้นที่ล้มลงไปกับพื้นแวบหนึ่ง จากนั

ข็งกร้าว เครื่องหน้าราวกับเทพปั้นมาไม่ม

ยากจะเดินไป แต่สุด

่งของเธอก็คือ

ล้วก็ช่วยกู้เหยีย

ณเธอด้วยความจริงใ

าน่ะ” น้ำเสียง

วจชีพจรของเขา ทันใดนั้นเธ

่องเล็กน้อย แต่การถูกวางยาพ

เปิดออกแล้ว เธอก็โรยผงยาลงไปบนบริเวณที่มีเลือดไหล ซึ่งทำ

๋นเจินก็ให้เขาก

โยชน์กับคุณแน่นอน ร่างกายของคุณโดนวางยาพิษมา หากรัก

มื่อได้ยินเช่

เสร็จ เวลานี้เธอก็ได้ยินเสียงคน

นกู้

” กู้เหยียนถิงถอนห

ขอตัวก่อนแล้วกันนะ” อวิ๋นเจิ

ื่ออะไรเหรอ？ ผมจ

้องหร

ยตัวไปจากตรงหน้าชายคนน

การช่วยเหลือแล้ว ดวงตาสีดำที

รเขาก็สามารถบอกได้เลยเ

ามารถขนาดน

ตราบใดที่เธออยู่ในเมืองเจียง เข

ปข้างหน้าโดยไม

่มความยาวพิเศษซึ่งจะปรากฏเฉพาะในทีวีและว่ากั

รพว่า “คุณหนูใหญ่ ในที่สุดก็หาตัวคุณเจอสักทีนะครับ ผมคือเหอจง พ่อบ้

วิ๋นเจินตกตะลึงอยู่ครู่

เลือดของเธออยู่ที่อำเภอฉินอวิ๋น

แล้วพวกเขาจะซื้อรถ

เต้นมาก และยังอารมณ์เสียด้วย ดังนั้นคุณท่านจึงส่งผมมารับคุณ ขอเชิญคุ

้อย ดูเหมือนว่าผลจากการสืบขอ

ัวของเธอ แต่ตอนนี้พอมีคนมารับเธอ เธอก

นั่งบนรถแล้ว รถก็สตาร์ทแล

ที่นี่จะมีวิลล่าทั้งหมดเพียงแค่สิบสองหลังเท่านั้น แถมผู้ที่อย

าเฉียวเจ๋อ แล้วก็มีน้องสาวที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันอีกหนึ่งคนชื่อว่าเฉียวซู คุณท่านกับคุ

ดันเกิดเรื่องไม่คาดคิดบางอย่างขึ้น คุณได้ถูกคนอุ้มไป คุณท่านตามหาคุณอยู่นานมาก ส่วนคุณนายก็เศร้าใจมากทำย

บโตขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก็กลายเป็นคนที

..

ราวมันก็เป็น

เชตวิลล่าที่เงี

อก็เห็นคนวัยกลางคนสองคนเด

หมือนคนที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี ท่าทีดูสง่าผ่

ิ๋นเจินเอาไว้ในอ้อมแขนแบบแนบแน่น “เจินเจิน ลูกรักของแม่ ในที่สุดแม่ก็หาลูกเจอสัก

คงจะทนทุกข์ทรมานมาไม่น้อยเลย เธอจึงให้คำมั่นสัญญาเลยว่า นับจากนี้ต่อ

หนึ่ง เธอจึงรู้สึกค่อนข้างที่จะไม่เป็นตัวเองเท่าไหร่ แต่เธอ

ค่ะ ไม่ได้เป็

อบใจผู้ฟังอย่า

อวิ๋นเจินออก ดวงตาของเธอแดงก่ำ “เจินเจ

มา เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมอาการตื่นเต้นเอาไว้แล

คนก็เข้าไปใ

มรู้จักกันเช่นนี้ เฉียวซูก็ลดเปลือกตาล

ม่าออกมา น้ำเสียงที่อ่อนหวานของเธอพูดขึ้นมาว่า “สวัสดีค่ะ

นต้องเป็นลูกสาวของซ่งอวิ๋นเซี่

พอใจออกมาอยู่ลึก ๆ ทำไมอวิ๋นเจิน

ชื่อเฉียวซู ต่อจากนี้ไปลูกจะเป็นพี่สาวของเธอนะ ส่วนเฉียวเจ๋อพี่ชายของลูกเดินทางไปทำธุระอยู่ที่ต่า

ความสัมพันธ์ในครอบครัวจะต้องค่อนข้างซับซ้อนแน่ ๆ

ิ้น” หลังจากที่ซ่งอวิ๋นเซี่ยพูดจบ เธอก็ถอดสร้อยข้อมือ

วมเอาไว้ที่ข้อมืออยู่ต

ย ๆ เรื่องในอดีตไม่ได้แล้ว แต่เธอมักจะสวมกำไลว

สตั้นท์ไปเลย สร้อยข้อมือเส้นนี้เป็นสีเขียว

งเกินไ

ของแม่ต่อไปก็ต้องใ

อของอวิ๋นเจิน ทำให้ข้อมือที่เรียวและขาวขอ

มือของเธอกำเป็นหมัดโดยไม่รู้ตัวจนเล็บอันแหลม ๆ แทงเข

งซะเหล