อยากจะหันหัวไปต่อว่าเขา แต่เพิ่

ึ่ง แล้วจึงค่อยๆนั่งลง

เสียง

ตบไปอีกครั้ง”ซงเก้น คุณอ

ไม่มีที่ท่าว

ื่นตระหนกเล็ก