“อู้ว… ยังเป็นสีชมพูจริงๆ… ” เสี่ยรุตน์หมายถึงหัวนมที่ยังไม่เคยต้องมือและปากลิ้นของชายใดมาก่อน รีบกดริมฝีปากครอบดูดลนลานราวกับไม่เคยเจอมาก่อน “อื๊อออ… ” น้ำหวานพยายามข่มกลั้นเสียงร้อง ทว่ามันยิ่งทำให้เสี่ยรุตน์ชอบใจ กดใบหน้าซุกไซ้เต้าเนื้อพร้อมกับวนลิ้นรัดเลียรอบเม็ดทับทิมสีชมพู ชูชันขึ้นมาด้วยความสยิว กะซวกดูดลงมาถึงวงป้านลานหัวนมสีเนื้อ จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… เสียงดูดเลียลนลาน ทำเอาเจ้าของเต้าเนื้อรู้สึกเสียวซ่าน สองขาสั่นเกร็งแทบยืนไม่ไม่อยู่
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
ขย่มรักเพื่อนพ่อ
(เพื่อนพ่อหนูขอขย่ม)
สิงหาคม พุทธศักราช 2564
เวลาประมาณสี่ทุ่ม ภายในห้องคาราโอเกะของร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งในอำเภอหัวหิน
“วันนี้เพิ่งมีเด็กใหม่เข้ามาค่ะ… สนใจไหมคะเสี่ยเดี๋ยวเจ๊จะเรียกมาให้… รับรองว่ายังสดยังซิง… ”
เจ๊ ‘หลิน’ สาวใหญ่วัยสี่สิบ ผิวขาว เรือนร่างอวบอัด หน้าอกภูเขาไฟบั้นท้ายดินระเบิด เจ้าของร้านอาหารและคาราโอเกาะชื่อดังที่นักท่องราตรีรู้ดีว่าธุรกิจนี้เป็นแค่เพียงฉากบังหน้า
เพราะว่าเบื้องหลัง… หล่อนคือแม่เล้าที่คอยหาเด็กสาวไว้บริการบรรดาอาเสี่ยเงินหนา เอ่ยถามกับ ‘เสี่ยรุตน์’ หรือชื่อจริงว่า ‘วิศรุตน์’ เป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ เคยชนะประมูลงานก่อสร้างของภาครัฐและเอกชนมาแล้วมากมาย กิจการรุ่งเรืองขึ้นทุกวันจนฐานะร่ำรวยเข้าขั้นเศรษฐี
ตอนนี้เสี่ยรุตน์หันมาสร้างบ้านจัดสรรขายเอง มีหลายโครงการทั้งในหัวหิน ชะอำ และจังหวัดท่องเที่ยวชื่อดังหลายแห่ง
“ไม่ดีกว่า… ผมกำลังจะกลับแล้ว… ”
เสี่ยรุตน์หันมากล่าวกับเจ้าของร้าน…
วันนี้เสี่ยรุตน์พาพนักงานในแผนกเซลล์ขายบ้านจัดสรรของโครงการร่วมสิบคนมาเลี้ยงฉลองยอดขายที่ได้เกินเป้า
หลังจากนั่งมองจอโปรเจคเตอร์รายงานสรุปการขายของทีมงานที่นำมาพรีเซนต์ เสี่ยรุตน์ก็ออกมานั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ที่อยู่ติดกัน
ปล่อยให้พนักงานได้ดื่มกินและร้องคาราโอเกะกันอย่างสนุกสนานเต็มที่ หลังจากทำงานกันอย่างหนักเพื่อดันยอดขายให้ได้ตรงตามเป้าที่ตั้งไว้
“จะรีบกลับไปไหนคะเสี่ย… นานๆ จะแวะมา เดี๋ยวหลินเรียกเด็กมาให้นะคะ คนนี้ไม่ธรรมดาค่ะ”
เจ๊หลินเจ้าของร้านไม่อยากให้เสี่ยรุตน์รีบกลับ เพราะว่าปกติเสี่ยรุตน์ไม่ใช่คนชอบเที่ยวกลางคืน
“ไม่เป็นไร… ”
เสี่ยปฏิเสธ
“อุ๊ย… ลองดูก่อนนะคะ รับรองว่าเสี่ยจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน เชื่อเถอะว่าเห็นแล้วจะต้องชอบ”
เจ๊หลินคอนเฟิร์มเด็กใหม่ของร้านที่วันนี้มาเริ่มงานสดๆ ร้อนๆ
เสี่ยรุตน์ทำท่าว่าจะยกมือห้าม…
แต่ไม่ทัน…
เจ๊หลินรีบก้าวยาวๆ ออกไปจากห้อง ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับหญิงสาวใบหน้าสะสวยสะดุดตา
“มาแล้วค่ะ… คนนี้ชื่อ ‘น้ำหวาน’ ค่ะ… ”
เสี่ยรุตน์ตะลึงมองหญิงสาวที่เจ๊หลินแนะนำ
หล่อนมีรูปโฉมสะสวยสะดุดตา ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมประกาย ผมสีดำเป็นมันขลับราวกับเส้นไหม ยาวสลวยลงมาถึงกลางหลัง
ผิวพรรณนวลเนียนเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง ทำเอาเสี่ยรุตน์แทบไม่อาจละสายตาจากหล่อน
และที่สะดุดตาของเสี่ยอย่างแรง…
ก็คือทรวงอกคัพเอฟอวบใหญ่ มหึมาจนแทบล้นออกมาจากเสื้อยืดแขนกุดคอกว้างอวดร่องเต้า เอวคอดรับกับสะโพกผาย กลีบก้นเต็มตึงอยู่ในกางเกงขาสั้นรัดง่ามขา ช่วงขาเรียวยาวราวกับนางแบบยังไงยังงั้น
“เป็นไงคะ… อย่าเพิ่งรีบกลับนะคะ… น้ำหวานจ๊ะรีบชงเหล้าให้เสี่ยสิจ๊ะหนู… ”
เจ๊หลินเอามือรุนหลังหญิงสาว…
หล่อนจึงก้าวมาทรุดร่างลงนั่งเคียงข้างเสี่ยรุตน์ ลงมือชงเหล้าให้เขา
เจ๊หลินรีบก้าวออกมาจากห้อง เมื่อเห็นว่าแรงดึงดูดของหญิงสาวสามารถเหนี่ยวรั้งเสี่ยรุตน์เอาไว้ได้ ทั้งที่เมื่อครู่เขาพูดเองว่ากำลังจะกลับ
แม้ในความจริงเสี่ยรุตน์จะเป็นนักธุรกิจ แต่ลึกๆ แล้วเขาก็มีความแปลกที่ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม ปกติเสี่ยรุตน์ไม่ใช่ผู้ชายชอบเที่ยวกลางคืน
เขาเป็นคนเก่ง ขยันทำงาน พนักงานทุกคนในบริษัทต่างก็รู้ว่าเสี่ยรุตน์คนนี้บ้างานขนาดไหน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว*
กรุงเทพฯ มหานคร ตอนเช้า ที่ห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ เสียงพูดคุยทางโทรศัพท์ระหว่างลูกสะใภ้กับเพื่อนสาวของหล่อนที่อยู่ปลายสาย ทำให้ พ่อเลี้ยง ‘เพลิง’ ถึงกับชะงัก ต้องแอบฟังอย่างเสียมารยาท เพราะมันเหมือนเป็นการหยามเกียรติของลูกชายจนเขาทนไม่ได้
ทีปต์อุทานเบาๆ กับภาพที่เห็น… มาลิลล์กำลังนอนหงายอยู่บนเตียง ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน โดยมีหมอนสีขาวสองใบรองไว้ที่แผ่นหลัง ทำให้สองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่มหึมา นูนเด่นอวดสายตาของทีปต์ และสิ่งที่ทำเอาเลือดกำเดาของทีปต์แทบสาดทะลักออกมา ก็คือของดีที่กำลังเปิดเปลือยอยู่ระหว่างเข่าสองข้างตั้งชัน มือข้างหนึ่งจับกล้วยหอมดุนดันเข้าออกเป็นจังหวะ “อ่า… ลุงทีปต์จ๋า กระแทกหนูเถอะค่ะ… อูย… ของลุงใหญ่เหลือเกิน… ซี้ดดดด… เห็นแล้วอยากสุดๆ” มาลิลล์หลับตาพริ้ม…
“ไม่ให้เลียข้างล่าง... งั้นผมดูดข้างบนนะที่รัก” อดัมส์ยังมีอารมณ์ขี้เล่น แม้ในตอนจะร่วมรัก เขารีบผละออกมาจากง่ามขา จูบไซ้ขึ้นมาที่ท้องน้อย กระทั่งถึงเต้านมของหล่อน ครอบริมฝีปากดูดเลียอย่างโหยหาเอาเป็นเอาตาย “อุ๊ย... วันนี้คุณดำซาดิสม์จัง” อรทัยสะดุ้งเฮือก เมื่อทรวงอกอวบโดนมือใหญ่ของสามีบีบขยำอย่างแรง จากนั้นก็เกลือกใบหน้าฟอนฟัดอย่างไม่ลืมหูลืมตา อรทัยเสียวซ่านสุดๆ รีบบีบนมยัดปากเขาที่ค้อมลงมาดูดเลียหัวนมอย่างตะกละตะกลาม อดัมส์ดูดเลียสลับไปมาระหว่างยอดอกทั้งสองข้างเสียงดังซ่วดๆ เหมือนกำลังซดกลืนของอร่อย ทำเอาสาวน้อยที่แอบยืนดู เกิดอาการเสียวซ่านขึ้นมาที่ยอดอกของตัวเองอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้ รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังโดนพี่เขยดูดนม
แก้วตาพึมพำในใจ มองพี่เขยจัดหนักพี่สาวของหล่อน ยิ่งมอง… ก็ยิ่งตื่นเต้นมีอารมณ์ หน้าขาหนีบแน่น บิดไปบิดมาจนรู้สึกได้ว่ามีน้ำหล่อหลื่นเหนียวๆ หลั่งชุ่มออกมาแฉะแพนตี้ตัวน้อย พอเอามือเอื้อมลงมาแตะที่ง่ามขา ก็รู้ว่ามีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มเป็นยางย้อยติดนิ้ว ‘อุ๊ย… ’ แก้วตาตกใจ หลังจากแอบดูจนน้ำเดิน ด้วยภาพที่เกิดขึ้นในห้องนอน อยู่ห่างจากสายตาของหล่อนเพียงช่วงแขนกระมัง จึงเห็นทุกอย่าง ชัดเจนเต็มสองตาทั้งภาพทั้งเสียง คมชัดปานว่ากำลังมองผ่านจอภาพระบบเอชดี “อ๊าย... ผัวจ๋า... เมียเสียว... เมียทรมาน” ใบหน้าของลีนาบิดเบะ สะบัดไปด้วยความซ่านสยิว ก้นอวบขาวดีดเด้ง แอ่นส่ายไปตามอารมณ์กระเจิดกระเจิง โดนกระแทกกระทั้นดุเดือดขนาดนี้ไม่ว่าเป็นใครก็คงเคลิบเคลิ้มไม่ต่างจากหล่อน ลีนาเปล่งเสียงร้องครางออกมาตลอดเวลาที่ท่อนเอ็นคัดแข็งเป็นลำเหมือนดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ ของสามีกระแทกใส่จนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“ไม่ไหวแล้วครับ… ผมแข็งแทบระเบิดแล้ว… ไม่เชื่อก็ลองจับ… ” บอสหื่นดึงมือข้างหนึ่งของเลขามาทางด้านหลังเธอจึงต้องไล้ลูบสัมผัสความเป็นชาย ใหญ่ยาวน่าสะพรึง ยิ่งลูบไล้ของเขา… มือเธอยิ่งสั่น ใบหน้าร้อนผะผ่าว ความเสียวซ่านแล่นวาบเข้ามาตรงกึ่งกลางกาย ใจเต้นระทึก มือยังจับท่อนเนื้อยาวใหญ่ของบอส ใหญ่มากจนมือกำไม่รอบ
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ความรักระหว่าง นายหัวอานนท์ และ แพรวา เป็นอันต้องจบสิ้น หลังจากที่เขารู้ว่าคนที่ทำให้น้องสาวเขาต้องตายคือพี่ชายของเธอ ไฟแค้นที่เกิดขึ้นในใจเขา หนทางเดียวจะกำจัดพ้น คือการเหยียบย่ำน้องสาวของมันให้เจ็บช้ำมากที่สุด “ที่ผ่านมา พี่นนท์รักแพรจริงหรือเปล่า หรือรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแพรเป็นน้องสาวของพี่ชัช เลยตั้งใจจะหลอก” ดวงตากลมโตมองริมฝีปากหยักได้รูปอย่างลุ้นคำตอบ “ฉันไม่เคยรักเธอ ได้ยินแล้วเชิญออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้” เขาพูดน้ำเสียงเยือกเย็น ใบหน้าหล่อเหลาไม่เผยความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้น “แพรเข้าใจแล้วค่ะ” เสียงหวานตอบรับอย่างแผ่วเบา หัวใจบัดนี้แหลกสลายไม่มีชิ้นดี “เข้าใจแล้วก็ออกไปซะ!! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงดุดัน คำยืนยันจากริมฝีปากหยักได้รูป ทำให้แพรวาปล่อยน้ำตาให้ไหลทะลักเหมือนทำนบแตกอย่างอดกลั้นไม่ไหว ก่อนพยายามพยุงร่างไร้เรี่ยวแรงย่างกรายออกจากห้องด้วยจิตใจบอบช้ำ
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี