img บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง  /  บทที่ 5 5 : แม่เจ้าโว้ย ! ข้ารวยแล้ว ! | 3.40%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 5 5 : แม่เจ้าโว้ย ! ข้ารวยแล้ว !

จำนวนคำ:3029    |    อัปเดตเมื่อ:18/11/2024

าโว้ย ! ข้

อเสียงเหมือนคน กำลังทำงานตลอดทั้งวัน ให้ซ่งหลินต๋าไปแอบดู ถึงได้ร

เจอคนดีก็แล้วหากเจอคนไม่ดี คงแย่เหมือนกัน อีกอย่างในตรอกหนิงอันแห่งนี้ คุณชายกว้านซื้อที่ดินทั้งตรอกเอาไว้หมดแล้ว หากพ

วกเขาที่นี่แล้วกัน ไม่ต้อ

บ ท่านไปไหนข้าไปด้วย” ซ่งหลินต๋ารีบหุบปากไม่เอ่ยถึงสองแ

แล้วหรือยัง” หยวนเหวินเซียวป

ร้าน รวบรวมมาหมดแล้วขอรับ มีบัญ

ะปี ขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าคนที่เม

ทำการค้าขาย งานถนัดเขาจึงมีเพี

่ออีกสักสามสี่วันแล้วกัน ข้าจะเข้าไปดูร้านค้

าคำนับ แล้วหมุนตัวออกจาก

ง ๆ จากนั้นก็พาทุกคนเดินทางกลับเมืองหลวงไ

เหยาออกไปสอบถามผู้คนที่อยู่ละแวกนี้ ถึงได้รู้ว่าเรือนในตรอกหนิงอันทั้งหมดสี่เรือน ล้วนเป็นของคุณชายสาม

มากว้านซื้อ

หลวง มีกิจการค้าขายที่เมืองฉางอยู่มากมาย จึงเดินทางมาดูแลปีละ

อนบ้านสอดรู้สอดเห็นแถวนั้น ที่เรือนของนางไม่ถูกซื้อไ

ห้มารดาฟัง เฉาซูหลิ่งกลั

ว่าทั้งตรอกนี่ เราอ

ม่ต้องวุ่นวายกับใคร อย

ย่างไรเสียนางก็ไม่ชอบข้อง

ในจวนมีสาวใช้ดูแลรอบข้าง แม้แต่ตอนอยู่ที

จ้ากับข้าเป็นเพียงสตรีกับเด็กเอ

่เด็กแ

่งเหยาแอ

ีทรัพย์สมบัติอะไร โจ

อายเล็กน้อย คล้ายอยากสื่อว่านางงามถึ

างมั่

หยาแอบเอือม

่อย่าพึ่งคิดอะไรมากนักเลย

ามตกทุกข์ได้ยาก กลับอ่อนแอถึงเพียงนี้ เ

ลับเป็นนางเองที่ต้องหลุบตาลง ราวกับสายตาของอีก

่าย ท่านอย่าพยายามคิดเรื่องร้ายนักเลย มองโลก

ออกไปซื้อผ้ามาตัดชุดไว้ให้เขา เ

ะ แต่เอาไว้อีกสองสามวันก่อนได้หรือไม

ด้

ด้วยสายตาซับซ้อน ไม่มีท่าทีหวาดหวั่นต่อสถานกา

ซ่อมแซมให้ หลี่เมิ่งเหยาต้องการเตรียมพร้อม สำหรับน้องที่กำลังจะเกิดมา และเหมือนร

รก นางพบตำราหลากหลายชนิด มีทั้งศิลปะการต่อสู้

ำ มันดูพิเศษกว่าเล่มอื่น ๆ ตรงที่

ช้เรือน

ดอ่านอย่างรวดเร็ว กฎท

ฝนจน

าจารย์สั่งสอนเช่นนี้ ข้าจะ

ะอย่างเคือง ๆ ไม่บอกด้วยว่าฝึกฝนจนชำนาญ แล้วนำ

าญก่อนถึ

ยังฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ การหมุนเวียนพลังลมปราณ เพื่อให้มีวรยุทธ์ที่แข็งแก

่อนางเกิดเห็นภาพถุงใบหนึ่ง บนกำไลหยก

ของต่าง ๆ ได้มากมาย บางคนเรียกขานว่าถุงเอกภพ หากถุงนี่ติดอยู

บวิ่งไปยังเรือนสมบัติ ที่นี่ไม่มีตั๋วเงินแม้แต่ใบเดียว ของส่วน

ุนออกมา แล้วหยิบทองคำใส่ลงไปในนั้นสามก้อน กำไลหยกโลกันตร์ไม่แสด

่พอดีอย่าโลภมาก นางจึงเลือกหีบทองคำหนึ่งหีบ กับหีบเครื่องประดับสตร

ง ครั้นลืมตาขึ้นได้ก็รีบจุดตะเกียง ต้องเป็นหนึ่

นย้ายไปยังกำไลหยกบนข้อมือ ทันใดนั้นแสงสีขาวก

ิบเอาทองคำออกมาหนึ่งแท่ง ตามด

ว้ย ! ข้า

ดือนผ

ขายปิ่นทองเล่มนั้นไปด้วย นางต้องปลอมตัวไปขายของใน

มารถซื้อของบำรุงร่างกายมาให้มารดาได้ เปลี่ยนเครื่องเรือนเก่าออกใ

จ้าไปเอาเงินม

่ได้มาขอเงินจากนาง อีกทั้งยังมีบ่าวรับใ

ามีเรื่องปิ

ื่อง

พยุงนางแล้วพาไปหาที่นั่ง มารู้ทีหลังว่านางเป็นฮูหยินผู้เฒ่าของตระกูลเศรษฐี และไม่ชอบติดค้างบุญคุณผู้อื่น นางมอบหยกชิ้นหน

้นิ้วขอโทษมารดาไปด้วย เพราะเรื่องจริงนั้นแม้แต่

่งย่นคิ้ว

เพียงนี้เจ้า

็นรึว่า ข้าซื้อของเข้าเรือนมากมายเพียงใด อี

แล้วเงินนั่นยังเหลืออยู่อีกหรือไม่ เจ้

แบ่งเอาไว้ใช้จ่ายต

ีแล้ว แต่ว่าบ่าวรับใช้ส

ลที่เคยอยู่ เจ้านายกระทำความผิด เลยต้องขายบ่าวไพร่ออกมาจนหมด พว

็ใจอ่อน

้าหลูคนคอยทำอาหารให้กิน กับทำความสะอาดเรือนให้อยู่ มีลุงจงอยู่ด้วยบ้านเราจะได้มีบุรุษอย่างไร ท่าน

วเดินของเขาได้ ดูหนักแน่

ริง

จะใช่เจ้าค่ะ ท่านแม่

ข้าค่อยถ

้าเดือนนางก็จะคลอดแล้ว ยามนี้มีคนเข้า

ว ยังมอบเงินเดือนให้ทั้งคู่อีกด้วย นางไม่อยากเอาเปร

อนข้ากับสามีหรือเจ้าคะ” หลูเพ่ยไม่

ที่เก่าของพวกท่าน ก็จ

หลูเพ่ยเห็นสองแม่ลูกอยู่ในเรือนหลังเก่าแค่สองค

านคิดว่า

หลูเพ่ยรีบ

คิดถูก

นางรีบหันไปทางสามี สายตาเหมือนอยากขอร

มาแล้ว นับเป็นบุญคุณอันใหญ่หลวง พวกเราสองคนต้องทำงานตอบแทนท่านอยู่แล้ว ไม่

งินเดือนก็อีกเรื่องไม่เกี่

ทั้งคู่ได้เข้าใจ ก่อนพาทั้งคู่ไปยังห้องพักด้านหลัง วันนี

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล บทที่ 2 2 : ข้าบอกให้เจ้าตื่น หลี่เมิ่งเหยา ! บทที่ 3 3 : ยืมกระโถนฉี่ข้างบ้าน บทที่ 4 4 : ข้ากำลังจะมีน้อง บทที่ 5 5 : แม่เจ้าโว้ย ! ข้ารวยแล้ว ! บทที่ 6 6 : ฮูหยินเป็นคุณชายน้อยเจ้าค่ะ บทที่ 7 7 : พี่หญิงใหญ่บ้านข้าง ๆ เรามีคนกลับมาอยู่แล้วนะ บทที่ 8 8 : เจ้าจะเอ่ยออกมาทำไม ขายหน้าชะมัด
บทที่ 9 9 : ยึดทรัพย์ตระกูลหลี่
บทที่ 10 10 : อยากตายก็เข้ามาสิ
บทที่ 11 11 : อี้เอ๋อร์นี่เป็นของขวัญพบหน้าจากพี่สาว
บทที่ 12 12 : สามีที่ดีคือสามีใหม่นะท่านแม่
บทที่ 13 13 : นางไม่ใช่คนดีเท่าใดนัก
บทที่ 14 14 : หาที่ปลูกเรือนหลังใหม่
บทที่ 15 15 : พี่หญิงใหญ่นางค่อนข้างจะร่ำรวย
บทที่ 16 16 : ท่านอยากเป็นหนูลองยาของข้าหรือไม่
บทที่ 17 17 : ไม่รู้ตระกูลจี้มอบความช่วยเหลือมาหรือไม่
บทที่ 18 18 : ท่านแม่ข้าคิดว่าน้องสะใภ้สามไม่จริงใจกับพวกเราตระกูลหลี่
บทที่ 19 19 : เห็นว่าพี่เหวินเซียวของเจ้าพิการ เลยส่งคนมาถอนหมั้น
บทที่ 20 20 : กับคนข้าไม่เคยใช้ แต่กับสัตว์ได้ผลดีนักเชียวล่ะ
บทที่ 21 21 : เจ้าหลินต๋าคนเลว กล้าฟ้องเรื่องนี้ด้วยรึ
บทที่ 22 22 : ไอหยา ! ข้าเป็นพี่ชายแล้ว
บทที่ 23 23 : ท่านแม่ข้าแค่อยากเล่นกับน้องชาย
บทที่ 24 24 : อ๊า ! ท่านมองเห็นแล้ว
บทที่ 25 25 : เฮอะ เจ้านายของเจ้าหลอกได้กระทั่งเด็ก
บทที่ 26 26 : สัตว์เนรคุณกับน้องชายเนรคุณ เหมาะสมกันแล้วล่ะ
บทที่ 27 27 : อุปกรณ์ฝึกเดิน
บทที่ 28 28 : ไอหยา ! เดินได้หนึ่งก้าวแล้ว
บทที่ 29 29 : ว่าไปแล้วข้าก็เหมือนหมอเถื่อนจริง ๆ
บทที่ 30 30 : เจ้าสั่งสอนข้าอยู่รึ ข้าแม่เจ้านะ !
บทที่ 31 31 : ร่างจริงมันคือกบรึ
บทที่ 32 32 : บิดาเจ้ายังไม่ตาย ที่ว่าการไม่ยินยอมหรอก
บทที่ 33 33 : ท่าทางเจ้าเหมือนจะหาเรื่องแม่อย่างข้ามากกว่า
บทที่ 34 34 : เอาของมีค่าออกมาให้หมด !
บทที่ 35 35 : ฝีมือเย็บเช่นนี้ จะรู้เรื่องยาเล็กน้อยได้อย่างไร
บทที่ 36 36 : ท่านจะมาล้วงความลับของจวนเสนาบดีหยวนหรือเจ้าคะ
บทที่ 37 37 : ข้าไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องพิษ แต่ว่าข้าสัมผัสได้ว่ามันคือพิษ
บทที่ 38 38 : ทำเช่นนั้นยาจะไม่ติดคอเอารึ..
บทที่ 39 39 : คุณหนูมีปานสีแดงด้านหลังด้วยเจ้าค่ะ
บทที่ 40 40 : นั่นไม่อดีตคู่หมั้นของเจ้าหรอกรึ
บทที่ 41 41 : เถ้าแก่เนี้ยท่านทำการค้าแต่ไม่มีจุดขายของตัวเองรึ
บทที่ 42 42 : คุณหนูหลี่ยาขวดนี้ข้าซื้อ
บทที่ 43 43 : ยาดีคนย่อมพูดปากต่อปากอย่างแน่นอน
บทที่ 44 44 : ฟิ้ว ! ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งมาตรงปลายเท้าของนาง
บทที่ 45 45 : เสี่ยวหยวนเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง คนไหนมันรังแกเจ้าบอกข้ามาเดี๋ยวนี้
บทที่ 46 46 : ข้าต้องแอบอยู่ในนี้จริง ๆ หรือพี่หญิงใหญ่
บทที่ 47 47 : ป้ายจวนราชครูฮู่ขอรับ
บทที่ 48 48 : ชาวบ้านที่ไหนจะเลี้ยงสุนัขจิ้งจอกคู่กับเด็กตัวน้อย ๆ เท่านั้นได้
บทที่ 49 49 : หน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ยากที่จะลืมลงได้
บทที่ 50 50 : เสี่ยวไฉแอบกลอกตา ข้ามีขน !
บทที่ 51 51 : เสี่ยวไฉยามอยู่ในร่างมนุษย์เจ้าพูดได้หรือไม่
บทที่ 52 52 : นำโลหิตของเด็กสองคนนั้นมาตรวจสอบด้วย
บทที่ 53 53 : ท่านอาจารย์ท่านดูนางสิ
บทที่ 54 54 : ท่านหมอหลวงบอกว่าเรารอดได้เพราะเลือดของเจ้า
บทที่ 55 55 : เสด็จลุงหลานมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว
บทที่ 56 56 : มอบสมรสพระราชทาน (จบเล่ม1)
บทที่ 57 57 : ท่านแม่ข้าไม่อาจตัดใจจากพี่หานเฟิงได้
บทที่ 58 58 : เสี้ยนจู่อย่างข้า ต้องฟังความเห็นเจ้าด้วยรึ
บทที่ 59 59 : เจ้าไปสืบดูว่านางเป็นใคร
บทที่ 60 60 : เรื่องของนางข้าไม่อยากรู้
บทที่ 61 61 : คุณชายไม่ลองคิดดูใหม่หรือขอรับ
บทที่ 62 62 : แขกจากต่างแดน เหตุใดถึงได้เชิญข้าเล่า
บทที่ 63 63 : ข้าไม่ได้ชนพระชายาเสียหน่อย นางลื่นล้มลงไปเอง
บทที่ 64 64 : คุณหนูฮู่เห็นกับตารึ
บทที่ 65 65 : ยานี่ราคาแพงมากเลยนะเพคะ
บทที่ 66 66 : เจ้าสุนัขชั่วพวกนี้ น่าจะสับพวกมันให้เป็นหมื่น ๆ ชิ้น
บทที่ 67 67 : พี่จือจือแอบอ่านของข้ารึ
บทที่ 68 68 : เสี่ยวหยวนยังหน้าเอามุดหิมะเลย
บทที่ 69 69 : บัญชีติดลบ
บทที่ 70 70 : หนานเอ๋อร์วางใจเถอะใบหน้านี้ของเจ้า ข้าจะรักษาให้หายเอง
บทที่ 71 71 : ตุ๊กตาหิมะต้องปั้นด้วยมือของข้ากับเสี่ยวหยวน
บทที่ 72 72 : น้องชายจากแคว้นหลู่
บทที่ 73 73 : แป้งตลับนี้ไม่มียาพิษ
บทที่ 74 74 : ท่านพี่นี่มันอี้เอ๋อร์
บทที่ 75 75 : จุดพลุเร็วเข้า พวกมันจะบูชายัญแล้วข้ารู้สึกได้
บทที่ 76 76 : อี้เอ๋อร์บอกว่าจำไม่ได้
บทที่ 77 77 : พวกเราอยู่ที่นี่สุขสบายดี
บทที่ 78 78 : เจ้าไม่ต้องมาเหน็บแนมข้า
บทที่ 79 79 : เจ้าไปร่ำรวยมาจากไหน
บทที่ 80 80 : ข้ากลัวท่านแล้ว
บทที่ 81 81 : ข้าเห็นสุนัขจิ้งจอกวิ่งบนหลังคาจริง ๆ นะ
บทที่ 82 82 : อ้อ ขุนนางชั่วรวมหัวกันสินะ
บทที่ 83 83 : นางปลุกข้าตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน
บทที่ 84 84 : สมควรตายจริง ๆ นั่นแหละ เช่นนั้นก็ไปตาย ๆ เสียเถอะ
บทที่ 85 85 : ใครทำลายพรหมจรรย์ของข้ารึ !
บทที่ 86 86 : ว่าแต่คนบนเตียงนั่นเป็นใครกันล่ะ
บทที่ 87 87 : แมวก็คือแมว เจ้ามองยังไงว่ามันโกรธ
บทที่ 88 88 : เสี่ยวไฉก็เหมือนคนในครอบครัวของเรา
บทที่ 89 89 : ยาที่เกี่ยวกับภัยหนาวนั้นหาแทบไม่ได้
บทที่ 90 90 : นางเป็นลมไปเมื่อครู่เพราะหิว
บทที่ 91 91 : ข้าสังหรณ์ใจว่าหนึ่งลี้ข้างหน้า จะมีพวกคนร้ายซุ่มโจมตีข้าอยู่
บทที่ 92 92 : อยากทำลายโฉมของข้างั้นรึ
บทที่ 93 93 : วันนี้ข้าถึงต้องมากับนางด้วย
บทที่ 94 94 : ไม่ใช่ขอรับ เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือข้า
บทที่ 95 95 : เมิ่งเหยาข้าขอโทษ
บทที่ 96 96 : ท่านแม่ข้าจะต้องถูกเนรเทศไปเมืองหยางเป่ย ท่านอยู่ทางนี้ได้หรือไม่
บทที่ 97 97 : นางไม่ใช่องค์หญิงแล้วรึ
บทที่ 98 98 : อ้อ ถือว่าท่านแม่มีพัฒนาการ
บทที่ 99 99 : อะไรของท่านแม่นี่ เห็นข้าก็ร้องไห้เลยรึ
บทที่ 100 100 : ข้าคิดถึงเสี่ยวไฉมาก เลยอยากกอดมันหอมมันแค่นั้นเอง
img
  /  2
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY