ยหลั่งไหลเข้ามา ความรู้สึกแรกเธออยากจะกรีดร้องต

อย่างเธอถึงกลับพูดไม่ออก เพราะร่างนี้อายุเพียงแค่สิบเจ็ดปีเ

ในร่างนี้แล้ว ทำให้เด็กหนุ่มนั่

นักเพื่อสอบเข้ามหาลัยดี ๆ แต่ในยุคนี้กลับมีสามีและลูกแล้ว โชคดีที่ร่า

ไปได้อีกแล้ว ต่อไปนี้คงต้องยอมรับตัวตนนี้ให้ได

า ๆ

างเขย่าไปมา แม้จะพึ่งตกลงปลงใจกับตัวเองแต่ก็อดที่จะตกใจไม่ได้

เหยี

มีเพียงแค่ปากที่ขยับตามแต่ไม่มีเสียงออกมา ความทรงจำบอ

ุสิบขวบ ทำให้ความทรงจำหายไปกลา

นเมืองหลวง แต่เพราะสติปัญญาเหมือนเด็กคนหนึ่ง เมื

่นี่เป็นหมู่บ้านเก่าของฮูหยินผู้เฒ่า แต่ที่ไป๋ซือเหยาเรียกอย่างไม่แน่ใจเพราะนางมองเห็นชายหน

หย

มา นางพยายามมองรูปลักษณ์กายหยาบของคนตรงหน้าจึง

าไปหาอะไร

างเลิกคิดเรื่องนี้ก่อนจะรีบลุกเข้าไปในห้องครัวในความทรงจำ ชีวิตของทั้งคู่ ค่อนข้างลำบากเพราะถูกส่งมาที่ทุรกันดารเช่นนี้ โดยได้เงินมาเพียงเล็กน้อย และใช้จ่ายช่วงมาอยู่แรก

ญญาอ่อนของตนเอง อาจเพราะร่างนี้ก็ผ่านความยา

กับข้าวที่เหลือเพียงน้อยนิด โชคดีที่ร่างนี้ชำนาญทำให้นางรู้สึกคุ้นเค

ใหญ่ให้หลิวโม่เหยียนและตักชามเล็กให้ตนเอง พร้อมยก

้องครัวและหนึ่งห้องโถงเท่านั้น บ้านหลังเ

า ๆ

ีภรรยาที่แสนงดงาม ดวงตาดอกท้อคู่นั้นมองภรรยาอย่างหลงใหล พร้อมคาดหวังจะกลืนโจ๊กที่ตนป้อนให้ ไป๋ซือเหยามองภาพตรงหน้าอย่างลำบ

ากิน

ินข้าวในส่วนของตนเองเงียบ ๆ พรางครุ่นคิดว่าต่อไป

กินอิ่มแล้วหลิวโม่เหยียนก็

ม่ไปซึ่งอีกฝ่ายดูเหมือนจะลังเล นางจึงส่งยิ้มให้ ห

ากไปแล้ว นางจึงรีบกลับมายังห้องนอนพร้อมคิดถึงพู่กันวิเ

ะท่อมไม่ได้มิดชิดนัก เมื่อพิจารณาแล้วก็ไม่รู้ว่าพู่กันนี่ไว

องไห้ไม่ออก เพราะมันบอกให้นางเข

ึกไปถึงมิติสวรรค์ของนาง ทันใดนั้นนางก็มาปรากฏในสถานที่ค่อน

ที่แห่งนี้กว้างขวางเป็นอย่างมาก นับด้วยสายตาประมาณห้าสิบหมู่[

ก่อน แต่น่าแปลกเพียงแค่มองกลับมีชื่อปรากฏขึ้นเหนื

าเดินไปดูผักกาดขาวที่อวบอ้วนน่ากินตรงหน้าอย่างสนใ

กมาชิมหนึ่งลูกดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง รสชาติหวานมา

ี้เป็นของเหล่าเทพเซียนจึงทำให้รสชาติอร่อยเหนือธรรมชาติเช่นนี้ หลังจากสำรวจผักผลไม้ในมิติสวรรค์เรียบร้อย

เคยอ่อนเพลียกลับรู้สึกมีเรี่ยวแรงมากขึ้น และย

ได้ แต่หลังจากอายุได้แปดขวบ นางตกใจที่เห็นฆาตกรสังหารมารดาตนเองต่อหน้าต่

อกไปก่อนยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ตรงหน้านางคือพรานป่าในหมู่บ้านหลิวซานแห่งนี้ อีกฝ่ายกำลัง

บ่อยครั้ง ไป๋ซือเหยาไม่ได้รู้สึกแปลกใจถึงแม้ร่างน

กอึดอัดใจไม่น้อย ร่างเดิมเองก็ใช่ว่าจะยินด

นนี้ข้าเอาไก่

่นมาตรงหน้า ไป๋ซือเหยาใช้ภาษามือที่ร่างเดิมเคยใช้เป็น

ข้างเลวร้ายมากแล้ว เพราะนางพูด

อะ เจ้าผอ

ลัวยิ่งกว่าเดิม ดวงตาคู่คมมองหน้าอย่างเปิดเผยว่าสนใจนางจริง ๆ และพร้อมที่จะรับน

งใหลจนอยากได้นางไปเป็นภรรยาของตนเอง ซึ่งทำให้นางส่

จ แม้จะใช้ภาษามืออีกคนก็ไม่สนใจ จับมือนางเอา

อกให้กลับไปและไม่ต้องมาอีก เมื่อบอกจบนางก็ถอยหลังพร้อมปิดประตูหนีดื้อ ๆ อย่างนั้น คุยกั

เจ้าอยากหย่ากับเจ้าปัญญาอ่อ

หายขัดใจ ทันใดนั้นพู่กันก็ลอยออกมาจากตัวนางก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระ

ดประตูออกไปอีกครั้งด้วยท่าทางแน่วแน่ ว่าอย่างไรวัน