ผู้หญิงหัดแรดกากีมือสมัครเล่นเพื่อต้องการเรียกร้องความสนใจจากอดีตสามี เขาจะตกหลุมพรางหรือเตลิดหาย ต้องเอาใจช่วย "เพียงออ" "กากี!" "อุ้ย ไม่ต้องชมกันขนาดนั้นหรอกค่ะ" "ฉันจะทำยังไงกับเธอดี" "ไม่ต้องทำอะไรค่ะ อย่าลืมสิคะว่าเราหย่ากันแล้ว ฉันจะกากี จะดอกทอง ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ" "เกี่ยวสิ ในเมื่อคนอื่นยังไม่รู้ คนจะมองว่าฉันเป็นไอ้งั่ง ถูกเมียสวมเขา" "เรื่องของคนอื่น ไม่เกี่ยวกับฉัน" "แต่มันเกี่ยวกับฉัน ห้ามเธอไปยุ่งกับใครอีก เข้าใจไหม!" "ไม่เข้าใจ! ไม่เข้าใจ! ฉันโสดทำไมจะมีคนอื่นไม่ได้" "เพียงออ! งั้นก็เป็นเมียฉันอีกครั้งเถอะจะได้หายโสด แล้วต้องซื่อสัตย์กับฉันคนเดียว" พีรวัสผลักหล่อนเข้าไปในรถแล้วโถมตามลงไป มือปิดปากที่กำลังร้องประท้วงเอาไว้แน่น ระดมจูบทั่วใบหน้าแล้วพูดคลอเคลียริมฝีปากเพิ่งถูกปลดปล่อย "เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น" "ปล่อย! อื้อ" ริมฝีปากร้อนผ่าวบดคลึงรุนแรงจนกลีบปากบอบบางแตกแสบ......
บทนำ
หญิงสาวอยู่ในชุดราตรีเปิดไหล่สีแดงเพลิง ผมยาวที่เคยปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังวันนี้ถูกเกล้าเป็นมวยสูงเปิดต้นคอระหงเผยผิวนวลเนียนไร้เครื่องประดับใดๆ มาลดทอนแววชื่นชมจากสายตาบรรดาชายหนุ่มฉกรรจ์ที่จ้องมองเหมือนหล่อนเป็นนางเนื้อทรายอาหารอันโอชะของสิงโตหนุ่มที่พร้อมจะขย้ำได้ทุกเวลาแต่เพราะเจ้าหล่อนมีคำว่านายผู้หญิงแห่งบ้านวีระวัทน์พ่วงท้ายจึงไม่มีชายใดกล้าเกี้ยวพา คงทำได้แค่จ้องมองอย่างชื่นชมแล้วเก็บเอาไปฝันถึงเท่านั้น
เพียงออแม่หม้ายป้ายแดงโดยไม่มีใครรับรู้เพราะพีรวัสอดีตสามีที่ลากหล่อนไปเซ็นใบหย่าขู่เอาไว้ว่าต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจนเขาอายุครบสามสิบและรับมรดกทั้งหมดของวีระวัทน์แล้วเท่านั้น อีกอย่างเขาก็ไม่อยากเสียหน้าที่แต่งงานกับหล่อนได้ไม่นานก็เลิกรากันเรียกว่าก้นหม้อข้าวยังไม่ทันดำ แกะกล่องของขวัญที่ยังกองพะเนินเต็มห้องไม่ทันหมดก็หย่ากันแล้ว
และสิ่งสำคัญที่ต้องทำให้การหย่าครั้งนี้เป็นความลับเพราะป้าสุภาญาติผู้ใหญ่และผู้จัดการมรดกของตระกูลวีระวัทน์เป็นคนจัดการแต่งงานให้ทั้งคู่ ป้าสุภากลัวเหลือเกินว่าหลานชายคนเล็กที่ต้องเป็นผู้รับมรดกทั้งหมดจะมีรสนิยมทางเพศเหมือนพีรพงศ์หลานชายคนโตที่ตัดสินใจเลือกทางเดินของตนเองโดยไม่สนใจทรัพย์สินมหาศาลของตระกูลด้วยการแต่งงานกับโทนี่ชาวต่างชาติที่พบรักกันตอนที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ
การเลือกลงหลักปักฐานในต่างแดนกับสามีตาน้ำข้าวของพีรพงศ์เหมือนฟ้าผ่าลงกลางกระหม่อมสุภาและผ่าลงกลางบ้านวีระวัทน์ที่ยังถือธรรมเนียมให้ลูกชายคนโตเป็นผู้รับมรดกแต่เพียงผู้เดียว ภายใต้เงื่อนไขให้ดูแลคนในบ้านอย่างสุขสบายเท่าเทียมกันจากเม็ดเงินที่ได้จากกิจการทางการเกษตรและปศุสัตว์ของครอบครัว
เมื่อน้องชายทั้งสองของป้าสุภาพร้อมภรรยาต่างเสียชีวิตจากการถูกลอบยิงเรื่องขัดผลประโยชน์ภายในชุมชน ป้าสุภาจึงรับภาระเลี้ยงดูหลานสามคนอันมีพีรพงศ์ลูกคนเดียวของน้องชายคนโต และพีรดากับพีรวัสลูกน้องชายคนเล็กจนเติบโตพร้อมทั้งเป็นผู้บริหารงานทำให้กิจการของวีระวัทน์ไม่ล่มสลาย เพื่อรอเวลาถ่ายโอนให้พีรพงศ์รับช่วงต่อเมื่อกลับจากต่างประเทศที่ไปเรียนตั้งแต่อายุสิบหกสิบเจ็ดด้วยเหตุผลบางประการ
แล้วความหวังของป้าสุภาที่จะได้วางมือจากงานทุกอย่างก็ล่มสลายเมื่อพีรพงศ์แจ้งมาว่าแต่งงานจดทะเบียนกับสามีหนุ่มชาวอังกฤษเรียบร้อยแล้วและจะใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศตลอดไป ฝากป้าสุภาจัดการเรื่องทรัพย์สินของวีระวัทน์ต่อไปโดยเขาขอสละสิทธิ์อันพึงมีพึงได้ทุกประการและทายาทคนถัดมาของวีระวัทน์ก็คือพีรวัสลูกของน้องชายคนเล็กนั่นเอง
ป้าสุภาสัญญาไว้ว่าเมื่อพีรวัสอายุครบสามสิบปีเมื่อไหร่จะโอนทรัพย์สินทั้งหมดให้ไปดูแล แต่มีเงื่อนไงว่าเขาต้องแต่งงานกับคนที่ป้าเลือกให้เท่านั้นเพราะกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
แล้วกรรมก็มาตกที่เพียงออเด็กกำพร้าที่สุภานำมาเลี้ยงตั้งแต่อายุห้าขวบ ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเด็กคนนี้นอกเหนือคำบอกเล่าจากป้าสุภาว่าเป็นหลานกำพร้าของคนงานเก่าที่แม่เสียชีวิตตอนคลอด ตายายไม่มีปัญญาเลี้ยงดูจึงมอบให้มูลนิธิเด็กรับไปดูแล สุภาไปเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้าเนื่องในวันเกิดเห็นเพียงออครั้งแรกก็ถูกชะตาจึงขอมาเลี้ยง แล้วเพียงออก็เป็นเด็กรู้อยู่กตัญญูรู้คุณ เชื่อฟังป้าสุภาทุกอย่างแม้กระทั่งให้แต่งงานกับพีรวัส
‘เป็นใครก็ยอมถูกบังคับ ได้เป็นถึงนายหญิงของบ้านวีระวัทน์เชียวนะ’ พีรวัสเคยพูดกับป้าต่อหน้าเพียงออ แต่เมื่อถูกย้อนถามว่าแล้วเขาเล่ายินดีแต่งงานหรือจะสละสิทธิ์ในกองมรดก ป้าจะได้เขียนพินัยกรรมบริจาคให้การกุศลเสียให้หมด
‘แต่งก็ได้ครับ จะแค่ไหนกันเชียว’
แม้ไม่มีแผ่นดิน หากแต่เรายังไม่สิ้นลมหายใจ ถึงสิ้นชาติหากแต่รักของเรามิได้สิ้นลง บราลี เป็นบอดี้การ์ดมือใหม่ ที่ทำงานพลาดจนถูกไล่ออกจากงาน ในวันเดียวกันนั้น บ้านของเธอก็ถูกไฟไหม้ แม่ถูกไฟคลอกบาดเจ็บ พ่อตกใจจนโรคหัวใจกำเริบ ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก เมื่อเธอจะหันไปพึ่งแฟนหนุ่มที่รักกันมาหลายปี กลับพบเขากำลังคลุกวงในกับผู้ชายอีกคน!! เมื่อชีวิตมันบัดซบขนาดนี้ เธอจึงคิดฆ่าตัวตาย ... และทำจริง!! แต่ไม่ตาย มีคนมาช่วยไว้ ... พอรอดตายก็มีคนยื่นข้อเสนอแปลกประหลาด ... ให้เธอไปเป็นบอดี้การ์ดให้เจ้านาย แลกกับเงินมหาศาล และกว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร บราลีกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคน ก็ได้ข้ามเวลาย้อนอดีตไปซะแล้ว
เมื่อความรักที่มีมากเหลือล้น ไวกูณฐ์นั้นอยากแต่งงานเสียทันทีที่เดินทางกลับมาจากเรียนต่อ หากแต่ จิรัฐิติกาลกลับกลัวการใช้ชีวิตคู่จึงปฏิเสธไป แต่เพราะอุบัติเหตุที่บังเกิดขึ้นทำให้ไวกูณฐ์ตาบอด จิรัฐิติกาลจึงตัดสินใจแต่งงานกับเขาในทันทีเพื่อเป็นการรับผิดชอบ เพราะการแต่งงานที่ไม่พร้อมทำให้อุปสรรคแห่งรักนั้นมีมาให้พิสูจน์หัวใจกันเนืองๆ
เจ้าฟ้าหญิงจิรัฐิติกาลในคราบชายหนุ่มดูจะเกษมสำราญเป็นอันมากเมื่อได้ออกมาท่องโลกกว้าง แม้จะไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่บ้างที่มี 'ผู้คุม' เป็นไวกูณฐ์ ชายหนุ่มอ่อนแอ เจ้าหนอนหนังสือใส่แว่นลูกชายองครักษ์คนสนิทของพระบิดา แต่ถ้าไม่ยินยอมร่วมทางไปกับเขา เจ้าพ่อก็คงไม่ปล่อยออกจากกรงทอง เธอจำใจร่วมทางและสร้างความยุ่งยากเป็นภาระใหญ่หลวงให้เขา แต่ในคราเดียวกันความใกล้ชิด ความใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นในใจ แต่จะทำอย่างไร เมื่อเธอฝังใจว่าเขาไม่ใช่ "ชายจริง" นิยายภาคต่อของ ลิขิตรักบัลลังก์หัวใจ
เมื่อต้องเสียแผ่นดินจากการช่วงชิงของพระเจ้าอา ทรรศินากัลยามาส เจ้าฟ้าหญิงรัชทายาทแห่งมธุรรัฐจำต้องเสด็จหนีจากแผ่นดินเกิด แฝงกายเข้าไปในสิงขรรัฐ จากที่คิดจะปลอมตัวเป็นนางกำนัล กลับตกกระไดพลอยโจนถวายตัวเป็นสนมของเจ้าหลวงรัฐสิงห์สีหนาทในนามลูกของศัตรู!? รอจนถึงวันทวงบัลลังก์คืน กล้วยไม้ป่าแรกแย้มเพิ่งผลิรับฤดูฝน เจ้าหลวงเอื้อมไปหมายจะเด็ด ก็ถูกพระหัตถ์เล็กๆ ตีเผียะลงบนหลังมือ "ดอกไม้จะสวยงามที่สุดเมื่ออยู่กับต้นเพคะ" ดำรัสขึงขัง "แต่พี่จะเก็บให้เธอ" รับสั่งกลับอ่อนโยน "ท่าจะเด็ดดอกไม้แรกแย้มเสียจนเคย" เจ้าฟ้าหญิงประชดตรงๆ เจ้าหลวงยกพระหัตถ์ในท่าสาบาน "สาบาน ต่อไปพี่จะไม่เด็ดดอกไม้ ไม่ว่าดอกไหน จะรอดอกฟ้าตรงหน้านี้ดอกเดียวเท่านั้น"
เมื่อซากีน่าน้องสาวอันเป็นที่รักถูกฆ่าข่มขืน หลักฐานในมือคือแผ่นเงินฉลุลวดลายสวยงาม ซาห์ราจำได้ทันทีว่าใครเป็นเจ้าของของสิ่งนี้ การตามล้างแค้นจึงเกิดขึ้น ชีคฮาซัน บินญาบิร อัล บุสตานีย์ กลายเป็นเหยื่อความแค้นที่เขาไม่ได้ก่อ ถูกหล่อนทรมานต่างๆ นานาและต้องสูญเสียเมียสาวในคืนวันแต่งงานจากน้ำมือซาห์รา แต่เมื่อความจริงปรากฏว่าใครเป็นฆาตกรที่แท้จริง ซาห์ราจะชดใช้สิ่งที่ทำลงไปให้แก่เขาด้วยชีวิต ตามกฏชีวิตแลกชีวิต แต่ชีคฮาซันกลับต้องการให้หลอนชดใช้ด้วย หัวใจ
เมื่อธิดาองค์น้อยเริ่มเติบโต ชีคกาเบรียนที่อยากให้ลูกรู้จักภาษาของแม่บังเกิดเกล้า จึงมองหาครูสอนภาษาชาวไทย แต่กลับได้ทโมนไพรไปแทน นางสาวกฤติกา หรือแม่ดาวลูกไก่ นอกจากสอนภาษาไทยให้ธิดาองค์น้อยของชีคแล้ว ยังสอนปีนต้นไม้กลายเป็นลิงเป็นค่าง จนพระนมของชีคเอือมระอา ทว่าท่าทางแก่นกะโหลกของดาวลูกไก่กลับจับใจต้องตาชีคกาเบรียนจนกลายเป็นความรัก แต่ปัญหาสงครามแบ่งแยกดินแดนในประเทศยังไม่สงบ เมื่อดาวลูกไก่ถูกจับตัวไปเพื่อต่อรอง แม้พระองค์ไม่อาจยกแผ่นดินเพื่อแลกกับผู้หญิงที่รักได้ แต่ไม่ได้นิ่งนอนใจเหมือนครั้งที่เสียสนมคนอื่นไป ทรงลอบออกจากวังเพื่อไปช่วยหญิงอันเป็นที่รักด้วยตนเอง
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
ในคืนวันเกิดอายุยี่สิบสองปี ลี่เฉี่ยนโลว่ถูกแฟนหนุ่มวางยา และไปมีอะไรกันกับซือจิ้นเหิง ผู้ชายลึกลับคนหนึ่งตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเธอพบว่าครอบครัวเธอถูกทำลายจนไม่มีอะไรเหลือ เธอแต่งงานกับจิ้นเหิง ได้รับการคุ้มครองจากเขา และใช้เขาเพื่อแก้แค้น "ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา" แม้ว่าแม่สามีของเธอจะไม่ยอมรับ แม้ว่าแฟนสาวที่เป็นซุปเปอร์สตาร์ของเขาจะตามมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังคงยืนยันอยู่อย่างนั้น เธอแท้งโดยบังเอิญ แต่เขากลับเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากมีลูกกับเขา และด้วยความเข้าใจผิดต่าง ๆ อีกหลายหย่าง เธอเลือกที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย หลายปีต่อมา เมื่อเธอกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง เขาถึงกับตกตะลึง ชายคนนี้ได้สิ่งที่ต้องการจากเธอแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยังรังควานและทรมานเธอต่อไป