นท

ะแวะเวียนไปเที่ยวร้านแกแล้วกัน จะได

ะ ที่จะมีที่ให้แกนอนหลั

ด้วยรู้ดีแก่ใจ กฤติกาพูดไปอย่า

ต่ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก “แต่ถ้าแกไปจริงๆ ก็ดีนะ ร้านฉันเพิ่งทำเสร็จไม่นาน ข้าวของยังวางเกะกะอยู่เลย ห

จะกลับแล้วใช่ไหม รอเดี๋ยว ฉ

ชิ่งวิ่งข้ามถนนไปเสียแล้ว กฤติกาได้แต่ชี้มือไล่ตามแผ่นหลังกว้

ยังไม่รู้ซึ้งถึงคำว่า ‘คอขาด’ เพราะยังล้อเรื่องที่เธอทำใจกล้าเ

ตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมเธอยังไถลไปชนเข้าไผ่น้อยซ้ำอีก จนอีกฝ่ายเจ็บจุกหน้าเขียวหน้าเหลือง แผดร้องดังลั่นโรงเรียน นับตั้งแต่วันนั้นเด็กชายก็จ

ะ...” กฤติกาคิดไม่ออกว่า

วยอยู่นะ ดวงหน้ารูปหัวใจ แก้มนวลเนียนใสจนเห็นเส้นเลือดฝาด ดวงตากลมโตใสแจ๋วสีดำสนิทราวกับนิล ล้อมกรอ

่งอย่างนางแบบ แต่ก็ไม่จัดว่าเตี้ย น่าจะเรียกว่าเล็กกะทัดรัดฉบับกระเป๋า แต่อ้อนแอ้นอรชรด้วยสัดส่วน

งนะ แล้วยังไปเรียนกรุงเทพฯ ตั้งนาน ทำไมถึงยังไม่มีแฟนวะ ไหนเขา

นเป็นผู้หญิงนะโว้ย มันต้องดูให้ดีหน่อย ไอ้ประเภทที่ว่าเห็นหน้าปุ๊บรักป

นจะเลิศเลอเฟอร์เฟ็กมาสะดุดคุณทีนว่างั้นเถอะ เฮ้อ...” แสง

ฤติกากระเปิ๊บกระป๊าบและซุ่มซ่าม อีกอย่างก็คล้ายกับคนดวงไม่ดีเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าจะสนใจผ

าเป็นแฟนแล้ว ชิชะ...ช่างกล้าจริงๆ นะแก คอยดูนะ เจอหน้าแฟนแกเมื่อไหร่ ฉันจะไปเบียดกระแซะ และก

ะไรยายลู

งสาวยกนิ้วชี้ขึ้นส่ายไปมา นัยน์ตาใสพร่างพราวระยับ ทำเสียงขลุกขลักในลำคอ อย่างบอกให้ร

วามจริงเธอยังนึกไม่ออกว่าจะพูดอะ

่งั้นฉันไม่พา

วย หญิงสาวกลอกตาไปมากอย่างคนคิดหนัก “อ๊ะ...ฉันบอกแกก็ได้ จะทำอะไร แกเอาหูมาใกล้ๆ สิ จะไ

ี้ได้ยังไง ก็ดวงตายายเพื่อนตัวแสบมันเปล่งประกายพร่างพร

นเห็นฟันซี่เล็กขาวสะอาดเรียบตัวกันอย่างเป็นระเบียบ หลุบตาเล็กน้อยปิดบังความเจ

าเพื่อนสาว ซึ่งโยกมือขึ้นโอบรอบบ่ากว้างให้เขาย่

นตัวดีดันแกล้งตะโกนใส่หูเขา ก่อนวิ่งไปยืนไกลๆ พร้อมเสียงหัวเราะดั

ยไปมาอีกด้วย แต่เพราะไม่ได้อยู่กันในกลุ่มเพื่อนฝูง เลยทำได้แค่เพียงก้าวลิ่วๆ ออกไปจากอาคารสนามบินโดยไม่มอง

ก!

างแอบไว้หรืออะไรก็ไม่รู้ ทำให้ร่างเพรียวบางเซถลาไปซนเข้ากับอะไรบางอย่างที่คงไม่ใช่ผนัง เพราะขณะชนแรงปะทะทำให้เธอกระเด็นกระดอนถอยมาด

่างนั้นหระหรือ ก็กลิ่นกายที่สะอาดสะอ้านบวกกับกลิ่น

คลายแขนออกเมื่อเห็นว่าคน

ูกสายลมพัดลอยไปไกล ด้วยน้ำเสียงห้าวเข้มและด

เล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด แล้วถ้าเธอได้ยินความคิดของคนตัวใหญ่ที่เอนอิงตัวซบอยู่ คงจะไม