แต่คนที่สัมภาษณ์งานเธอเมื่อสัปดาห์ก่อนไม่ใช่นิโคลัส แต่เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล ซึ่งได้บอกกับเธอว่าจะทำหน้าที่สัมภาษณ์แล้วส่งข้อมูลให้นิโคลัสคัดเลือกอีกที
ในบรรดาสาวๆ ที่เรียนจบสูง บางคนจบปริญญาโท ต่างพกพาความมั่นใจเต็มที่
เธอไม่คิดเลยว่า...คนที่จะได้รับเลือกจะเป็นเธอ...ผู้ที่เรียนจบปริญญาตรีมาด้วยเกรดเฉลี่ยระดับปานกลาง
เงินเดือนสูงลิ่วถึง ห้าหมื่นต่อเดือน ทำให้เธอแทบจะถวายจิตวิญญาณตั้งมั่นไว้ว่าจะต้องตั้งใจทำงานให้ถึงที่สุดเพื่ออนาคตอันสดใส
มือเรียวกระชับสายกระเป๋าสะพายข้างไว้มั่น สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ท่องไว้ว่า
‘อย่าตื่นเต้น อย่ากลัว นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุด จะต้องคว้าไว้ให้’
“เพิ่งมาใหม่เหรอ...อยู่แผนกไหนจ๊ะ” เสียงกระลิ้มกระเหลี่ยดังจากเบื้องหลัง ทำให้เธอหันขวับกลับไปมองอย่างตกใจ...ชายร่างอ้วนใหญ่ ดวงตาหลุกหลิก แม้จะสวมสูทแต่ก็ไม่ได้ดูมีสง่าราศีเลยสักนิด
“เอ่อ...คือ” ยังไม่ทันจะตอบ ฝ่ายนั้นก็พูดขึ้นมาอีกว่า
“สวยๆ แบบนี้น่าจะไปเป็นดารามากกว่านะ” ไม่เพียงพูดเปล่า มือยังคว้าหมับที่ก้นนุ่ม ทำเอาเธอสะดุ้งโหยง หันไปแหว
“อะไรกัน โรคจิตเหรอ”
“ทำเป็นขัดขืนเล่นตัว รู้ไหมว่าสวยกว่าเธอ ฉันก็ได้มาแล้ว อยากเลื่อนตำแหน่งไหม อยากพัฒนาไปไกลกว่าคนอื่นหรือเปล่า ฉันช่วยเธอได้นะ” พูดพลางคว้าข้อมือเล็กยึดไว้ หญิงสาวเบิกตากว้าง มองหายามรักษาความปลอดภัยแต่ไม่พบ...
ตรงที่จอดรถของเธอมันห่างไกลจากสายตาคนอื่น ราวกับยืนอยู่กับหมูป่าบ้าในที่เวิ้งว้างกว้างขวางอยู่ตามลำพัง เธอขนลุกซู่ ความกลัวเกาะเต็มหัวใจ
“อะ เอ่อ...” กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น พยายามบิดข้อมือออก แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ “ฉันไม่ได้อยากใช้เต้าไต่นะ ฉันมีความสามารถ”
“แหม เล่นตัวซะจริงๆ คนที่มีความสามารถใช่ว่าจะไปได้ไกล เธอเกิดมามีหน้าตาสวยก็น่าจะใช้หน้าตาให้เป็นประโยชน์สิ”
“งั้นเหรอ...” สองพยางค์นี้ดังมาจากคนอื่น เป็นเสียงที่ห้าวทุ้มและเยือกเย็น เธอเหลือบไปมองก็ได้เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำ ดวงตาเรียวยาวคมกริบสีอำพันที่สามารถเชือดเฉือนหัวใจคนได้ ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวรูปสลัก
หล่อแบบร้ายๆ...
ชายอ้วนรีบปล่อยมือจากเธอ ก่อนจะหันไปก้มหัวให้ผู้มาใหม่ปลกๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“เมื่อกี้ทำอะไรเหรอ”
“ทักทายน่ะครับ เห็นว่าน่าจะเพิ่งมาใหม่เพราะไม่คุ้นหน้า เลยอยากรู้จักกันไว้” ตอบพลางยิ้มเรี่ย เกาท้ายทอยแกรกๆ
ชายหนุ่มนัยน์ตาสีอำพันหันไปมองอัมพิกาแล้วถาม “จริงเหรอครับ”
หญิงสาวคิดไว้แล้วว่าผู้ชายหล่อๆ คนนี้จะต้องตำแหน่งอยู่สูงกว่าไอ้ลามกนั่นแน่ๆ มันถึงได้พินอบพิเทาเขานัก เธอไม่คิดจะปกป้องคนผิด เพราะไม่เช่นนั้นในอนาคตเธออาจจะต้องเจอเหตุการณ์เดิมๆ อีกได้ จึงตอบไปตามความจริงว่า
“ไม่จริงค่ะ มันจับตูดฉัน แล้วก็เสนอให้ฉันนอนกับมันเพื่อตำแหน่งที่สูงขึ้นด้วย” เธอชี้หน้าผู้ชายลามก แล้วฟ้องฉอดๆ
“อ้าวเฮ้ย นังนี่ !” หนุ่มอ้วนตาลุกวาวไม่พอใจ ก่อนจะหน้าสะบัดเมื่อโดนต่อยเข้าที่ใบหน้าเต็มแรง
ผลั๊วะ !
“โอ๊ย !! คุณนิค คุณ...คุณต่อยผมทำไม” ยกมือกุมปากที่มีเลือดไหลซึม
“ถามมาได้ว่าต่อยทำไม การกระทำของคุณโดนแค่นี้ถือว่าน้อย”
“ถะ ถ้าผมแจ้งความ...”
“แจ้งสิ เสียค่าปรับไม่กี่บาทหรอก”
ชายร่างอ้วนพีหน้าซีด เม้มปากแน่น
“กลับไปเข้างานของคุณเถอะ แล้วค่อยคุยกัน” เขาบอกชายตัณหากลับ ซึ่งฝ่ายนั้นก็รีบหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
อัมพิกามองคนที่เธอเพิ่งรู้ว่าชื่อ ‘นิค’อย่างประหลาดใจแกมพิศวง
“ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะชกหน้าเขา”
“สิ่งที่เขาทำ ผมอยากกระทืบด้วยซ้ำ” ตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะตั้งคำถาม “คุณจะมาทำงานที่นี่แผนกอะไร”
“เลขาท่านประธานค่ะ” เธอตอบ ก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์ โดยมีเขาตามเข้าไปติดๆ