img ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี1980  /  บทที่ 8 เข้าโรงเรียนกลางคัน | 20.00%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 8 เข้าโรงเรียนกลางคัน

จำนวนคำ:2199    |    อัปเดตเมื่อ:28/07/2024

ั้งแต่เช้ามืดเพื่อเตรียมตัว ทั้งสองเป็นเด็กใหม่ของโรงเรียนที่ย้ายมาชั้นปีสุดท้

ภรรยาที่ลางานมาเหมือนกัน ปกติต้องเข้าโรงตัดเย็บทุกวัน แล

ตัวด้วย" ฉินหานบอกลูกสาวด้วยความเป็นห่วง ที่นี่ไม่ใช่อำเ

ะวังตั

คิดว่าในโรงเรียนจะอันตรายขนาดนั้น "พ่อกับแม่ไ

งเรียนเดิมหลายเท่าตัว "ไปกันเถอะค่ะพี่สาวใหญ่ ได้ยินว่าวัน

ว คนที่นี่ส่วนใหญ่เป็นลูกหลานนายทหาร แต่ละคนจึงไม่มีความเกรงกลัวกัน ต่างจ

มาสามสิบกว่าปีแล้ว เรียนตั้งแต่ห้าปีจนกระทั่งได้มาที่นี่ การกลั่นแกล้งในโรงเรียนเกิดขึ้นได้ตลอด ถึงไม่

แต่มัธยมต้นปีแรก" ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาแนะนำตัว ภา

ยวหรานนักเร

ครัวมาใช่ไหม" เจิ้งฟางมี่ตาโต เธอพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับกอง

ูมาแล้ว หาที

รียนมีไม่ถึงสามสิบคนและมีโต๊ะว่างหลายที่ ก่อนสายต

เรียนที่ห้องนี่" เหยาหน

็นชุดของเหยาหนาน และระหว่างปิดภาคเรียนทั้งสองได้พบกันบ่อยเนื่องจากการปรับแก

ะมีคนย้ายไปเรียนที่อื่นตลอดสามปี" ทำให้พอมีค

ินเสี่ยวหรานนั่งตัวตรง นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ไม่ได้

ดินออกมาแนะนำต

ราน หรือเรียกว่าเสี่ยวหรานก็ได้ เป็นนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่" หลังแนะนำภาษาจีนที่ทุกคนใ

่งจ้ะ เ

้าย ฉินเสี่ยวหรานตั้งใจฟังถึงรู้ว่าหลักสูตรที่เคยเรียนกับของที่นี่ไม่ได้ต่างกั

งเวลาพักกลางวัน ฉินเสี่ยวหรานปล่อยให้คนอื่นเดินออกจากห

นเหลือน้อยแล้ว "เสี่ยวหรานเธอไม่ไปหรือ ที่นี่ถ

ีข้าว

่ยวห

าน บอกว่าเป็นคนต่างชาติ จริง ๆ แล้วเธอเป็นลูกครึ่งจีนอังกฤษ พ่อเป

บฉันได้นะ" เพื่อนใหม่แนะนำตัวเองอย่างฉะฉานไม่เหมือ

อนนะ เธอมีเพื่อนอยู่แล้วนี่" เหยาหนานโว

่ยวหรานเป็นคนแรกที่แนะนำตัวเป็นภาษาต่างประเทศเพราะเห็นว่ามีเธอท

ี่รีบเข้ามาห้าม "เอาละ ๆ พวกเราจะไม่ได้กินข้าวกัน

รงเรียน เธอเห็นน้องสาวโบกมือให้ อีกฝ่ายอยู่กับเพื่อถึงได้ถอนหายใจ และต้องนั่

เปิดภาคเรียน มีแนะนำการเรียนนิดหน่อยก็ว่างแล้ว จนถึงเวลาเลิก

่ยวห

นอีกสองคน "นี่เพื่อนใหม่ของฉันค่ะ หลันฝู ป

ันนี้เป็นอย่างไรบ้างไม่มีคนแกล้งใช่ไหม" ระหว

่มี

ีแ

่ยวห

เข้ามาใกล้ เป็นพันตรีเว่ยที่เอ่ยเรียก "พวกเธอจะกลับบ้านพักห

าะข้างคนขับ ส่วนน้องสาวเปิดประตูไปนั่งทางด้านหลัง ภายในรถยนต์มีกล

ทั้งวันถึงจะไม่ได้ทำอะไรมากแต่ก็เหนื่อยไม่น้อย ต้อ

ย่างไร

ค่ะ ครูบอกว่าวันนี้เป็นเพียงการแน

ภาคเรียนไม่ค่อ

เสี่ยวหรานไม่ได้ชวนอีกฝ่ายคุยเนื่องจากไม่รู้ว่าจะคุยอะไร ในขณะเดียวกันเว่ยเซียวก็ไ

บคุ

ซียวพยักหน้าก่อนขับรถจากไป เธอถึงเดินเข้าบ้าน เพราะเลิกเรียนก่

ช่วย ถ้าเป็นการทำอาหาร เรื่องนั้นฉินเสี่ยวหลิงจะเป็นคนจัดการ ส่วนฉ

img

สารบัญ

บทที่ 1 ย้ายบ้านใหม่ บทที่ 2 ครอบครัวบ้านนอก บทที่ 3 เสียหน้า บทที่ 4 พยาบาลทหาร บทที่ 5 ลูกค้าคนแรก บทที่ 6 คุณนายเว่ยซื้อให้จริง ๆ หรือ บทที่ 7 คุณนายทหารน้อยหน้าไม่ได้ บทที่ 8 เข้าโรงเรียนกลางคัน บทที่ 9 ทบทวนความรู้สึกตนเอง บทที่ 10 ปฏิเสธความสัมพันธ์ บทที่ 11 ความพยายามของเว่ยเซียว
บทที่ 12 ว่าที่ลูกเขยพันตรี
บทที่ 13 ร้านเช่าสำหรับร้านเสื้อผ้า
บทที่ 14 ขายหลานสาว
บทที่ 15 ผู้ชายของฉินเสี่ยวหราน
บทที่ 16 ตึกคูหาสองชั้น
บทที่ 17 เดินหน้าจัดการร้านเสื้อผ้า
บทที่ 18 ร้านเสื้อผ้าหรานหลิง
บทที่ 19 เสี่ยงที่จะลอง
บทที่ 20 สัญญางานสิบปี
บทที่ 21 หมั้นหมายเอาไว้ก่อน
บทที่ 22 ซื้อม้วนผ้าระยะยาว
บทที่ 23 ไม่แต่งงานออกจากบ้าน
บทที่ 24 ออกจากตำแหน่ง
บทที่ 25 โรงงานม้วนผ้า
บทที่ 26 ช่วยเหลือกันและกัน
บทที่ 27 สวนผักขนาดใหญ่
บทที่ 28 ซื้อพันธุ์ต้นไม้ ดอกไม้
บทที่ 29 รวมตัวในงานเลี้ยง
บทที่ 30 สายตาอันโกรธแค้น
บทที่ 31 ข่าวดีที่รอคอยแต่ต้องรอไปอีก
บทที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต
บทที่ 33 บ้านฉิน
บทที่ 34 ปี 1984
บทที่ 35 ลูกชายตัวอวบอ้วน
บทที่ 36 ฉินเสี่ยวหลิงเรียนจบแล้ว
บทที่ 37 ฉินเสี่ยวเว่ยหนึ่งขวบ
บทที่ 38 กลับไปทำงาน
บทที่ 39 ปี 1987
บทที่ 40 ครอบครัว (จบบริบูรณ์)
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY