องของขวัญที่เธอกำเอาไว้แ
ือไม่กล้าให้แน่นอนเลย” จันทร์ระวียิ้ม
านเสียงสะท้านคล้ายจะร้องไห้แต่สะกดกลั้นเอา
ฉันไม่อยาก