ฉันไม่เคยช่วยใครฟรี อะไรดีน๊า นาฬิกานั้นก็แบรนด์หรู แหวนที่นิ้วนายนั้นก็สวย” นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของคนใบหน้าสวยจงใจเหลือบมองที่แขนและข้อมือของเขามาอย่างตั้งใจ นาฬิกานั้นก็สวย แหวนที่ใส่ในนิ้วนั้นก็แบรนด์ดังด้วยสิ แต่น่าเสียดายที่เธอมีมันหมดแล้ว “อะไร ดีน๊า ที่สาวๆ ทั้งประเทศอยากได้จากนายกัน” เธอเอ่ยอย่างเชิดหน้า เหอะเขาคงคิดว่าฉันอยากได้ อย่างสาวๆ คนอื่นๆ อยากได้ละสิ ในเมื่อเขาให้โอกาสแล้ว แต่เธอกับไม่เลือกมัน ได้เขานี้แหละจะยัดเยือดสิ่งนี้ให้เธอเอง !! พรึบ !! มือหนากระชากแขนคนตรงหน้าเข้าแนบชิดตัว ตาจ้องตา จมูกโด่งคมสันโน้มแตะเข้าที่จมูกเรียวคนตัวเล็ก ทั้งสองสบตารับรู้ลมหายใจอุ่นๆ ตาคมสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายตรงหน้า “ในเมื่อไม่ยอมเลือก ฉันจะเลือกให้เธอเอง” รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ริมฝีปากอันร้ายกาจประทับลงที่ปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มลงอย่่าง อ่อนโยน จูบนี่ฉันพรีนรดาอย่างฉันลืมไม่ลง
+++++++++++++++ “แอบฟังแล้วคิดว่าฉันจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “ฉันไม่ได้แอบ” “แต่เธอได้ยิน” “ช่วยไม่ได้นายกับแฟนนายอยากจะคุยเรื่องลับๆ ของพวกนายตรงนี้เอง และฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่าไม่ได้แอบฟัง” “ใครสน” โรมไม่พูดเปล่าแต่มือหนากับหยิบแว่นตาทรงกลมออกจากใบหน้าของคนตัวเล็ก กลิ่นน้ำหอมเจือจางที่ลอยมาแตะจมูกของคนตัวโต ยัยพิษสุนัขบ้านั้นตัวหอมชะมัด สายตาคมคู่ดุจ้องมองใบหน้าสวยใสไร้กรอบแว่นตาอย่างใกล้ชิดพิจารณา ราวกับถูกใบหน้าสวยหวานตรงหน้านั้นต้องมนต์สะกดเข้าอย่างจัง “แว่นฉันนั้นนายจะเอาไปไหน เอาคืนมานะ” “รับปากกับฉันว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่ได้ยินไปพูดที่ไหน ห้ามเอาเรื่องของฉันไปเผยแพร่เด็ดขาด” โรมเอ่ยกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม “ทำไมรับไม่ได้ อายเหรอ” นานิลเอ่ยอย่างเชิดหน้า นี้เหรอโรม บริหารปี 3 ที่สาวๆ คลั่งไคล้นักหนา แต่น่าเสียดายหน้าตาก็ดี แต่ไม่คิดจะหน้าตัวเมีย “ไม่ใช่...เรื่องของเธอ แค่ทำตามที่ฉันสั่ง” “เป็นใครมาสั่งฉัน” เธอสวนกลับเขาทันที แต่นั้นกับถูกฝ่ามือหนาบิดเข้าที่เอวเล็ก นานิลถึงกับรู้สึกได้ “ไม่รับปาก แต่จะพยายามปิดปากให้เงียบละกัน” นานิลเชิดหน้าใหเกับเขา เธอตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่าไม่รับปาก นั้นยิ่งทำให้โรมนั่นหัวเสียอยู่ไม่น้อยกับคำตอบของนานิล สายตาคมเข้มสำรวจใบหน้าสวย จมูกโด่งคมสันโน้มเข้าหาอย่างใกล้ชิด จมูกโด่งคมสันโน้มแตะเข้าที่จมูกคนตัวเล็ก ทั้งสองสบตารับรู้ลมหายใจอุ่นๆ ตาคมสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายตรงหน้า “จะว่าไปของแปลกๆ อย่างเธอก็น่าสน น่าลองดีเหมือนกันนะ” รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้า อยากสั่งสอน หรืออยากลอง ในเมื่อตนมองปากบางจิ้มลิ้มตรงหน้าไม่ไหว เห็นทีน่าจะอย่างหลังมากกว่า
เขาเป็นคนรักใครรักยาก ในเมื่อเธอเข้ามาทำให้รักแล้ว ยากที่จะปล่อยเธอไป "มาทำให้ฉันรัก แล้วคิดจะออกไปจากฉันง่ายๆ งั้นเหรอ ไม่มีวัน" พูดจบ มือหนาก็กระชากคนตัวเล็กเข้ามาระดมจูบเข้าใบหน้าสวย อย่างหนักหน่วง จูบที่ดิบเถื่อน และรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเป็นคนรักใครรักยาก แต่ในเมื่อยัยตัวแสบเข้ามาทำให้รักแล้ว ก็ยากที่จะปล่อยเธอไป ปากหยักหนาถอนจูบออกจากคนตัวเล็ก และอุ้มเดินไปยังลานจอดรถ "...พี่ธีร์นี้พี่จะทำอะไร ปะ...ปล่อยฉันนะ" "ของเคยๆ กันอยู่จะกลัวไปทำไม" ธีร์ณัฐจ้องมองคนตรงหน้าที่แสนจะพยศ "อย่านะพี่ธีร์ ไม่..." หึ... รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นมาที่มุมปากหยัก "เด็กแสบๆ อย่างเธอจะได้ไม่กล้า มาบอกเลิกฉันอีก" ธีร์ณัฐตะเบ่งเสียงด้วยท่าทีโกรธจัด พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปจัดการปิดเสียงอันน่ารำคาญที่ออกจากปากคนตัวเล็ก (ธีร์ณัฐ พี่ชายดีเทล เรื่องหวงรักร้ายนายวิศวะ) (ข้าวตัง เพื่อนสนิทโรรา เรื่องหวงรักร้ายนายวิศวะ)
"มีฉันเป็นผัวคนเดียวมันไม่พอหรือไง ถึงอยากได้ไอ้แทคิณเป็นผัวเพิ่ม" ดีเทลตะเบ่งเสียงด้วยท่าทีโกรธจัด พร้อมกับดึงคนตัวเล็กเข้าหา "สงสัยพี่จะเข้าใจอะไรผิด คนที่ฉันรักคือพี่แทคิณ...พี่ใช่พี่" โรราเอ่ยมาเช่นนั่น แต่นั้นกับยิ่งทำให้ ดีเทลโมโหและโกรธหนักเข้าไปอีก คนตัวโตถึงกับกดคนใต้ร่างลงให้จมเตียงนอน "ฉันไม่สนว่าเธอจะรักใคร ตราบใดที่เธอเป็นของฉันๆ ไม่มีทางที่เธอจะเป็นของใครหน้าไหนทั้งนั้น" "คนเลว..." โรราเอ่ยด้วยเสียงอันโกรธจัด ดีเทลจ้องมองคนใต้ร่างด้วยความรู้สึกโกรธและโมโห "กับผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอ ฉัน เลว...ได้มากกว่าที่เธอคิด" ดีเทลเอ่ยจบร่างสูงก็ระดมจูบคนดื้อ ที่แสนจะพยศไปทั่วทั้งใบหน้า "มะ...ไม่นะ พี่ดีเทล" โรราเอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่น
ฝากดีเอ็ม ณดาด้้วยนะค่ะ (วิศวะรุ่นน้อง) "ฉันไม่มีวันหมั้นกับผู้ชายมักมากนิสัยเสียอย่างนาย ไม่มีวัน" ณดาเอ่ยพร้อมกับเชิดหน้าใส่ ขณะที่เธอนั้นพยายามดันตัวออกจากการรัดกุมของดีเอ็ม "ทำไม คนอย่างฉันมันทำไม" ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับจ้องใบหน้าสวยใส ด้วยสีหน้าและแววตาดุดัน "มักมากและสำส่อน เอาไม่เลือกอย่างนาย ต่อให้เหลือนายแค่คนเดียวฉันก็ไม่เอา" ณดาเอ่ยกับคนใจร้ายอย่างเหลืออด "สงสัยที่ปากเก่ง เถียงฉอดๆ แบบนี้ ไม่อยากเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้น แต่อยากข้ามขั้นเป็นเมียฉันแทน" ร่างสูงเอ่ยจบ ก็ระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้าและลำคอด้วยท่าทีโมโหสุดๆ เขารู้ว่าเธอนั้นเกลียดเขาเข้าใส้ แต่ทำไงได้ละในเมื่อครอบครัวดันเสนอตัวเธอมาให้กับเป็นคนของเขา แบบนี้ใครจะปล่อยให้โง่ละ มันก็ต้องลองกันหน่อย
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ