สาวนางหนึ่ง หญิงสาวในเสื้อคลุมนักบวชเต๋าไม่เก่าไม่ใหม่สีค่อนข้างซีดไปนิด เต็มไปด้วยรอยปะชุน หากแต่ใบหน้าของท

ก่อนแปะไปที่ต้นไม้ใจกลางบ้านหมู่บ้าน “เท่านี้ก็เรียบร้

กแล้วหรือ อวิ๋นเสียนหนานหันซ้ายหันขวา หันกลัับไปมองข้างหลังก็พบกับสา

แล้วเอ่ยตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่ง “น่าจะไปหลบไม

เล่นมากไป ไปหลอกหลอนคนอื่นเพียงเพราะเหงาไม่มีเพื่อนเล่น ทำเอาคนในหมู่บ้านอยู่ไม่เป็นสุข คุณหนูทั

่าสงสาร ไม่ใช่

วพาไปอยู่ที่ใหม่” อวิ๋นเสียนหนานหันไปเอ่ยกล่าวกับเจ้าผีเด็กตัวแสบ เล่นทำเอา

ิตใจ วิญญาณจะได้ไปสงบ” อวิ๋นเสียนหนานเอ่ยกล่าวกับผีเด็กที่

าวิญญาณในใจคงไม่เท่าไหร่ แต่นางกลับพ

สียหน่อยแล้ว หากกลับไปตัวเปล่า ศิษย์น้องคงโวยวายอีกแน่เลย” ได้สักตำลึงสองตำลึงก็ยังดี หากไม่ได้เลยคิดสภาพตอ

บ” หัวหน้าหมู่บ้านชราเอ่ยกล่าวด้วยสีหน้าจนใจยืนถุงเงินให้นาง

้ บางก็ไม่กล้าออกไปไหน ทำให้พวกเราชาวบ้านขาดรายได้ ขอความเมตตา

นางชื่นชอบการปราบผี สิ่งที่นางชอบทำประเมิณค่าเป็นเงินไม่ได้หรอก เพียง

นจะเป็นอะไรไป เรามันใจบุญ

็อิ่มเอิ่มไปด้วยบุญเช่นกัน” อวิ๋นเสียนหน

อนวดขมับแน่นอน คงอาจจะกล่าวว่าศิษย์พี่บุญก็อิ่มแต่มันทำให้ท่านอิ่มข้าวได้หรือไม่ ท่านไ

าวขอบคุณน้ำตาแทบจะไหลออกมา คนในหมู่บ้านนี้ยากจนจริงๆ กว่าจะล

้ากลับไปตัวเปล่าคงโดนศิษย์น้องบ่นคงไม่ดี” นางดีดคิดคำนวนมาอย่างดีแล้ว อย่างน้อย

ไปขายพอดี สามารถแบ่งให้ท่านนักพรตได้ขอรับ” จากนั้นหัวหน้าหมู่บ้านก็ขอแบ่

้พวกท่านก็ใช้ชีวิตได้ปกติ ขอให้เทียนจวินคุ้มครอง” อวิ๋นเสียนหนานเอ่ย

นที่ที่นางอยู่มาเกือบสิบห้าปี สภาพเริ่มเสื่อมโทรมลงนิดนึง

ซ้ายหันขวาก่อนแอบย่อง

ล่าวอย่างเชื่องช้า และเดินตามมาข้างหลังอวิ๋นเสียนหนาน ใช่แล้วนัก

ล้ว เจ้าดูแลอารามสบายดีหรือไม่” ท่าทาง

บไม่เจอกันเสียนาน” ฉือเฉิงเอ่ยกล่าวพร้อมเปิดเปลือ

งเห็นเช่นนั้นถึงกับถอนหายใจ ท่าทางมันก็น่ารักอยู่หรอก แต่ศิษ

เจ้าไม่เห็นต้องตีมือเลยนี่ ท่านอาจารย์ยังไม่เคยทำข

มีความรู้สึก ไม่หิว ไม่เจ็บ ถึงไม่เก็บค่าปราบผีมาอีกแล

บใช้คนสนิทแบกลงมาจากรถม้า “แต่แค่ไม่ใช่เงินเฉยๆ ได้เป็นมันมาหน

้าอาราม ท่านไปไหนมาไหนพาแค่หลินเป้ยไป เหตุใดไม่พาเสี่ยวชางผู้เป็นวรยุทธ์ไปด้วย รู้หรือไ

มายภารกิจให้นางกับศิษย์น้อง นางต้องปราบผีสร้างกุศลผลบุญแต่เพราะเหตุใดต้องทำอาจา

ย์น้องมีหน้าที่เฝ้าอาราม ถูกวางตัวให้เป็นเจ้าอาวาสน้อย รักษาผู้คนอยู่บนอาราม จะว่าไปก็เหลือก

ถึงจะไปทำขนมเปี๊ยะไส้มันของโปรดท่าน”

้องอร่อยอย่างเช่นเคยแน่นอน “ข้ารับปาก สัญญาเลย แต่ว่าการเงินขอ

ู่เชิงเขา ฝนตกหนักคืนนั้น ทำให้น้ำธารบนภูเขาไหลบ่าลงมาก ดีที่มีต้นไม้ชะลออยู่บ้าง

ัวแต่ไปปราบผีตามที่ต่างจนลืมจัดการสิ่งนี้ไ

บอารามของเรา รอบนี้บริจาคพวกผ้า กับข้าวสารมาให้ ข้าก็แบ่งไปให้ชาวบ้านแถวนี้ไป เหลือเพียงซ่อมหลังคาที่เหล่านักพรตอาศัย ข้าหาเง

ดียว” อวิ๋นเสียนหนานกล่าวเสียงสั่น น้ำตาเกือบไหลอย

รกัน ปกติท่านปราบผี หรือไปทำพิธีกรรมที่ใดก็ไม่เก็บเลยสักบาท ข้าเห

้ำตา คนรอบข้างยกเว้นหลินเป้ยต่างตกใจกับจำนวนเงินที่นาง

า แต่ส่งมาแค่เงิน ข่าวคราวไม่มี จดหมายช่วงแรกนางเคยเขียนหาอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้การตอบร

ให้ฉือเฉิง” นางหันไปสั่งกับหลินเป้ย ส่วนนักพร

ับหลินเป้ยเท่านั้นที่รู้ว่านางคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลอวิ๋น ล

าบผีจะเก็บเงินและพาเสี่ยวชางไปด้วย” อวิ๋นเสียนหนานกล่าวด้

น้องของท่าน!” ฉือเฉิงกล่าวจบพร้อมสะ

กับกุมขมับ ท่านทำเหมือนศิษย์น้องของท่านเป็นเด็ก

ายซะมากกว่า เสี่ยวชางได้แต่สายหัวและ

ับโลกเก่าที่นางจากมาก็เด็กอยู่นะ หรือเป็นวัยต่อต้านแม่!! หัวใจของคนเลี้

แบบนี้กับข้านะ!” แต่นางคงลืมไปว่าตอนนี้นางอาย