“ลูกจันทร์ไม่มีใคร ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมเป็นแฟนพี่เหนือ เสียหน่อย” “ตอนนี้ไม่ยอม แต่เดี๋ยวยอมไปเอง” “มั่นใจจริงๆ นะคะ” “พนันกันไหม” เขามองสบตาเธอ ศศิก็มองสบตาเขาไม่หลบ ก่อนจะ เสไปมองทางอื่น เพราะสู้แรงตาเขาไม่ไหว “ไม่ค่ะ ไม่พนัน ไม่อะไรทั้งนั้น” เธอพูดเสียงสั่นๆ เริ่มไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน “กลัวแพ้เหรอ” “ไม่ค่ะ ลูกจันทร์ไม่อยากพนัน” เธอกลัวหัวใจตัวเองมากกว่า แค่นี้ก็ ใจสั่นสะท้านจะแย่อยู่แล้ว “กลัวตกหลุมรักพี่เหรอ” “ไม่ใช่เสียหน่อย” เธอรีบปฏิเสธลิ้นพันกัน
“ทำอะไรน่ะ!” เสียงแข็งๆ ที่เรียกเอาไว้ทำเอาคนที่กำลังปีน ต้นชมพู่อยู่ถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“เฮ้ย!” เธอร้องเสียงหลง ก่อนจะพลัดตกลงมาจากต้นชมพู่เพราะตกใจ
“เฮ้ย!” คนที่ร้องเฮ้ย! รอบนี้คือเหมันต์ เขาถลาไปยังร่างที่ตกลงมา เพื่อจะรับเธอเอาไว้ ร่างของเขาจึงโดนเธอทับเอาไว้
“โอ๊ย!” เหมันต์ร้องเสียงหลง ในขณะที่ศศิหลับตาแน่นเพราะคิดว่าคง ตกลงมาแข้งขาหัก แต่ปรากฏว่าเธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย พอลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองนอนทับอยู่บนร่างหนา
“อุ๊ย! เป็นยังไงบ้างคะพี่เหนือ” เธอกับเขารู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพราะบิดามารดาเป็นเพื่อนกัน บิดาของเธอรับราชการเลยต้องย้ายที่อยู่บ่อยๆ พอบิดาเกษียณแล้วป่วยหนักจนถึงแก่ชีวิต มารดาจึงพาเธอย้ายกลับมาอาศัยอยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นบ้านเก่าแก่ที่ถูกปิดมาหลายปี
ก่อนที่เธอจะย้ายตามบิดาไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นบิดามารดา ของเธอกับบิดามารดาของเหมันต์อยากให้เธอกับเขาหมั้นหมายกัน แต่เหมันต์ปฏิเสธ ผู้ใหญ่เลยไม่ได้บังคับ เธอเองก็ไม่อยากหมั้นทั้งที่ไม่ได้รัก อยากคบหา ดูใจกันมากกว่าจะโดนคลุมถุงชน หลังจากนั้นเธอกับเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
“เจ็บน่ะสิ” เขาบอกเธอ ในขณะที่ศศิตะกายร่างลุกจากการทาบทับร่างของเขาอยู่ เหมันต์ยังนอนอยู่ที่เดิม เขามองเธอนิ่งๆ อย่างใช้ความคิด ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นใคร
“ลูกจันทร์เหรอ” เขาถามออกมาเหมือนไม่แน่ใจ เธอผิดแผกแตกต่างจากเด็กสาววัยสิบแปดที่อ้วนฉุ แก้มยุ้ย น่ารักคนนั้นอย่างสิ้นเชิง ผู้หญิงตรงหน้าคือหญิงสาวแสนสวย รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นบอบบาง
“ลูกจันทร์เองค่ะ” เธอยื่นมือให้เขา เหมันต์ยอมรับความช่วยเหลือจากเธอ แต่กลับแกล้งกระตุกจนร่างน้อยหล่นลงมาในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง
“อุ๊ย!” ศศิร้องเสียงหลงเมื่อตกเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง เธอกับเขามองสบตากัน แก้มสาวแดงเรื่ออย่างปัจจุบันทันด่วน
“ปล่อยค่ะพี่เหนือ” เขาโอบกอดเธอเอาไว้แบบนี้ทำเอาเนื้อกายแนบชิดเข้าหากันเกือบจะทุกสัดส่วน
“โดนเด็กขี้เหร่ทับ ปวดไปหมดทั้งตัวเลยครับ”
“คะ?” เธอมองเขาสีหน้าแปลกใจที่โดนเขาแหย่ เหมันต์มองใบหน้าน่ารักนั้นไม่วางตา
“อ้าว... เด็กๆ ทำอะไรกันอยู่ล่ะนั่น” เสียงของคุณนีรนุชทำให้ศศิ รีบตะกายร่างหนีอีกครั้ง เหมันต์ยอมปล่อยร่างน้อยแต่โดยดี ค่อยๆ ลุกขึ้น อย่างเชื่องช้าด้วยท่าทีไม่รีบร้อน
“คือหนูตกจากต้นชมพู่น่ะค่ะ พี่เหนือเลยมาช่วย” เธอรีบบอกในขณะที่หน้าแดงเล็กน้อย
“อ้อ... แล้วเราขึ้นไปบนต้นชมพู่ทำไมล่ะ” คุณทับทิมถามบุตรสาว
“ลูกนกมันตกลงมาน่ะค่ะ หนูเลยเอามันขึ้นไปไว้ในรังเหมือนเดิมน่ะค่ะ”
คนตอบยิ้มให้มารดา
“สวัสดีครับคุณน้า” เหมันต์ยกมือไหว้ทับทิมซึ่งเป็นเพื่อนรักของมารดา ไม่ได้เจอกันหลายปี ท่านยังดูสวยไม่เปลี่ยน
“ไหว้พระเถอะจ้ะ ไม่ได้เจอเหนือหลายปีเลยนะ”
“ครับ” เขารับคำ ผู้ใหญ่จึงพากันเดินเข้าบ้าน ชายหนุ่มเดินตามไปเงียบๆ แอบมองหญิงสาวที่เดินอยู่ตรงหน้าเขาเป็นระยะๆ
“น้าทับทิมจะกลับมาอยู่บ้านแล้วนะ” คุณนีรนุชพูดกับลูกชาย บีบมือเพื่อนเบาๆ เพื่อให้กำลังใจเพื่อนรัก ประพงศ์ซึ่งเป็นสามีของทับทิมนั้นเสียชีวิตกะทันหัน ท่านช่วยเรื่องเงินทำบุญ แต่ไม่ได้ไปร่วมงานเพราะติดธุระ ลูกชาย ก็เดินทางไปต่างประเทศพอดี ท่านได้รับข่าวคราวจากเพื่อนรักปีหนึ่งไม่กี่ครั้งแต่ก็ยังติดต่อกันเรื่อยมา
“ครับ” เหมันต์รับคำ ยิ้มให้ท่าน
“กลับมาอยู่บ้านใกล้ๆ กันก็ดีนะ จะได้ช่วยเหลือกัน” นีรนุชนั้นดีใจที่เพื่อนรักจะกลับมาอยู่ใกล้ๆ กัน ย้ายตามประพงศ์ไปก็ไปอยู่บ้านพักที่ทางราชการจัดให้ พอสิ้นประพงศ์ไปก็ต้องย้ายกลับมาอยู่บ้านของตัวเอง ดีที่ยังมีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่เช่นนั้นคงลำบากน่าดู
“น้องเรียนจบแล้ว แต่ยังไม่มีงานทำ เราพอจะฝากฝังน้องให้ทำงานที่บริษัทไหนได้บ้างล่ะเหนือ” คุณนีรนุชเอ่ยถาม จริงๆ ลูกชายก็มีบริษัทเป็นของตัวเองร่วมหุ้นกับเพื่อนๆ แต่ท่านก็ไม่อยากบอกว่าฝากให้ทำงานด้วยกัน ในอดีตเหมันต์เคยปฏิเสธการหมั้นหมายกับศศิ คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะอึดอัด ถ้ายัดเยียดให้ไปทำงานด้วยกัน
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ลูกจันทร์ว่าจะหางานทำเองน่ะค่ะ ไปสมัครไว้ หลายที่เลย” ศศิรีบบอกคุณนีรนุชด้วยรอยยิ้ม เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเหมันต์นัก กลัวเขาจะหาว่าเธอไปวุ่นวายเป็นภาระเขาอีก
“พอดีเลขาฯ ของผมกำลังจะคลอดน่ะครับ ก็เลยขาดเลขาฯ กำลังจะรับสมัครอยู่พอดี ถ้าลูกจันทร์สนใจ สมัครกับผมก็ได้ครับ” เหมันต์พูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ ศศิหันไปมองเขา ก่อนจะกล่าวปฏิเสธทันที
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เหนือ ลูกจันทร์ไม่อยากรบกวนค่ะ” เธอเกรงใจเขาจริงๆ ที่สำคัญอยากใช้ความสามารถของตัวเองเสียมากกว่า
ในอดีตเขาคือพี่ชายที่แสนดี แต่ในวันนี้เขากลับหมางเมิน เย็นชา จิกกัดและปากร้าย เธอจึงอยากหลีกหนีเขาไปให้ไกล แต่ทำไมทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย เธอต้องมาเป็นเลขาของเขา แถมยังต้องมามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเขาอีก!
งานแต่งงานที่เกิดขึ้น เพราะผู้ใหญ่ เธอถูกสามีรังเกียจ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะเกลียดเธอไปได้สักกี่น้ำ เธอจะแกล้งเขาให้หนำใจ ทำหน้าที่เมียให้สาสมกับที่เขาเกลียด!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
ผู้หญิงที่ทำงานเก่งและประสบความสำเร็จทุกอย่างในชีวิต แต่กลับประสบอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด แล้วตื่นขึ้นมาในร่างของ “หลินจิ่วเอ๋อร์” ภรรยาคนที่สองของแม่ทัพซูเหยียนในทันทีที่นางเปิดตาขึ้นในร่างนี้...
"เธอมาหาน้องชายฉันเพราะอยากขายตัวแลกหนี้ใช่ไหม .. เสียใจด้วยนะเพราะฉันไม่ใช่ไอ้วิลเซนต์ แล้วผู้หญิงอย่างเธอน่ะ อย่าว่าแต่เอาตัวแลกหนี้หลักล้านเลย แค่หลักร้อยฉันยังเสียดายเงิน" วิลเซอร์ หนุ่มหล่ออายุ 24 ปี เป็นชาวฝรั่งเศสโดยกำเนิด และเป็นหนึ่งในลูกชายแฝดสาม ที่รู้จักกันในนามทริปเปิลวิล เขาเป็นแฝดคนกลางของพี่น้องฝาแฝดชายสามคน หรือบางคนเรียกเขาว่า V2. ครอบครัวพวกเขาเป็นมาเฟียกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ย่าตาทวด มีกิจการตั้งแต่ขาวไปจนถึงเทา เขาเป็นคนเงียบๆ เนี้ยบ และเฉียบขาด สิมิลัน หรือ เก้า เด็กสาวอายุ 22 ปี ที่ชีวิตอาภัพเหลือเกิน เพราะตั้งแต่สูญเสียพ่อไป ชีวิตของเธอก็เริ่มเสียศูนย์และดิ่งลงเหว ชีวิตตกอับขั้นสุดแม้กระทั่งคนที่เธอเรียกว่าแม่ ยังทำให้เธอผิดหวังและเจ็บปางตาย เธอพยายามรักษาบ้าน ที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อไว้เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แต่สุดท้ายก็ถูกทริปเปิลวิลล์ยึดไป สิมิลันขอเข้าพบเจ้าหนี้ หวังว่าจะได้รับความเมตตาจากพวกเขาบ้าง แต่เธอคิดผิดถนัด เพราะนอกจากเขาจะไม่ช่วยแล้ว ชีวิตเธอกลับยุ่งวุ่นวายมากกว่าเดิมเสียอีก ชีวิตเธอจะขึ้นสวรรค์หรือดิ่งลงเหว มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ "ญาตาวีมินทร์" นิยายเซ็ทมาเฟียตระกูลทริปเปิลวิลล์ แฝดสามสุดหล่อที่มีบุคลิกและนิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง มีทั้งหมดสามเรื่องตามแผนผังดังนี้ค่ะ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย (คู่หลัก) วิลสัน+พุทธมิกา = วินเนอร์ - วินนี่ / วิโอร่า - วีโอเล็ต (คู่รอง) จอนนี่-วันมาตา = มาร์ติน – มารียา หลงกลรักมาเฟีย (คู่หลัก) วิลเซอร์+สิมิลัน = สมิหลา – อันดามัน / วิคเตอร์ – พีพี - ลันตา (คู่รอง) อัลเฟรด-ดาหลา = ลีออง – รีอัล ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ (คู่หลัก) วิลเซนต์+ไอด้า = วิลตัน-วิลแฮม-วิลล์ด้า-วิลลาเบลล์ (คู่รอง) นาวิน+ยิปซี = ราเชลล์ – ดาวินซี คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
ใช่... ของฉันมันไม่แข็ง แต่ไม่ได้หมายความว่าให้แกมาทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน! ฝันไปเถอะ! ไม่อยากถูกฟ้าผ่าโว้ยยยย!
“พี่นุยังรักลินอยู่ไหม...” คำถามที่ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเธอจะต้องเป็นคนถามมันกับเขาดังขึ้น มันคือคำถามที่เธอไม่เคยอยากได้คำตอบ เพราะกลัวว่าถ้ามันเกิดไม่ตรงใจขึ้นมาเธอคงเจ็บปวดเจียนตายน่าดู แต่เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ทนอยู่กับความรู้สึกบ้าๆ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว “ลิน ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่ก่อน…” ปรเมศวร์เองก็เริ่มได้สติหลังจากได้เห็นแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปวดร้าวของอีกคนเข้า มันทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้นเหตุมันมาจากตรงไหน และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เขาเองที่ผิด ผิดที่พาช่อลดามาที่นี่
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนฉันต้องลดหนังสือในมือลงชะเง้อคอมองไปที่ถนน “เสียงท่อรถแบบนี้ ผ่านด่านตรวจมาได้ยังไงวะ?” ความรู้สึกแรกหลังได้ยินเสียงแสบหู ท่อไอเสียที่ถูกตัดแต่งเพิ่มเสียงให้ดังมากขึ้น จนทำให้คนที่ได้ยินเกิดความรำคาญ และฉันเป็นหนึ่งในหลายคนที่เบ้ปากร้องยี๋ แต่ฉันอาจจะอาการหนักกว่าคนอื่นนิดหน่อยก็ได้ เพราะฉันกำลังติดพันกับหนังสือนวนิยายที่เพิ่งได้มา มันเป็นหนังสือนิยายทำมือของนักเขียนท่านหนึ่งแต่ติดเรท ที่ฉันพยายามหลบๆ อ่าน เพราะบางทีสายตาของคนอื่นตอนที่มองปกหนังสือก็ทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กๆ ฉันคิดในใจทุกครั้งหากสายตาคนเหล่านั้นพุ่งตรงมาที่หนังสือในมือฉัน ฉันซื้อมาด้วยสตางค์ที่หาได้ ไม่ได้ไปใครขโมยใครมา แล้วทำไมล่ะ ความชอบส่วนตัวของฉันจึงไปขัดตาคนอื่น จบเรื่องนั้นกันก่อนเถอะค่ะ เรามาว่ากันต่อด้วยเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น ไอ้รถบิ้กไบค์คันนั้นดันมาจอดใกล้ๆ แปลที่ฉันนอนซุ่มอ่านหนังสือเล่มโปรดอยู่นี่สิ!!
สังคมภายนอกต่างรับรู้กันว่า ดุจตะวันหรือหมอซันเป็นนายแพทย์ เป็นเจ้าของโรงพยาบาล เป็นหนุ่มหล่อ ผู้ดิบผู้ดี ท่าทีสุขุมนุ่มลึก แต่แท้จริงแล้วเขามีด้านมืดซุกซ่อนอยู่ในภายใน เขามี ‘ ห้องขาว ’ อยู่ติดห้องนอน ใช่ เขาชอบสีขาว ชอบทุกอย่างที่ขาวสะอาดรวมไปถึงผู้หญิงด้วย... บ่อยครั้งที่เขาจะซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์สะอาดมาไว้รองรับความใคร่ของตัวเองด้วยราคาแพงลิบลิ่ว แน่นอนว่าพวกเธอต้องยินยอมพร้อมใจ ไม่ได้เกิดจากการบังคับแต่อย่างใด การมอบพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ทั้งหล่อและหุ่นดีสูสีดารานายแบบ แลกกับเงินทองและความสะดวกสบายนั้น มันช่วยให้ทำใจได้ง่ายขึ้นเยอะ แค่ต้องเป็นนางบำเรอให้จนกว่าเขาจะเบื่อ สิ่งเดียวที่ต้องบังคับตัวเองให้ไม่ทำนอกเหนือไปจากหน้าที่ คืออย่าเผลอไปตกหลุมรักเขาเด็ดขาด เพราะคนอย่างดุจตะวันไม่มีหัวใจ... ตัวอย่างความคลั่งไคล้ของคูมหมอ : “ ดีไหม ” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นเล่นเอาเธอตกใจ “ อะไรคะ ” “ เอากับฉัน ดีไหม ” ใบหน้าของเธอร้อนวูบ พวงแก้มซับสีเลือดแดงระเรื่อ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขิน ๆ แต่กิริยานั้นทำให้เขาเกิดอารมณ์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มน้อย ๆ นั่นน่าแทงของใหญ่เข้าไปชะมัด ! *** “ เจ็บมากหรือเปล่า ” ห่วงหนูด้วยเหรอคะ ตอนขอให้เบาไม่เคยเบา ! เด็กสาวแอบคิดในใจ แต่ก็ตอบออกไปสั้น ๆ อย่างสุภาพ “ ค่ะ ” “ ขย่มฉัน ” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจ ถามอย่างไม่เชื่อหู “ อะไรนะคะ ” “ ฉันอยากให้เธอขย่มฉันในน้ำ ” แล้วจะถามทำไมว่าเจ็บหรือเปล่า ?!