ที

เกียจ

ไปงานเลี้ยงที่จวนท่านเซียวโหวกัน¬หมด รวมทั้งพี่ชายทั้งสองของนางด้วย ดังนั้นหญิ

มสำเร็จครั้งนี้จ้าว¬เยว่ภูมิใจยิ่งนัก พอกลับมาแล้ว ก็กินขนมจิบชาอย่างสบายอารมณ์ ช่วงที่ทุกคนเตร

้เตรียมของเล่นไว้ให้ก่อนไป ของเล่นชิ้นนั้นเป็นแจกันที่ทำจากดินเผาใบหนึ่ง และลูกธนูที่

ญิงสาวก็เรียกบ่าว¬ไพร่มา

จ้าวเยว่ก็¬กระแอมห

ห้ข้า ข้าเห็นว่าเล่นคน-เดียวมันก็คงจ

รือขอรับคุณหนู” บ่าว

ดอกนั้น แล้วยกแขนทั้งสองข้างขึ้นกอดอ

้กับจุดที่เจ้ายืน แล้วให้เจ้าปาลูกดอกให้ลงไปในแจกันนี้ ในแต่ละรอบก็

ไม่ขอรับ คุณหนู”

มักจะมีของ¬รางวัลให้ทั้งนั้น บางครั้งก็เป

่างไร” หญิงสาวตอบกลับ ก่อนจ

วไพร่ทุกคนต่างก็ร้อง¬เฮกันดังลั่น หมายว

พร่ในจวนต่างก็เคารพและรักจ้าวเยว่ ถึงแม้ว่านางจะเป็นสตรีที่มีอำนาจน้อยที่สุดใน¬จวน แต่กลับเป็นนายที

วก็พักผ่อน พฤติกรรมที่เกียจคร้านเช่นนี้ ยากที่จะแก้ไขได้ จนทำใ

่านั้นต่างก็พากับเบือนหน้าหนี ต่อให้นางงามเพียงไร

งหญิง¬สาว เพราะการที่นางไม่เป็นที่หมายปองของชาย

เปล่า แต่บุตรสาวกลับไม่เอาไหน ยิ่งพวกที่มีบุตรชายทั้งหลายต่าง¬ก็เอ่ยเป็นเสียงเดียวกั

เท้าของม้าที่ฟังแล้วน่าจะวิ่งไม่เร็วนัก และเมื่อร

นดูถูกบุตรสาวของเราขนาดไหน” เสียงของ

“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร พวก

่...นี่-นางเลยวัยปักปิ่นมาแล้ว หากยังหาคู่ครอง

หนื่อยอ่อน ก่อนจะเอ่ย

สักหน่อย คิดว่าตอนเด็กทั้งสองเคยเล่นเป็นเพื่อนกัน ¬ก็-น่าจะ

ม่อยากจะมีคู่ครองก็จะเป็นไร¬ไป

คนแรก เรื่องเลี้ยงดูน้องสาวนั้น เข

ข้าเลี้ยงน

ิดแบบ¬เดียวกับพี่ชาย หากไม่มีใครคิดที่จะแต่งน้องสาว

ัน แล้วก็เป็นเพราะพวกเจ้านั่นแหละ ที่ตามใจนางจนได้ใจ นางถ

ื้อหนึ่งครั้ง ก่อนจะก้าวเดิ

การนางไม่ได้ อย่างไรก็ต้องหาบุ

ชายหนุ่มทั้งสองที่เดินตามมา

กุลจ

วนนั้นไม่ได้ยินเสียงรถม้า จึงไม่รู้ว่าบิดามารดากล

น ก็เปลี่ยนทิศทางทันที แทนที่จะเดินตรงไปท

ลือบไปเห็นเข้า ว่าฮูหยินยืนอยู่ด้านหลัง จึงสะกิดสาวใช้คนอื่นให้ถอนตัวออกมาทีล

่อย ๆ ก็ตะโกนถามออกมาว่า “พวกเจ้าจะไ

จ้าวเยว่ พวกเขาบุ้ยปากให้นางหันไปมองด้านห

รสาวของนางที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่กับทรงผมที่ฟูฟ่อง เห็นได้ชัดว่าเอาแต่เล่นอยู่¬อย่างนี้ม

กับผิงผิงพากันก้ม

านแม่จะกลับมาหรือยัง” จ้าวเ

ดอกดอกสุดท้ายขึ้

ิน จะต้องอยู่จนงานเลี้ยงเลิกทุกครั้ง ตอน

ือไม่ ที่ข้าไม่ไปงาน¬เลี้ยงด้วย” จ้าว

ุณหนูถึงถามขึ้นมาเล่าเจ้าคะ สำนึกผิดหรือ” ผิงผ

นพ่อกับท่านแม่หน้าใหญ่กันเล่า หน้าที่ใหญ่เวลาแตกก็ย่อมเสียงด

รมาได้ยินเข้า แล้วเอาไปฟ้องนายท่านกับฮูหยิ

้ว” เสียงนี้ดัง

ละผิงผิงกลับห

ทั้งสองคนก็ถึงกับยิ้มเจื่อน ใบหน้าขาวซีดขึ้นม

ม่ //

คุณหนูนั้น เป็นการล่วงเกินนายท่านกับฮูหยินเป

ิดไปแล้วเจ้าค่ะ ฮู

นน้ำตาแห่งความก

แต่ส่งสายตามองผิง

ะไรไม่ดี เจ้าไปได้” จ้าวฮูหยินเ

วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โดยที่สายตายัง

วของตน สายตาในยามนี้ช่าง

่อสักครู่สมควรที่จะได้รับการ

งก็รอกันอยู่แล้ว จ้าวเยว่เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวสุดท้าย ที่ไกลจากคนอื่นมากที่สุ

าเอ่ยเรียก พลางส่งสายตาไปย

่ได้นอกจากต้องทำตามคำสั่ง พี่ชายทั้งสองเห็

จินกำลังจะขอความเมตตาให้น้องสาว

คำเสีย เรื่องนี้ไ

กับต้องเงียบ ทำได้เพียงส่งสายตาเ

น เป็นคนเอ่ยเรื่องหนึ่งออกมาเอง และเข

ี ๆ มาเป็นสามีได้ จึงคิดอยากให้เจ้าทำตัวเสียใหม่ นับแต่ตั้งพรุ่งนี้ไปจะมีครูมาสอนเจ้า ทั

อกเรือนนี่ท่านพ่อ”

องทำหน้าที่สตรีหลังเรือน นางไม่เอาด้วยหรอก ไม่สู้อยู่เกาะเสา

อน แล้วภายภาคหน้า

ำหนิกลับ

ใจเข้าแล้วยืด¬อก

ไม่มีสามี ก็ดูแล

อย่างหมดหวัง แต่

กเจ้าสองคนเองก็เป็นหูเป็

้ากันอย่างจนปัญญา ทว่าผู้เป็นมารดาก็คล้ายนึก¬ได้บางอย่าง จึงหันกลับ

พชน เผื่อว่าบรรดาบรรพชนของสกุลจ้าว จะช่วยกล่อมเกลาเจ้าแทนแม่ได้บ้าง อ้อ...พวกเจ้าทั้งสองอย่

ูหยินก็เดินตา

รไม่ได้ เพราะมารดาไม่อยู่ฟังเสียแล้ว