ความจำเป็นบีบบังคับให้เธอต้อง ‘ตั้งท้อง’ อย่างเร่งด่วน และเขาก็คือ ‘พ่อพันธุ์’ที่เธอหวังอยากได้มาเป็นพ่อของลูก ปฏิบัติการอ่อยจึงเกิดขึ้นเพื่อให้ได้น้ำเชื้อจากคุณหมอสุดหล่อ เมื่อได้เขาแล้ว เธอก็หนีหายไปจากเขา เขาจึงต้องพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอและลูกในท้องของเธอ เธอจะมาทำอย่างนี้กับเขาไม่ได้เป็นอันขาด...เขาไม่มีวันยอมโดนผู้หญิงแปลกหน้าฟันแล้วทิ้ง แถมชิ่งหนีไปอย่างนี้หรอก เขาในฐานะผู้เสียหาย จะต้องทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเอง !
“แม่ แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะแม่” มณีกานต์คร่ำครวญใจแทบขาด มองมารดาที่ศีรษะโล้นเลี่ยนมีหมวกไหมพรมคลุมไว้ แต่ไม่อาจปิดบังความโรยราแห้งแล้วของชีวิตที่ใกล้จะดับสูญเต็มที
แม่ไม่ตอบเธอแม้แต่คำเดียว ดวงตาปิดสนิท ที่จมูกโดนครอบด้วยออกซิเจน ทรวงอกสะท้อนขึ้นลงเป็นสิ่งเดียวที่บอกว่าแม่ยังมีชีวิตอยู่
“คุณหมอคะ” เธอหันไปหาหมอที่กำลังมองมาด้วยสายตาเห็นใจ “ช่วยแม่ไม่ได้เลยเหรอ”
“หมอก็พยายามเต็มที่แล้วครับ แต่คุณแม่ของคุณท่านได้รับบาดเจ็บทั้งภายนอกภายใน อวัยวะบางอย่างข้างในก็ฉีกขาด ศีรษะได้รับความกระทบกระเทือนค่อนข้างรุนแรงด้วย ยังดีที่หายใจได้ ไม่งั้นคงต้องใส่ท่อช่วยหายใจ”
หญิงสาวหน้าซีดเผือด เธอรู้มาว่าถ้าใส่ท่อลงไปในลำคอแล้ว อาจเกิดแผลในปากได้ และคนไข้จะเจ็บมาก เธอไม่อยากให้แม่เจ็บเลย แต่ก็ไม่อยากให้แม่ตายด้วย
“คุณหมอคะ...แม่...แม่มีโอกาสรอดกี่เปอร์เซ็นต์กันคะ” เธอถามแล้วกลั้นหายใจรอฟังคำตอบ ในขณะที่แพทย์อาวุโสกลับส่ายหน้า
“หมอไม่รู้จะบอกยังไงครับ แต่คนไข้มีสิทธิ์เสียชีวิตได้ทุกเมื่อ ก็ต้องถามคุณแล้วว่าถ้าหัวใจคนไข้หยุดเต้น จะให้หมอปั๊มไหม ถ้าให้ปั๊ม หมอจะใช้เวลาสามสิบนาที ถ้าเกินกว่านี้ก็ต้องถอดใจ”
“ปั๊มค่ะ” เธอร้องไห้โฮ ไม่อายหมอ ไม่อายพยาบาล ในห้องไอซียูมีผู้ป่วยหนักหลายรายที่นอนเรียงรายพ่วงด้วยเครื่องช่วยชีวิตจำนวนมาก คุณหมออนุญาตให้ญาติเยี่ยมเป็นบางช่วงเวลาเท่านั้น “ถ้ามียาอะไรที่พอจะรักษาแม่ได้ คุณหมอไม่ต้องลังเลนะคะ ใช้ไปเลยค่ะ เสียเงินส่วนต่างเท่าไหร่ หนูจะขวนขวายหามาให้ ขอแค่เพิ่มโอกาสที่แม่จะมีชีวิตต่อไป แม้จะเพิ่มขึ้นอีกแค่เปอร์เซ็นต์เดียว หนูก็ยอม”
เพราะถ้าขาดแม่ไป บนโลกใบนี้จะเหลือเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว เธอกับแม่รักกันมาก สนิทกันราวกับเพื่อน ไปไหนไปกัน จนลืมคิดไปว่าหากวันหนึ่งไม่มีแม่ เธอจะอยู่อย่างไร
และก็นึกไม่ถึงเลยว่าอยู่ดีๆ แม่จะโดนรถชน แล้วต้องมานอนเป็นผักปลาโดยไม่รู้ว่าจะมีชีวิตรอดหรือเปล่าอย่างกะทันหันเช่นนี้
เธอยังทำใจไม่ได้จริงๆ
นายแพทย์ได้แต่ถอนหายใจยาว เขาเห็นภาพนี้จนเจนตาแล้ว และก็รู้สึกแย่ทุกครั้งที่ได้เห็นน้ำตาของญาติผู้ป่วยและคำอ้อนวอนที่ในบางครั้งเขาไม่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ให้เกิดได้ สุดท้ายเขาก็พูดได้แต่เพียงว่า
“หมอจะพยายามทำเต็มที่ให้ถึงที่สุดครับ”
หมดเวลาเยี่ยม มณีกานต์เดินใจลอยออกจากห้องไอซียู เธอปาดน้ำตาที่ยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง แม้เพียรบอกตัวเองให้เข้มแข็ง แต่ภาพที่แม่นอนนิ่งก็ยังติดตาจนยากจะทำใจได้ เธอดึงขอบเสื้อมาซับหัวตา สูดน้ำมูกใสๆ ฟืดฟาด
หมอบอกว่าถ้าจะใช้ยาที่ดีที่สุด อาจต้องจ่ายเงินราวแสนกว่าบาท เพราะเป็นยาที่ต้องสั่งมาใช้โดยเฉพาะเท่านั้น
บัญชีธนาคารของเธอมีเงินไม่ถึง 500 บาทด้วยซ้ำ
โทรศัพท์มือถือสั่น เธอมองหน้าจอ...เป็นพี่สาวต่างมารดานั่นเอง โทรมาทำไมกัน ไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้วแท้ๆ ได้ยินข่าวล่าสุดแว่วๆ มาว่าพี่ได้แต่งงานไปกับเศรษฐีสูงวัยคนหนึ่ง
“ฮัลโหล” เธอรับสาย
/เสียงยังกับคนเป็นหวัด/
“โทรมามีอะไรเหรอพี่ดาว”
/ตอนนี้อยู่ไหน/
“โรงพยาบาลค่ะ แม่ไม่สบายอยู่ไอซียู มาเยี่ยมแม่”
/อ้อ งั้นเหรอ แล้วจะกลับตอนไหน/
“กำลังจะกลับแล้วค่ะ หาโบกรถรับจ้างหน้าโรงพยาบาล”
/รออยู่หน้าโรงพยาบาลนั่นแหละ เดี๋ยวฉันไปรับ มีเรื่องจะคุยด้วย/ พูดจบก็กดตัดสายไป โดยไม่ให้เธอได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธเลย ประกายดาวยังคงนิสัยเหมือนเดิมจริงๆ เอาแต่ใจและยึดความคิดตัวเองเป็นหลัก
ถึงจะเบื่อหน่ายที่จะต้องเจอหน้าพี่สาว แต่เธอก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะคุยเรื่องอะไร เลยนั่งรอตรงศาลาริมทาง ราวยี่สิบนาที รถเก๋งราคาเกือบล้านก็แล่นมาจอดเทียบ ก่อนที่กระจกจะเลื่อนออก
“ขึ้นรถสิ”
หญิงสาวเดินไปเปิดประตูข้างคนขับแล้วขึ้นไปนั่ง ประกายดาวรีบขับรถต่อไปทันที
“เข้าเรื่องเลยละกันนะ เธอต้องการเงินไหม”
มณีกานต์หันไปมองหน้าคนถาม พี่สาวยังคงสวยไม่สร่าง แต่งหน้า ทำทรงผมเป็นลอนสยายถึงกลางหลัง ปากสีแดงราวพริกที่สุกจัด
“ต้องการสิคะ ใครบ้างไม่ต้องการเงิน”
“ต้องการเท่าไหร่” ถามเสียงเรียบเย็น
อันที่จริงเธอกับประกายดาวห่างเหินกัน เพราะเธอเป็นเพียงลูกของเมียน้อย ก็ไม่แปลกที่ประกายดาวจะไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไหร่นัก
เธอกับประกายดาวหน้าตาคล้ายพ่อ และพ่อก็เป็นคนที่หล่อมาก เพียงแต่ประกายดาวขยันแต่งหน้า แต่งตัว ทำให้ดูเฉิดฉายมากขึ้นไปอีก ในขณะที่เธอชอบใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา ผิวหน้าไม่เคยสัมผัสเครื่องสำอางเลยไม่ค่อยสะดุดตาใครต่อใครสักเท่าไหร่
ในสังคมที่มีแต่คนรุมประณามแม่ว่าชั่วช้า เป็นเมียน้อยคนอื่นเขา แต่สำหรับเธอกลับสงสารแม่จับใจ แม่ไม่รู้ว่าพ่อมีภรรยาอยู่แล้ว เป็นเพียงเด็กสาวต่างจังหวัดที่มาหางานทำในเมืองหลวง และก็โดนพ่อหลอกว่ายังโสดจนเผลอผูกใจสมัครรักใคร่ มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนท้อง ความก็แตกว่าพ่อมีภรรยาและลูกสาววัยสองขวบอยู่ก่อนแล้ว
เธอแต่งงานกับสามีที่เย็นชา หน้าดุ และไม่เคยบอกเธอว่ารักสักคำ เธอจะอบอุ่นแค่ตอนเขาร่วมรักด้วย จากนั้นเธอจะรู้สึกเหน็บหนาวกับความเฉยชาที่เขามีให้ สิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีกำลังใจคือการตั้งครรภ์ลูกแฝด เธอไปจากเขาโดยไม่ล่ำลา 4 ปีต่อมา เธอและเขาได้พบกันอีกครั้ง พร้อมเด็กฝาแฝดวัย 3 ขวบที่เรียกเขาว่า ‘พ่อ’
เพราะน้ำเมาในคืนนั้น เธอจึงพลาดท่า ‘ท้องไม่มีพ่อ’ เธอจำผู้ชายคนนั้นไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาคือใคร สิ่งที่จำได้ดีคือเสียงของเขาเท่านั้น วันเวลาผ่านไป เธอคลอดลูกชายฝาแฝด มีคนแปลกหน้ามาจับตัวเธอและลูกๆไป…คฤหาสน์หลังใหญ่ราวกับวังคือสถานที่เธอและลูกถูกพาตัวมา เธอได้พบใครคนหนึ่งซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร แต่ทว่าแววตากลับเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง เขาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ “ในที่สุด ผมก็ตามหาคุณเจอเสียทีนะ” เธอจำได้…เสียงทุ้มทรงอำนาจที่ไม่เคยลืมเลย เขาคือผู้ชายในคืนนั้น ! “คุณตามหาฉันเจอได้ยังไง” “ไม่มีอะไรที่ผมต้องการแล้วจะไม่ได้หรอกนะ ถึงแม้จะใช้เวลานานไปหน่อยก็เถอะ” หญิงสาวนั่งคุกเข่ากอดลูกๆแนบอก เนื้อตัวสั่นระริก ถามด้วยเสียงที่สั่นจนควบคุมไม่อยู่ “คุณต้องการอะไร” “ตอนแรกแค่อยากรู้ว่าผู้หญิงคนไหนกันที่มาเสียตัวให้ผมแล้วก็ชิ่งหนีไป แต่พอรู้ว่าคุณมีลูก ผมก็ต้องการลูก” “ไม่ได้นะ” เธอกอดลูกชายทั้งสองแน่นกว่าเดิม “เด็กๆเป็นลูกของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ” ร่างสูงขยับมายืนใกล้ๆ หรี่ตามองเธอและเด็กๆ ก่อนยกมุมปากเป็นรอยยิ้มหยัน “มีแค่มดลูก คุณจะท้องได้เองหรือไง ถ้าไม่ได้สเปิร์มจากผมไปน่ะ” หญิงสาวหน้าร้อนวูบ… เพิ่งรู้ก็วันนี้เองว่า พ่อของลูกเธอนั้นไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา แต่เป็นประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ร่ำรวยมหาศาล ที่สำคัญเขาต้องการลูกๆ เธอจะต้องหนีจากเงื้อมมือของเขาให้ได้ อุตส่าห์อุ้มท้องมาตั้ง 9 เดือน จะยอมให้เขามาพรากลูกไปจากอกไม่ได้เด็ดขาด แม้จะตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะต้องหนีให้ได้ แต่ทว่าสุดท้ายแล้ว…นอกจากจะหนีไม่พ้นแล้ว อย่าว่าแต่ลูกเลย แม้แต่หัวใจของเธอก็ตกเป็นของเขา !
ปภาวีหลงรักนัธทวัฒน์ข้างเดียวมานานแล้ว ในวันที่เขาหมั้นหมายกับผู้หญิงคนอื่น เป็นวันที่เธอพลาดพลั้งมีอะไรกับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อพ่อขายเธอให้เป็นเมียเก็บของเขาในราคา 3 ล้าน ตอนกลางวันเธอเป็นคนรับใช้ที่โดนทุกคนในบ้านกดขี่รังแก ส่วนค่ำคืน เธอคือนางบำเรอของท่านประธานที่มองว่าเธอเป็นเพียงของเล่นเท่านั้น เมื่อเธอเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาและอยู่ในความเสี่ยง ‘แท้งคุกคาม’ หนทางเดียวที่จะปกป้องลูกฝาแฝดชายหญิงในท้องไว้ได้คือเธอต้องหนีไปจากเขา...!!
เธอเป็นเลขาของเขา ส่วนเขาก็เป็นเจ้านายของเธอ.... อัมพิกาตกหลุมรักนิโคลัสตั้งแต่แรกเห็น ทว่า...สถานะระหว่างเลขากับท่านประธานช่างต่างกันจนเธอไม่อาจคาดหวังเกินตัว 1 ปีผ่านไป จากการได้ทำงานใกล้ชิด เธอยิ่งหวั่นไหวจนยากจะถอนหัวใจ ได้แต่เก็บงำความรักไว้เป็นความลับในใจ ไม่สามารถเอ่ยปากไปได้ จนวันหนึ่ง เธอและเขาต่างเมาด้วยกันทั้งคู่จนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เธอยินยอมเพราะรัก แต่เขามีเพียงความใคร่ ในวันที่เสียตัวให้เขาแล้ว เขาพาเธอไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน...ที่นั่น ก็มีสาวสวยอยู่แล้วคนหนึ่ง เขาตั้งกติกาว่า ระหว่างเธอกับผู้หญิงคนนั้น...หากใครมีทายาทให้เขาได้ก่อน เขาจะยอมจดทะเบียนสมรสด้วย เพราะสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ความรัก แต่เป็นทายาทสืบสกุล ! ผู้ชายเลือดเย็นคนนี้น่ะหรือที่เธอรัก...ต่อให้เธอเกิดตั้งท้องขึ้นมาก็อย่าฝันเลยว่าเธอจะยอมให้เห็นหน้าลูก !!
สรวิชญ์คือรักแรกของฝากขวัญ... เธอเป็นลูกสาวหัวหน้าคนงาน ส่วนเขาคือลูกชายเจ้าของไร่สิงห์คำรามที่อายุมากกว่าเธอ 5 ปี ความใกล้ชิดก่อเกิดความสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เธอในวัยเยาว์ ไร้เดียงสา เรียนยังไม่จบมัธยมปลายก็เสียตัวให้เขา เธอวาดฝันถึงอนาคตที่ดี ความรักที่สวยงาม แต่แล้ว...ในวันที่เธอจบการศึกษาชั้น ม.6 คือวันเดียวกับที่ถูกเขาทอดทิ้ง พ่อพาเธอไปอยู่กรุงเทพเพื่อฟื้นฟูสภาพจิตใจ ในขณะที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้นทุกวัน โดยที่สรวิชญ์ไม่เคยรู้เลยว่าเธออุ้มท้องสายเลือดของเขาอยู่ เวลาผ่านไป 6 ปี ลูกสาวของเธออายุ 5 ขวบ เธอได้เดินทางกลับมาที่ไร่สิงห์คำรามเพื่อดูแลสรัณซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของพ่อ เธอและเขาได้พบกันอีกครั้ง...เขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว จากหนุ่มหน้าใส กลายเป็นผู้ชายดุดัน ไว้หนวดเครา ตัวโตร่างใหญ่ ที่สำคัญ...เขามีคู่หมั้นแล้ว แต่เธอไม่มีทางให้เขาสมหวังหรอกนะ เธอเคยเสียใจมากแค่ไหน เขาต้องได้รับความเสียใจมากกว่าเธอ ฝากขวัญไม่รู้เลยว่า...ความอยากเอาคืนในวันนั้น จะทำให้เธอตกหลุมรักอดีตสามีเป็นครั้งที่สอง ทว่าเธอไม่ใช่เด็กสาวม.ปลายผู้ไร้เดียงสาอีกแล้ว เธอไม่มีวันทำผิดพลาดเหมือนเมื่อก่อนแน่ๆ !
เธอเคยคิดว่าเขา รัก’จึงยอมยกให้ทั้งตัวและหัวใจ ทว่าในความจริง เธอเป็นได้แค่ ‘เมียในความลับ’ ที่ทำได้เพียงรอเวลาให้เขามานอนด้วย เจ้าสาวที่เขาจะแต่งงานด้วย ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผู้หญิงคนอื่น และฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ความอดทนของเธอขาดลงก็คือการที่เธอตั้งครรภ์ แต่เขากลับแนะนำให้ไปทำแท้ง พอที...เธอไม่สามารถคบกับผู้ชายใจร้ายเช่นเขาได้อีก พรอุษาตัดสินใจตัดขาดความสัมพันธ์ที่มีแต่ความเจ็บปวด อุ้มท้องลูกน้อยหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ 4 ปีผ่านไป บาดแผลในใจเริ่มจางหาย พร้อมลูกสาวที่เติบโตมาอย่างน่ารัก แล้วในวันหนึ่ง...โชคชะตาก็ทำให้เธอบังเอิญพบเจอกับสามีเก่าอีกครั้ง ถ่านไฟที่ยังไม่ทันได้ดับสนิทเริ่มติดไฟขึ้นมาอีกครั้ง...แต่ทว่าเธอจะไม่มีวันยอมผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สองแน่ๆ ...................... “นี่มัน” ชายหนุ่มย่นหัวคิ้ว ดึงแผ่นทดสอบมาดู... ถึงเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ถืออยู่นี้คืออะไร แล้วความหมายของสองขีดแดงคืออะไร...สายตาคู่คมจ้องหน้าเธออย่างเดือดดาล “เธอท้องเหรอ” “คือ...มัน...เอ่อ” เธออึกอัก “เธอท้อง...” เขากดเสียงให้ต่ำลงไปอีก ส่งผลให้เธอตัวลีบเล็ก อึกอัก “พิมลองตรวจดู ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะขึ้นสองขีด” “ไม่คิดงั้นเหรอ” ชายหนุ่มแค่นเสียง แสยะมุมปาก ปล่อยมือจากเธอพร้อมขยำแผ่นทดสอบปาลงพื้น “ฉันจะถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ไปเอาเด็กออกซะ”
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
หลิวชิวเยว่จบชีวิตจากชาติภพปัจจุบัน เมื่อฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างของหญิงอ้วน ชื่อเดียวกับตัวเอง อีกทั้งตัวเธออยู่ในเกี้ยวเจ้าสาวกำลังจะไปแต่งงานกับแม่ทัพเสิ่นมู่ฉือ แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นชิงเป่ย จากซีอีโอสาวแสนสวย ผู้ทระนงตนว่า ฉันสวย รวยและเริ่ดในปฐพี ต้องกลายมาเป็นหญิงอ้วน น้ำหนักร่วมสองร้อยจิน (100กิโลกรัม) แถมด้วยฉายา สตรีกาลกิณี ! แล้วข่าวลือที่ว่าแม่ทัพหนุ่มสามีของเธอ เป็นพวกชอบตัดแขนเสื้อ (ชอบผู้ชาย) นั้นเป็นจริงหรือไม่...จำต้องพิสูจน์ให้กระจ่าง! ทว่า... ยามจันทร์เต็มดวง หลิวชิวเยว่กลับค้นพบความลับของสามี เมื่อเขากลายร่างเป็น หมีแพนด้า ! หลิวชิวเยว่จะใช้ชีวิตในยุคจีนโบราณอย่างไรให้แฮปปี้ เมื่อต้องมีสามีเป็น หมีแพนด้าผู้คลั่งรัก !
เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูเรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า"เจียงซุ่ย ทำไมถึงหย่ากับคุณยู่น่ะ" เจียงซุ่ยยิ้ม"เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก" อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที "คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ"
เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนนั้น หลังจากนั้นเธอก็พยายามจะหนีไปแต่สุดท้ายก็ถูกพ่อเธอหาจนพบ และหนีไม่รอดชะตากรรมที่จะต้องแต่งงานแทนน้องสาว เธอจะพบว่าชายที่เคยมีอะไรกับเธอในคืนนั้นก็คือสามีของเธอหรือไม่ และเขานั้นจะรู้ว่าเธอเป็นแค่เจ้าสาวปลอมหรือไม่ ตลอดจนความลับเบื้องหลังของสามีคนจนจะเป็นเช่นไร ติดตามไปด้วยกันเลย
หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ