ยเราไปเ
ถูก จะหันหนีวิ่งออกประตูสายตา
ั้นแท้ๆเชียว…แบบนี้ไม่ใช่ว่า
บบรรยากาศในงานศพ พนันได้ว่าใครๆก็ต้องคิดว่าเจ้าของห้องเป็นพวกปลงตกจนสามารถจะออก
ิสระฉันใด นอกวั
มแขนยาวมาให้ผม แต่ผมไม่ได้สนใจ เพียงเหลือบตามองบนแล้วใช้หางตามองไปที่เต
ยตัวได้ ทำไมเรื่องรา
ปั
ปด้านนอก แต่ก็เห็นเพียงแค่ท้องฟ้าเพราะห้องที่อยู่ อย
ียง
ปืนกันช่วงเวลานี้ทุกวันน่ะคร
จใส่ทั้งจานเลยแห
ตรงนี้ 'วิน' รายนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องสนุก แบบนี้ยิ
่าครับ ดูเหม่อๆ ท่า
ากไปเล่นกีฬายิงปืน
น่ะ จะว่าไปข้างนอก
ว
ับน
คนที่พูดด้วยซะที่ไหน เห็นทีจับอบรมมารยาทยังน้อยไปด้วยซ้
ปืนทำให้เมียกูตกใจ
ับน
กม
กษ์นี่เป็นผู้มืออิทธิพลแบบไหนกันนะถึงได้ป่าเถื่อนเย้ยกฎหมายแบบนี้
มจงใจพูดให้เจ
ึห
โด่งผมออกไปก่อนที่อะไ
่วโมงผ่
ึดใจวางซ้อนเป็นภูเขาขนาดย่อม บนโซฟาสีดำ ข้างๆตัว
านไปจัดหาเสื้อผ้าแบรนด์เนมม
องอีก เลือกเอาที่เจ
คงคิดว่าแต่งไว้ทุกข์" ผมใช้มือยืดชายเสื้อตัวที่ใส่อยู่แล้วมองมันอย่างพิเครา
ตัวนั้นไม่เอา
กอย่าง สรุปจะเป็นสาม
กับว่าจะเลือกใส่เอง ผมมองภาพเจ้ายักษ์หยิบวางเสื้อผ้าไปมาด้วยความอนาถใจ ไม่รู้ว่าจะต้องรู
จะขนมาเยอะแยะทำไมก็ไม่รู้ มันเหนื่อย
้าผู้หญิง ต่อให้เอาคุณลำด
ไม่วายเอามืออีกข้างปิดปากขำคิกคัก "ลองใส่
ดูโอเวอร์ไซซ์กับกางเกงเหนือเข่าสีขาว จะว่าไป ตอนอยู่ในวังไม่เคยใส่เสื้อผ้าสบายๆแบบนี้
ก
นสัญญาณให้เจ้ายักษ์หันมาทำ
มุ
ายตาเจ้าเล่ห์ใช้นิ้วโป้งขวาปาดริมฝีปากล่างเป็น
ห้ไอ้คนไม่มีหัวใจ แต่
รอกนะ แค่ไม
รงเรียนอนุบาลหมีน้อย ตอนนี้ผู้ปกครองนักเรียนอนุบาลหมีน้อย
้อมือผมเตรียมหยิบนาฬิกาเรือนหร
บนาย
ไป
ผมมองตามวินที่ออก
ีวิตนี้นอกจากในวังก็มีแต่ที่ต่างประเทศที่ผมพอจะหายใจหายคอไปไหนมาไหนได้บ้าง เพราะในอาณ
ม่
่าตัวเองจะไม่ออกจากห้อง ดูสิว่าถ้า
ึ
งกับตักเยลลี่ ผมที่หัวห้อยพาดอยู่บนบ่าแ
แต่ก็ไม่อยากจำมันเป็นภ
่อย