วินซ์ เอเมอร์ตัน มาเฟียจอมเผด็จการแห่งรัสเซีย ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมดังในเครือเอเมอร์ตันและธุรกิจมากมายในซีกโลกตะวันตก มาเฟียหนุ่มผู้ดุดันและโหดร้ายอย่างเขาต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานกับความแค้นที่น้องชายต้องมาตายอย่างไร้ค่าเพียงเพราะกลุ่มมาเฟียบ้าเลือดกลุ่มหนึ่ง และเขาก็ไม่ปล่อยให้ความแค้นมีอายุการใช้งานได้นาน เมื่อแผนการอันชาญฉลาดของชายหนุ่มสามารถทำให้ศัตรูสิ้นเนื้อประดาตัว บวกกับของแถมเป็นผู้หญิงต่ำ ๆ ที่ได้มาเพื่อค้ำประกันหนี้สินที่เขามีหน้าที่ตักตวงความสุขจนเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเท่านั้นเอง ใช่! สำหรับ ขวัญชีวา ซีร์ยานอฟ แล้ว หล่อนมีค่าแค่นี้นั่นแหละ มีค่าแค่นั้นจริง ๆ เมื่อต้องกลายมาเป็นสมบัติส่วนตัวของมาเฟียหนุ่ม ขวัญชีวา ซีร์ยานอฟ ก็จำต้องยอมรับแล้วว่าหล่อนไม่มีสิทธิ์จะอุทธรณ์เลยแม้แต่น้อย หัวใจของขวัญชีวาตะโกนกึกก้องอยู่ภายในอกว่าเกลียดผู้ชายดุร้ายอย่างวินซ์ เอเมอร์ตันมากที่สุดในโลก หากแต่ความหล่อเลิศสมบูรณ์แบบอย่างหาใครเปรียบไม่ได้ก็กลับทำให้หล่อนเป็น ผู้หญิงคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ในตัวของมาเฟียร้ายและยอมพลีกายด้วยความภักดี แต่ชายหนุ่มจะรู้บ้างไหมว่า ท่าทางเย็นชาของเขาได้ขยี้ดวงใจของขวัญชีวาเสียจนแหลกเหลว เมื่อเขาไม่รู้สึกรู้สาหรือจะแสดงท่าทางภาคภูมิใจอะไรเลยสักนิดที่ได้ เป็นเจ้าของพรหมจารีของหล่อน ความสาวที่หล่อนใส่พานให้เขาไปนั้นไม่มีค่าไม่มี ราคาเสียจริง ๆ ความเจ็บปวดจึงกระหน่ำซัดเข้าหาผู้หญิงต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่าง ขวัญชีวา ถึงแม้ว่าหัวใจของเขาจะอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถ แตะต้องได้ เพราะวินซ์ เอเมอร์ตันคือสิ่งต้องห้ามสำหรับหล่อน และมันจะเป็นอย่าง นี้ไปชั่วนิรันดร์!!
บทที่ 1
สายลมในฤดูหนาวโบกสะบัดเข้าใส่ร่างอรชรที่กำลังก้าวออกมาจากเรือนจำกลางในกรุงมอสโกอย่างไร้ความปรานี เส้นผมสีดำขลับที่เจ้าของปล่อยสยายเอาไว้เต็มแผ่นหลังพลิ้วไหวตามแรงของพระพายที่โหมเข้าใส่จนยุ่งเหยิง น้ำตาแห่งความอาดูรไหลทะลักออกมาเต็มใบหน้านวล เสียงสะอื้นแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากกลีบปากอิ่มเต็มสีกุหลาบตลอดเวลา
ขวัญชีวา ซีร์ยานอฟยกมือเรียวขาวสะอาดขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งเมื่อเดินมาหยุดหน้ารถลีมูซีนสีดำสนิทเงาวับตรงหน้า ความสูญเสียทำให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด แม้ว่าจะพยายามสะกดกลั้นเอาไว้มากแค่ไหน แต่สุดท้ายหล่อนก็พ่ายแพ้ยับเยินกับความเสียใจที่มันถล่มอัดเข้าใส่อยู่ดี
อังเดรติดคุกถูกตัดสินโทษด้วยการจองจำอยู่ในคุกหลายสิบปี! แม้มันจะเป็นแค่การตัดสินของศาลชั้นต้น แต่มันก็ทำให้หัวอกของคนเป็นลูกอย่างหล่อนเจ็บร้าวได้อยู่ดี ภาพของบิดาในชุดนักโทษที่มีโซ่ตรวนล่ามขาเอาไว้ทำให้หล่อนสงสารท่านเหลือเกิน หล่อนพยายามติดต่อขอประกันตัวให้กับท่านแต่ก็ไม่ได้รับความร่วมมือจากใครเลย แม้แต่วินซ์ เอเมอร์ตัน
“ขึ้นรถได้แล้ว ผมไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันเพื่อคุณหรอกนะ” เสียงกระด้างของวินซ์ เอเมอร์ตันช่วยดึงหญิงสาวออกมาจากภวังค์ร้ายได้สำเร็จ
ขวัญชีวากะพริบตาถี่ๆ เพื่อหยุดหยาดน้ำตาเอาไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะลดตามองผ่านกระจกรถที่ถูกลดลงจนเหลือครึ่งบานเข้าไปสบตาสีน้ำเงินอมดำของผู้ชายที่หล่อลากไส้ตรงหน้า แล้วก็ได้เห็นว่าใบหน้าสี่เหลี่ยมที่สมบูรณ์แบบทุกอย่างของเขาไร้ความรู้สึกจนน่าตกใจแค่ไหน
แน่ล่ะ ตอนนี้หล่อนคือสมบัติของเขาแล้วนี่ ในเมื่ออังเดรไม่สามารถนำเพชรสีทองมาไถ่ตัวหล่อนออกไปได้ ผู้ชายเลือดเย็นคนนี้ก็มีสิทธิ์ที่จะยึดสิ่งค้ำประกันเอาไว้เป็นสมบัติส่วนตัวโดยที่หล่อนไม่มีสิทธิ์จะร้องอุทธรณ์เลยแม้แต่น้อย
ความอดสูแล่นเข้าสู่หัวใจราวกับหอกแหลม และมันก็ทำให้หล่อนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือดกับสายตาเหยียดหยามที่คนตรงหน้าจงใจขว้างเข้าใส่ สาวน้อยกัดปากแน่นจนเจ็บระบมไปทั่วทั้งปากแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะโต้ตอบผู้ชายใจร้าย ปากร้ายออกไป
“ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณมาด้วยสักหน่อย คุณต่างหากที่บังคับให้ฉันนั่งรถมากับคุณ บอกตรงๆ มันไม่ใช่ความต้องการของฉันเลยแม้แต่น้อย”
กัดเขาเล็กๆ หวังว่าจะชนะ แต่ตรงกันข้าม เพราะคำพูดที่เขาตอกหน้ากลับมานั้นยิ่งทำให้หล่อนจมดิ่งลงสู่ทะเลหายนะอย่างไม่เหลือทางช่วยตัวเองได้ซะอย่างงั้น
“ผู้หญิงค้ำประกันอย่างคุณมีสิทธิ์ต่อปากต่อคำกับผมตั้งแต่เมื่อไรกัน”
วินซ์แค่นยิ้ม มองสตรีที่ก้าวขึ้นมานั่งเคียงข้างด้วยสายตาไม่บอกความรู้สึก
“จำเอาไว้นะ ว่าผมน่ะไม่ใช่ผู้ชายใจดี และในเวลาที่ถูกขัดใจ ผมจะร้ายยิ่งกว่ามัจจุราชเสียอีก ฉะนั้นถ้าไม่อยากถูกทำโทษละก็ จงหุบปากสวยๆ ของคุณซะ เอามันไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นจะดีกว่า”
แก้มสาวร้อนผ่าวราวกับถูกลวกด้วยไฟกัลป์ คำพูดของผู้ชายที่หล่อเลิศที่สุดในปฐพีกำลังทำให้หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อนเกลียดเขา เกลียดวินซ์ เอเมอร์ตัน เกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุดในโลก หญิงสาวตะโกนกึกก้องอยู่ภายในอก จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่นึกเกรงกลัว
“แต่ฉันไม่จำเป็นต้องกลัวคุณ ฉันเกลียดผู้ชายวางอำนาจแบบคุณ ไม่อยากเข้าใกล้ คนอย่างคุณมันก็ดีแค่หล่อ ดีแค่รวย แต่คิดหรือว่าไอ้ข้อดีพวกนี้มันจะทำให้ฉันระทวยเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ได้ ฝันไปเถอะ!” สาวน้อยเชิดหน้าสูง พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ให้คู่สนทนาจับได้ว่าตัวเองกำลังสั่นระริกทั้งกายและหัวใจ
หนุ่มหล่อแสยะยิ้ม คว้าหมับที่ต้นแขนกลมกลึงของสาวน้อย ทำเอาขวัญชีวาสะดุ้งเฮือก จ้องมองเขาด้วยความไม่พอใจพร้อมๆ กับพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากนิ้วแกร่งที่แข็งแรงยิ่งกว่าปลอกเหล็กของวินซ์ให้ได้ แต่จนแล้วจนรอดก็ทำไม่สำเร็จ แถมยิ่งดิ้นก็ยิ่งรับรู้ถึงไออุ่นจากฝ่ามือใหญ่มากขึ้นเท่านั้น และมันก็มีผลอย่างรุนแรงต่อกายสาวจนน่าตกใจ
‘ทำไมถึงรู้สึกอึดอัดแบบนี้นะ แถมหน้าอกหน้าใจของตัวเองก็รู้สึกว่ามันจะขยายใหญ่โตขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ มันไม่น่าเป็นไปได้ นี่หล่อนกำลังต่อสู้กับอะไรกันนะ’
คิดถึงตรงนี้ก็หยุดดิ้น ช้อนสายตาขึ้นจ้องคนตัวโตที่มองมาพอดีด้วยความพิศวง แล้วก็เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อสายตาของคนสองคนได้ประสานกัน ปฏิกิริยาเคมีบางอย่างพุ่งเข้าใส่กันอย่างบ้าคลั่ง พานให้หัวใจสาวเต้นระรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก
‘สรุปก็คือ วินซ์ เอเมอร์ตันเป็นผู้ชายที่น่าหลงใหลเหลือเกิน’
ขวัญชีวาแทบจะอาเจียนออกมากับความคิดของตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหล่อนก็เป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ในตัวของผู้ชายที่หาความนุ่มนวลไม่ได้เลยอย่างวินซ์ เอเมอร์ตันไปแล้ว
‘ใช่ ผู้ชายนี้หล่อ รวย เพอร์เฟ็กต์ทุกอย่าง แล้วไงล่ะ?’ สาวน้อยหยันตัวเองอยู่ภายในอก เกลียดตัวเองนักที่ไม่สามารถใจแข็งกับผู้ชายหล่อลากไส้คนนี้ได้ หล่อนก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ นั่นแหละที่ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แต่หล่อนจะต้องต่างจากคนอื่นๆ นั่นก็คือ หล่อนจะไม่มีวันยินยอมให้คนตัวโตรู้หรอกว่าตัวเองนั้นมีอิทธิพลต่อสมองและจิตวิญญาณของหล่อนเช่นไร และการที่จะปิดบังความในใจเอาไว้อย่างมิดชิดได้นั้น หล่อนจะต้องโต้ตอบเขาทุกวิถีทาง จะต้องไม่ยอมโอนอ่อนเด็ดขาด
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะเป็นฝ่ายหลบตาก่อน และเค้นเสียงเย็นชาโต้ตอบออกไป
“ปล่อยฉัน!”
เมื่อ คิมหันต์ ชายหนุ่มหล่อ รวย ทายาทคนเดียวของตระกูล ถูกใจ พอฤทัย นักกายภาพบำบัดที่คุณย่าจ้างมา เขาคิดว่าหล่อนง่าย แต่หล่อนกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย หล่อนสวย แต่ยาก และนั้นก็ยิ่งทำให้เขากระหาย ยิ่งอยากได้หล่อนจนใจจะขาด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ประตูห้องยังไม่ทันจะปิดสนิท คิมหันต์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบดูดดื่ม ราวกับว่าถ้ารออีกนิดเดียวเขาจะขาดใจตาย "คุณคิมหันต์ อย่าค่ะ...คุณปวดเอวอยู่ไม่ใช่เหรอ?" หล่อนจับมือที่บีบขยำนมออก แต่เขาก็เอาขึ้นมาบีบใหม่ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู "ปวดก็ต้องซ้ำครับ จะได้หายปวด" พูดจบก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันที พอฤทัยรู้ว่าโดนหลอก ก็โมโหเอาฟันกัดที่หัวไหล่เขาไปทีหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา "ที่แท้คุณก็ชอบความรุนแรงนี่เอง ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวจัดให้" เขาเดินก้าวยาว ๆ จนมาถึงเตียง วางร่างบางบนที่นอน จากนั้นก็ถอดเหมือนกระชากชุดของหล่อนออกจากร่าง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทาบทับลงไป "เห็นคุณชอบความรุนแรงแบบนี้ แสดงว่าต้องชอบแบบจูบแรกของเราด้วยใช่ไหม?" เขาเคลื่อนหน้าลงมาถาม หล่อนถลึงตาใส่เขา เมื่อนึกถึงจูบรุนแรง ที่มีแต่ความเจ็บตรงหน้าห้องน้ำ "ก็ลองทำอีกสิ คราวนี้ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย" เขาได้ยินก็หัวเราะเสียงร่วนออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบกลีบปากอิ่มอ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นในเวลาต่อมา
นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี
ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม
พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"
เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."
เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก
เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
เคนคู่หมั้นของริกะจังนอกใจเธอไปแอบคบกับผู้หญิงอีกคน ริกะจังจับได้แต่ก็อดทนไว้เพราะรักเขา วันหนึ่งเธอไปงานเลี้ยงรุ่นได้พบแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้ว แต่ใจของริกะอยากจะเอาคืนเคนเธอจึงเผลอใจให้กับแฟนเก่า ตัวอย่างบางตอน "ผมใส่แล้วนะ" "อื๊อ เร็ว ๆ หน่อยสิคะเสียวจะแย่แล้ว อ๊า อ๊า" ชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่งคล่อมร่างของหญิงสาวสวยผิวขาวหุ่นดี หน้าอกตูมอย่างช้า ๆ ในขณะที่มือเรียวบีบหน้าอกของตนเองคลายความอยากพร้อมทั้งเลียปากอย่างกระหาย
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย