แมทธิวถูกบังคับให้แต่งงานกับมะลิชายหนุ่มเฝ้าบอกทุกคนรวมทั้งตัวเองว่าไม่เต็มใจและชิงชังแม่เจ้าสาวเด็กเป็นที่สุดแต่สุดท้ายก็แพ้หัวใจตัวเองรักผู้หญิงที่ตัวเองบอกว่าเกลียดจนหมดใจ “คุณแมทธิว...!” หล่อนอุทานและหันกลับหลังไปมอง ก็ได้เห็นผู้ชายที่หล่อนคิดถึงทุกลมหายใจยืนอยู่ เขาใช้สะโพกพิงกับต้นเสาทรงโรมันเอาไว้ ขณะจ้องมองหล่อนด้วยสายตาดูแคลน “เก่งแบบนี้นี่เอง ฉันถึงได้ดิ้นหนีบ่วงวิวาห์ของเธอไม่หลุด” เขาเดินเข้ามาหา กลิ่นไออำมหิตที่แผ่ซ่านมาจากเรือนกายกำยำเขย่าโสตประสาทของหล่อนให้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มะลิขยับตัวถอยหลังหนี แต่แมทธิวคว้าเอาไว้ซะก่อน ร่างอรชรปลิวราวกับเศษฝุ่นเข้าไปในอ้อมแขนทรงพลังนั้นเต็มแรง “ปล่อยค่ะ...” “ทำไม... ดิ้นทำไม ในเมื่อเป็นเธอไม่ใช่หรือที่ต้องการให้เราจบกันแบบนี้” เขาหัวเราะยิ้ม มองหล่อนด้วยสายตาประกาศศึก มะลิตัวสั่นเทา อยากจะดิ้นรนอยากจะขัดขืนแต่เรี่ยวแรงของหล่อนไม่เคยมีเลยเวลาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ขโมยทุกอย่างไปจากหล่อน แม้กระทั่งลมหายใจ “ไม่ใช่นะคะ... มะลิไม่ได้ต้องการแบบนี้...” เขาไม่เชื่อ ในสายตาของเขาไม่มีร่องรอยคล้อยตามคำแก้ตัวของหล่อนเลย มะลิน้ำตาซึมเมื่อแมทธิวใช้ความแข็งแรงกว่าดันร่างของหล่อนให้เข้าไปกระแทกเข้ากับกำแพงที่ใกล้ที่สุด ขณะที่ร่างของเขาทาบเข้ามาประกบ เนื้อตัวทุกสัดส่วนเบียดเคล้ากันจนไม่เหลือช่องว่าง “เธอมันก็แค่ผู้หญิงแพศยา นักขุดทอง ผู้หญิงที่จ้องแต่จะงาบผู้ชายที่มีเงิน... และขอบอกเอาไว้นะว่าสิ่งที่เธอคิดว่ามันคือสวรรค์น่ะ...” คนตัวโตเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา ใบหน้าหล่อลากดินเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งโทสะ “แท้จริงแล้วมันคือนรกต่างหาก... และฉันนี่แหละจะเป็นคนพิพากษาเธอเอง เตรียมตัว เตรียมใจลิ้มรสของคำว่านรกเอาไว้ได้เลย เพราะเธอจะได้ซาบซึ้งกับมันทั้งๆ ที่ยังมีลมหายใจอยู่แน่นอน”

บทที่ 1 ตอนที่ 1

คฤหาสน์หรูสไตล์โคโลเนียลตั้งอยู่บนอาณาจักรกว้างขวางถึง 15 เอเคอร์ทางตอนใต้ของกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร คฤหาสน์หลังนี้เป็นคฤหาสน์สีขาวทั้งหลัง ชวนตะลึงด้วยวิวทิวทัศน์ของเมืองลอนดอนและทะเลสาบที่ถูกจำลองขึ้นมาได้อย่างเหมือนจริง ในขณะที่ด้านหน้ามีแม่น้ำเทมส์เป็นที่เปรียบประดุจดั่งสายเลือดของคนอังกฤษไหลผ่าน ด้านข้างมองเห็นลอนดอนอายหรือมิลเลเนียลวีลได้ไม่ยากเย็นนัก ทุกอย่างดูเหมาะสมและลงตัวอย่างที่สุด แต่ทำไมนะ ทำไมมะลิกลับมีความรู้สึกว่ามันยังไม่ถูกต้อง มันยังมีอะไรผิดที่ผิดทางอยู่

ก็ตัวหล่อนยังไงล่ะ หญิงสาวบอกตัวเองอย่างขมขื่น ตัวของหล่อนเองที่ผิดที่ผิดทางมาตลอด ผู้หญิงที่ต่ำยิ่งกว่าเศษขยะในถัง ผู้หญิงที่ไร้ค่าจนแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองแผ่นฟ้ากว้างได้เต็มตา ผู้หญิงที่สกปรกยิ่งกว่าหนูโสโครกเสียอีก สายตาของแมทธิว บราวน์บอกแบบนั้นทุกครั้งที่จ้องมองมายังหล่อน

ความเจ็บปวดไหลพล่านไปตามกระแสเลือดอย่างรุนแรง น้ำตาแห่งความอัปยศอดสูซึมออกมาคลอเบ้า พยายามจะไม่ร้องไห้ พยายามจะไม่เสียใจ แต่ก็ทำไม่ได้ ทำไม่ได้เลยจริงๆ เมื่อสายตาของแมทธิวที่มองมานั้นมันตอกย้ำว่าหล่อนควรอยู่ตรงไหน อยู่ตรงไหนในคฤหาสน์หรูแห่งนี้

ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นจ้าวหัวใจของเขาได้ เป็นได้แค่เพียงผู้หญิงไร้ค่าที่เขาไม่มีทางปฏิเสธได้เท่านั้น ผู้หญิงแพศยา ผู้หญิงละโมบ ผู้หญิงที่ร้ายกาจยิ่งกว่าแม่สาวนักขุดทองก็คือหล่อน นี่แหละคือสิ่งที่หล่อนเป็นในสายตาของแมทธิว บราวน์

น้ำตาที่พยายามจะซ่อนเอาไว้ทะลักออกมาลวกแก้มนวลอย่างสุดกลั้น สาวน้อยสะอื้นไห้เบาๆ และก็ต้องรีบยกมือขึ้นป้ายมันทิ้งอย่างลนลานเมื่อเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นด้านหลัง เสียงเท้าหนักๆ แบบนี้ไม่มีทางเป็นใครไปได้นอกจาก...

หญิงสาวหมุนตัวกลับมาแล้วก็พบว่าคนที่ยืนด้านหลังคือแมทธิว บราวน์ ผู้ชายที่ฝังแน่นอยู่ในสมองของหล่อนราวกับถูกติดด้วยกาวตราช้าง ทุกลมหายใจของหล่อนมีแต่เขา มีแต่ผู้ชายหล่อลากไส้แต่สายตาแสนดุดันคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่รู้หรอกว่าหลงรักเขาได้ยังไง หลงรักตั้งแต่เมื่อไหร่ พอมารู้ตัวอีกทีก็มีเขาอยู่เต็มหัวใจเสียแล้ว สลัดยังไงก็ไม่ยอมออก เขาฝังแน่นฝังลึกและกัดกินไปทั้งจิตวิญญาณของหล่อนจนหมดสิ้น ไม่เหลืออะไรให้หล่อนภาคภูมิใจเลยแม้แต่นิดเดียว

“คุณแมทธิว...”

“อย่ามาทำหน้าดีใจแบบนั้น”

น้ำเสียงถือตัวของเขายิ่งตอกย้ำว่าเขานั้นเกลียดชังขยะแขยงในตัวของหล่อนมากแค่ไหน มะลิก้มหน้าซ่อนน้ำตาที่กำลังจะทะลักออกมาเอาไว้อย่างสุดกำลัง ก่อนจะฝืนตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาจนน่าเวทนา

“มะลิไม่ได้ดีใจ...”

“แล้วยิ้มทำไม อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าไอ้เรื่องบ้าๆ นี่เป็นความคิดของใคร...”

ในสายตาของเขาหล่อนไม่มีความดีเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่าง... ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหล่อนผิดมาตลอด ผิดตั้งแต่เหยียบย่างมาบนผืนแผ่นดินของอังกฤษแล้วล่ะ ผิด... ที่มาเจอเขาที่นี่ และก็ผิดที่จะต้องกลายเป็นเจ้าสาวนอกหัวใจของเขา

“มะลิขอโทษค่ะ คือมะลิ...”

“หุบปากซะ ฉันไม่อยากฟังคำพูดของผู้หญิงแพศยาแบบเธออีก” เขาจ้องเขม็งมองมาที่หล่อน กระแสความชิงชังพุ่งพล่านออกมาจากดวงตาคมกริบนั้นจนหล่อนต้องเมินหน้าหนี เจ็บปวดจนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือด

“มะลิ... มะลิขอโทษ”

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องขอโทษแล้ว เพราะสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือรองรับอารมณ์เถื่อนของฉันให้สุดความสามารถก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มตวาดใส่หน้าหล่อนเสียงเกรี้ยวกราด ทุกอณูเนื้อของเขาถูกห่อหุ้มด้วยโทสะร้าย เปลวไฟเผาไหม้อยู่ในดวงตาคมกริบ มะลิน้ำตาทะลักออกมาอย่างสุดกลั้น กายสาวสั่นระริกขณะลนลานถอยหลังหนีเมื่อพ่อตัวโตขยับเข้ามาหาด้วยท่าทางคุกคามไม่ผิดจากเสือร้ายที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อไร้ทางสู้

“แล้วเธอจะรู้ว่า...มัจจุราชที่ว่าร้ายน่ะ ยังร้ายน้อยกว่าฉันเสียอีก...”

ทำไมหล่อนจะไม่รู้ล่ะ ทำไมหล่อนจะไม่ซาบซึ้งว่าแมทธิว บราวน์ร้ายกาจแค่ไหน โดยเฉพาะกับหล่อน กับผู้หญิงที่เขาเกลียดเข้าไส้แบบหล่อน มะลิสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ พลางยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งเมื่อเห็นเดซี่เดินเข้ามาสมทบ

“ทำอะไรน้องอีกล่ะแมทธิว ดูสิตาแดงเชียว”

คนถูกเรียกกระแทกลมหายใจออกมาก่อนจะหันไปตอบมารดาบังเกิดเกล้าของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ทั้งต่ำทั้งลึกบอกให้รู้ว่าข่มโทสะเอาไว้แค่ไหน

สำออย บีบน้ำตา เจ้ามารยา นี่แหละสิ่งที่แม่ดอกมะลิกำลังแสดงอยู่ นึกว่าเขาตามเกมของหล่อนไม่ทันหรือไง พอเห็นแม่ของเขาเดินเข้ามาก็น้ำตาร่วงราวกับนักแสดงเจ้าบทบาท ทุเรศสิ้นดี ผู้หญิงอย่างนี้น่ะหรือจะมาเป็นเมียเป็นแม่ของลูกเขา ไม่มีทาง!

“ผมจะไปทำอะไรลูกสะใภ้คนดีของคุณแม่ได้ล่ะครับ เธอเก่งจะตายไป” แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ละเว้นหล่อน ยังเหยียดหยามเย้ยหยันให้หล่อนต่ำต้อยยิ่งกว่าเศษหญ้าใต้ฝ่าเท้าของเขาเสียอีก มะลิป้ายน้ำตาทิ้งก่อนจะปั้นยิ้มขมขื่นออกมา

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป้า มะลิแค่... ฝุ่นเข้าตา...”

นึกแล้วเชียวว่าจะต้องแสดงบทนางเอกแบบนี้ ฝุ่นเข้าตา แมทธิวหยันเยาะอยู่ภายในอก มองแม่ดอกมะลิที่ตีบทนางเอกเจ้าน้ำตาแตกกระจุยด้วยความดูแคลน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม่นี่จะเล่นละครได้เก่งฉกาจถึงเพียงนี้ เก่งชนิดที่เรียกได้ว่าหากเขาไม่รู้เช่นเห็นชาติของหล่อนเสียก่อน คงเชื่อสนิทใจเลยว่าเจ้าหล่อนเป็นคนดี น่าสงสาร และน่าทะนุถนอม

“โธ่หนูมะลิของป้า... อย่าเสียใจเลยนะเพราะสักวันเจ้าคนที่บอกว่าเกลียดหนูนักเกลียดหนูหนาจะต้องมาคุกเข่าขอความรักจากหนูเชื่อป้าสิ”

เดซี่ดึงร่างอรชรของมะลิเข้ามากอดอย่างรักใคร่ พลางจ้องมองหน้าลูกชายอย่างตำหนิติเตียน แต่พ่อเจ้าประคุณหาสนใจที่ไหน ยังคงแค่นยิ้มหยันออกมาไม่สร่างซา แถมยังปากดีโจมตีลูกสะใภ้ของหล่อนไม่หยุดเสียอีก

“อย่าหวังว่าจะเป็นผมนะครับ เพราะสิ่งใดที่ผมเกลียด... ผมก็จะเกลียดมากขึ้นทุกวินาที ไม่มีทางเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้”

มะลิเจ็บปวดกับคำพูดบาดลึกของแมทธิวยิ่งนัก แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้นอกจากสะอื้นไห้เงียบๆ กับอกของเดซี่ต่อไป

เดซี่มองมะลิอย่างสงสาร ก่อนจะซัดลูกชายตัวแสบกลับไปอย่างไม่ปรานี “แล้วแม่จะคอยดู จะคอยดูวันที่ลูกแพ้หัวใจตัวเอง และวันนั้นอย่ามาให้แม่ช่วยก็แล้วกัน”

“ผมว่าคุณแม่ขึ้นสวรรค์ไปสักร้อยปีแล้ว เรื่องน่าสะอิดสะเอียนแบบนั้นก็คงไม่มีทางเกิดขึ้น”

ไหล่กว้างทรงพลังของแมทธิวไหวน้อยๆ อย่างไม่แยแส ขณะเดินผิวปากตรงไปยังประตูทางออกห้องรับแขก แต่เหมือนคิดอะไรได้จึงหยุดเดิน

“ผมให้เวลาห้านาทีนะครับ ถ้าลูกสะใภ้คนดีของคุณแม่ยังไม่ไปที่รถ ผมจะไม่รอ...”

แล้วร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองสีเขียวขี้ม้าก็ก้าวยาวๆ ออกไปจากห้องรับแขกกว้าง เดซี่มองตามไปด้วยสายตาอ่อนอกอ่อนใจ

“ไอ้ลูกคนนี้มันปากจัดติดใครนะ”

เดซี่พึมพำก่อนจะดันร่างของมะลิที่สะอื้นเบาๆ กับอกของตัวเองให้ออกห่าง ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

“หนูมะลิ... เชื่อป้านะว่าสักวัน แมทธิวจะต้องรักหนู...”

มันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่มีทางเป็นอย่างที่เดซี่กำลังบอกได้ แต่หล่อนก็ไม่มีทางปริปากพูดออกไปให้ผู้มีพระคุณไม่สบายใจหรอก หล่อนยิ้ม ใช่ ต้องยิ้มกว้างเท่านั้น แม้ว่าภายในใจจะรวดร้าวทรมานสักแค่ไหนก็ตาม

“ความดีของหนูจะทำให้หัวใจที่แข็งกระด้างของเจ้าแมทธิวมันอ่อนลง เชื่อป้านะ...”

ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก นอกจากพยักหน้ารับน้อยๆ มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งอย่างรวดเร็วเมื่อมันทำท่าจะไหลออกมาประจานความเจ็บปวดของหล่อนอีก

“มะลิจะพยายามค่ะ”

“ขอบคุณมากนะหนูมะลิ ถ้าลูกสะใภ้ของป้าคือหนูมะลิ ป้าคงตายตาหลับ”

หญิงสาวได้แต่ฝืนยิ้มแห้งแล้งมอบให้ ก่อนจะก้มหน้าซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ภายในอกด้วยการมองปลายเท้าของตัวเอง เดซี่ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยสวยของเด็กสาวตรงหน้า

“ไปเถอะ ขอให้สนุกกับการท่องเที่ยวครั้งนี้นะจ๊ะ”

ความรู้สึกของหล่อนช่างห่างไกลจากคำว่าสนุกเหลือเกิน แต่ก็ไม่สามารถแสดงมันออกไปได้ นอกจากยิ้ม ยิ้มอย่างเดียวเท่านั้น

“ค่ะคุณป้า...”

“งั้นไปเถอะ เดี๋ยวพ่อลูกชายอารมณ์ร้อนของป้าจะอาละวาดใส่ถ้าไปช้า”

และมันก็เป็นอย่างที่เดซี่คาดเดาไว้จริงๆ เมื่อพอหล่อนพาร่างบอบบางของตัวเองก้าวขึ้นมาบนรถเท่านั้นพ่อคุณพ่อทูนหัวก็เริ่มต้นชวนลงสนามสงครามทันที

“คิดว่าเป็นใครกัน ถึงให้ฉันนั่งรอนานขนาดนี้”

“คือมะลิ”

“เลิกติดอ่างได้ไหมเวลาอยู่ต่อหน้าฉันน่ะ ทำไม... บทนางเอกที่เขียนเอาไว้เขาให้แกล้งทำเป็นติดอ่างตลอดเวลาที่อยู่ต่อหน้าว่าที่ผัวหรือไง ใช่ไหม แม่ดอกมะลิ”

เขาหยามหยันเสียงกระด้าง มองหล่อนอย่างชิงชัง มะลิน้ำตาซึมขยับกายชิดประตูฝั่งตัวเองอย่างสุดความสามารถ

“ไม่ใช่นะคะ... มะลิไม่ได้เป็นแบบนั้น...”

“รู้ไหมว่าไม่มีผู้ชายดีๆ ทีไหนอยากได้เธอเป็นเมียหรอก หากไม่ถูกบังคับน่ะ”

น้ำตาที่ซ่อนเอาไว้ทะลักออกมาอาบแก้ม เขาขยับเข้ามาใกล้ มองอย่างชิงชังจนคนถูกมองหัวใจแทบแหลกสลาย

“น่าขยะแขยงที่สุด...”

“มะลิขอโทษ... มะลิขอโทษ”

“เก็บคำขอโทษของเธอไปใช้กับไอ้หน้าโง่คนอื่นเถอะ เพราะฉันฉลาดพอที่จะรู้ว่าทุกคำพูดที่เล็ดลอดออกมาจากปากของเธอนั้นมันปลิ้นปล้อนแค่ไหน...”

แล้วรถสปอร์ตคันงามก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยร่างเล็กถลาไปด้านหน้าจนศีรษะแทบจะชนกับกระจกหน้ารถ มือบางลนลานคว้าเข็มขัดนิรภัยมารัดรอบกาย ก่อนจะปล่อยให้ตัวเองค่อยๆ ล่วงลงสู่ก้นเหวแห่งความทุกข์ทรมานอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

เจ็บปวดหรือเกินกับความเกลียดชังที่แมทธิว บราวน์มอบให้ เขาเกลียดหล่อน เกลียดหล่อนยิ่งกิ้งกือไส้เดือนและแน่นอนว่าเขาจะเกลียดหล่อนไปจนวันตาย

อ่านต่อ

ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป

หนังสืออื่นๆ ของ เนื้อนวล

ข้อมูลเพิ่มเติม

เธอคือของหวง

โรแมนติก

5.0

เมื่อ คิมหันต์ ชายหนุ่มหล่อ รวย ทายาทคนเดียวของตระกูล ถูกใจ พอฤทัย นักกายภาพบำบัดที่คุณย่าจ้างมา เขาคิดว่าหล่อนง่าย แต่หล่อนกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย หล่อนสวย แต่ยาก และนั้นก็ยิ่งทำให้เขากระหาย ยิ่งอยากได้หล่อนจนใจจะขาด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ประตูห้องยังไม่ทันจะปิดสนิท คิมหันต์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบดูดดื่ม ราวกับว่าถ้ารออีกนิดเดียวเขาจะขาดใจตาย "คุณคิมหันต์ อย่าค่ะ...คุณปวดเอวอยู่ไม่ใช่เหรอ?" หล่อนจับมือที่บีบขยำนมออก แต่เขาก็เอาขึ้นมาบีบใหม่ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู "ปวดก็ต้องซ้ำครับ จะได้หายปวด" พูดจบก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันที พอฤทัยรู้ว่าโดนหลอก ก็โมโหเอาฟันกัดที่หัวไหล่เขาไปทีหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา "ที่แท้คุณก็ชอบความรุนแรงนี่เอง ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวจัดให้" เขาเดินก้าวยาว ๆ จนมาถึงเตียง วางร่างบางบนที่นอน จากนั้นก็ถอดเหมือนกระชากชุดของหล่อนออกจากร่าง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทาบทับลงไป "เห็นคุณชอบความรุนแรงแบบนี้ แสดงว่าต้องชอบแบบจูบแรกของเราด้วยใช่ไหม?" เขาเคลื่อนหน้าลงมาถาม หล่อนถลึงตาใส่เขา เมื่อนึกถึงจูบรุนแรง ที่มีแต่ความเจ็บตรงหน้าห้องน้ำ "ก็ลองทำอีกสิ คราวนี้ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย" เขาได้ยินก็หัวเราะเสียงร่วนออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบกลีบปากอิ่มอ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นในเวลาต่อมา

คุณหมอทำไมร้าย

โรแมนติก

5.0

นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี

อาจารย์แซ่บไม่ไหว

โรแมนติก

5.0

ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม

เด็กเลี้ยงของภาวินทร์

โรแมนติก

5.0

พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"

ยัยตัวร้ายของท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."

คนในความลับ

โรแมนติก

5.0

เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์

5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

อาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก

Abner Oglesby

5.0

เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง

เจ้าสาวที่ถูกเมิน

sunflower

5.0

เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀

ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง

Nadia Lada

5.0

เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"

ติ่งแฟนเก่า เราจะรีเทิร์น

Tonye Stern

4.9

"ที่รัก ฉันจะชดใช้ให้เธอด้วยทั้งชีวิตของฉัน แต่งงานใหม่กันน๊า!" หลินเอินเอิน "คุณไม่รู้สึกอายเขาบ้างเหรอที่ตามง้อฉันทุกวัน! คุณเป็นหมารึไง!" ป๋อมู่หาน "ที่รัก ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ และเพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น!" หลินเอินเอินหัวเราะ เธอเป็นทั้งทนายชื่อดัง หมออัจฉริยะสากล และแฮ็กเกอร์ระดับแนวหน้า ทำไมเธอต้องแต่งงานใหม่กับไอ้ผู้ชายหมาๆ นั่นละ ช่างน่าขันจริง ๆ "ไม่มีวันแต่งงานใหม่หรอก ใสหัวไปไกลๆ ซะ!"

ไม่เล่นแล้ว ฉันคือคุณนาย

zongheng

5.0

ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...

แหล่งข้อมูล

สำหรับผู้เขียน ติดต่อเรา แท็ก หนังสือจบเล่ม

ลิงค์นำเสนอ

กฎหมาย

เงื่อนไขการให้บริการ คำชี้แจงความเป็นส่วนตัว การร้องเรียนเรื่องลิขสิทธิ์

ดาวน์โหลดแอป

APP STORE

GOOGLE PLAY