าทของล

ื่อพูดคุยสารทุกข์สุขดิบ เดลเซลูอานั่งอยู่บนโต๊ะหนังสือของลารีเดี

รบ้าง” เขาพูดแต่ไม่ได้ละสา

้สวยเ

้นเ

กติเจ้าเรี

ษาพลังงานรอบตัว ดึงพลังงานพวกค

ีจ

อย่

ตายไป เจ้า

อบแล้วหันม

ช่สิต้องชอ

งโลกมนุษย

้กล่าวอะไรต่อ “ข้าเขียนจดหมายไว้ให้พวกเขาเยอะเเยะเลยล่ะ” เธอพูดขึ้นมาอีกครั้งพลางหยิบจดหมาย

ีทางเป็

ิงเ

คุยกับ Hedg

ข้าคุยหน่อย

เเค่กับสปิริตในโลกของพวกเขา สามารถส่งสาส์นไปมาได้ทั้งสองฝั่ง ไม่เค

รู้นี่ จำเป็นต้

” เขาทำส

ช่น่

อโทษแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “

พวกนางใจ

คร

นางบอกว่านางค

ล่ะเเยกประ

ูดคำเดียวกันหมดเลยว่าข้าค

emental ไม

ันคืออะ

ทข้า ข้าจะเ

้ไม่ต้องถามให้

ั้น ข้าเคยรำค

ินออกไปจากห้อง เดลเซลูอาเห็นท่าทางเธอก็

ียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ทำเอานัยน์ตาของลารีเดียเบิกกว้างออก อย่างว่าเธอเป็นคนช

หนังสือเหล่านั้น แต่หนังสือที่นี่ก็ต่างจา

ด้ก็หย

ปได้จร

ป ไว้ข้าจะบอกหอสมุดเอา

ใจจ้

ว่าเดล" เขาพ่นคำพูดออก

็.

ว เจ้ากลับปราสาทได้แล้ว ส่ว

ดล

วเดินออกไป ลารีเดียทำได้เพียงออกมาจากที่นั่นตามที่เขาสั่ง นี่เข

้วตัดสินใจเดินออกห่างจากปร

ีที่มืดมิด ทางด้านของเดลเซลูอา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่รู้ทางกล

หา

รีบวิ่งเข้ามาหาเขาทัน

าง

ดหรือ

ีเดี

้งนานแล้

งรู้ทางกลับป

ทางทิศตะวั

เขากุมขมับแต่ก็ไม่รอช้

ะไปที่

ันทีเพื่อตามหาเธอ นี่มันทางไปที่ป่าชัด ๆ ไม่มี

ียหลับตาลง หวังว่าชาติหน้าข้าจะได้อยู่กับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตานะ น้ำใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มสองข้างช้า ๆ แต่จู่ ๆ บรรยากาศก็เงียบลงอย่างผิดปกติ เธอลืมตาขึ้นพบกับฝูงหมาป่านอนกองเต็มใต้ต้นไม้ข้างหน้า กับแผ่นหลังของชายผู้หนึ่งเขาหันกลับมามองเธอแต่มันยากท

กลับเพียงกระพริบตาเป็นสัญญาณ "ดื่มนี่สิ" เขายื่นขวดแก้วสีใสให้เธอ ลารีเดียทำหน้าสงสัยแต่ก

ล้ว" เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ทำไมมันดู.. หล่อ.. ถึงที่นี่

เขาฟังคำพูดของเธอแล้วก็ยกยิ้มอย่าง

ข้าไปในป่าอย่างเคยชินพร

เสียงกล่าวดังออกมาจากต้นไม้แต่คนพูดไม่ได้ปรากฏตัว

ห็นลารีเด

ยาท

ช่

ีเรื่อง

ถอนหายใจและไม่รอให้อีกฝ่ายได้โต้กลับก็มุ่งห

ม้ใบหญ้าเพื่อบอกทิศทางที่เดลเซลูอาจะต้องไปให้เข้าได้

ปทางนั้นทันที เดลเซลูอามองซ้ายขวา ทั้งร้องเรีย

รีเ

ซลูอาเร่งฝีเท้า ร้องตะโกนหาเธอ

้น รูปร่างคล้ายคลึงกับผู้ที่เขาตามหา แล

กพัก "ข้ากลัว..” อีกฝ่ายพูด

อยู่

.ข้ากลัวเ

าเป็

ึ้นมา แล้วผลักเธอออก "ก็ใช้ได้นะ แต่เจ้าคิดว่าคนอย่างข้าจะหล

ม่อยากให้ข

ได้ลงเหรอท่านเด

เสียงน้ำเชี่ยวกลบเสียงทุกสิ่งเเม้กระทั่งเสียงตัวเขาเอง เเถมที่นี่ยังไม่มีเเสงจากคริสตัลอีกด้วยจะเหลือก็เเต่เเสงพระจันทร์ที่สาดส่องไปทั่วนภา เด

เขาทำหน้าสงสั

ผ่ามังกรเหรอ มีเรื่องให้

ีย ยินดีที

มาใหม

นมนุษย์

นตัวเจ้าทำไมถึงอ่อนนั

นึ

ไปแล้ว เจ้ารอซีกูล

งว่าเราต้องรอเซลูอา แต่เซลูอาจะหาเราพบจริงเหรอ เธอถอนหา

รีเ

เดินเข้าไปหาผู้หญิงที่นั่งพ

ีเดี

น คราบเลือด.. ไม่รู้ว่านางจะเจออะไรมาบ

เอง" เขาพูดออกมาด้วยความลุกลี้ลุกลน

สียเเล้ว" เสียงแหบกล่าวออกมา

าปล่อยเจ้าม

หัวเพื่อปฏิเสธ เพราะเธอง่วงจ

่" เธอปฏิเ

่รู้ว่าเจ้าไม่รู้ทางกลับ"

งโทษข้าไ

่" เธอตอบด้วยน้ำเสียงโกรธเคื

" เดลเซลูอาให้ไหล่ของเขาเป็นที่พักพิง เธอหลั

่ได้ทำให้ร้อน บรรยากาศยามเช้าที่แสนอบอุ่น เต็มไปด้

สาทของล

ามองรอบ ๆ เพื่อสำรวจส

หน้าสาวใช้เมื่อเห็นเธอฟื้นก็ย้าย

่นี่ตั้งเเ

าร์มาส่งท่านตั้

..งั้

ือมาส่งมากมาย เห็นว่าท่านพ่อมดเป็นคนสั่งให้มาน

ใจจ้

รียนก็พักผ่อน

เรียน เจ้าจำ

าลาให้ท่านเเล้ว ไ

.

นก็ไม่มีอะไรต้

! เจ้

นน่ะค่ะ อารมณ์

เล้ว...

อภัยขอรับท่านเเม่มด ท่านพ่อมดซีกูลาร์มาขอพบท่าน" ที่แท้

ารีเดียสะดุ้งโหยง

ดรสสีชมพูอ่อนเดินลงมาพร้อมกับเสียง

วางตัวหยิ่งยโสของเขามีตั้งเเต่ครั้งเเรกที่พบ มาวันนี้จะครบหน

เล้ว! ข้

ไรงั้นเจ

ม่ก็เรื่องของเจ้า" เขาวางหนังสือที่ว่าไว้บ

อบ

ธข้ายังไม

.

าทเจ้าไปไ

กรธข้าอย

กลับไปได้" เธอกล่า

จ้าเเล้วไงว่า

หนังสือเล่มสำคัญแล้วเดินนำเข

ังสือไม่กี่

าคือเต็มห้องโล่ง

าชอบเเบบไหนเลยเอ

อเปล่านะ" ลารี

งั้

ยินห

เจ้าว่าข้าตลอดท

มดทุกเรื

" ลารีเดียฟังเขากล่

เจ้า เจ้าก็เงี

นี้เจ้าพ

กติใครล

อกย้อนข้า

่ที่สอนเจ้า" เขาพูดเเล้วยื

หน้า kitc

เจ้าว่า

ดทุกคนรู้ไม

ากฟังจากป

กเรียกน่ะ อีกอย่างข้าก็

ดลมันน่ารักก็เถอะ" เขาพูดจบก็ทำเอาผู้หญิงตรงหน้าจะตกใจก็ไม

อไม่ ทำไมข้าถึงเป็นทายาททั้ง ๆ ที่พ

่ใช่ เเต่เ

นเหร

่อเเม่เจ้าจนเเม่เจ้าก็รักเขาเช่นกัน จนได้เข้ามาในดินเเดนเเห่งนี้ สัญญาว่าจะรักกันตลอดไ

นต้องตกใจกับคำว่า

าเจ้าคือภรรย

ๆ จริ

เราะ

...เล่

ม่เจ้าตั้งเเต่เจ้าอยู่ในท้องได้ 5 เดือน เเละพอเจ้าคลอดออกมาเเม่เจ้าก็นำเจ้าไปมอบให้กับพ่อเจ้าเเล้วบอกว่าจะมีคนตามมาฆ่านาง เเต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็น

่อถึงไม่เคย

ยากให้เจ้า

ายุเท่

งมาถาม..

าไม่กี่ปี ทำไมรู้

ครองดินเเดน ไม่รู้ก็เส

้จริง ๆ เ

ัวเราะเเรกที่เขามอบให้เรา

ะตายไป ทำไมถึงไม่ค

เจ้ามั้ง" เจ้าบ้านี่พูดออกมาได้หน้าตาเฉย

ู่กับข้าก็ย

ล้วเขาก็เผยยิ้มให้ลารีเดียได

้ารู้จักกันไ

งไปทำอะไรสักอย่างบ

ารู้ทุกอย่

ปี ไม่ใช่หรือไง ไม่

ยอกเจ

ต่อมา ณ

ีจ้ะลา

..เธอ

ญิงผิวพรรณดีใบหน้าเพอร์เฟกต์ตาโตกลมสวยคนนี้อย

ินดีที่ไ

ต่เช้า" เดลเซลูอา

าตื่นเต้น เธอมองไปที่เดลเซลูอาทำให้เห็นได้ชัดว่าดวงตา

ูอาหันมาทักทายเธอแทนที่จะตอบ

่มดอัสเร เธอบอกมีเรื่องจะคุยด้วย

กันสิ ข้ากำ

ลารีเดียโบกมือลาเธอ เเล้วเดลเ

ยคุยอะไร

นางเเค่อยาก

ั้นใช่

ืม

เข้าไ

้วเจ

ปหาพ่อมด

้นไว้เจ

นี้เจ

ับข้

อ

ฟรีธี co

ishes

✨————