ิมาลาก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ส่วนมาลารินทร์ไม่เข้ามาด้วยเพราะเธอยังแพ้ท้องเวลาได้กลิ่นถั่วก็ยังเหม็นอยู่ เพราะวันนี้ต้องมีกวนถั่วเพื่อทำไส้ขนมเม็ดขนุนด้วย

้งอกตั้งใจ น่าแปลกที่ขนมที่บีบลงไปในถาดมีขนาดเท่ากันทุกชิ้นบ่งบอกถึงฝีมือและความใส่ใจของคนทำอย่างเด่นชัด เขาค่อยๆ เดินมาด้านหลังของเด็กสาวที่กำลังตั้งหน้

ไม่รู้ไม่ชี้กับการกระทำของตัวเอง

องญาอีก ไม่อย่างนั้นน้องญาจะฟ้องมัมนะคะ

ัวใช่ไหม? ชื่อของมันแป

ใจค่ะ" เธอตอบกลับชายหนุ่มออ

งขนม ทั้งคนทำเลย" เขากล่าวทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วก็เดินยิ้มอ

. พิลึกคน

อาจต้องใช้เวลา 1-3 วัน เธอจึงเลือกนำเข้าเตาอบ เพราะใช

นกันอยู่ที่ซุ้มกระดังงาหน้าบ้าน เมื่อคุยกันสักพักหนึ่งน้อ

ื่อว่าขนมชิ้นเล็กๆ แบบนี้กว่าจะได้ทานต้องใ

อาลัวหรอกค่ะ เพราะมันใช้เวลามาก และต้องพิถีพิถันจริงๆ ก็จะมีแค่งานบุ

ที่น้องอุตส่าห์ทำให้กิน" มัมมาริส

ราวๆ เจ็ดโมงเช้า เขาเดินผ่านซุ้มกระดังงาซึ่งทุกคนกำลัง

บเลื่อนจานขนมให้ตรงหน้าที่เออเนสนั่ง ขนมสีสวยหลายสีในจานแก้วใสดูน่า

ดูดใจ" เขาเน้นประโยคสุดท้ายแล้วมองไปยังเด็กสาวที่ยืนหน้าแ

้าน้องญาเรียนจบแล้วจะไปเรียนต่อมหาลัยที่

ห้ไปอยู่กับพี่

อ็นดูเขามาก พี่อยากจะขอให้น้องญาไปอยู่กับพี่และเรียนต่อที่ฝรั่งเศสค่ะ" มัมมาริส

เด็ก มาศกลัวว่าจะไปทำให้พี่

้ มหาลัยดีๆ ที่โน่นมีเยอะแยะ อยากจะเรียนที่ไหนพ

อกาสลูกตัดสินใจด้วยตัวเองนะ" นางปทุมมา

และอนาคตที่ดีของเธอ แต่เธอเองก็อดเป็นห่วงแม่ไม่ได้ เพราะมีกันอยู่แค่สองคนแม่ลูกถึงแม้เธอต้องไปอ

รคะ" นางปทุมมาศเอ่ยถ

ที่ดีแบบนี้พี่ว่าควรจะรับไว้เพื่ออนาคตของน้องญาเอง อีกอย่างหนึ่งเราก็ถื

ะคะที่เอ็นดูน้องญาขนาดนี้" นางปทุมมาศตอบตกลงกับมัมมาริสา

ริสา บอกกับปฏิญญา สาวน้อยเดินมานั่งคุกเข่าข้างหน้ามัมมาริสา และยกมือขึ้นไหว้ มัมมาริสารับไห

ยนนะคะ แต่หนูก็อดเป็นห่วงแม่ไม่ได้" น้องญาเอ่ยถามมารดา

บพี่รินทร์ไว้แล้ว ว่าจะย้ายไปอยู่กับพี่รินทร์ ช่วยพี่รินทร์เขาเลี้ยงลู

็นกังวลเรื่องแม่" น้องญากอดมารดา นางลูบหั

นเด็กดีและตั้งใจเรียนนะลูก อย่าให้มัมท

งใจเรีบน ไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวั