่มีให้ ทำให้หยดน้ำตามาริสาค่อยๆ ริ
คุณแม่ขา ห
วเอง ลูบหัวไปมา “ต้องขอโทษอะไร
กอดเธอแนบแน่น “วันนี้เราไปกินข้าวนอกบ้าน