อลูก...มาทางนี้สิมาร

วยสายตาตื่นตะลึง สถานที่จัดงานจริงๆ คือบริเวณสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ที่กว้างขวางและถูกตกแต่งสวยงามด้วยดอกไม้ และแสงไฟหลากสี เธอเดินออ

รับนี่ลูกสาวของผมเอพริลคร

ีค่ะคุ

/สวัสดีจ้ะ

ไหว้เธอทันที พร้อมพยักหน้าให้อย่างผู้ใหญ่ที่เ

ตอนสาวๆ ไม่มีผิดเลย” พนากล่าวชื่นชม

ยเจอหลายครั้งก็แค่เห็นหนูเอพริลห่างๆ นะ ได้มาเห็นตรงหน้าแบบนี้

องเธอเท่านั้น อรุโณรีย์ยิ้มให้ทุกคนอย่างเสียไม่ได้ จะมีไหมสักคนจะมาเพื่อยิ

วกันมาร่วมงานเลย นั่นเพราะตัวเธอค่อนข้างเป็นเด็กเรียนและถูกดูแลอย

เอง ก็สวยใช่ย่อยที่ไหน มาๆ ครับไปนั่งโต๊ะกันดีกว

ศาสตร์กับหนูเอพริลจะได้ไปดูแลแขกท่านอื่นๆ บ

้องสนุกกันให้เต็มที่นะครับ ฮะๆๆ” วงศ์ศาสตร์ยกแก้วในมือขึ้นดื่มแล้วชูส่งให้บรรด

็นอะไรลูกหืม

่น่าเกลียดที่มากันตั้งนานแล้วยังไม่เจอเจ้าภาพเสียที” อรุโณรีย์เบี่ยงเบนประเด็นปรับ

ป็นอย่างยิ่ง เพราะในงานเลี้ยงฉลองของเธอ ล้วนแล้วแต่มีคุณหญิงคุณนายไฮโซ นักธ

ีนี้ดูคึกคักและยิ่งใหญ่กว่าปีก่อนๆ หลายเท่าตัว แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนมันไม่ได้ถูกจัดขึ้นเพื่อเธอเลยสักนิด เหมือนกับเป็นงานเลี้ยงสัง

อจะมาเสียที จะได้พอมีเพื่อนคุยคลายความเหงาได้บ้าง เพราะถ้าเข้าไปในงานอีกก็ค

นอยู่นี่เองพวกเร

ให้หญิงสาวผู้รอคอยยิ้มออ

รู้ไหม” เจ้าของงานจับมือเพื่อนแล้วถามด้วยสีหน้ายิ้

มานี่แหละ ขอโทษทีนะจ๊ะ” เอมี่ หรืออัฉจิมาหญิงสาวหน้าตาหวานยิ้มตอบ มอง

ิลแต่ดูของในงานน่าจะอร่อยๆ ทั้งนั้นเลยลองดูหน่อยก็ดีนะ...เออนี่เอพริลแล้วของขวัญพวกนี้จะเอาไปไว้ไหนเนี่ย พวกเราไม่

ยวให้เด็กเอาไปก็ได้พวกเธอเจอพ่อเราหรือยัง” พูดจบเธอก็กวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งให้เข้ามาห

วเธอยู่น่ะสิยังไม่ได้เข้าไปไหว้ท่านเลย นี่ๆ เอพริลทำไมงานเธอมีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้นเลยล่ะ ย

ด็กๆ รุ่นราวคราวเดียวกับเธอมาร่วมแสดงความยินดี สนุกสนานกันกลับมีแต่ผู้ใหญ่ซึ่งเป็นที่นับหน้าถือตาในสังคม จนเธอแทบกระดิกตัวไม่ได้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะบิด

ก็จะอยู่แต่บ้านหรือถ้าจะไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนๆ ก็ต้องมีบอดี้การ์ดคุมแจเป็นโขยง ไปกลับต้องตรงต่อเวลาและห้ามค้างคื

เลยอยากให้เรารู้จักคนใหญ่คนโตเข้าไว้ พวกท่านจะได้เอ็นดูคอยช่วยเหลือแนะนำเวลาต้องทำงานจริงๆ จังๆ ไง” เธออธิบ