พศยาอย่างพิมพ์วลี ฉุกคิดขึ้นได้ เดินถึงเสา

ไร!”เธอร้องถาม

ลเกลียดแกจนอ

เสาล

ล้

หากระชากร่างสูงโปร่ง จนกลายเป็นการชุลมุ